< زەبوورەکان 116 >

یەزدانم خۆشدەوێت، چونکە گوێ لە دەنگ و لە پاڕانەوەم دەگرێت، 1
Jeg elsker Herren; thi han hører min Røst, mine ydmyge Begæringer.
چونکە گوێی خۆی بۆم شل کرد، هەتا ماوم هەر لێی دەپاڕێمەوە. 2
Thi han har bøjet sit Øre til mig, og hele mit Liv igennem vil jeg paakalde ham.
تۆڕی مەرگ دەوری دام، ناخۆشی جیهانی مردووان کەوتە سەرم، دەرد و تەنگانەم چێژت. (Sheol h7585) 3
Dødens Reb have omspændt mig, og Helvedes Angest har fundet mig; jeg finder Angest og Bedrøvelse. (Sheol h7585)
بە ناوی یەزدانەوە دەپاڕێمەوە: «ئەی یەزدان، تکات لێ دەکەم، گیانم دەرباز بکە!» 4
Men jeg paakalder Herrens Navn: Kære Herre! udfri min Sjæl!
یەزدان میهرەبان و ڕاستودروستە، خودامان بە بەزەییە. 5
Herren er naadig og retfærdig, og vor Gud er barmhjertig.
یەزدان چاودێری خەڵکی ساکار دەکات، کاتێک زەلیل بووم، ئەو ڕزگاری کردم. 6
Herren bevarer de enfoldige; jeg var ringe, dog frelste han mig.
ئەی گیانی من، بگەڕێوە بۆ ئارامی خۆت، چونکە یەزدان چاکەی بەسەرتدا باراند. 7
Min Sjæl! kom tilbage til din Ro; thi Herren har gjort vel imod dig.
تۆ گیانی منت لە مردن ڕزگار کرد، چاوەکانم لە فرمێسک، پێیەکانم لە خزان، 8
Thi du udfriede min Sjæl fra Døden, mit Øje fra Graad, min Fod fra Stød.
تاکو دۆستایەتی یەزدان بکەم لە خاکی زیندووان. 9
Jeg vil vandre for Herrens Ansigt i de levendes Lande.
باوەڕم هەبوو، بۆیە گوتم: «من زۆر دەردەدارم!» 10
Jeg troede, derfor talte jeg; jeg var saare plaget.
من لە کاتی تۆقینەکەمدا گوتم: «مرۆڤ هەموو درۆزنن!» 11
Jeg sagde, der jeg forfærdedes: Hvert Menneske er en Løgner.
چی بدەمەوە یەزدان، بەرامبەر هەموو چاکەکانی بۆ من. 12
Hvorledes skal jeg betale Herren alle hans Velgerninger imod mig?
جامی ڕزگاری بەرز دەکەمەوە و بە ناوی یەزدانەوە دەپاڕێمەوە. 13
Frelsens Kalk vil jeg tage og paakalde Herrens Navn.
نەزرەکانم بۆ یەزدان بەجێدەهێنم، بەرامبەر بە هەموو گەلەکەی. 14
Jeg vil betale Herren mine Løfter, og det for alt hans Folks Øjne.
یەزدان مردنی خۆشەویستانی لەلا سەنگینە. 15
Kostbar i Herrens Øjne er hans helliges Død.
ئەی یەزدان، من بە ڕاستی خزمەتکاری تۆم، من خزمەتکاری تۆم، کوڕی کەنیزەکەت، تۆ کۆتەکانی منت کردەوە. 16
Ak, Herre —! thi jeg er din Tjener; jeg er din Tjener, din Tjenestekvindes Søn, du har løst mine Baand.
قوربانی سوپاسگوزاری بۆ تۆ سەردەبڕم، بە ناوی یەزدانەوە دەپاڕێمەوە. 17
Dig vil jeg ofre Takoffer og paakalde Herrens Navn.
نەزرەکانم بۆ یەزدان بەجێدەهێنم، بەرامبەر بە هەموو گەلەکەی، 18
Jeg vil betale Herren mine Løfter og det for alt hans Folks Øjne,
لە حەوشەی ماڵی یەزداندا، لە ناوەندی تۆدا، ئەی ئۆرشەلیم. هەلیلویا! 19
i Herrens Hus's Forgaarde, midt i dig, Jerusalem! Halleluja!

< زەبوورەکان 116 >