زەبوورەکان 120

1 گۆرانی گەشتیاران. لە تەنگانەمدا لە یەزدان پاڕامەوە و بە دەنگمەوە هات.

Ein song til høgtidsferderne. Til Herren ropa eg i mi naud, og han svara meg.

2 ئەی یەزدان، گیانم دەرباز بکە لە لێوی درۆزن و لە زمانی فێڵباز.

Herre, frels mi sjæl frå ljugarlippa, frå den falske tunga!

3 چیت پێدەدرێت، چیت بۆ زیاد دەکرێت، ئەی زمانی فێڵباز؟

Kva skal han gjeva deg, og kva meir skal han gjeva deg, du falske tunga?

4 سزاتان دەدەم بە تیری تیژکراوی پاڵەوان، لەگەڵ پشکۆی خەڵووزی دار گەز!

Kveste piler til ei kjempa og gløder av einebuska.

5 قوڕبەسەرم، چونکە ئاوارەی مەشەکم، کە لە خێوەتەکانی قێدار نیشتەجێم.

Usæl eg, som framand er imillom Mesek, og bur ved Kedars tjeld!

6 نیشتەجێبوونم درێژەی کێشا لەگەڵ ئەوانەی ڕقیان لە ئاشتییە.

Lenge nok hev sjæli mi butt hjå deim som hatar fred.

7 من ئاشتیخوازم، بەڵام کاتێک قسە دەکەم، ئەوان شەڕخوازن.

Eg er berre fred, men når eg talar, er dei ferdige til strid.