< زەبوورەکان 102 >

نوێژی هەژارێکی ورەڕووخاو، کە هاواری دەباتە بەردەم یەزدان. ئەی یەزدان، گوێ لە نوێژم بگرە، با هاوارم بگاتە لات. 1
A nyomorultnak imádsága, a mikor eleped és kiönti panaszát az Úr elé. Uram, hallgasd meg az én imádságomat, és kiáltásom jusson te hozzád!
لە ڕۆژی تەنگانەدا ڕووی خۆتم لێ مەشارەوە، لەو ڕۆژەی کە هاوارت بۆ دەکەم گوێم بۆ شل بکە، زوو وەڵامم بدەوە. 2
Ne rejtsd el a te orczádat tőlem; mikor szorongatnak engem, hajtsd hozzám a te füledet; mikor kiáltok, hamar hallgass meg engem!
ڕۆژگارم وەک دووکەڵ ڕەوییەوە، ئێسکم وەک پشکۆ گڕی گرتووە. 3
Mert elenyésznek az én napjaim, mint a füst, és csontjaim, mint valami tűzhely, üszkösök.
هەڵپڕووکاوە، دڵم وشک بووەتەوە، نانخواردنم لەبیر نەماوە. 4
Letaroltatott és megszáradt, mint a fű az én szívem; még kenyerem megevéséről is elfelejtkezem.
لە دەنگی ناڵەم ئێسکم بە پێستمەوە نووساوە. 5
Nyögésemnek szavától csontom a húsomhoz ragadt.
وەک کوندەپەپووی بیابانی چۆڵەوانیم لێهاتووە، وەک کوندەپەپووی کەلاوەم لێهاتووە. 6
Hasonló vagyok a pusztai pelikánhoz; olyanná lettem, mint a bagoly a romokon.
ڕادەکشێم و وەک چۆلەکەیەکی تەنهای سەربانم لێهاتووە. 7
Virrasztok és olyan vagyok, mint a magános madár a háztetőn.
بە درێژایی ڕۆژ دوژمنەکانم سووکایەتیم پێ دەکەن، ئەوانەی لە دژی منن وەک شێتیان لێ هاتووە، نەفرەتم لێدەکەن. 8
Minden napon gyaláznak engem ellenségeim, csúfolóim esküsznek én reám.
بۆیە خۆڵەمێش دەخۆم وەک نان، فرمێسکم تێکەڵ بە خواردنەوەم بووە، 9
Bizony a port eszem kenyér gyanánt, és italomat könyekkel vegyítem,
لەبەر تووڕەیی زۆری تۆ، چونکە هەڵتگرتم و فڕێتدام. 10
A te felindulásod és búsulásod miatt; mert felemeltél engem és földhöz vertél engem.
ڕۆژگارم وەک سێبەری خوارە، خۆشم وەک گیا وشک دەبمەوە. 11
Napjaim olyanok, mint a megnyúlt árnyék; magam pedig, mint a fű, megszáradtam.
تۆش ئەی یەزدان، هەتاهەتایە لەسەر تەختی، نەوە دوای نەوە یادت دەکەنەوە. 12
De te Uram örökké megmaradsz, és a te emlékezeted nemzetségről nemzetségre áll.
تۆ هەڵدەستیت و بەزەییت بە سییۆن دێتەوە، چونکە ماوەی میهرەبانییە، کاتی هاتووە. 13
Te kelj fel, könyörülj a Sionon! Mert ideje, hogy könyörülj rajta, mert eljött a megszabott idő.
خزمەتکارەکانت بە تاسەوەن بۆ بەردەکانی، دڵیان دەسووتێ بۆ خۆڵەکەی. 14
Mert kedvelik a te szolgáid annak köveit, és a porát is kímélik.
هەموو نەتەوەکان لە ناوی یەزدان دەترسن، هەموو پاشاکانی زەویش لە شکۆمەندیت، 15
És félik a népek az Úrnak nevét, és e földnek minden királya a te dicsőségedet;
چونکە کە یەزدان سییۆن بنیاد دەنێتەوە، بە شکۆمەندی خۆی دەبینرێت. 16
Mivelhogy az Úr megépítette a Siont, megláttatta magát az ő dicsőségében.
ئاوڕ لە نوێژی ڕووتوڕەجاڵەکان دەداتەوە، نوێژەکانیان بە کەم نازانێت. 17
Oda fordult a gyámoltalanok imádsága felé, és azoknak imádságát meg nem útálta.
ئەمە بۆ نەوەی داهاتوو دەنووسرێت، تاکو ئەو نەوەیە ستایشی یەزدان بکەن، کە هێشتا لەدایک نەبوونە: 18
Irattassék meg ez a következő nemzedéknek, és a teremtendő nép dicsérni fogja az Urat.
«یەزدان لە بەرزایی پیرۆزگای خۆیەوە دەڕوانێتە خوارێ، لە ئاسمانەوە سەیری زەوی دەکات، 19
Mert alátekintett az ő szentségének magaslatáról; a mennyekből a földre nézett le az Úr.
بۆ ئەوەی گوێی لە ناڵەی دیلەکان بێت، ئەوانە ئازاد بکات کە دراونەتە دەست مردن.» 20
Hogy meghallja a fogolynak nyögését, és hogy feloldozza a halálnak fiait.
جا لە سییۆن ناوی یەزدان ڕادەگەیەنرێت، لە ئۆرشەلیم ستایشی، 21
Hogy hirdessék a Sionon az Úrnak nevét, és az ő dicséretét Jeruzsálemben.
کاتێک گەلان و پاشایەتییەکان پێکەوە بۆ پەرستنی یەزدان کۆدەبنەوە. 22
Mikor egybegyűlnek a népek mindnyájan, és az országok, hogy szolgáljanak az Úrnak.
لە ناوەڕاستی تەمەنم هێزی کزکردم، ڕۆژگاری کورتکردم. 23
Megsanyargatta az én erőmet ez útban, megrövidítette napjaimat.
گوتی: «ئەی خودای من، لە ناوەڕاستی ڕۆژگارم لام مەدە، ساڵانی تۆ بۆ نەوە دوای نەوەیە. 24
Ezt mondám: Én Istenem! Ne vígy el engem az én napjaimnak felén; a te esztendeid nemzedékek nemzedékéig tartanak.
لە سەرەتاوە بناغەی زەویت دانا، ئاسمانیش دەستکردی تۆیە. 25
Régente fundáltad a földet, s az egek is a te kezednek munkája.
ئەوان لەناودەچن، بەڵام تۆ دەمێنیت، هەموو وەک کراس کۆن دەبن، وەک جلوبەرگ دەیانگۆڕیت و فڕێدەدرێن. 26
Azok elvesznek, de te megmaradsz; mindazok elavulnak, mint a ruha; mint az öltözetet, elváltoztatod azokat, és elváltoznak.
بەڵام تۆ هەروەک خۆتی، ساڵانی تۆ کۆتایی نایەت. 27
De te ugyanaz vagy, és a te esztendeid el nem fogynak.
کوڕی خزمەتکارەکانت نیشتەجێ دەبن و نەوەکانیان لەبەردەمت دەچەسپێن.» 28
A te szolgáidnak fiai megmaradnak, és az ő magvok erősen megáll előtted.

< زەبوورەکان 102 >