زەبوورەکان 120

1 گۆرانی گەشتیاران. لە تەنگانەمدا لە یەزدان پاڕامەوە و بە دەنگمەوە هات.

Jeg raabte til Herren i min Nød, og han bønhørte mig.

2 ئەی یەزدان، گیانم دەرباز بکە لە لێوی درۆزن و لە زمانی فێڵباز.

Herre! fri min Sjæl fra Løgnens Læbe, fra en svigefuld Tunge.

3 چیت پێدەدرێت، چیت بۆ زیاد دەکرێت، ئەی زمانی فێڵباز؟

Hvad giver han dig, og hvad giver han dig ydermere, du svigefulde Tunge?

4 سزاتان دەدەم بە تیری تیژکراوی پاڵەوان، لەگەڵ پشکۆی خەڵووزی دار گەز!

Den vældiges skærpede Pile med Gløder af Enebærtræ!

5 قوڕبەسەرم، چونکە ئاوارەی مەشەکم، کە لە خێوەتەکانی قێدار نیشتەجێم.

Ve mig! thi jeg har været som fremmed iblandt Mesek, jeg har boet ved Kedars Telte.

6 نیشتەجێبوونم درێژەی کێشا لەگەڵ ئەوانەی ڕقیان لە ئاشتییە.

Min Sjæl har længe nok boet hos dem, som hade Fred.

7 من ئاشتیخوازم، بەڵام کاتێک قسە دەکەم، ئەوان شەڕخوازن.

Jeg er fredsommelig; men naar jeg taler, da ere disse færdige til Krig.