زەبوورەکان 102
| نوێژی هەژارێکی ورەڕووخاو، کە هاواری دەباتە بەردەم یەزدان. ئەی یەزدان، گوێ لە نوێژم بگرە، با هاوارم بگاتە لات. | 1 |
Ein Gebet des Elenden, so er betrübt ist und seine Klage vor dem HERRN ausschüttet. HERR, höre mein Gebet und laß mein Schreien zu dir kommen!
| لە ڕۆژی تەنگانەدا ڕووی خۆتم لێ مەشارەوە، لەو ڕۆژەی کە هاوارت بۆ دەکەم گوێم بۆ شل بکە، زوو وەڵامم بدەوە. | 2 |
Verbirg dein Antlitz nicht vor mir in der Not, neige deine Ohren zu mir; wenn ich dich anrufe, so erhöre mich bald!
| ڕۆژگارم وەک دووکەڵ ڕەوییەوە، ئێسکم وەک پشکۆ گڕی گرتووە. | 3 |
Denn meine Tage sind vergangen wie ein Rauch, und meine Gebeine sind verbrannt wie ein Brand.
| هەڵپڕووکاوە، دڵم وشک بووەتەوە، نانخواردنم لەبیر نەماوە. | 4 |
Mein Herz ist geschlagen und verdorrt wie Gras, daß ich auch vergesse, mein Brot zu essen.
| لە دەنگی ناڵەم ئێسکم بە پێستمەوە نووساوە. | 5 |
Mein Gebein klebt an meinem Fleisch vor Heulen und Seufzen.
| وەک کوندەپەپووی بیابانی چۆڵەوانیم لێهاتووە، وەک کوندەپەپووی کەلاوەم لێهاتووە. | 6 |
Ich bin wie eine Rohrdommel in der Wüste; ich bin gleich wie ein Käuzlein in den verstörten Stätten.
| ڕادەکشێم و وەک چۆلەکەیەکی تەنهای سەربانم لێهاتووە. | 7 |
Ich wache und bin wie ein einsamer Vogel auf dem Dache.
| بە درێژایی ڕۆژ دوژمنەکانم سووکایەتیم پێ دەکەن، ئەوانەی لە دژی منن وەک شێتیان لێ هاتووە، نەفرەتم لێدەکەن. | 8 |
Täglich schmähen mich meine Feinde; und die mich verspotten, schwören bei mir.
| بۆیە خۆڵەمێش دەخۆم وەک نان، فرمێسکم تێکەڵ بە خواردنەوەم بووە، | 9 |
Denn ich esse Asche wie Brot und mische meinen Trank mit Weinen
| لەبەر تووڕەیی زۆری تۆ، چونکە هەڵتگرتم و فڕێتدام. | 10 |
vor deinem Drohen und Zorn, daß du mich aufgehoben und zu Boden gestoßen hast.
| ڕۆژگارم وەک سێبەری خوارە، خۆشم وەک گیا وشک دەبمەوە. | 11 |
Meine Tage sind dahin wie Schatten, und ich verdorre wie Gras.
| تۆش ئەی یەزدان، هەتاهەتایە لەسەر تەختی، نەوە دوای نەوە یادت دەکەنەوە. | 12 |
Du aber, HERR, bleibst ewiglich und dein Gedächtnis für und für.
| تۆ هەڵدەستیت و بەزەییت بە سییۆن دێتەوە، چونکە ماوەی میهرەبانییە، کاتی هاتووە. | 13 |
Du wollest dich aufmachen und über Zion erbarmen; denn es ist Zeit, daß du ihr gnädig seist, und die Stunde ist gekommen.
| خزمەتکارەکانت بە تاسەوەن بۆ بەردەکانی، دڵیان دەسووتێ بۆ خۆڵەکەی. | 14 |
Denn deine Knechte wollten gerne, daß sie gebaut würde, und sähen gerne, daß ihre Steine und Kalk zugerichtet würden,
| هەموو نەتەوەکان لە ناوی یەزدان دەترسن، هەموو پاشاکانی زەویش لە شکۆمەندیت، | 15 |
daß die Heiden den Namen des HERRN fürchten und alle Könige auf Erden dein Ehre,
| چونکە کە یەزدان سییۆن بنیاد دەنێتەوە، بە شکۆمەندی خۆی دەبینرێت. | 16 |
daß der HERR Zion baut und erscheint in seiner Ehre.
| ئاوڕ لە نوێژی ڕووتوڕەجاڵەکان دەداتەوە، نوێژەکانیان بە کەم نازانێت. | 17 |
Er wendet sich zum Gebet der Verlassenen und verschmäht ihr Gebet nicht.
| ئەمە بۆ نەوەی داهاتوو دەنووسرێت، تاکو ئەو نەوەیە ستایشی یەزدان بکەن، کە هێشتا لەدایک نەبوونە: | 18 |
Das werde geschrieben auf die Nachkommen; und das Volk, das geschaffen soll werden, wird den HERRN loben.
| «یەزدان لە بەرزایی پیرۆزگای خۆیەوە دەڕوانێتە خوارێ، لە ئاسمانەوە سەیری زەوی دەکات، | 19 |
Denn er schaut von seiner heiligen Höhe, und der HERR sieht vom Himmel auf die Erde,
| بۆ ئەوەی گوێی لە ناڵەی دیلەکان بێت، ئەوانە ئازاد بکات کە دراونەتە دەست مردن.» | 20 |
daß er das Seufzen des Gefangenen höre und losmache die Kinder des Todes,
| جا لە سییۆن ناوی یەزدان ڕادەگەیەنرێت، لە ئۆرشەلیم ستایشی، | 21 |
auf daß sie zu Zion predigen den Namen des HERRN und sein Lob zu Jerusalem,
| کاتێک گەلان و پاشایەتییەکان پێکەوە بۆ پەرستنی یەزدان کۆدەبنەوە. | 22 |
wenn die Völker zusammenkommen und die Königreiche, dem HERRN zu dienen.
| لە ناوەڕاستی تەمەنم هێزی کزکردم، ڕۆژگاری کورتکردم. | 23 |
Er demütigt auf dem Wege meine Kraft; er verkürzt meine Tage.
| گوتی: «ئەی خودای من، لە ناوەڕاستی ڕۆژگارم لام مەدە، ساڵانی تۆ بۆ نەوە دوای نەوەیە. | 24 |
Ich sage: Mein Gott, nimm mich nicht weg in der Hälfte meiner Tage! Deine Jahre währen für und für.
| لە سەرەتاوە بناغەی زەویت دانا، ئاسمانیش دەستکردی تۆیە. | 25 |
Du hast vormals die Erde gegründet, und die Himmel sind deiner Hände Werk.
| ئەوان لەناودەچن، بەڵام تۆ دەمێنیت، هەموو وەک کراس کۆن دەبن، وەک جلوبەرگ دەیانگۆڕیت و فڕێدەدرێن. | 26 |
Sie werden vergehen, aber du bleibest. Sie werden veralten wie ein Gewand; sie werden verwandelt wie ein Kleid, wenn du sie verwandeln wirst.
| بەڵام تۆ هەروەک خۆتی، ساڵانی تۆ کۆتایی نایەت. | 27 |
Du aber bleibest, wie du bist, und deine Jahre nehmen kein Ende.
| کوڕی خزمەتکارەکانت نیشتەجێ دەبن و نەوەکانیان لەبەردەمت دەچەسپێن.» | 28 |
Die Kinder deiner Knechte werden bleiben, und ihr Same wird vor dir gedeihen.
