زەبوورەکان 107

1 ستایشی یەزدان بکەن، لەبەر ئەوەی چاکە، خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی هەتاهەتاییە.

»Danket dem HERRN, denn er ist freundlich, ja, ewiglich währt seine Gnade«:

2 با ئەوانەی یەزدان کڕینیەوە بەسەرهاتی خۆیان بگێڕنەوە، ئەوانەی لە دەستی دوژمن کڕینیەوە،

so sollen die vom HERRN Erlösten sprechen, die er befreit hat aus Drangsal

3 لە وڵاتانەوە کۆی کردنەوە، لە ڕۆژهەڵات و ڕۆژئاوا، لە باکوور و باشوورەوە:

und die er gesammelt aus den Ländern vom Aufgang her und vom Niedergang, vom Norden her und vom Meer.

4 هەندێک گومڕابوون لە چۆڵەوانی، لە بیابان، ڕێگایان بۆ شاری نیشتەجێبوونیان نەدۆزییەوە.

Sie irrten umher in der Wüste, der Öde, und fanden den Weg nicht zu einer Wohnstatt;

5 برسی و تینوو بوون، گیانیان داهێزرا.

gequält vom Hunger und vom Durst, wollte ihre Seele in ihnen verschmachten.

6 ئینجا لە تەنگانەیاندا هاواریان بۆ یەزدان کرد، ئەویش لە ناخۆشییەکانیان دەربازی کردن.

Da schrien sie zum HERRN in ihrer Not, und er rettete sie aus ihren Ängsten

7 ڕابەرایەتی کردن بۆ ڕێگای ڕاست، بۆ ئەوەی بچن بۆ شاری نیشتەجێبوون.

und leitete sie auf richtigem Wege, daß sie kamen zu einer bewohnten Ortschaft: –

8 با ئەوان ستایشی یەزدان بکەن بۆ خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی، بۆ کارە سەرسوڕهێنەرەکانی بۆ ئادەمیزاد،

die mögen danken dem HERRN für seine Güte und für seine Wundertaten an den Menschenkindern,

9 چونکە گیانێکی تینووی تێرکرد، گیانێکی برسی پڕکرد لە چاکە.

daß er die lechzende Seele gesättigt und die hungernde Seele gefüllt hat mit Labung.

10 هەندێک دانیشتن لە تاریکی و سێبەری مەرگ، لە دیلیێتی ئازار و ئاسن،

Die da saßen in Finsternis und Todesnacht, gefangen in Elend und Eisenbanden –

11 چونکە لە قسەکانی خودا یاخی بوون، سووکایەتییان بە ڕاوێژی هەرەبەرز کرد.

denn sie hatten Gottes Geboten getrotzt und den Ratschluß des Höchsten verachtet,

12 لەبەر ئەوە پشتیان لەژێر باردا چەمایەوە، کەوتن و کەس نەبوو یارمەتییان بدات.

so daß er ihren Sinn durch Leiden beugte, daß sie niedersanken und keinen Helfer hatten –;

13 ئینجا لە تەنگانەیاندا هاواریان بۆ یەزدان کرد، ئەویش لە ناخۆشییەکانیان ڕزگاری کردن.

da schrien sie zum HERRN in ihrer Not, und er rettete sie aus ihren Ängsten;

14 لە تاریکی و سێبەری مەرگ دەریهێنان، کۆت و زنجیرەکانی پچڕاندن.

er führte sie heraus aus Finsternis und Todesnacht und zersprengte ihre Fesseln: –

15 با ئەوان ستایشی یەزدان بکەن بۆ خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی، بۆ کارە سەرسوڕهێنەرەکانی بۆ ئادەمیزاد،

die mögen danken dem HERRN für seine Güte und für seine Wundertaten an den Menschenkindern,

16 چونکە دەروازەی بڕۆنزی تێکشکاند، شیشە ئاسنەکانی شکاند.

daß er eherne Türen zerbrochen und eiserne Riegel zerschlagen.

17 هەندێک بوونە گێل لە ڕێگای یاخیبوونیان و لە گوناهەکانیان تووشی ناخۆشی دەبن.

Die da krank waren infolge ihres Sündenlebens und wegen ihrer Verfehlungen leiden mußten –

18 قێزیان لە هەموو خواردنێک بووەوە، لە دەروازەکانی مەرگ نزیک بوونەوە.

vor jeglicher Speise hatten sie Widerwillen, so daß sie den Pforten des Todes nahe waren –;

19 ئینجا لە تەنگانەیاندا هاواریان بۆ یەزدان کرد، ئەویش لە ناخۆشییەکانیان ڕزگاری کردن.

da schrien sie zum HERRN in ihrer Not, und er rettete sie aus ihren Ängsten;

20 فەرمایشتی خۆی نارد و چاکی کردنەوە، لە فەوتان دەربازی کردن.

er sandte sein Wort, sie gesund zu machen, und ließ sie aus ihren Gruben entrinnen: –

21 با ئەوان ستایشی یەزدان بکەن بۆ خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی، بۆ کارە سەرسوڕهێنەرەکانی بۆ ئادەمیزاد،

die mögen danken dem HERRN für seine Güte und für seine Wundertaten an den Menschenkindern;

22 با قوربانی سوپاسگوزاری بکەن، بە هەلهەلەوە باسی کردارەکانی بکەن.

sie mögen Opfer des Dankes bringen und seine Taten mit Jubel verkünden!

23 هەندێک بە کەشتی دابەزینە ناو دەریا، ئەوانەی لە دەریای گەورە بازرگانییان دەکرد.

Die aufs Meer gefahren waren in Schiffen, auf weiten Fluten Handelsgeschäfte trieben,

24 ئەوان کارەکانی یەزدانیان بینی، کارە سەرسوڕهێنەرەکانی لە قووڵایی.

die haben das Walten des HERRN geschaut und seine Wundertaten auf hoher See.

25 بە قسەی ئەو ڕەشەبا هەستا، شەپۆلەکانی بەرزکردەوە.

Denn er gebot und ließ einen Sturm entstehn, der hoch die Wogen des Meeres türmte:

26 بەرز دەبنەوە بۆ ئاسمان، دادەبەزنە ناو قووڵاییەکان، گیانیان لە مەترسی دەتوێتەوە.

sie stiegen empor zum Himmel und fuhren hinab in die Tiefen, so daß ihr Herz vor Angst verzagte;

27 وەک سەرخۆش سەرسم دەدەن و بە ئەملا و ئەولادا دەکەون، نازانن چی دەکەن.

sie wurden schwindlig und schwankten wie Trunkne, und mit all ihrer Weisheit war’s zu Ende: –

28 ئینجا لە تەنگانەیاندا هاواریان بۆ یەزدان کرد، ئەویش لە ناخۆشییەکانیان دەربازی کردن.

da schrien sie zum HERRN in ihrer Not, und er befreite sie aus ihren Ängsten;

29 ڕەشەبای هێدی کردەوە بۆ ئارامی، شەپۆلەکانی بێدەنگ کرد.

er stillte das Ungewitter zum Säuseln, und das Toben der Wogen verstummte;

30 دڵخۆش بوون، چونکە شەپۆلەکان هێمن بوونەوە، گەیاندیانی بەو بەندەرەی دەیانویست.

da wurden sie froh, daß es still geworden, und er führte sie zum ersehnten Hafen: –

31 با ئەوان ستایشی یەزدان بکەن بۆ خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی، بۆ کارە سەرسوڕهێنەرەکانی بۆ ئادەمیزاد،

die mögen danken dem HERRN für seine Güte und für seine Wundertaten an den Menschenkindern;

32 با لەناو کۆڕی خەڵک بەرزی بکەنەوە، لە ئەنجومەنی پیرەکان ستایشی بکەن.

sie mögen ihn erheben in der Volksgemeinde und im Kreise der Alten ihn preisen!

33 ڕووباری کردە بیابان و سەرچاوەی ئاوەکانی کردە زەوی تینوو،

Er wandelte Ströme zur Wüste und Wasserquellen zu dürrem Land,

34 خاکی بە پیتی کردە زەوی بێ کەڵک، لەبەر خراپەی ئەوانەی تێیدا دانیشتبوون.

fruchtbares Erdreich zu salziger Steppe wegen der Bosheit seiner Bewohner.

35 بیابانی کردە گۆمە ئاو و زەوی وشکی کردە سەرچاوەی ئاوەکان.

Wiederum machte er wüstes Land zum Wasserteich und dürres Gebiet zu Wasserquellen

36 برسییەکانی لەوێ نیشتەجێ کرد، شاری نیشتەجێبوونیان دامەزراند.

und ließ dort Hungrige seßhaft werden, so daß sie eine Stadt zum Wohnsitz bauten

37 کێڵگەیان چاند و ڕەزەمێویان ڕواند، دەغڵیان بە بەروبووم بوو.

und Felder besäten und Weinberge pflanzten, die reichen Ertrag an Früchten brachten;

38 بەرەکەتداری کردن و زۆر زیاد بوون، ئاژەڵی ئەوانی کەم نەکردەوە.

und er segnete sie, daß sie stark sich mehrten, und ließ ihres Viehs nicht wenig sein.

39 ئینجا کەم بوونەوە و چەمانەوە، لەژێر باری خراپەکاری و ناخۆشی.

Dann aber nahmen sie ab und wurden gebeugt durch den Druck des Unglücks und Kummers;

40 ئەوەی ڕیسوایی بەسەر میرەکاندا دەڕێژێت، لە چۆڵەوانییەکی بێ ڕێگا گومڕای کردن.

»über Edle goß er Verachtung aus und ließ sie irren in pfadloser Öde«.

41 بەڵام هەژاری لە زەلیلی بەرز کردەوە، وەک ڕانە مەڕ بنەماڵەی ئەوانی زیاد کرد.

Den Armen aber hob er empor aus dem Elend und machte seine Geschlechter wie Kleinviehherden.

42 سەرڕاستەکان ئەمە دەبینن و دڵخۆش دەبن، بەڵام هەموو خراپەکاران دەمیان دەگیرێت.

»Die Gerechten sehen’s und freuen sich, alle Bosheit aber muß schließen ihren Mund«.

43 کێ دانایە، با سەرنج بداتە ئەمانە و لە خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی یەزدان تێبگات.

Wer ist weise? Der beachte dies und lerne die Gnadenerweise des HERRN verstehn!