< زەبوورەکان 119 >
خۆزگە بەوانە دەخوازرێ کە ڕێگایان تەواوە، ئەوانەی بەپێی فێرکردنی یەزدان دەڕۆن. | 1 |
Salige de, hvis Vandel er fulde, som vandrer i HERRENs Lov.
خۆزگە بەوانە دەخوازرێ کە یاساکەی پەیڕەو دەکەن، بە هەموو دڵەوە ڕوو لە خودا دەکەن. | 2 |
Salige de, der agter på hans Vidnesbyrd, søger ham af hele deres Hjerte.
هەروەها خراپە ناکەن و بە ڕێگای ئەودا دەڕۆن. | 3 |
de, som ikke gør Uret, men vandrer på hans Veje.
تۆ ڕێنماییەکانت داوە، بۆ ئەوەی خەڵک بە تەواوی گوێڕایەڵی بن. | 4 |
Du har givet dine Befalinger, for at de nøje skal holdes.
خۆزگە ڕێگاکانم بچەسپابوونایە لە بەجێگەیاندنی فەرزەکانت! | 5 |
O, måtte jeg vandre med faste Skridt, så jeg holder dine Vedtægter!
ئەو کاتە شەرمەزار نەدەبووم، کە دەمڕوانییە هەموو ڕاسپاردەکانت. | 6 |
Da skulde jeg ikke blive til - Skamme, thi jeg så hen til alle dine Bud.
بە دڵی پاکەوە ستایشت دەکەم، کاتێک فێری حوکمە ڕاستودروستەکانت دەبم. | 7 |
Jeg vil takke dig af oprigtigt Hjerte, når jeg lærer din Retfærds Lovbud.
فەرزەکانت بەجێدەهێنم، بە تەواوی وازم لێ مەهێنە. | 8 |
Jeg vil holde dine Vedtægter, svigt mig dog ikke helt!
گەنج بە چی هەڵسوکەوتی خۆی بێگەرد دەکات؟ بە پاراستنی وشەکانت. | 9 |
Hvorledes holder en ung sin Vej ren? Ved at bolde sig efter dit Ord.
بە هەموو دڵەوە ڕوو لە تۆ دەکەم، مەهێڵە لە ڕاسپاردەکانت گومڕابم. | 10 |
Af hele mit Hjerte søger jeg dig, lad mig ikke fare vild fra dine Bud!
وشەکانی تۆم لەناو دڵم شاردووەتەوە، تاکو لە دژی تۆ گوناه نەکەم. | 11 |
Jeg gemmer dit Ord i mit Hjerte for ikke at synde imod dig.
ئەی یەزدان، ستایش بۆ تۆ! فێری فەرزەکانی خۆتم بکە. | 12 |
Lovet være du, HERRE, lær mig dine Vedtægter!
بە لێوەکانی خۆم، باسی هەموو حوکمەکانی دەمی تۆ دەکەم. | 13 |
Jeg kundgør med mine Læber alle din Munds Lovbud.
بە پەیڕەوکردنی یاساکانت شاد دەبم، وەک کەسێک سامانێکی زۆر دەبینێتەوە. | 14 |
Jeg glæder mig over dine Vidnesbyrds Vej, som var det al Verdens Rigdom.
لە ڕێنماییەکانت ورد دەبمەوە، چاو دەبڕمە ڕێگاکانت. | 15 |
Jeg vil grunde på dine Befalinger og se til dine Stier.
بە فەرزەکانت دڵخۆش دەبم، وشەکانی تۆم لە یاد ناچێت. | 16 |
I dine Vedtægter har jeg min Lyst, jeg glemmer ikke dit Ord.
چاکە لەگەڵ خزمەتکاری خۆت بکە، تاکو بژیم و گوێڕایەڵی فەرمانەکەت بم. | 17 |
Und din Tjener at leve, at jeg kan holde dit Ord.
چاوم بکەرەوە تاکو ئەوانە ببینم، کردەوە سەرسوڕهێنەرەکان لە فێرکردنت. | 18 |
Oplad mine Øjne, at jeg må skue de underfulde Ting i din Lov.
من نامۆم لە زەوی، ڕاسپاردەکانی خۆتم لێ مەشارەوە. | 19 |
Fremmed er jeg på Jorden, skjul ikke dine Bud for mig!
گیانم توایەوە لە تامەزرۆیی بۆ حوکمەکانت لە هەموو کاتێک. | 20 |
Altid hentæres min Sjæl af Længsel efter dine Lovbud.
سەرزەنشتی لووت بەرزە نەفرەت لێکراوەکانت کرد، کە لە ڕاسپاردەکانی تۆ گومڕا بوون. | 21 |
Du truer de frække; forbandede er de, der viger fra dine Bud.
ڕیسوایی و سووکایەتیم لەسەر لابە، چونکە یاسای تۆم پەیڕەو کردووە. | 22 |
Vælt Hån og Ringeagt fra mig, thi jeg agter på dine Vidnesbyrd.
هەرچەندە میرەکان دادەنیشن و لە دژم پیلان دەگێڕن، بەڵام خزمەتکارەکەت لە فەرزەکانت ورد دەبێتەوە. | 23 |
Om Fyrster oplægger Råd imod mig, grunder din Tjener på dine Vedtægter.
یاساکانت شادمانی منن، ئەوانە ڕاوێژکارەکانی منن. | 24 |
Ja, dine Vidnesbyrd er min Lyst, det er dem, der giver mig Råd.
گیانم بە خۆڵەوە نووساوە، بەگوێرەی بەڵێنی خۆت بمژیێنەوە. | 25 |
I Støvet ligger min Sjæl, hold mig i Live efter dit Ord!
باسی ڕێگاکانی خۆمم کرد، تۆ بەدەنگمەوە هاتیت، فەرزەکانی خۆتم فێر بکە. | 26 |
Mine Veje lagde jeg frem, og du bønhørte mig, dine Vedtægter lære du mig.
ڕێگای ڕێنماییەکانی خۆتم تێبگەیەنە، لە کارە سەرسوڕهێنەرەکانت ورد دەبمەوە. | 27 |
Lad mig fatte dine Befalingers Vej og grunde på dine Undere.
گیانم لە خەفەتان توایەوە، بەگوێرەی بەڵێنی خۆت بەهێزم بکە. | 28 |
Af Kummer græder. min Sjæl, oprejs mig efter dit Ord!
ڕێگای درۆم لێ دووربخەوە، لەگەڵم میهرەبان بە و فێری تەوراتی خۆتم بکە. | 29 |
Lad Løgnens Vej være langt fra mig og skænk mig i Nåde din Lov!
ڕێگای ڕاستیم هەڵبژاردووە، حوکمەکانی تۆم خستووەتە بەرچاوم. | 30 |
Troskabs Vej har jeg valgt, dine Lovbud attrår jeg.
دەست بە یاساکانی تۆوە دەگرم، ئەی یەزدان، ڕێ مەدە شەرمەزار بم! | 31 |
Jeg hænger ved dine Vidnesbyrd, lad mig ikke beskæmmes, HERRE!
بە ڕاکردن لەسەر ڕێگای ڕاسپاردەکانت دەڕۆم، چونکە دڵی منت ئازاد کرد. | 32 |
Jeg vil løbe dine Buds Vej, thi du giver mit Hjerte at ånde frit.
ئەی یەزدان، فێری ڕێگای فەرزەکانی خۆتم بکە، هەتا کۆتایی بەجێیان دەهێنم. | 33 |
Lær mig, HERRE, dine Vedtægters Vej, så jeg agter derpå til Enden.
تێمبگەیەنە و فێرکردنت پەیڕەو دەکەم، بە هەموو دڵەوە گوێڕایەڵی دەبم. | 34 |
Giv mig Kløgt, så jeg agter på din Lov og holder den af hele mit Hjerte.
بمخە سەر ڕێگای ڕاسپاردەکانت، چونکە دڵخۆشم دەکەن. | 35 |
Før mig ad dine Buds Sti, thi jeg har Lyst til dem.
دڵم بخەرە سەر یاساکانت، نەک سەر قازانج. | 36 |
Bøj mit Hjerte til dine Vidnesbyrd og ej til uredelig Vinding.
چاوم وەرگێڕە لە تەماشاکردنی شتی پووچ، لە ڕێگای خۆتدا بمبوژێنەوە. | 37 |
Vend mine Øjne bort fra Tant, hold mig i Live ved dit Ord!
بەڵێنی خۆت بۆ خزتمەتکارەکەت بهێنە دی، ئەوەی بەوانەت داوە کە لێت دەترسن. | 38 |
Stadfæst for din Tjener dit Ord, så jeg lærer at frygte dig.
ئەو سووکایەتییەم لەسەر لابە کە لێی دەترسم، چونکە حوکمەکانت چاکن. | 39 |
Hold borte fra mig den Skændsel, jeg frygter, thi dine Lovbud er gode.
ئەوەتا پەرۆشی ڕێنماییەکانی تۆم، بە ڕاستودروستی خۆت بمژیێنەوە. | 40 |
Se, dine Befalinger længes jeg efter, hold mig i Live ved din Retfærd!
ئەی یەزدان، با خۆشەویستییە نەگۆڕەکەتم بۆ بێت، ڕزگارییەکەت بەگوێرەی بەڵێنی خۆت، | 41 |
Lad din Miskundhed komme over mig, HERRE, din Frelse efter dit Ord,
جا وەڵامی ئەوە دەدەمەوە کە گاڵتەم پێ دەکات، چونکە پشتم بە بەڵێنی تۆ بەستووە. | 42 |
så jeg har Svar til dem, der spotter mig, thi jeg stoler på dit Ord.
وشەی ڕاست هەرگیز لە دەمم دوور مەخەوە، چونکە ئومێدم بە حوکمەکانی تۆ هەیە. | 43 |
Tag ikke ganske Sandheds Ord fra min Mund, thi jeg bier på dine Lovbud.
بە بەردەوامی گوێڕایەڵی فێرکردنی تۆ دەبم، هەتاهەتایە و هەتاسەر. | 44 |
Jeg vil stadig holde din Lov, ja evigt og altid;
بە ئازادی دەڕۆم، چونکە داواکاری ڕێنماییەکانی تۆم. | 45 |
jeg vil vandre i åbent Land, thi dine Befalinger ligger mig på Sinde.
لەبەردەم پاشاکانیش باسی یاساکانی تۆ دەکەم، شەرمەزاریش نابم. | 46 |
Jeg vil tale om dine Vidnesbyrd for Konger uden at blues;
خۆشی لە ڕاسپاردەکانت دەبینم، چونکە حەزم لێیانە. | 47 |
jeg vil fryde mig over dine Bud, som jeg højlige elsker;
دەست بۆ ڕاسپاردەکانت بەرز دەکەمەوە، ئەوەی خۆشم دەوێت، سەرنج دەدەمە فەرزەکانت. | 48 |
jeg vil udrække Hænderne mod dine Bud og grunde på dine Vedtægter.
پەیمانی خۆت لەبیر بێت بۆ خزمەتکارەکەت، چونکە هیوات پێم داوە. | 49 |
Kom Ordet til din Tjener i Hu, fordi du har ladet mig håbe.
لە کاتی تەنگانەمدا دڵنەوایی من ئەمەیە: بەڵێنەکەت منی ژیاندەوە. | 50 |
Det er min Trøst i Nød, at dit Ord har holdt mig i Live.
لووتبەرزەکان زۆر گاڵتەم پێ دەکەن، بەڵام من لە فێرکردنی تۆ لام نەداوە. | 51 |
De frække hånede mig såre, dog veg jeg ej fra din Lov.
ئەی یەزدان، حوکمە لەمێژینەکانی تۆم هاتەوە یاد، دڵنەواییم هاتەوە. | 52 |
Dine Lovbud fra fordum, HERRE, kom jeg i Hu og fandt Trøst.
لەبەر بەدکاران تووڕەییم جۆشا، ئەوانەی وازیان لە فێرکردنی تۆ هێناوە. | 53 |
Harme greb mig over de gudløse, dem, der slipper din Lov.
فەرزەکانت بوونە بابەت گۆرانییەکانم، لە ماڵی ئاوارەییم. | 54 |
Dine vedtægter blev mig til Sange i min Udlændigheds Hus.
ئەی یەزدان، بە شەو یادی ناوی تۆ دەکەمەوە و گوێڕایەڵی فێرکردنت دەبم. | 55 |
Om Natten kom jeg dit Navn i Hu, HERRE, jeg holdt din Lov.
ئەم نەریتە بۆ من بوو: ڕێنماییەکانی تۆم پەیڕەو کرد. | 56 |
Det blev min lykkelige Lod: at agte på dine Befalinger.
ئەی یەزدان، تۆ بەشی منی، بەڵێنم داوە گوێڕایەڵی فەرمانەکانت بم. | 57 |
Min Del er HERREN, jeg satte mig for at holde dine Ord.
بە هەموو دڵەوە داوای ڕەزامەندی تۆ دەکەم، بەپێی بەڵێنی خۆت لەگەڵم میهرەبان بە. | 58 |
Jeg bønfaldt dig af hele mit Hjerte, vær mig nådig efter dit Ord!
لە ڕێگای خۆم ڕامام، پێم بەرەو یاساکانت وەرگێڕایەوە. | 59 |
Jeg overtænkte mine Veje og styred min Fod tilbage til dine Vidnesbyrd.
خێرا بووم و دوا نەکەوتم لە بەجێگەیاندنی ڕاسپاردەکانت. | 60 |
Jeg hasted og tøved ikke med at holde dine Bud.
گوریسی بەدکاران منیان بەستووەتەوە، بەڵام فێرکردنی تۆ لەبیر ناکەم. | 61 |
De gudløses Snarer omgav mig, men jeg glemte ikke din Lov.
لە نیوەشەودا هەڵدەستم بۆ ئەوەی ستایشت بکەم لەسەر حوکمە ڕاستودروستەکانت. | 62 |
Jeg, står op ved Midnat og takker dig for dine retfærdige Lovbud.
من هاوڕێی هەموو ئەوانەم لە تۆ دەترسن، لەوانەی ڕێنماییەکانت پەیڕەو دەکەن. | 63 |
Jeg er Fælle med alle, der frygter dig og holder dine Befalinger.
ئەی یەزدان، خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت زەوی پڕکردووە، فەرزەکانی خۆتم فێر بکە. | 64 |
Jorden er fuld af din Miskundhed, HERRE, lær mig dine Vedtægter!
ئەی یەزدان، چاکەت لەگەڵ خزمەتکارەکەت کرد، بەگوێرەی بەڵێنی خۆت. | 65 |
Du gjorde vel mod din Tjener, HERRE, efter dit Ord.
هەستی باش و زانینم فێر بکە، چونکە باوەڕم بە ڕاسپاردەکانت هەیە. | 66 |
Giv mig Forstand og indsigt, thi jeg tror på dine Bud.
بەر لەوەی زەلیل بم گومڕا بووم، بەڵام ئێستا گوێڕایەڵی فەرمایشتەکەت دەبم. | 67 |
For jeg blev ydmyget, for jeg vild, nu holder jeg dit Ord.
تۆ چاکیت و چاکەکاری، فەرزەکانی خۆتم فێر بکە. | 68 |
God er du og gør godt, lær mig dine Vedtægter!
لووتبەرزان درۆم بۆ هەڵدەبەستن، بەڵام من بە هەموو دڵەوە ڕێنماییەکانت پەیڕەو دەکەم. | 69 |
De frække tilsøler mig med Løgn, men på dine Bud tager jeg hjerteligt Vare.
دڵیان وەک پیو بێ هەستە، بەڵام فێرکردنت شادییە بۆ من. | 70 |
Deres Hjerte er dorskt som Fedt, jeg har min Lyst i din Lov.
چاک بوو بۆ من کە زەلیل بم، بۆ ئەوەی فێری فەرزەکانت بم. | 71 |
Det var godt, at jeg blev ydmyget, så jeg kunde lære dine Vedtægter.
فێرکردنی دەمی تۆ لە هەزار زێڕ و زیو باشترە بۆ من. | 72 |
Din Munds Lov er mig mere værd end Guld og Sølv i Dynger.
دەستی تۆ دروستی کردم و دایڕشتم، تێمبگەیەنە تاکو فێری ڕاسپاردەکانت بم. | 73 |
Dine Hænder skabte og dannede mig, giv mig Indsigt; så jeg kan lære dine Bud!
ئەوانەی لێت دەترسن شادمان دەبن کاتێک دەمبینن، چونکە من هیوام بە بەڵێنی تۆ هەیە. | 74 |
De, der frygter dig, ser mig og glædes, thi jeg bier på dit Ord.
ئەی یەزدان، زانیم کە حوکمەکانت ڕاستودروستە، بە دڵسۆزی زەلیلت کردم. | 75 |
HERRE, jeg ved, at dine Bud er retfærdige, i Trofasthed har du ydmyget mig.
با خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت بۆ دڵنەواییم بێت، بەپێی بەڵێنەکەت بۆ خزمەتکارەکەت. | 76 |
Lad din Miskundhed være min Trøst efter dit Ord til din Tjener!
با بەزەییت بێتە لام بۆ ئەوەی بژیم، چونکە فێرکردنی تۆ شادمانییە بۆ من. | 77 |
Din Barmhjertighed finde mig, at jeg må leve, thi din Lov er min Lyst.
با لووتبەرزان شەرمەزار بن، چونکە بوختانیان بۆ هەڵبەستم، بەڵام من سەرنج دەدەمە ڕێنماییەکانت. | 78 |
Lad de frække beskæmmes, thi de gør mig skammelig Uret, jeg grunder på dine Befalinger.
با ئەوانەی لێت دەترسن بگەڕێنەوە لای من، ئەوانەی لە یاساکانی تۆ تێدەگەن. | 79 |
Lad dem, der frygter dig, vende sig til mig, de, der kender dine Vidnesbyrd.
با دڵم تەواو بێت لە فەرزەکانت، بۆ ئەوەی شەرمەزار نەبم. | 80 |
Lad mit Hjerte være fuldkomment i dine Vedtægter, at jeg ikke skal blive til Skamme.
گیانم پەرۆشی ڕزگاریی تۆیە، ئومێدم بە بەڵێنی تۆیە. | 81 |
Efter din Frelse længes min Sjæl, jeg bier på dit Ord.
چاوم کز بوو لە چاوەڕوانی بەڵێنەکەت، دەپرسم: «کەی دڵنەواییم دەکەیت؟» | 82 |
Mine Øjne længes efter dit Ord og siger: "Hvornår mon du trøster mig?"
هەرچەندە وەک مەشکەیەکی پڕ دووکەڵم لێهاتووە، فەرزەکانی تۆم لەیاد نەکردووە. | 83 |
Thi jeg er som en Lædersæk i Røg, men dine Vedtægter glemte jeg ikke.
خزمەتکارەکەت دەبێ چەند ڕۆژ چاوەڕێ بکات؟ کەی حوکم دەدەیت بەسەر ئەوانەی من دەچەوسێننەوە؟ | 84 |
Hvor langt er vel din Tjeners Liv? Når vil du dømme dem, der forfølger mig?
لووتبەرزان چاڵیان بۆم هەڵکەندووە، ئەمەش بەگوێرەی فێرکردنی تۆ نییە! | 85 |
De frække grov mig Grave, de, som ej følger din Lov.
هەموو ڕاسپاردەکانت جێی متمانەن، فریام بکەوە، چونکە بە فێڵ دەمچەوسێننەوە! | 86 |
Alle dine Bud er trofaste, med Løgn forfølger man mig, o hjælp mig!
خەریک بوو لەسەر زەوی کۆتاییم پێ بهێنن، بەڵام من دەستبەرداری ڕێنماییەکانی تۆ نەبووم. | 87 |
De har næsten tilintetgjort mig på Jorden, men dine Befalinger slipper jeg ikke.
بەپێی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت بمژیێنەوە، یاساکانی دەمی تۆ پەیڕەو دەکەم. | 88 |
Hold mig i Live efter din Miskundhed, at jeg kan holde din Munds Vidnesbyrd.
ئەی یەزدان، فەرمایشتی تۆ هەتاهەتاییە، لە ئاسمان چەسپاوە. | 89 |
HERRE, dit Ord er evigt, står fast i Himlen.
دڵسۆزیت نەوە دوای نەوەیە، زەویت دامەزراند و دەمێنێت. | 90 |
Din Trofasthed varer fra Slægt til Slægt, du grundfæsted Jorden, og den står fast.
ئەوان بە حوکمەکانی تۆ هەتا ئەمڕۆ ماون، چونکە هەمووان خزمەتکاری تۆن. | 91 |
Dine Lovbud står fast, de holder dine Tjenere oppe.
ئەگەر فێرکردنی تۆ سەرچاوەی شادیم نەدەبوو، بە زەلیلی خۆم لەناودەچووم. | 92 |
Havde din Lov ej været min Lyst, da var jeg omkommet i min Elende.
هەرگیز ڕێنماییەکانت لەبیرناکەم، چونکە بەوان منت ژیاندەوە. | 93 |
Aldrig i Evighed glemmer jeg dine Befalinger, thi ved dem holdt du mig i Live.
من هی تۆم، ڕزگارم بکە، چونکە داواکاری ڕێنماییەکانی تۆم. | 94 |
Din er jeg, frels mig, thi dine Befalinger ligger mig på Sinde.
بەدکارەکان خۆیان بۆم ماتداوە تاکو بمفەوتێنن، بەڵام من لە یاساکانی تۆ ڕادەمێنم. | 95 |
De gudløse lurer på at lægge mig øde, dine Vidnesbyrd mærker jeg mig.
بۆ هەموو تەواوییەک سنوورم بینی، بەڵام ڕاسپاردەی تۆ زۆر فراوانە. | 96 |
For alting så jeg en Grænse, men såre vidt rækker dit Bud.
چەند حەزم لە فێرکردنی تۆیە! بە درێژایی ڕۆژ لێی ورد دەبمەوە. | 97 |
Hvor elsker jeg dog din Lov! Hele Dagen grunder jeg på den.
بەهۆی ڕاسپاردەکانت لە دوژمنەکانم داناتر بووم، چونکە هەتاهەتایە بۆ منە. | 98 |
Dit Bud har gjort mig visere end mine Fjender, thi det er for stedse mit.
لە هەموو مامۆستاکانم هۆشمەندتر بووم، چونکە لە یاساکانت ورد دەبمەوە. | 99 |
Jeg er klogere end alle mine Lærere, thi jeg grunder på dine Vidnesbyrd.
لە پیرەکان زیاتر تێدەگەم، چونکە ڕێنماییەکانت پەیڕەو دەکەم. | 100 |
Jeg har mere Forstand end de gamle; jeg agter på dine Bud.
پێی خۆمم قەدەغە کردووە لە هەموو ڕێگایەکی خراپ، بۆ ئەوەی گوێڕایەڵی فەرمانی تۆ بم. | 101 |
Jeg holder min Fod fra hver Vej, som er ond, at jeg kan holde dit Ord.
لە حوکمەکانی تۆ لام نەداوە، چونکە تۆ خۆت فێرت کردووم. | 102 |
Fra dine Lovbud veg jeg ikke, thi du underviste mig.
بەڵێنەکانت چەند شیرینن بۆ زمانم، لە هەنگوین شیرینترن بۆ دەمم. | 103 |
Hvor sødt er dit Ord for min Gane, sødere end Honning for min Mund.
لە ڕێنماییەکانی تۆ تێگەیشتنم بەدەستهێنا، بۆیە ڕقم لە هەموو ڕێگایەکی خوارە. | 104 |
Ved dine Befalinger fik jeg Forstand, så jeg hader al Løgnens Vej.
وشەکانی تۆ چرایە بۆ پێیەکانم، ڕووناکییە بۆ ڕێگام. | 105 |
Dit Ord er en Lygte for min Fod, et Lys på min Sti.
سوێندم خواردووە و بەجێی دەهێنم، کە ملکەچی حوکمە ڕاستودروستەکانت دەبم. | 106 |
Jeg svor en Ed og holdt den: at følge dine retfærdige Lovbud.
ئەی یەزدان، زۆر ئازارم چێژتووە، جا بەپێی بەڵێنی خۆت بمژیێنەوە. | 107 |
Jeg er såre ydmyget, HERRE, hold mig i Live efter dit Ord!
ئەی یەزدان، بە ستایشە خۆویستەکانی دەمم ڕازی بە، حوکمەکانی خۆتم فێر بکە. | 108 |
Lad min Munds frivillige Ofre behage dig, HERRE, og lær mig dine Lovbud!
هەمیشە گیانم لەناو دەستمدایە، بەڵام فێرکردنی تۆ لەبیرناکەم. | 109 |
Altid går jeg med Livet i Hænderne, men jeg glemte ikke din Lov.
بەدکاران تەڵەیان بۆم ناوەتەوە، بەڵام من لە ڕێنماییەکانی تۆ گومڕا نابم. | 110 |
De gudløse lægger Snarer for mig, men fra dine Befalinger for jeg ej vild.
یاساکانت هەتاهەتایە گەنجینەن بۆ من، چونکە ئەوان شادی دڵمن. | 111 |
Dine Vidnesbyrd fik jeg til evigt Eje, thi de er mit Hjertes Glæde.
دڵم بۆ بەجێهێنانی فەرزەکانت تەرخان دەکەم، هەتاهەتایە و هەتا کۆتایی. | 112 |
Jeg bøjed mit Hjerte til at holde dine Vedtægter for evigt til Enden.
ڕقم لە کەسانی دوودڵە، حەزم لە فێرکردنی تۆیە. | 113 |
Jeg hader tvesindet Mand, men jeg elsker din Lov.
تۆ پەناگا و قەڵغانی منیت، هیوام بە بەڵێنی تۆیە. | 114 |
Mit Skjul og mit Skjold er du, jeg bier på dit Ord.
ئەی بەدکارەکان، لێم دوور بکەونەوە، تاکو ڕاسپاردەکانی خودای خۆم پەیڕەو بکەم. | 115 |
Vig fra mig, I, som gør ondt, jeg vil holde min Guds Bud.
بەپێی بەڵێنەکەی خۆت پشتم بگرە هەتا بژیم، لە ئومێدی خۆم شەرمەزارم مەکە. | 116 |
Støt mig efter dit Ord, at jeg må leve, lad mig ikke beskæmmes i mit Håb!
پشتم بگرە و ڕزگاردەبم، هەمیشە چاوم لە فەرزەکانت دەبێت. | 117 |
Hold mig oppe, at jeg må frelses og altid have min Lyst i dine Vedtægter!
هەموو ئەوانەی لە فەرزەکانی تۆ گومڕا بوون ڕەتیان دەکەیتەوە، چونکە فێڵەکەیان پووچە. | 118 |
Du forkaster alle, der farer vild fra dine Vedtægter, thi de higer efter Løgn.
هەموو بەدکارانی زەوی وەک خڵت جیا دەکەیتەوە، بۆیە حەزم لە یاساکانتە. | 119 |
For Slagger regner du alle Jordens gudløse, derfor elsker jeg dine Vidnesbyrd.
لەشم لە تۆقینی تۆ دەلەرزێت و لە حوکمەکانت دەترسم. | 120 |
Af Rædsel for dig gyser mit Kød, og jeg frygter for dine Lovbud.
دادپەروەری و ڕاستودروستیم بەجێهێناوە، ڕادەستی زۆردارم مەکە. | 121 |
Ret og Skel har jeg gjort, giv mig ikke hen til dem, der trænger mig!
بەڵێن بدە چاکە لەگەڵ خزمەتکاری خۆت بکەیت، با لووتبەرزەکان ستەمم لێ نەکەن. | 122 |
Gå i Borgen for din Tjener, lad ikke de frække trænge mig!
چاوم شل بوو لە پەرۆشیم بۆ ڕزگارییەکەت، بۆ بەجێهێنانی بەڵێنە ڕاستودروستەکەت. | 123 |
Mine Øjne vansmægter efter din Frelse og efter dit Retfærds Ord.
بەپێی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت لەگەڵ خزمەتکارەکەت ڕەفتار بکە، فێری فەرزەکانی خۆتم بکە. | 124 |
Gør med din Tjener efter din Miskundhed og lær mig dine Vedtægter!
من خزمەتکاری تۆم، تێمبگەیەنە، بۆ ئەوەی لە یاساکانت تێبگەم. | 125 |
Jeg er din Tjener, giv mig Indsigt, at jeg må kende dine Vidnesbyrd!
ئەی یەزدان، کاتی کارکردنی تۆیە، چونکە فێرکردنی تۆ شکێنراوە. | 126 |
Det er Tid for HERREN at gribe ind, de har krænket din Lov.
لەبەر ئەوەی حەز لە ڕاسپاردەکانت دەکەم زیاتر لە زێڕ، لە زێڕی پوختەکراو، | 127 |
Derfor elsker jeg dine Bud fremfor Guld og Skatte.
هەروەها لەبەر ئەوەی هەموو ڕێنماییەکانت بە ڕاست دەزانم، ڕقم لە هەموو ڕێگایەکی خوارە. | 128 |
Derfor følger jeg oprigtigt alle dine Befalinger og hader hver Løgnens Sti.
یاساکانت سەرسوڕهێنەرە، بۆیە گیانم پەیڕەویان دەکات. | 129 |
Underfulde er dine Vidnesbyrd, derfor agted min Sjæl på dem.
ڕوونکردنەوەی فەرمایشتەکانت ڕووناکی دەبەخشێت، تێگەیشتنیش بە نەزانەکان. | 130 |
Tydes dine Ord, så bringer de Lys, de giver enfoldige Indsigt.
دەمم کردەوە و هەناسەبڕکێمە، چونکە پەرۆشی ڕاسپاردەکانی تۆم. | 131 |
Jeg åbned begærligt min Mund, thi min Attrå stod til dine Bud.
ئاوڕم لێ بدەوە و لەگەڵم میهرەبان بە، وەک نەریتی خۆت بۆ ئەوانەی ناوی تۆیان خۆشدەوێت. | 132 |
Vend dig til mig og vær mig nådig, som Ret er for dem, der elsker dit Navn!
هەنگاوەکانم لەسەر وتەکەت بچەسپێنە، مەهێڵە هیچ گوناهێک بەسەرمدا زاڵ بێت. | 133 |
Lad ved dit Ord mine Skridt blive faste og ingen Uret få Magten over mig!
لە زۆرداری مرۆڤ بمکڕەوە، بۆ ئەوەی ڕێنماییەکانی تۆ پەیڕەو بکەم. | 134 |
Udløs mig fra Menneskers Vold, at jeg må holde dine Befalinger!
ڕووت بەسەر خزمەتکاری خۆتدا بدرەوشێنەوە، فێری فەرزەکانی خۆتم بکە. | 135 |
Lad dit Ansigt lyse over din Tjener og lær mig dine Vedtægter!
جۆگەی ئاو لە چاوەکانم دادەڕژێت، چونکە فێرکردنت پەیڕەو ناکرێت. | 136 |
Vand i Strømme græder mine Øjne, fordi man ej holder din Lov.
ئەی یەزدان، تۆ ڕاستودروستیت، حوکمەکانت ڕاستن. | 137 |
Du er retfærdig, HERRE, og retvise er dine Lovbud.
ئەو یاسایانەی دەرتکردووە ڕاستودروستن و بە تەواوی جێی متمانەن. | 138 |
Du slog dine Vidnesbyrd fast ved Retfærd og Troskab så såre.
دڵگەرمیم سووتاندمی، چونکە دوژمنانم فەرمانەکانی تۆیان لەبیر کردووە. | 139 |
Min Nidkærhed har fortæret mig, thi mine Fjender har glemt dine Ord.
بەڵێنی تۆ زۆر تاقیکراوەتەوە، خزمەتکارەکەت حەزی لێیەتی. | 140 |
Dit Ord er fuldkommen rent, din Tjener elsker det.
من بچووک و ڕیسوام، بەڵام ڕێنماییەکانت لە یاد ناکەم. | 141 |
Ringe og ussel er jeg, men dine Befalinger glemte jeg ikke.
ڕاستودروستیت هەتاهەتایی تەواوە و فێرکردنت ڕاستە. | 142 |
Din Retfærd er Ret for evigt, din Lov er Sandhed.
تەنگانە و ناخۆشیم تووش بووە، بەڵام ڕاسپاردەکانت شادی منن. | 143 |
Trængsel og Angst har ramt mig, men dine Bud er min Lyst.
یاساکانت هەتاهەتایە ڕاستودروستن، تێمبگەیەنە بۆ ئەوەی بژیم. | 144 |
Dine Vidnesbyrd er Ret for evigt, giv mig indsigt, at jeg må leve!
پڕ بە دڵ هاوار دەکەم، ئەی یەزدان، وەڵامم بدەوە، فەرزەکانت بەجێدەهێنم. | 145 |
Jeg råber af hele mit Hjerte, svar mig, HERRE, jeg agter på dine Vedtægter.
هاوار بۆ تۆ دەکەم، ڕزگارم بکە! یاساکانت پەیڕەو دەکەم. | 146 |
Jeg råber til dig, o frels mig, at jeg kan holde dine Vidnesbyrd!
پێش بەرەبەیان هەڵدەستم و هاوارت بۆ دەهێنم، ئومێدم بە بەڵێنی تۆ هەیە. | 147 |
Årle råber jeg til dig om Hjælp, og bier på dine Ord.
بە درێژایی شەو بەئاگام، بۆ ئەوەی لە بەڵێنەکانت وردببمەوە. | 148 |
Før Nattevagtstimerne våger mine Øjne for at grunde på dit Ord.
بەگوێرەی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت گوێ لە دەنگم بگرە، ئەی یەزدان، بەگوێرەی حوکمەکانت بمژیێنەوە. | 149 |
Hør mig efter din Miskundhed, HERRE, hold mig i Live efter dit Lovbud!
پیلانگێڕان نزیک بوونەوە، لە فێرکردنی تۆ دوورکەوتوونەتەوە. | 150 |
De, der skændigt forfølger mig, er mig nær, men de er langt fra din Lov.
بەڵام ئەی یەزدان، تۆ زۆر نزیکیت، هەموو ڕاسپاردەکانت ڕاستن. | 151 |
Nær er du, o HERRE, og alle dine Bud er Sandhed.
لەمێژە لە یاساکانت دەزانم، کە بۆ هەتاهەتایە داتناوە. | 152 |
For længst vandt jeg Indsigt af dine Vidnesbyrd, thi du har grundfæstet dem for evigt.
سەیری ئازارم بکە و دەربازم بکە، چونکە فێرکردنی تۆ لەبیر ناکەم. | 153 |
Se min Elende og fri mig, thi jeg glemte ikke din Lov.
پارێزەری لە گرفتەکەم بکە و بمکڕەوە، بەگوێرەی بەڵێنەکەت بمژیێنەوە. | 154 |
Før min Sag og udløs mig, hold mig i Live efter dit Ord!
ڕزگاری لە بەدکاران دوورە، چونکە بەدوای فەرزەکانتدا ناگەڕێن. | 155 |
Frelsen er langt fra de gudløse, thi dine Vedtægter ligger dem ikke, på Sinde.
ئەی یەزدان، بەزەییت زۆرە، بەگوێرەی حوکمەکانت بمژیێنەوە. | 156 |
Din Barmhjertighed er stor, o HERRE, hold mig i Live efter dine Lovbud!
دوژمنانم و ئەوانەی دەمچەوسێننەوە زۆرن، بەڵام لە یاساکانی تۆ لام نەداوە. | 157 |
Mange forfølger mig og er mig fjendske, fra dine Vidnesbyrd veg jeg ikke.
خیانەتکارانم بینی بێزم هاتەوە، چونکە گوێڕایەڵی فەرمانەکانت نەبوون. | 158 |
Jeg væmmes ved Synet af troløse, der ikke holder dit Ord.
ببینە چەندە حەزم لە ڕێنماییەکانتە، ئەی یەزدان، بەگوێرەی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت بمژیێنەوە. | 159 |
Se til mig, thi jeg elsker dine Befalinger, HERRE, hold mig i Live efter din Miskundhed!
هەموو وشەکانی تۆ ڕاستییە، هەموو حوکمە ڕاستودروستەکانی هەتاهەتایین. | 160 |
Summen af dit Ord er Sandhed, og alt dit retfærdige Lovbud varer evigt.
میرەکان بەبێ هۆ دەمچەوسێننەوە، بەڵام دڵم لە فەرمایشتی تۆ دەتۆقێت. | 161 |
Fyrster forfulgte mig uden Grund, men mit Hjerte frygted dine Ord.
بە بەڵێنەکانت دڵشاد دەبم، وەک یەکێک دەستکەوتێکی زۆری چنگکەوتبێت. | 162 |
Jeg glæder mig over dit Ord som en, der har gjort et vældigt Bytte.
ڕقم لە درۆیە و قێزم لێی دەبێتەوە، بەڵام حەزم لە فێرکردنی تۆیە. | 163 |
Jeg hader og afskyr Løgn, din Lov har jeg derimod kær.
ڕۆژانە حەوت جار ستایشت دەکەم، بۆ حوکمە ڕاستودروستەکانت. | 164 |
Jeg priser dig syv Gange daglig for dine retfærdige Lovbud.
ئاشتیێکی گەورە بۆ ئەوانەی حەز لە فێرکردنت دەکەن، هیچ شتێک بۆیان نابێتە کۆسپ. | 165 |
Megen Fred har de, der elsker din Lov, og intet bliver til Anstød for dem.
ئەی یەزدان، هیوام بە ڕزگاریی تۆیە، ڕاسپاردەکانی تۆ پەیڕەو دەکەم. | 166 |
Jeg håber på din Frelse, HERRE, og jeg har holdt dine Bud.
گیانم یاساکانت پەیڕەو دەکات، چونکە زۆر حەزم لێیەتی. | 167 |
Min Sjæl har holdt dine Vidnesbyrd, jeg har dem såre kære.
ڕێنمایی و یاساکانی تۆ پەیڕەو دەکەم، چونکە هەموو ڕێگاکانم لەبەردەمتن. | 168 |
Jeg holder dine Befalinger og Vidnesbyrd, thi du kender alle mine Veje.
ئەی یەزدان، با هاوارم بگاتە بەردەمت، بەگوێرەی پەیمانی خۆت تێمبگەیەنە. | 169 |
Lad min Klage nå frem for dit Åsyn, HERRE, giv mig Indsigt efter dit Ord!
با پاڕانەوەم بێتە بەردەمت، بەگوێرەی بەڵێنەکەت دەربازم بکە. | 170 |
Lad min Bøn komme frem for dit Åsyn, frels mig efter dit Ord!
با لێوم ستایشی لێ بڕژێت، چونکە فێری فەرزەکانی خۆتم دەکەیت. | 171 |
Mine Læber skal synge din Pris, thi du lærer mig dine Vedtægter.
با زمانم گۆرانی بەسەر وتەکەتدا بڵێ، چونکە هەموو ڕاسپاردەکانت ڕاستودروستن. | 172 |
Min Tunge skal synge om dit Ord, thi alle dine Bud er Retfærd.
با دەستت ئامادەبێت بۆ یارمەتیم، چونکە ڕێنماییەکانی تۆم هەڵبژاردووە. | 173 |
Lad din Hånd være mig til Hjælp, thi jeg valgte dine Befalinger.
ئەی یەزدان، من بە پەرۆشم بۆ ڕزگاریی تۆ، فێرکردنت شادی منە. | 174 |
Jeg længes efter din Frelse, HERRE, og din Lov er min Lyst.
با گیانم بژیێتەوە بۆ ئەوەی ستایشت بکەم، حوکمەکانت یارمەتیم بدات. | 175 |
Gid min Sjæl må leve, at den kan prise dig, og lad dine Lovbud være min Hjælp!
وەک بەرخی وێڵ گومڕا بووم، بەدوای خزمەتکارەکەتدا بگەڕێ، چونکە ڕاسپاردەکانی تۆم لەبیر نەکردووە. | 176 |
Farer jeg vild som det tabte Får, så opsøg din Tjener, thi jeg glemte ikke dine Bud.