پەندەکانی سلێمان 8
| ئایا دانایی بانگەواز ناکات؟ ئەی تێگەیشتن دەنگی خۆی هەڵنابڕێت؟ | 1 |
Ruft nicht die Weisheit, und die Klugheit läßt sich hören?
| لەسەر لووتکەی بەرزاییەکان، لەسەر ڕێگاکان، لە چواڕیانەکان ڕادەوەستێت. | 2 |
Öffentlich am Wege und an der Straße steht sie.
| لەلای دەروازەی شارەکان، لەبەردەم دەرگاکان، هاوار دەکات: | 3 |
An den Toren bei der Stadt, da man zur Tür eingeht, schreit sie:
| «ئەی خەڵکینە، بۆ ئێوە بانگ دەکەم، دەنگم بۆ ئادەمیزادە. | 4 |
O ihr Männer, ich schreie zu euch und rufe den Leuten.
| ساویلکەکان، فێری ژیری بن، گێلەکان، فێری تێگەیشتن بن. | 5 |
Merkt, ihr Unverständigen, auf Klugheit und, ihr Toren, nehmt es zu Herzen!
| گوێ بگرن، چونکە باسی شتی بەرزتان بۆ دەکەم، کردنەوەی لێوەکانم بۆ ڕاستەڕێییە. | 6 |
Höret, denn ich will reden, was fürstlich ist, und lehren, was recht ist.
| ڕاستگۆیی وێردی دەممە، خراپەش قێزەونە بۆ لێوەکانم. | 7 |
Denn mein Mund soll die Wahrheit reden, und meine Lippen sollen hassen, was gottlos ist.
| قسەکانی دەمم هەموو ڕاستودروستن، هیچ فێڵ یان خواروخێچی تێدا نییە. | 8 |
Alle Reden meines Mundes sind gerecht; es ist nichts Verkehrtes noch falsches darin.
| هەموو ڕێکن لای کەسی تێگەیشتوو، ڕاستەڕێیە لای ئەوانەی زانیاری دەدۆزنەوە. | 9 |
Sie sind alle gerade denen, die sie verstehen, und richtig denen, die es annehmen wollen.
| تەمبێکردن لە من وەربگرن نەک زیو، زانیاریش زیاتر لە زێڕی پوختەکراو، | 10 |
Nehmet an meine Zucht lieber denn Silber, und die Lehre achtet höher denn köstliches Gold.
| چونکە دانایی لە یاقووت باشترە، هەرچی ئارەزووی دەکەیت نابێتە هاوتای. | 11 |
Denn Weisheit ist besser als Perlen; und alles, was man wünschen mag, kann ihr nicht gleichen.
| «من داناییم، لەگەڵ ژیریدا نیشتەجێم، زانیاری و سەلیقەم هەیە. | 12 |
Ich, Weisheit, wohne bei der Klugheit und weiß guten Rat zu geben.
| ئەوەی لەخواترس بێت، ڕقی لە خراپە دەبێت، من ڕقم لە لووتبەرزی و خۆبەزلزانییە، لە ڕێگای خراپ و لە قسەی بە فێڵە. | 13 |
Die Furcht des HERRN haßt das Arge, die Hoffart, den Hochmut und bösen Weg; und ich bin feind dem verkehrten Mund.
| ڕاوێژ و دانایی تەواو هی منن، تێگەیشتن هی منە، هێز هی منە. | 14 |
Mein ist beides, Rat und Tat; ich habe Verstand und Macht.
| بە منەوە پاشاکان پاشایەتی دەکەن و فەرمانڕەوایان بە ڕاستودروستی یاسا دەردەکەن. | 15 |
Durch mich regieren die Könige und setzen die Ratsherren das Recht.
| بە منەوە میرەکان میرایەتی دەکەن، بەگەکان و هەموو ئەوانەی بە ڕاستودروستی دادوەری دەکەن. | 16 |
Durch mich herrschen die Fürsten und alle Regenten auf Erden.
| من ئەوانەم خۆشدەوێت کە منیان خۆشدەوێ، ئەوانەش کە بە پەرۆشەوە بەدوامدا دەگەڕێن، دەمدۆزنەوە. | 17 |
Ich liebe, die mich lieben; und die mich frühe suchen, finden mich.
| دەوڵەمەندی و ڕێزداری لەلای منە، ڕاستودروستی و ئەو سامانەی کە دەمێنێتەوە. | 18 |
Reichtum und Ehre ist bei mir, währendes Gut und Gerechtigkeit.
| بەرهەمی من لە زێڕ باشترە، لە زێڕی بێگەردیش، دەغڵیشم لە زیوی پوختەکراو باشترە. | 19 |
Meine Frucht ist besser denn Gold und feines Gold und mein Ertrag besser denn auserlesenes Silber.
| بە ڕێچکەی ڕاستودروستیدا دەڕۆم، لەسەر ڕێبازی دادپەروەری، | 20 |
Ich wandle auf dem rechten Wege, auf der Straße des Rechts,
| تاکو سامان بکەمە میرات بۆ ئەوانەی منیان خۆشدەوێت و ئەمبارەکانیان پڕ بکەم. | 21 |
daß ich wohl versorge, die mich lieben, und ihre Schätze vollmache.
| «یەزدان لە سەرەتای بەدیهێنانەکەی منی دروستکرد، هەر لە کۆنەوە لەپێش کارەکانی. | 22 |
Der HERR hat mich gehabt im Anfang seiner Wege; ehe er etwas schuf, war ich da.
| لە ئەزەلەوە من دامەزراوم، لە سەرەتاوە، لەپێش زەوی. | 23 |
Ich bin eingesetzt von Ewigkeit, von Anfang, vor der Erde.
| هێشتا زەریاکان نەببوون من بەدیهێنراوم، هێشتا کانییە پڕ ئاوەکان نەبوون. | 24 |
Da die Tiefen noch nicht waren, da war ich schon geboren, da die Brunnen noch nicht mit Wasser quollen.
| پێش ئەوەی چیاکان بچەسپێن، پێش گردەکان، من بەدیهێنراوم، | 25 |
Ehe denn die Berge eingesenkt waren, vor den Hügeln war ich geboren,
| هێشتا نە زەوی و نە پانتاییەکانی دروستکردبوو، نە سەرەتای خۆڵی زەوی. | 26 |
da er die Erde noch nicht gemacht hatte und was darauf ist, noch die Berge des Erdbodens.
| کاتێک کە ئاسمانی جێگیر کرد من لەوێ بووم، کاتێک کە هێڵی ئاسۆی بەسەر قووڵاییدا کێشا، | 27 |
Da er die Himmel bereitete, war ich daselbst, da er die Tiefe mit seinem Ziel faßte.
| کاتێک کە هەوری لە ئاسمان ڕاگرت و سەرچاوەی قووڵاییەکانی چەسپاند، | 28 |
Da er die Wolken droben festete, da er festigte die Brunnen der Tiefe,
| کاتێک کە سنووری بۆ دەریا کێشا بۆ ئەوەی ئاوەکان فەرمانی ئەو نەشکێنن، کاتێک کە بناغەی زەوی داڕشت. | 29 |
da er dem Meer das Ziel setzte und den Wassern, daß sie nicht überschreiten seinen Befehl, da er den Grund der Erde legte:
| لەگەڵ ئەو وەستایەکی لێزان بووم، ڕۆژبەڕۆژ شادمانی ئەو بووم، هەمیشە لەبەردەمیدا دڵخۆش بووم، | 30 |
da war ich der Werkmeister bei ihm und hatte meine Lust täglich und spielte vor ihm allezeit
| لە زەوییە ئاوەدانەکەی دڵخۆش دەبووم، لەگەڵ ئادەمیزاد شادمان بووم. | 31 |
und spielte auf seinem Erdboden, und meine Lust ist bei den Menschenkindern.
| «ئەی کوڕینە، ئێستاش گوێم لێ بگرن، خۆزگە دەخوازرێ بەوانەی ڕێگای من دەپارێزن. | 32 |
So gehorchet mir nun, meine Kinder. Wohl denen, die meine Wege halten!
| گوێ لە تەمبێکردن بگرن و دانا بن، پشت گوێی مەخەن. | 33 |
Höret die Zucht und werdet weise und lasset sie nicht fahren.
| خۆزگە دەخوازرێ بەو کەسەی گوێم لێ دەگرێت، ڕۆژبەڕۆژ لەلای دەرگاکەم ئاگادارە، لەلای دەروازەی دەرگاکەم ئێشک دەگرێت، | 34 |
Wohl dem Menschen, der mir gehorcht, daß er wache an meiner Tür täglich, daß er warte an den Pfosten meiner Tür.
| چونکە ئەوەی من بدۆزێتەوە، ژیان دەدۆزێتەوە، ڕەزامەندی یەزدانیش بەدەستدەهێنێت. | 35 |
Wer mich findet, der findet das Leben und wird Wohlgefallen vom HERRN erlangen.
| بەڵام ئەوەی من نەدۆزێتەوە زیان بە خۆی دەگەیەنێت، هەموو ئەوانەی ڕقیان لە منە، مردنیان خۆشدەوێت.» | 36 |
Wer aber an mir sündigt, der verletzt seine Seele. Alle, die mich hassen, lieben den Tod.
