< پەندەکانی سلێمان 8 >
ئایا دانایی بانگەواز ناکات؟ ئەی تێگەیشتن دەنگی خۆی هەڵنابڕێت؟ | 1 |
¿No clama la sabiduría, y da su voz la inteligencia?
لەسەر لووتکەی بەرزاییەکان، لەسەر ڕێگاکان، لە چواڕیانەکان ڕادەوەستێت. | 2 |
En los altos cabezos, junto al camino, a las encrucijadas de las veredas se para;
لەلای دەروازەی شارەکان، لەبەردەم دەرگاکان، هاوار دەکات: | 3 |
en el lugar de las puertas, a la entrada de la ciudad, a la entrada de las puertas da voces:
«ئەی خەڵکینە، بۆ ئێوە بانگ دەکەم، دەنگم بۆ ئادەمیزادە. | 4 |
Oh hombres, a vosotros clamo; y mi voz es a los hijos de los hombres.
ساویلکەکان، فێری ژیری بن، گێلەکان، فێری تێگەیشتن بن. | 5 |
Entended, simples, la astucia; y vosotros, locos, tomad entendimiento.
گوێ بگرن، چونکە باسی شتی بەرزتان بۆ دەکەم، کردنەوەی لێوەکانم بۆ ڕاستەڕێییە. | 6 |
Oíd, porque hablaré cosas excelentes; y abriré mis labios para cosas rectas.
ڕاستگۆیی وێردی دەممە، خراپەش قێزەونە بۆ لێوەکانم. | 7 |
Porque mi paladar hablará verdad, y mis labios abominan la impiedad.
قسەکانی دەمم هەموو ڕاستودروستن، هیچ فێڵ یان خواروخێچی تێدا نییە. | 8 |
En justicia son todas las razones de mi boca; no hay en ellas cosa perversa ni torcida.
هەموو ڕێکن لای کەسی تێگەیشتوو، ڕاستەڕێیە لای ئەوانەی زانیاری دەدۆزنەوە. | 9 |
Todas ellas son rectas al que entiende; rectas a los que han hallado sabiduría.
تەمبێکردن لە من وەربگرن نەک زیو، زانیاریش زیاتر لە زێڕی پوختەکراو، | 10 |
Recibid mi castigo, y no plata; y ciencia más que el oro escogido.
چونکە دانایی لە یاقووت باشترە، هەرچی ئارەزووی دەکەیت نابێتە هاوتای. | 11 |
Porque mejor es la sabiduría que las piedras preciosas; y todas las cosas que se pueden desear, no son de comparar con ella.
«من داناییم، لەگەڵ ژیریدا نیشتەجێم، زانیاری و سەلیقەم هەیە. | 12 |
Yo, la sabiduría, moré con la prudencia; y yo invento la ciencia de los consejos.
ئەوەی لەخواترس بێت، ڕقی لە خراپە دەبێت، من ڕقم لە لووتبەرزی و خۆبەزلزانییە، لە ڕێگای خراپ و لە قسەی بە فێڵە. | 13 |
El temor del SEÑOR es aborrecer el mal; la soberbia, la arrogancia, el mal camino, y la boca perversa, aborrezco.
ڕاوێژ و دانایی تەواو هی منن، تێگەیشتن هی منە، هێز هی منە. | 14 |
Conmigo está el consejo y el ser; yo soy la inteligencia; mía es la fortaleza.
بە منەوە پاشاکان پاشایەتی دەکەن و فەرمانڕەوایان بە ڕاستودروستی یاسا دەردەکەن. | 15 |
Por mí reinan los reyes, y los príncipes determinan justicia.
بە منەوە میرەکان میرایەتی دەکەن، بەگەکان و هەموو ئەوانەی بە ڕاستودروستی دادوەری دەکەن. | 16 |
Por mí dominan los príncipes, y todos los gobernadores juzgan la tierra.
من ئەوانەم خۆشدەوێت کە منیان خۆشدەوێ، ئەوانەش کە بە پەرۆشەوە بەدوامدا دەگەڕێن، دەمدۆزنەوە. | 17 |
Yo amo a los que me aman; y los que me buscan me hallan.
دەوڵەمەندی و ڕێزداری لەلای منە، ڕاستودروستی و ئەو سامانەی کە دەمێنێتەوە. | 18 |
Las riquezas y la honra están conmigo; sólidas riquezas, y justicia.
بەرهەمی من لە زێڕ باشترە، لە زێڕی بێگەردیش، دەغڵیشم لە زیوی پوختەکراو باشترە. | 19 |
Mejor es mi fruto que el oro, y que la piedra preciosa; y mi rédito mejor que la plata escogida.
بە ڕێچکەی ڕاستودروستیدا دەڕۆم، لەسەر ڕێبازی دادپەروەری، | 20 |
Por vereda de justicia guiaré, por en medio de veredas de juicio;
تاکو سامان بکەمە میرات بۆ ئەوانەی منیان خۆشدەوێت و ئەمبارەکانیان پڕ بکەم. | 21 |
para hacer heredar a mis amigos el ser, y que yo llene sus tesoros.
«یەزدان لە سەرەتای بەدیهێنانەکەی منی دروستکرد، هەر لە کۆنەوە لەپێش کارەکانی. | 22 |
El SEÑOR me poseyó en el principio de su camino, desde entonces, antes de sus obras.
لە ئەزەلەوە من دامەزراوم، لە سەرەتاوە، لەپێش زەوی. | 23 |
Eternalmente tuve el principado, desde el principio, antes de la tierra.
هێشتا زەریاکان نەببوون من بەدیهێنراوم، هێشتا کانییە پڕ ئاوەکان نەبوون. | 24 |
Antes de los abismos fui engendrada; antes que fuesen las fuentes de las muchas aguas.
پێش ئەوەی چیاکان بچەسپێن، پێش گردەکان، من بەدیهێنراوم، | 25 |
Antes que los montes fuesen fundados, antes de los collados, era yo engendrada;
هێشتا نە زەوی و نە پانتاییەکانی دروستکردبوو، نە سەرەتای خۆڵی زەوی. | 26 |
no había aún hecho la tierra, ni las campiñas, ni el principio del polvo del mundo.
کاتێک کە ئاسمانی جێگیر کرد من لەوێ بووم، کاتێک کە هێڵی ئاسۆی بەسەر قووڵاییدا کێشا، | 27 |
Cuando componía los cielos, allí estaba yo; cuando señalaba por compás la sobrefaz del abismo;
کاتێک کە هەوری لە ئاسمان ڕاگرت و سەرچاوەی قووڵاییەکانی چەسپاند، | 28 |
cuando afirmaba los cielos arriba, cuando afirmaba las fuentes del abismo;
کاتێک کە سنووری بۆ دەریا کێشا بۆ ئەوەی ئاوەکان فەرمانی ئەو نەشکێنن، کاتێک کە بناغەی زەوی داڕشت. | 29 |
cuando ponía al mar su estatuto, y a las aguas, que no pasasen su mandamiento; cuando señalaba los fundamentos de la tierra;
لەگەڵ ئەو وەستایەکی لێزان بووم، ڕۆژبەڕۆژ شادمانی ئەو بووم، هەمیشە لەبەردەمیدا دڵخۆش بووم، | 30 |
con él estaba yo ordenándolo todo; y fui su delicia todos los días, teniendo solaz delante de él en todo tiempo.
لە زەوییە ئاوەدانەکەی دڵخۆش دەبووم، لەگەڵ ئادەمیزاد شادمان بووم. | 31 |
Tengo solaz en la redondez de su tierra; y mis solaces son con los hijos de los hombres.
«ئەی کوڕینە، ئێستاش گوێم لێ بگرن، خۆزگە دەخوازرێ بەوانەی ڕێگای من دەپارێزن. | 32 |
Ahora, pues, hijos, oídme; y bienaventurados los que guardaren mis caminos.
گوێ لە تەمبێکردن بگرن و دانا بن، پشت گوێی مەخەن. | 33 |
Escuchad al castigo, y sed sabios; y no lo menospreciéis.
خۆزگە دەخوازرێ بەو کەسەی گوێم لێ دەگرێت، ڕۆژبەڕۆژ لەلای دەرگاکەم ئاگادارە، لەلای دەروازەی دەرگاکەم ئێشک دەگرێت، | 34 |
Bienaventurado el hombre que me oye, trasnochando a mis puertas cada día, guardando los umbrales de mis entradas.
چونکە ئەوەی من بدۆزێتەوە، ژیان دەدۆزێتەوە، ڕەزامەندی یەزدانیش بەدەستدەهێنێت. | 35 |
Porque el que me hallare, hallará la vida; y alcanzará la voluntad del SEÑOR.
بەڵام ئەوەی من نەدۆزێتەوە زیان بە خۆی دەگەیەنێت، هەموو ئەوانەی ڕقیان لە منە، مردنیان خۆشدەوێت.» | 36 |
Mas el que peca contra mí, defrauda su alma; todos los que me aborrecen, aman la muerte.