< زەبوورەکان 109 >
بۆ سەرۆکی کۆمەڵی مۆسیقاژەنان، زەبوورێکی داود. ئەی خودایە، ئەوەی ستایشت دەکەم، بێدەنگ مەبە، | 1 |
Til Sangmesteren. Af David. En Salme. Du min Lovsangs Gud, vær ej tavs!
چونکە دەمی بەدکار و دەمی فریودەر لێم کراونەتەوە، بە زمانی درۆ قسەم لەسەر دەکەن. | 2 |
Thi en gudløs, svigefuld Mund har de aabnet imod mig, taler mig til med Løgntunge,
بە قسەی ڕقەوە دەوریان گرتووم، بەبێ هۆ لە دژم دەجەنگن. | 3 |
med hadske Ord omringer de mig og strider imod mig uden Grund;
لە جیاتی خۆشەویستییەکەم دژایەتیم دەکەن، بەڵام من نوێژم کردووە. | 4 |
til Løn for min Kærlighed er de mig fjendske, skønt jeg er idel Bøn;
لە پاداشتی چاکە خراپەم لەگەڵ دەکەن، ڕقیش لە پاداشتی خۆشەویستیم. | 5 |
de gør mig ondt for godt, gengælder min Kærlighed med Had.
بەدکارێکی لەسەر دابنێ، با سکاڵاکار لەلای ڕاستیەوە ڕاوەستێت. | 6 |
Straf ham for hans Gudløshed, lad en Anklager staa ved hans højre,
با لە دادگایی تاوانبار بکرێت، با نوێژی بۆی بە گوناه دابنرێت. | 7 |
lad ham gaa dømt fra Retten, hans Bøn blive regnet for Synd;
با ڕۆژگاری کورت بێت، یەکێکی دیکە ئەرکەکەی ئەو وەربگرێت! | 8 |
hans Livsdage blive kun faa, hans Embede tage en anden;
با کوڕەکانی هەتیو بن، ژنی بێوەژن بێت. | 9 |
hans Børn blive faderløse, hans Hustru vorde Enke;
با کوڕەکانی سەرگەردان بن و سواڵ بکەن، لە ماڵە کاولەکانیان دەربکرێن. | 10 |
hans Børn flakke om og tigge, drives bort fra et øde Hjem;
با هەرچی هەیەتی خاوەن قەرز بیبات، بێگانەش بەری ڕەنجی تاڵان بکەن. | 11 |
Aagerkarlen rage efter alt, hvad han har, og fremmede rane hans Gods;
با کەس نەبێت دەستی خۆشەویستی بۆ درێژ بکات، کەس نەبێت دڵی بە هەتیوەکانی بسووتێت! | 12 |
ingen være langmodig imod ham, ingen ynke hans faderløse;
با نەوەکانی ببڕێتەوە، ناوی لە نەوەی داهاتوو بسڕێتەوە! | 13 |
hans Afkom gaa til Grunde, hans Navn slettes ud i næste Slægt;
با تاوانەکانی باوباپیرانی بخرێنە بەردەم یەزدان، با گوناهەکانی دایکی نەسڕێنەوە! | 14 |
lad hans Fædres Skyld ihukommes hos HERREN, lad ikke hans Moders Synd slettes ud,
با هەمیشە لەبەردەم یەزدان بن هەتا یادیان لەسەر زەوی ببڕێتەوە! | 15 |
altid være de HERREN for Øje; hans Minde vorde udryddet af Jorden,
لەبەر ئەوەی بیری نەکردەوە کە خۆشەویستی نەگۆڕ بنوێنێت، بەڵکو کەسی هەژار و نەدار و دڵشکاوی ڕاوناوە و کوشتووە. | 16 |
fordi det ej faldt ham ind at vise sig god, men han forfulgte den arme og fattige og den, hvis Hjerte var knust til Døde;
حەزی لە نەفرەت لێکردن بوو، با بۆی بێت! دڵشاد نەبوو بە داوای بەرەکەت بۆ کردن، با لێی دووربکەوێتەوە! | 17 |
han elsked Forbandelse, saa lad den naa ham; Velsignelse ynded han ikke, den blive ham fjern!
نەفرەتی وەک کراس لەبەرکردبوو، وەک ئاو چووە ناو لەشی، وەک ڕۆن چووە ناو ئێسقانەکانی. | 18 |
Han tage Forbandelse paa som en Klædning, den komme som Vand i hans Bug, som Olie ind i hans Ben;
با وەک بەرگێک بێ لە خۆی بیپێچێتەوە، هەمیشە وەک پشتێنێک بێ لە خۆی بیبەستێت! | 19 |
den blive en Dragt, han tager paa, et Bælte, han altid bærer!
با ئەمە کرێی یەزدان بێت بۆ سکاڵاکارانم، ئەوانەی بە خراپە لە دژی من دەدوێن. | 20 |
Det være mine Modstanderes Løn fra HERREN, dem, der taler ondt mod min Sjæl.
بەڵام تۆ ئەی یەزدانی پەروەردگار، لە پێناوی ناوی خۆت چاکەم لەگەڵ بکە، دەربازم بکە، چونکە خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت چاکە. | 21 |
Men du, o HERRE, min Herre, gør med mig efter din Godhed og Naade, frels mig for dit Navns Skyld!
لەبەر ئەوەی من هەژار و نەدارم، دڵم لە ناخمدا بریندارە. | 22 |
Thi jeg er arm og fattig, mit Hjerte vaander sig i mig;
وەک سێبەری ئێوارە دەڕۆم، وەک کوللە هەڵدەوەرێم. | 23 |
som Skyggen, der hælder, svinder jeg bort, som Græshopper rystes jeg ud;
ئەژنۆم شل بووە لەبەر ڕۆژووگرتن، لەشم لاواز بووە لە کەمی چەوری. | 24 |
af Faste vakler mine Knæ, mit Kød skrumper ind uden Salve;
بووم بە سووکایەتی بۆیان، دەمبینن سەر بادەدەن. | 25 |
til Spot for dem er jeg blevet, de ryster paa Hovedet, naar de ser mig.
ئەی یەزدان، خودای من، یارمەتیم بدە، بەگوێرەی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت ڕزگارم بکە. | 26 |
Hjælp mig, HERRE min Gud, frels mig efter din Miskundhed,
با بزانن کە ئەمە دەستی تۆیە، ئەی یەزدان، کە تۆ ئەمەت کردووە. | 27 |
saa de sander, det var din Haand, dig, HERRE, som gjorde det!
ئەوان نەفرەت دەکەن، بەڵام تۆ بەرەکەت دەدەیت، هەستان و شەرمەزار بوون، بەڵام خزمەتکاری تۆ دڵخۆش بوو. | 28 |
Lad dem forbande, du vil velsigne, mine Uvenner vorde til Skamme, din Tjener glæde sig;
با سکاڵاکارانم بەرگی نامەردی بکەنە بەر، با شەرمەزاری وەک کەوا لە خۆیان بئاڵێنن. | 29 |
lad mine Fjender klædes i Skændsel, iføres Skam som en Kappe!
بە دەمی خۆم زۆر سوپاسی یەزدان دەکەم، لەنێو خەڵکێکی زۆر ستایشی دەکەم، | 30 |
Med min Mund vil jeg højlig takke HERREN, prise ham midt i Mængden;
چونکە ئەو لە دەستەڕاستی نەدار ڕادەوەستێت، بۆ ڕزگارکردنی لەوانەی حوکمی بەسەردا دەدەن. | 31 |
thi han staar ved den fattiges højre at fri ham fra dem, der dømmer hans Sjæl.