< زەبوورەکان 116 >
یەزدانم خۆشدەوێت، چونکە گوێ لە دەنگ و لە پاڕانەوەم دەگرێت، | 1 |
Halleluja! Jeg elsker Herren, thi han hører min røst, min tryglende bøn,
چونکە گوێی خۆی بۆم شل کرد، هەتا ماوم هەر لێی دەپاڕێمەوە. | 2 |
ja, han bøjed sit Øre til mig, jeg påkaldte HERRENs Navn.
تۆڕی مەرگ دەوری دام، ناخۆشی جیهانی مردووان کەوتە سەرم، دەرد و تەنگانەم چێژت. (Sheol ) | 3 |
Dødens Bånd omspændte mig, Dødsrigets Angster greb mig, i Trængsel og Nød var jeg stedt. (Sheol )
بە ناوی یەزدانەوە دەپاڕێمەوە: «ئەی یەزدان، تکات لێ دەکەم، گیانم دەرباز بکە!» | 4 |
Jeg påkaldte HERRENs Navn: "Ak, HERRE, frels min Sjæl!"
یەزدان میهرەبان و ڕاستودروستە، خودامان بە بەزەییە. | 5 |
Nådig er HERREN og retfærdig, barmhjertig, det er vor Gud;
یەزدان چاودێری خەڵکی ساکار دەکات، کاتێک زەلیل بووم، ئەو ڕزگاری کردم. | 6 |
HERREN vogter enfoldige, jeg var ringe, dog frelste han mig.
ئەی گیانی من، بگەڕێوە بۆ ئارامی خۆت، چونکە یەزدان چاکەی بەسەرتدا باراند. | 7 |
Vend tilbage, min Sjæl, til din Ro, thi HERREN har gjort vel imod dig!
تۆ گیانی منت لە مردن ڕزگار کرد، چاوەکانم لە فرمێسک، پێیەکانم لە خزان، | 8 |
Ja, han fried min Sjæl fra Døden, mit Øje fra Gråd, min Fod fra Fald.
تاکو دۆستایەتی یەزدان بکەم لە خاکی زیندووان. | 9 |
Jeg vandrer for HERRENs Åsyn udi de levendes Land;
باوەڕم هەبوو، بۆیە گوتم: «من زۆر دەردەدارم!» | 10 |
jeg troede, derfor talte jeg, såre elendig var jeg,
من لە کاتی تۆقینەکەمدا گوتم: «مرۆڤ هەموو درۆزنن!» | 11 |
sagde så i min Angst: "Alle Mennesker lyver!"
چی بدەمەوە یەزدان، بەرامبەر هەموو چاکەکانی بۆ من. | 12 |
Hvorledes skal jeg gengælde HERREN alle hans Velgerninger mod mig?
جامی ڕزگاری بەرز دەکەمەوە و بە ناوی یەزدانەوە دەپاڕێمەوە. | 13 |
Jeg vil løfte Frelsens Bæger og påkalde HERRENs Navn.
نەزرەکانم بۆ یەزدان بەجێدەهێنم، بەرامبەر بە هەموو گەلەکەی. | 14 |
Jeg vil indfri HERREN mine Løfter i Påsyn af alt hans Folk.
یەزدان مردنی خۆشەویستانی لەلا سەنگینە. | 15 |
Kostbar i HERRENs Øjne er hans frommes Død.
ئەی یەزدان، من بە ڕاستی خزمەتکاری تۆم، من خزمەتکاری تۆم، کوڕی کەنیزەکەت، تۆ کۆتەکانی منت کردەوە. | 16 |
Ak, HERRE, jeg er jo din Tjener, din Tjener, din Tjenerindes Søn, mine Lænker har du løst.
قوربانی سوپاسگوزاری بۆ تۆ سەردەبڕم، بە ناوی یەزدانەوە دەپاڕێمەوە. | 17 |
Jeg vil ofre dig Lovprisningsoffer og påkalde HERRENs Navn;
نەزرەکانم بۆ یەزدان بەجێدەهێنم، بەرامبەر بە هەموو گەلەکەی، | 18 |
mine Løfter vil jeg indfri HERREN i Påsyn af alt hans Folk
لە حەوشەی ماڵی یەزداندا، لە ناوەندی تۆدا، ئەی ئۆرشەلیم. هەلیلویا! | 19 |
i HERRENs Hus's Forgårde og i din Midte, Jerusalem!