< زەبوورەکان 116 >
یەزدانم خۆشدەوێت، چونکە گوێ لە دەنگ و لە پاڕانەوەم دەگرێت، | 1 |
Jeg elsker Herren; thi han hører min Røst, mine ydmyge Begæringer.
چونکە گوێی خۆی بۆم شل کرد، هەتا ماوم هەر لێی دەپاڕێمەوە. | 2 |
Thi han har bøjet sit Øre til mig, og hele mit Liv igennem vil jeg paakalde ham.
تۆڕی مەرگ دەوری دام، ناخۆشی جیهانی مردووان کەوتە سەرم، دەرد و تەنگانەم چێژت. (Sheol ) | 3 |
Dødens Reb have omspændt mig, og Helvedes Angest har fundet mig; jeg finder Angest og Bedrøvelse. (Sheol )
بە ناوی یەزدانەوە دەپاڕێمەوە: «ئەی یەزدان، تکات لێ دەکەم، گیانم دەرباز بکە!» | 4 |
Men jeg paakalder Herrens Navn: Kære Herre! udfri min Sjæl!
یەزدان میهرەبان و ڕاستودروستە، خودامان بە بەزەییە. | 5 |
Herren er naadig og retfærdig, og vor Gud er barmhjertig.
یەزدان چاودێری خەڵکی ساکار دەکات، کاتێک زەلیل بووم، ئەو ڕزگاری کردم. | 6 |
Herren bevarer de enfoldige; jeg var ringe, dog frelste han mig.
ئەی گیانی من، بگەڕێوە بۆ ئارامی خۆت، چونکە یەزدان چاکەی بەسەرتدا باراند. | 7 |
Min Sjæl! kom tilbage til din Ro; thi Herren har gjort vel imod dig.
تۆ گیانی منت لە مردن ڕزگار کرد، چاوەکانم لە فرمێسک، پێیەکانم لە خزان، | 8 |
Thi du udfriede min Sjæl fra Døden, mit Øje fra Graad, min Fod fra Stød.
تاکو دۆستایەتی یەزدان بکەم لە خاکی زیندووان. | 9 |
Jeg vil vandre for Herrens Ansigt i de levendes Lande.
باوەڕم هەبوو، بۆیە گوتم: «من زۆر دەردەدارم!» | 10 |
Jeg troede, derfor talte jeg; jeg var saare plaget.
من لە کاتی تۆقینەکەمدا گوتم: «مرۆڤ هەموو درۆزنن!» | 11 |
Jeg sagde, der jeg forfærdedes: Hvert Menneske er en Løgner.
چی بدەمەوە یەزدان، بەرامبەر هەموو چاکەکانی بۆ من. | 12 |
Hvorledes skal jeg betale Herren alle hans Velgerninger imod mig?
جامی ڕزگاری بەرز دەکەمەوە و بە ناوی یەزدانەوە دەپاڕێمەوە. | 13 |
Frelsens Kalk vil jeg tage og paakalde Herrens Navn.
نەزرەکانم بۆ یەزدان بەجێدەهێنم، بەرامبەر بە هەموو گەلەکەی. | 14 |
Jeg vil betale Herren mine Løfter, og det for alt hans Folks Øjne.
یەزدان مردنی خۆشەویستانی لەلا سەنگینە. | 15 |
Kostbar i Herrens Øjne er hans helliges Død.
ئەی یەزدان، من بە ڕاستی خزمەتکاری تۆم، من خزمەتکاری تۆم، کوڕی کەنیزەکەت، تۆ کۆتەکانی منت کردەوە. | 16 |
Ak, Herre —! thi jeg er din Tjener; jeg er din Tjener, din Tjenestekvindes Søn, du har løst mine Baand.
قوربانی سوپاسگوزاری بۆ تۆ سەردەبڕم، بە ناوی یەزدانەوە دەپاڕێمەوە. | 17 |
Dig vil jeg ofre Takoffer og paakalde Herrens Navn.
نەزرەکانم بۆ یەزدان بەجێدەهێنم، بەرامبەر بە هەموو گەلەکەی، | 18 |
Jeg vil betale Herren mine Løfter og det for alt hans Folks Øjne,
لە حەوشەی ماڵی یەزداندا، لە ناوەندی تۆدا، ئەی ئۆرشەلیم. هەلیلویا! | 19 |
i Herrens Hus's Forgaarde, midt i dig, Jerusalem! Halleluja!