زەبوورەکان 104

1 ئەی گیانی من، ستایشی یەزدان بکە. ئەی یەزدانی پەروەردگارم، تۆ زۆر مەزنیت! شکۆمەندی و پایەبەرزیت لەبەرکردووە.

Ég lofa Drottin! Drottinn, þú Guð minn, þú ert undursamlegur! Þú ert íklæddur hátign og dýrð og umlukinn ljósi!

2 وەک بەرگ ڕووناکیت پۆشیوە، وەک خێوەت ئاسمانت هەڵداوە،

Þú þandir út himininn eins og dúk og dreifðir um hann stjörnunum.

3 وەک کاریتە بەیتوونەکەت لەسەر ئاو داناوە. هەوری ئاسمانت کردووەتە گالیسکەت، بەسەر باڵی باوە دەڕۆیت.

Þú mótaðir þurrlendið og rýmdir fyrir hafinu. Þú gerðir ský að vagni þínum og ferð um á vængjum vindarins.

4 بایەکانت کردووەتە فریشتەکانت، بڵێسەی ئاگر خزمەتکارانت.

Englarnir eru erindrekar þínir og eldslogar þjóna þér.

5 زەویت لەسەر بناغەی خۆی دامەزراندووە، هەتاهەتایە نالەقێت.

Undirstöður heimsins eru traustar, þær eru þitt verk, og þess vegna haggast hann ekki.

6 تۆ وەک کراس زەویت بە دەریای قووڵ داپۆشی، لەسەر چیاکان ئاوەکان ڕادەوەستن.

Þú lést vatnsflóð ganga yfir jörðina og hylja fjöllin.

7 بەڵام لە سەرزەنشتی تۆ ئاوەکان هەڵاتن، لە گرمەی دەنگی تۆ بە ترسەوە ڕایانکرد،

Og þegar þú bauðst, safnaðist vatnið saman í höfunum,

8 بەسەر چیاکان کەوتن و شۆڕ بوونەوە ناو دۆڵەکان، بۆ ئەو شوێنەی تۆ بۆت دامەزراندبوون.

fjöllin risu og dalirnir urðu til.

9 سنوورێکت دانا لێی تێنەپەڕن، نەگەڕێنەوە هەتا زەوی دابپۆشن.

Þú settir sjónum sín ákveðnu mörk svo að hann skyldi aldrei aftur flæða yfir þurrlendið.

10 کانیاو لە شیوەکان دەتەقێنیتەوە، بۆ ئەوەی لەنێوان چیاکاندا بڕۆن.

Þú settir lindir í dalina og lækir renna um fjöllin.

11 هەموو زیندەوەرێکی دەشتودەر ئاودەدەن، کەرەکێوییەکان تینووێتی خۆیانی پێ دەشکێنن.

Þeir eru dýrunum til drykkjar og þar svalar villiasninn þorsta sínum.

12 باڵندەی ئاسمان هێلانەی تێدا دەکات، لەناو چڵەکان دەخوێنێت.

Þar gera fuglar sér hreiður og söngur þeirra ómar frá trjánum.

13 لە بەیتوونەکەی خۆتەوە چیاکان ئاو دەدەیت، زەوی لە بەروبوومی کردەوەکانت تێر دەبێت.

Hann sendir regn yfir fjöllin svo að jörðin ber sinn ávöxt.

14 گیا بۆ ئاژەڵی ماڵی دەڕوێنیت، سەوزە بۆ خزمەتی مرۆڤ، بۆ دەرهێنانی نان لە زەوییەوە.

Safaríkt grasið vex að boði hans og er búfénu til fæðu. En maðurinn yrkir jörðina, ræktar ávexti, grænmeti og korn,

15 مەی پێ دەبەخشی بۆ ئەوەی دڵی مرۆڤ خۆش بکەی، ڕۆن بۆ درەوشانەوەی زیاتری ڕووی، نان بۆ پتەوکردنی دڵی مرۆڤ.

einnig vín sér til gleði, olíu sem gerir andlitið gljáandi og brauð sem gefur kraft.

16 درەختەکانی یەزدان تێر دەبن، ئەو داری ئورزەی لوبنان کە چاندی،

Drottinn gróðursetti sedrustrén í Líbanon, há og tignarleg,

17 ئەوەی چۆلەکە هێلانەی تێدا دەکات، لەقلەقیش داری سنەوبەر ماڵیەتی،

og þar byggja fuglarnir sér hreiður, en storkurinn velur kýprustréð til bústaðar.

18 چیای بەرزیش بۆ بزنە کێوی، تاشەبەردەکانیش پەناگای گۆڕهەڵکەنە.

Steingeiturnar kjósa hin háu fjöll, en stökkhérarnir finna sér stað í klettum.

19 مانگت دروستکرد بۆ دیاریکردنی وەرزەکان، خۆریش ئاوابوونی خۆی دەزانێت.

Tunglið settir þú til að afmarka mánuði, en sólina til að skína um daga.

20 تاریکی دادێنێت دەبێت بە شەو، هەموو زیندەوەری دارستان تێیدا دەکەونە جموجۆڵ.

Myrkur og nótt eru frá þér komin, þá fara skógardýrin á kreik.

21 بەچکە شێر بۆ نێچیر دەنەڕێنن، بۆ داواکردنی خواردنیان لە خودا.

Þá öskra ljónin eftir bráð og heimta æti sitt af Guði.

22 کە ڕۆژ هەڵدێت دەکشێنەوە، لەناو لانەکانیان خۆیان مات دەکەن.

Þegar sólin rís draga þau sig í hlé og leggjast í fylgsni sín,

23 مرۆڤ دەچێت بۆ ئیشوکاری، بۆ ڕەنجکێشییەکەی هەتا ئێوارە.

en mennirnir ganga út til starfa og vinna allt til kvölds.

24 ئەی یەزدان، کردەوەکانت چەندە زۆرن! هەموویت بە دانایی دروستکردووە، زەوی پڕە لە دەستکردی تۆ.

Drottinn, hvílík fjölbreytni í öllu því sem þú hefur skapað! Allt á það upphaf sitt í vísdómi þínum! Jörðin er full af því sem þú hefur gert!

25 ئەم دەریا گەورە و فراوانە، کە بێشومار گیانداری گەورە و بچووکی تێدا جمەی دێت.

Framundan mér teygir sig blikandi haf, iðandi af alls konar lífi!

26 لەوێ کەشتییەکان دەڕۆن، لیڤیاتان، ئەمەی خۆت بەدیت هێناوە بۆ ئەوەی یاری تێدا بکات.

Og sjá! Þarna eru skipin! Og þarna hvalirnir! – þeir leika á alls oddi!

27 ئەمانە هەمووی چاویان لە تۆیە، بۆ ئەوەی لە کاتی خۆی خواردنیان بدەیتێ،

Allar skepnur vona á þig, að þú gefir þeim fæðu þeirra á réttum tíma.

28 پێیان دەدەیت و وەریدەگرن، دەستت دەکەیتەوە تێر چاکە دەبن.

Þú mætir þörfum þeirra og þau mettast ríkulega af gæðum þínum.

29 ڕوو وەردەگێڕیت، دەتۆقن، هەناسەیان لێ دەبڕیت، دەمرن، دەگەڕێنەوە بۆ خۆڵی خۆیان.

En snúir þú við þeim bakinu er úti um þau. Þegar þú ákveður, deyja þau og verða að mold,

30 کاتێک ڕۆحی خۆت دەنێریت، ئەوان بەدیدەهێنرێن، ڕووی زەوی نوێ دەکەیتەوە.

en þú sendir líka út anda þinn og vekur nýtt líf á jörðinni.

31 با شکۆی یەزدان هەتاهەتایە بەردەوام بێت، با یەزدان بە کارەکانی خۆی دڵخۆش بێت.

Lof sé Guði að eilífu! Drottinn gleðst yfir verkum sínum!

32 ئەوەی سەیری زەوی دەکات، لەرز دەیگرێت، دەست دەداتە چیاکان، دووکەڵ دەکەن.

Þegar hann lítur á jörðina, skelfur hún og eldfjöllin gjósa við snertingu fingra hans.

33 بە درێژایی ژیانم گۆرانی بۆ یەزدان دەڵێم، تاکو ماوم سروود بۆ خودای خۆم دەڵێم.

Ég vil lofsyngja Drottni svo lengi sem ég lifi, vegsama Guð á meðan ég er til!

34 با بیرکردنەوەم شیرین بێت لەلای، منیش بە یەزدان دڵخۆش دەبم.

Ó, að ljóð þetta mætti gleðja hann, því að Drottinn er gleði mín og fögnuður.

35 بەڵام با گوناهباران لەسەر زەوی دواییان ببڕێتەوە، با بەدکاران ئیتر نەمێنن. ئەی گیانی من، ستایشی یەزدان بکە. هەلیلویا!

Ó, að misgjörðarmenn hyrfu af jörðinni og að óguðlegir yrðu ekki framar til. En Drottin vil ég vegsama að eilífu! Hallelúja!