< زەبوورەکان 109 >
بۆ سەرۆکی کۆمەڵی مۆسیقاژەنان، زەبوورێکی داود. ئەی خودایە، ئەوەی ستایشت دەکەم، بێدەنگ مەبە، | 1 |
Til songmeisteren; av David, ein salme. Min lovsongs Gud, teg ikkje!
چونکە دەمی بەدکار و دەمی فریودەر لێم کراونەتەوە، بە زمانی درۆ قسەم لەسەر دەکەن. | 2 |
For dei hev late upp sin ugudlege og falske munn imot meg, dei hev tala imot meg med ljugartunga.
بە قسەی ڕقەوە دەوریان گرتووم، بەبێ هۆ لە دژم دەجەنگن. | 3 |
Med hatfulle ord hev dei kringsett meg og ført strid imot meg utan årsak.
لە جیاتی خۆشەویستییەکەم دژایەتیم دەکەن، بەڵام من نوێژم کردووە. | 4 |
Til løn for min kjærleik stod dei imot meg, endå eg berre bed,
لە پاداشتی چاکە خراپەم لەگەڵ دەکەن، ڕقیش لە پاداشتی خۆشەویستیم. | 5 |
dei hev lagt vondt yver meg til løn for godt og hat til løn for min kjærleik.
بەدکارێکی لەسەر دابنێ، با سکاڵاکار لەلای ڕاستیەوە ڕاوەستێت. | 6 |
Set ein ugudleg yver honom, og lat ein klagar standa ved hans høgre hand!
با لە دادگایی تاوانبار بکرێت، با نوێژی بۆی بە گوناه دابنرێت. | 7 |
Når han vert dømd, lat honom ganga skuldig ut, og lat hans bøn verta til synd!
با ڕۆژگاری کورت بێت، یەکێکی دیکە ئەرکەکەی ئەو وەربگرێت! | 8 |
Lat hans dagar verta få, lat ein annan få hans embætte!
با کوڕەکانی هەتیو بن، ژنی بێوەژن بێت. | 9 |
Lat hans born verta farlause og kona hans enkja!
با کوڕەکانی سەرگەردان بن و سواڵ بکەن، لە ماڵە کاولەکانیان دەربکرێن. | 10 |
Lat hans born flakka ikring og beda seg, lat deim ganga som tiggarar frå sin øydelagde heim!
با هەرچی هەیەتی خاوەن قەرز بیبات، بێگانەش بەری ڕەنجی تاڵان بکەن. | 11 |
Lat okerkallen leggja snara um all hans eigedom, og framande plundra hans avling!
با کەس نەبێت دەستی خۆشەویستی بۆ درێژ بکات، کەس نەبێت دڵی بە هەتیوەکانی بسووتێت! | 12 |
Lat ingen finnast som hyser miskunn imot honom, og ingen som ynkast yver hans farlause born!
با نەوەکانی ببڕێتەوە، ناوی لە نەوەی داهاتوو بسڕێتەوە! | 13 |
Lat hans etterkomarar ganga til grunnar og deira namn verta utstroke i næste ættled!
با تاوانەکانی باوباپیرانی بخرێنە بەردەم یەزدان، با گوناهەکانی دایکی نەسڕێنەوە! | 14 |
Hans fedra skuld vere i minne hjå Herren, og syndi åt mor hans verte ikkje utstroki!
با هەمیشە لەبەردەم یەزدان بن هەتا یادیان لەسەر زەوی ببڕێتەوە! | 15 |
Dei vere alltid for Herrens åsyn, og han rydje deira minne ut av jordi,
لەبەر ئەوەی بیری نەکردەوە کە خۆشەویستی نەگۆڕ بنوێنێت، بەڵکو کەسی هەژار و نەدار و دڵشکاوی ڕاوناوە و کوشتووە. | 16 |
av di han ikkje kom i hug å gjera miskunn, men forfylgde ein arm og fatig mann, og ein hjarteskræmd og vilde drepa honom.
حەزی لە نەفرەت لێکردن بوو، با بۆی بێت! دڵشاد نەبوو بە داوای بەرەکەت بۆ کردن، با لێی دووربکەوێتەوە! | 17 |
Han elska forbanning, og denne kom yver honom, han lika ikkje velsigning, og denne kom langt burt frå honom.
نەفرەتی وەک کراس لەبەرکردبوو، وەک ئاو چووە ناو لەشی، وەک ڕۆن چووە ناو ئێسقانەکانی. | 18 |
Han klædde seg i forbanning som sitt klædeplagg, og ho trengde som vatn inn i hans liv, og som olje i hans bein.
با وەک بەرگێک بێ لە خۆی بیپێچێتەوە، هەمیشە وەک پشتێنێک بێ لە خۆی بیبەستێت! | 19 |
Lat henne verta honom til ei kåpa som han sveiper seg i, og til eit belte som han alltid bind um seg!
با ئەمە کرێی یەزدان بێت بۆ سکاڵاکارانم، ئەوانەی بە خراپە لە دژی من دەدوێن. | 20 |
Dette vere løni frå Herren åt mine motstandarar, og åt deim som talar vondt imot mi sjæl!
بەڵام تۆ ئەی یەزدانی پەروەردگار، لە پێناوی ناوی خۆت چاکەم لەگەڵ بکە، دەربازم بکە، چونکە خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت چاکە. | 21 |
Og du, Herre, Herre, gjer vel imot meg for ditt namn skuld, etter som di miskunn er god, so berga meg!
لەبەر ئەوەی من هەژار و نەدارم، دڵم لە ناخمدا بریندارە. | 22 |
For arm og fatig er eg, og mitt hjarta er gjenomstunge i meg.
وەک سێبەری ئێوارە دەڕۆم، وەک کوللە هەڵدەوەرێم. | 23 |
Som ein skugge når han lengjest, kverv eg burt, eg vert jaga burt som ein grashopp.
ئەژنۆم شل بووە لەبەر ڕۆژووگرتن، لەشم لاواز بووە لە کەمی چەوری. | 24 |
Mine kne er ustøde av fasta, og holdet mitt misser feita.
بووم بە سووکایەتی بۆیان، دەمبینن سەر بادەدەن. | 25 |
Og eg hev vorte til spott for deim; når dei ser meg, rister dei på hovudet.
ئەی یەزدان، خودای من، یارمەتیم بدە، بەگوێرەی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت ڕزگارم بکە. | 26 |
Hjelp meg, Herre min Gud, frels meg etter di miskunn!
با بزانن کە ئەمە دەستی تۆیە، ئەی یەزدان، کە تۆ ئەمەت کردووە. | 27 |
so dei må kjenna, at dette er di hand, at du, Herre, hev gjort det.
ئەوان نەفرەت دەکەن، بەڵام تۆ بەرەکەت دەدەیت، هەستان و شەرمەزار بوون، بەڵام خزمەتکاری تۆ دڵخۆش بوو. | 28 |
Dei forbannar, men du velsignar, dei stend upp, men vert skjemde, og din tenar gled seg.
با سکاڵاکارانم بەرگی نامەردی بکەنە بەر، با شەرمەزاری وەک کەوا لە خۆیان بئاڵێنن. | 29 |
Mine motstandarar skal klæda seg i skjemsla og sveipa seg i si skam som i ei kåpa.
بە دەمی خۆم زۆر سوپاسی یەزدان دەکەم، لەنێو خەڵکێکی زۆر ستایشی دەکەم، | 30 |
Eg vil takka Herren storleg med min munn, og midt imillom mange vil eg lova honom.
چونکە ئەو لە دەستەڕاستی نەدار ڕادەوەستێت، بۆ ڕزگارکردنی لەوانەی حوکمی بەسەردا دەدەن. | 31 |
For han stend på høgre sida åt den fatige til å frelsa honom frå deim som dømer hans sjæl.