زەبوورەکان 102
| نوێژی هەژارێکی ورەڕووخاو، کە هاواری دەباتە بەردەم یەزدان. ئەی یەزدان، گوێ لە نوێژم بگرە، با هاوارم بگاتە لات. | 1 |
Gebet eines Elenden, wenn er verzagt ist und seine Klage vor dem Herrn ausschüttet. HERR, höre mein Gebet
| لە ڕۆژی تەنگانەدا ڕووی خۆتم لێ مەشارەوە، لەو ڕۆژەی کە هاوارت بۆ دەکەم گوێم بۆ شل بکە، زوو وەڵامم بدەوە. | 2 |
Verbirg dein Angesicht nicht vor mir am Tage, wo mir angst ist! Neige dein Ohr mir zu am Tage, wo ich rufe; erhöre mich eilends!
| ڕۆژگارم وەک دووکەڵ ڕەوییەوە، ئێسکم وەک پشکۆ گڕی گرتووە. | 3 |
Ach, meine Tage sind wie Rauch entschwunden und meine Gebeine wie von Brand durchglüht;
| هەڵپڕووکاوە، دڵم وشک بووەتەوە، نانخواردنم لەبیر نەماوە. | 4 |
mein Herz ist versengt und verdorrt wie Gras, so daß ich sogar vergesse, Speise zu genießen;
| لە دەنگی ناڵەم ئێسکم بە پێستمەوە نووساوە. | 5 |
infolge meines Ächzens und Stöhnens klebt mein Gebein mir am Fleisch.
| وەک کوندەپەپووی بیابانی چۆڵەوانیم لێهاتووە، وەک کوندەپەپووی کەلاوەم لێهاتووە. | 6 |
Ich gleiche dem Wasservogel in der Wüste, bin geworden wie ein Käuzlein in Trümmerstätten;
| ڕادەکشێم و وەک چۆلەکەیەکی تەنهای سەربانم لێهاتووە. | 7 |
ich finde keinen Schlaf und klage wie ein einsamer Vogel auf dem Dache.
| بە درێژایی ڕۆژ دوژمنەکانم سووکایەتیم پێ دەکەن، ئەوانەی لە دژی منن وەک شێتیان لێ هاتووە، نەفرەتم لێدەکەن. | 8 |
Tagtäglich schmähen mich meine Feinde; und die gegen mich toben, wünschen mir Unheil an.
| بۆیە خۆڵەمێش دەخۆم وەک نان، فرمێسکم تێکەڵ بە خواردنەوەم بووە، | 9 |
Ach, Asche eß ich als Brot und mische meinen Trank mit Tränen
| لەبەر تووڕەیی زۆری تۆ، چونکە هەڵتگرتم و فڕێتدام. | 10 |
ob deinem Zorn und deinem Grimm; denn du hast mich hochgehoben und niedergeschleudert.
| ڕۆژگارم وەک سێبەری خوارە، خۆشم وەک گیا وشک دەبمەوە. | 11 |
Meine Tage sind wie ein langgestreckter Schatten, und ich selbst verdorre wie Gras!
| تۆش ئەی یەزدان، هەتاهەتایە لەسەر تەختی، نەوە دوای نەوە یادت دەکەنەوە. | 12 |
Du aber, HERR, thronst ewiglich, und dein Gedächtnis bleibt von Geschlecht zu Geschlecht.
| تۆ هەڵدەستیت و بەزەییت بە سییۆن دێتەوە، چونکە ماوەی میهرەبانییە، کاتی هاتووە. | 13 |
Du wirst dich erheben, dich Zions erbarmen, denn Zeit ist’s, Gnade an ihm zu üben: die Stunde ist da
| خزمەتکارەکانت بە تاسەوەن بۆ بەردەکانی، دڵیان دەسووتێ بۆ خۆڵەکەی. | 14 |
- denn deine Knechte lieben Zions Steine, und Weh erfaßt sie um seinen Schutt –,
| هەموو نەتەوەکان لە ناوی یەزدان دەترسن، هەموو پاشاکانی زەویش لە شکۆمەندیت، | 15 |
damit die Heiden fürchten lernen den Namen des HERRN und alle Könige der Erde deine Herrlichkeit.
| چونکە کە یەزدان سییۆن بنیاد دەنێتەوە، بە شکۆمەندی خۆی دەبینرێت. | 16 |
Denn der HERR hat Zion wieder aufgebaut, ist in seiner Herrlichkeit dort erschienen,
| ئاوڕ لە نوێژی ڕووتوڕەجاڵەکان دەداتەوە، نوێژەکانیان بە کەم نازانێت. | 17 |
hat dem Gebet der Verlass’nen sich zugewandt und ihr Flehen nicht verachtet.
| ئەمە بۆ نەوەی داهاتوو دەنووسرێت، تاکو ئەو نەوەیە ستایشی یەزدان بکەن، کە هێشتا لەدایک نەبوونە: | 18 |
Dies werde aufgeschrieben fürs kommende Geschlecht, damit das neugeschaffne Volk den HERRN lobpreise,
| «یەزدان لە بەرزایی پیرۆزگای خۆیەوە دەڕوانێتە خوارێ، لە ئاسمانەوە سەیری زەوی دەکات، | 19 |
daß von seiner heiligen Höhe er herabgeschaut, daß der HERR geblickt hat vom Himmel zur Erde,
| بۆ ئەوەی گوێی لە ناڵەی دیلەکان بێت، ئەوانە ئازاد بکات کە دراونەتە دەست مردن.» | 20 |
um das Seufzen der Gefangnen zu hören und die dem Tode Geweihten frei zu machen,
| جا لە سییۆن ناوی یەزدان ڕادەگەیەنرێت، لە ئۆرشەلیم ستایشی، | 21 |
damit man verkünde in Zion den Namen des HERRN und seinen Ruhm in Jerusalem,
| کاتێک گەلان و پاشایەتییەکان پێکەوە بۆ پەرستنی یەزدان کۆدەبنەوە. | 22 |
wenn die Völker sich allzumal versammeln und die Königreiche, um (Gott) dem HERRN zu dienen.
| لە ناوەڕاستی تەمەنم هێزی کزکردم، ڕۆژگاری کورتکردم. | 23 |
Gelähmt hat er mir auf dem Wege die Kraft, hat verkürzt meine Lebenstage.
| گوتی: «ئەی خودای من، لە ناوەڕاستی ڕۆژگارم لام مەدە، ساڵانی تۆ بۆ نەوە دوای نەوەیە. | 24 |
Nun fleh’ ich: »Mein Gott, raffe mich nicht hinweg in der Mitte meiner Tage, du, dessen Jahre währen für und für!«
| لە سەرەتاوە بناغەی زەویت دانا، ئاسمانیش دەستکردی تۆیە. | 25 |
Vorzeiten hast du die Erde gegründet, und die Himmel sind deiner Hände Werk:
| ئەوان لەناودەچن، بەڵام تۆ دەمێنیت، هەموو وەک کراس کۆن دەبن، وەک جلوبەرگ دەیانگۆڕیت و فڕێدەدرێن. | 26 |
sie werden vergehen, du aber bleibst; sie werden alle zerfallen wie ein Gewand, wie ein Kleid wirst du sie verwandeln, und so werden sie sich wandeln.
| بەڵام تۆ هەروەک خۆتی، ساڵانی تۆ کۆتایی نایەت. | 27 |
Du aber bleibst derselbe, und deine Jahre nehmen kein Ende.
| کوڕی خزمەتکارەکانت نیشتەجێ دەبن و نەوەکانیان لەبەردەمت دەچەسپێن.» | 28 |
Die Kinder deiner Knechte werden (sicher) wohnen, und ihr Geschlecht wird fest bestehen vor dir.
