زەبوورەکان 102
| نوێژی هەژارێکی ورەڕووخاو، کە هاواری دەباتە بەردەم یەزدان. ئەی یەزدان، گوێ لە نوێژم بگرە، با هاوارم بگاتە لات. | 1 |
Bøn af en elendig, naar hans Kraft svigter, og han udøser sin Klage for HERREN.
| لە ڕۆژی تەنگانەدا ڕووی خۆتم لێ مەشارەوە، لەو ڕۆژەی کە هاوارت بۆ دەکەم گوێم بۆ شل بکە، زوو وەڵامم بدەوە. | 2 |
HERRE, lyt til min Bøn, lad mit Raab komme til dig,
| ڕۆژگارم وەک دووکەڵ ڕەوییەوە، ئێسکم وەک پشکۆ گڕی گرتووە. | 3 |
skjul dog ikke dit Aasyn for mig; den Dag jeg stedes i Nød, bøj da dit Øre til mig; naar jeg kalder, saa skynd dig og svar mig!
| هەڵپڕووکاوە، دڵم وشک بووەتەوە، نانخواردنم لەبیر نەماوە. | 4 |
Thi mine Dage svinder som Røg, mine Ledemod brænder som Ild;
| لە دەنگی ناڵەم ئێسکم بە پێستمەوە نووساوە. | 5 |
mit Hjerte er svedet og visnet som Græs, thi jeg glemmer at spise mit Brød.
| وەک کوندەپەپووی بیابانی چۆڵەوانیم لێهاتووە، وەک کوندەپەپووی کەلاوەم لێهاتووە. | 6 |
Under min Stønnen klæber mine Ben til Huden;
| ڕادەکشێم و وەک چۆلەکەیەکی تەنهای سەربانم لێهاتووە. | 7 |
jeg ligner Ørkenens Pelikan, er blevet som Uglen paa øde Steder;
| بە درێژایی ڕۆژ دوژمنەکانم سووکایەتیم پێ دەکەن، ئەوانەی لە دژی منن وەک شێتیان لێ هاتووە، نەفرەتم لێدەکەن. | 8 |
om Natten ligger jeg vaagen og jamrer saa ensom som Fugl paa Taget;
| بۆیە خۆڵەمێش دەخۆم وەک نان، فرمێسکم تێکەڵ بە خواردنەوەم بووە، | 9 |
mine Fjender haaner mig hele Dagen; de, der spotter mig, sværger ved mig.
| لەبەر تووڕەیی زۆری تۆ، چونکە هەڵتگرتم و فڕێتدام. | 10 |
Thi Støv er mit daglige Brød, jeg blander min Drik med Taarer
| ڕۆژگارم وەک سێبەری خوارە، خۆشم وەک گیا وشک دەبمەوە. | 11 |
over din Harme og Vrede, fordi du tog mig og slængte mig bort;
| تۆش ئەی یەزدان، هەتاهەتایە لەسەر تەختی، نەوە دوای نەوە یادت دەکەنەوە. | 12 |
mine Dage hælder som Skyggen, som Græsset visner jeg hen.
| تۆ هەڵدەستیت و بەزەییت بە سییۆن دێتەوە، چونکە ماوەی میهرەبانییە، کاتی هاتووە. | 13 |
Men du troner evindelig, HERRE, du ihukommes fra Slægt til Slægt;
| خزمەتکارەکانت بە تاسەوەن بۆ بەردەکانی، دڵیان دەسووتێ بۆ خۆڵەکەی. | 14 |
du vil rejse dig og forbarme dig over Zion, naar Naadens Tid, naar Timen er inde;
| هەموو نەتەوەکان لە ناوی یەزدان دەترسن، هەموو پاشاکانی زەویش لە شکۆمەندیت، | 15 |
thi dine Tjenere elsker dets Sten og ynkes over dets Grushobe.
| چونکە کە یەزدان سییۆن بنیاد دەنێتەوە، بە شکۆمەندی خۆی دەبینرێت. | 16 |
Og HERRENS Navn skal Folkene frygte, din Herlighed alle Jordens Konger;
| ئاوڕ لە نوێژی ڕووتوڕەجاڵەکان دەداتەوە، نوێژەکانیان بە کەم نازانێت. | 17 |
thi HERREN opbygger Zion, han lader sig se i sin Herlighed;
| ئەمە بۆ نەوەی داهاتوو دەنووسرێت، تاکو ئەو نەوەیە ستایشی یەزدان بکەن، کە هێشتا لەدایک نەبوونە: | 18 |
han vender sig til de hjælpeløses Bøn, lader ej deres Bøn uænset.
| «یەزدان لە بەرزایی پیرۆزگای خۆیەوە دەڕوانێتە خوارێ، لە ئاسمانەوە سەیری زەوی دەکات، | 19 |
For Efterslægten skal det optegnes, et Folk, der skal fødes, skal prise HERREN;
| بۆ ئەوەی گوێی لە ناڵەی دیلەکان بێت، ئەوانە ئازاد بکات کە دراونەتە دەست مردن.» | 20 |
thi han ser ned fra sin hellige Højsal, HERREN skuer ned fra Himmel til Jord
| جا لە سییۆن ناوی یەزدان ڕادەگەیەنرێت، لە ئۆرشەلیم ستایشی، | 21 |
for at høre de fangnes Stønnen og give de dødsdømte Frihed,
| کاتێک گەلان و پاشایەتییەکان پێکەوە بۆ پەرستنی یەزدان کۆدەبنەوە. | 22 |
at HERRENS Navn kan forkyndes i Zion, hans Pris i Jerusalem,
| لە ناوەڕاستی تەمەنم هێزی کزکردم، ڕۆژگاری کورتکردم. | 23 |
naar Folkeslag og Riger til Hobe samles for at tjene HERREN.
| گوتی: «ئەی خودای من، لە ناوەڕاستی ڕۆژگارم لام مەدە، ساڵانی تۆ بۆ نەوە دوای نەوەیە. | 24 |
Han lammed min Kraft paa Vejen, forkorted mit Liv.
| لە سەرەتاوە بناغەی زەویت دانا، ئاسمانیش دەستکردی تۆیە. | 25 |
Jeg siger: Min Gud, tag mig ikke bort i Dagenes Hælvt! Dine Aar er fra Slægt til Slægt.
| ئەوان لەناودەچن، بەڵام تۆ دەمێنیت، هەموو وەک کراس کۆن دەبن، وەک جلوبەرگ دەیانگۆڕیت و فڕێدەدرێن. | 26 |
Du grundfæsted fordum Jorden, Himlene er dine Hænders Værk;
| بەڵام تۆ هەروەک خۆتی، ساڵانی تۆ کۆتایی نایەت. | 27 |
de falder, men du bestaar, alle slides de op som en Klædning;
| کوڕی خزمەتکارەکانت نیشتەجێ دەبن و نەوەکانیان لەبەردەمت دەچەسپێن.» | 28 |
som Klæder skifter du dem; de skiftes, men du er den samme, og dine Aar faar aldrig Ende! Dine Tjeneres Børn fæster Bo, deres Sæd skal bestaa for dit Aasyn.
