پەندەکانی سلێمان 9
| دانایی خانووی خۆی بنیاد ناوە، حەوت کۆڵەکەکەی داتاشیوە. | 1 |
La sabiduría se ha edificado una casa, ha labrado sus siete columnas;
| سەربڕدراوەکەی سەربڕیوە و شەرابەکەی تێکەڵ کردووە، هەروەها خوانەکەی ئامادە کردووە. | 2 |
inmoló sus víctimas, mezcló su vino, y tiene preparada su mesa.
| کەنیزەکانی خۆی ناردووە و بانگ دەکات، لەسەر بەرزاییەکانی شار: | 3 |
Envió sus doncellas y clama sobre las cimas más altas de la ciudad:
| «کێ ساویلکەیە، با ڕوو لێرە بکات!» بە تێنەگەیشتووش دەڵێت: | 4 |
“¡El que es simple venga aquí!” y al falto de inteligencia le dice:
| «وەرن، لە نانی من بخۆن و لەو شەرابەی تێکەڵم کردووە بخۆنەوە. | 5 |
“Venid, y comed de mi pan; y bebed el vino que yo he mezclado.
| واز لە ساویلکەیی بهێنن و بژین، بە ڕێگای تێگەیشتندا بڕۆن.» | 6 |
Dejad ya la necedad, y viviréis, y caminad por la senda de la inteligencia.”
| ئەوەی گاڵتەجاڕ تەمبێ بکات شەرمەزاری دەست دەکەوێت، ئەوەی بەدکار سەرزەنشت بکات خۆی لەکەدار دەکات. | 7 |
Quien reprende al escarnecedor se afrenta a sí mismo, y el que corrige al impío, se acarrea baldón.
| سەرزەنشتی گاڵتەجاڕ مەکە، نەوەک ڕقی لێت بێتەوە؛ سەرزەنشتی دانا بکە، تۆی خۆشدەوێت. | 8 |
No corrijas al escarnecedor, no sea que te odie; corrige al sabio, y te amará.
| ڕێنمایی دانا بکە، داناتر دەبێت، کەسێکی ڕاستودروست فێر بکە، زاناتر دەبێت. | 9 |
Da al sabio (consejo), y será más sabio; enseña al justo, y crecerá en doctrina.
| لەخواترسی سەرەتای داناییە، ناسینی خودای پیرۆزیش تێگەیشتنە، | 10 |
El principio de la sabiduría consiste en el temor de Dios, y conocer al Santo es inteligencia.
| چونکە بە دانایی ڕۆژگارت زیاد دەکات، ساڵانی ژیانت پتر دەبێت. | 11 |
Pues por mí se multiplicarán tus días, y se aumentaran los años de tu vida.
| ئەگەر دانا بیت، داناییەکەت پاداشتت دەداتەوە؛ ئەگەر گاڵتەجاڕ بیت، تەنها لەسەر خۆت دەکەوێت. | 12 |
Si eres sabio, lo serás en bien tuyo, y si mofador, tú solo lo pagarás.
| گێلایەتی وەک خاتوونێکی بە بۆڵەبۆڵە، ساویلکەیە و هیچ شتێک نازانێت. | 13 |
Una mujer insensata y turbulenta, una ignorante que no sabe nada,
| لە بەردەرگای ماڵەکەی دادەنیشێت، لەسەر کورسییەک لە بەرزترین شوێنی شار، | 14 |
se sienta a la puerta de su casa, sobre una silla, en las colinas de la ciudad,
| بۆ بانگکردنی ڕێبوارەکان، ئەوانەی لە ڕێچکەی خۆیان دەڕۆن: | 15 |
para invitar a los que pasan, a los que van por su camino:
| «کێ ساویلکەیە، با ڕوو لێرە بکات!» بە تێنەگەیشتووش دەڵێت: | 16 |
“¡El que es simple, venga aquí!”; y al falto de inteligencia le dice:
| «ئاوی دزراو شیرینە، نانی بە دزی بەتامە.» | 17 |
“Las aguas hurtadas son (más) dulces; y el pan comido clandestinamente es (más) sabroso.”
