زەبوورەکان 102

1 نوێژی هەژارێکی ورەڕووخاو، کە هاواری دەباتە بەردەم یەزدان. ئەی یەزدان، گوێ لە نوێژم بگرە، با هاوارم بگاتە لات.

Gospode! èuj molitvu moju, i vika moja nek izaðe preda te.

2 لە ڕۆژی تەنگانەدا ڕووی خۆتم لێ مەشارەوە، لەو ڕۆژەی کە هاوارت بۆ دەکەم گوێم بۆ شل بکە، زوو وەڵامم بدەوە.

Nemoj odvratiti lica svojega od mene; u dan kad sam u nevolji prigni k meni uho svoje, u dan kad te prizivam, pohitaj, usliši me.

3 ڕۆژگارم وەک دووکەڵ ڕەوییەوە، ئێسکم وەک پشکۆ گڕی گرتووە.

Jer proðoše kao dim dani moji, kosti moje kao topionica ogorješe.

4 هەڵپڕووکاوە، دڵم وشک بووەتەوە، نانخواردنم لەبیر نەماوە.

Pokošeno je kao trava i posahlo srce moje, da zaboravih jesti hljeb svoj.

5 لە دەنگی ناڵەم ئێسکم بە پێستمەوە نووساوە.

Od uzdisanja mojega prionu kost moja za meso moje.

6 وەک کوندەپەپووی بیابانی چۆڵەوانیم لێهاتووە، وەک کوندەپەپووی کەلاوەم لێهاتووە.

Postadoh kao gem u pustinji; ja sam kao sova na zidinama.

7 ڕادەکشێم و وەک چۆلەکەیەکی تەنهای سەربانم لێهاتووە.

Ne spavam, i sjedim kao ptica bez druga na krovu.

8 بە درێژایی ڕۆژ دوژمنەکانم سووکایەتیم پێ دەکەن، ئەوانەی لە دژی منن وەک شێتیان لێ هاتووە، نەفرەتم لێدەکەن.

Svaki dan ruže me neprijatelji moji, i koji su se pomamili na mene, mnom se uklinju.

9 بۆیە خۆڵەمێش دەخۆم وەک نان، فرمێسکم تێکەڵ بە خواردنەوەم بووە،

Jedem pepeo kao hljeb, i piæe svoje rastvaram suzama

10 لەبەر تووڕەیی زۆری تۆ، چونکە هەڵتگرتم و فڕێتدام.

Od gnjeva tvojega i srdnje tvoje; jer podigavši me bacio si me.

11 ڕۆژگارم وەک سێبەری خوارە، خۆشم وەک گیا وشک دەبمەوە.

Dani su moji kao sjen, koji prolazi, i ja kao trava osuših se.

12 تۆش ئەی یەزدان، هەتاهەتایە لەسەر تەختی، نەوە دوای نەوە یادت دەکەنەوە.

A ti, Gospode, ostaješ dovijeka, i spomen tvoj od koljena do koljena.

13 تۆ هەڵدەستیت و بەزەییت بە سییۆن دێتەوە، چونکە ماوەی میهرەبانییە، کاتی هاتووە.

Ti æeš ustati, smilovaæeš se na Sion, jer je vrijeme smilovati se na nj, jer je došlo vrijeme;

14 خزمەتکارەکانت بە تاسەوەن بۆ بەردەکانی، دڵیان دەسووتێ بۆ خۆڵەکەی.

Jer slugama tvojim omilje i kamenje njegovo, i prah njegov žale.

15 هەموو نەتەوەکان لە ناوی یەزدان دەترسن، هەموو پاشاکانی زەویش لە شکۆمەندیت،

Tada æe se neznabošci bojati imena Gospodnjega, i svi carevi zemaljski slave njegove;

16 چونکە کە یەزدان سییۆن بنیاد دەنێتەوە، بە شکۆمەندی خۆی دەبینرێت.

Jer æe Gospod sazidati Sion, i javiti se u slavi svojoj;

17 ئاوڕ لە نوێژی ڕووتوڕەجاڵەکان دەداتەوە، نوێژەکانیان بە کەم نازانێت.

Pogledaæe na molitvu onijeh koji nemaju pomoæi, i neæe se oglušiti molbe njihove.

18 ئەمە بۆ نەوەی داهاتوو دەنووسرێت، تاکو ئەو نەوەیە ستایشی یەزدان بکەن، کە هێشتا لەدایک نەبوونە:

Napisaæe se ovo potonjemu rodu, i narod nanovo stvoren hvaliæe Gospoda,

19 «یەزدان لە بەرزایی پیرۆزگای خۆیەوە دەڕوانێتە خوارێ، لە ئاسمانەوە سەیری زەوی دەکات،

Što je prinikao sa svete visine svoje, Gospod pogledao s neba na zemlju,

20 بۆ ئەوەی گوێی لە ناڵەی دیلەکان بێت، ئەوانە ئازاد بکات کە دراونەتە دەست مردن.»

Da èuje uzdisanje sužnjevo, i odriješi sinove smrtne;

21 جا لە سییۆن ناوی یەزدان ڕادەگەیەنرێت، لە ئۆرشەلیم ستایشی،

Da bi kazivali na Sionu ime Gospodnje i hvalu njegovu u Jerusalimu,

22 کاتێک گەلان و پاشایەتییەکان پێکەوە بۆ پەرستنی یەزدان کۆدەبنەوە.

Kad se skupe narodi i carstva da služe Gospodu.

23 لە ناوەڕاستی تەمەنم هێزی کزکردم، ڕۆژگاری کورتکردم.

Strošio je na putu krjepost moju, skratio dane moje.

24 گوتی: «ئەی خودای من، لە ناوەڕاستی ڕۆژگارم لام مەدە، ساڵانی تۆ بۆ نەوە دوای نەوەیە.

Rekoh: Bože moj! nemoj me uzeti u polovini dana mojih. Tvoje su godine od koljena do koljena.

25 لە سەرەتاوە بناغەی زەویت دانا، ئاسمانیش دەستکردی تۆیە.

Davno si postavio zemlju, i nebesa su djelo ruku tvojih.

26 ئەوان لەناودەچن، بەڵام تۆ دەمێنیت، هەموو وەک کراس کۆن دەبن، وەک جلوبەرگ دەیانگۆڕیت و فڕێدەدرێن.

To æe proæi, a ti æeš ostati; sve æe to kao haljina ovetšati, kao haljinu promijeniæeš ih i promijeniæe se.

27 بەڵام تۆ هەروەک خۆتی، ساڵانی تۆ کۆتایی نایەت.

Ali ti si taj isti i godine tvoje neæe isteæi.

28 کوڕی خزمەتکارەکانت نیشتەجێ دەبن و نەوەکانیان لەبەردەمت دەچەسپێن.»

Sinovi æe sluga tvojih živjeti, i sjeme æe se njihovo utvrditi pred licem tvojim.