< پەندەکانی سلێمان 7 >

ڕۆڵە، گوێڕایەڵی قسەکانم بە و ڕاسپاردەکانم لەلای خۆت هەڵبگرە، 1
Mijn zoon, neem mijn woorden in acht, En neem mijn wenken ter harte;
ڕاسپاردەکانم بەجێبگەیەنە، دەژیت، فێرکردنەکانیشم وەک گلێنەی چاوت بپارێزە. 2
Onderhoud mijn geboden, opdat ge moogt leven, Let op mijn wenken als op de appel van uw oog.
بە پەنجەکانتەوە گرێیان بدە، لەسەر پەڕەی دڵت بیاننووسە. 3
Leg ze als een band om uw vingers, Schrijf ze op de tafel van uw hart
بە دانایی بڵێ: «تۆ خوشکی منی،» بە تێگەیشتنیش بڵێ: «تۆ خزمی منی.» 4
Zeg tot de wijsheid: "gij zijt mijn zuster", Noem het verstand: "een bekende";
بۆ ئەوەی لە ژنی بەدڕەوشت بتپارێزن، لە ژنی داوێنپیسی زمانلووس. 5
Opdat ze u behoeden voor een vreemde vrouw, Voor een onbekende met haar gladde taal.
لە پەنجەرەی ماڵەکەمەوە لەو دیوی کڵاوڕۆژنەکەمەوە ڕوانیم، 6
Want kijkend door het venster van mijn woning Door de tralies heen,
لەناو ساویلکەکاندا بینیم، لەناو کوڕاندا سەرنجم دا گەنجێکی تێنەگەیشتوو. 7
Lette ik op het onervaren volk, En zag onder de jongemannen een onverstandigen knaap.
لە شەقامەکە پەڕییەوە و لایدا لای ژنە بەدڕەوشتەکە، ڕێگای ماڵی ئەوی دەگرتەبەر، 8
Hij ging langs de straat, dicht bij haar hoek, En sloeg de richting in naar haar huis,
لە زەردەپەڕی ئێواران کاتی ئاوابوونی خۆر، لەژێر تاریکایی شەو. 9
In de schemering, toen de avond viel En het nachtelijk duister.
ئەوەتا ژنێک بەرەوپیری چوو، لە بەرگی لەشفرۆشێکی فێڵبازدا بوو. 10
Daar komt de vrouw op hem af, Opzichtig gekleed met duidelijke bedoelingen.
(ئەم ژنە بە دەنگەدەنگ و سەرکێشە، پێیەکانی لە ماڵی خۆی گیرنابێت. 11
Wat ziet ze er losbandig en lichtzinnig uit, In huis kunnen haar voeten het niet houden;
پێیەکی لە شەقام و پێیەکی لە گۆڕەپانەکانە، لە هەموو پەنایەک بۆسە دەنێتەوە.) 12
Ze loopt de straat, de pleinen op, En bij elke hoek staat ze op wacht!
گەنجەکەی گرت و ماچی کرد، بێ ئابڕووانە پێی گوت: 13
Ze grijpt hem vast, geeft hem een kus, En zegt tot hem met een onbeschaamd gezicht:
«قوربانی هاوبەشیم لەسەرە، ئەمڕۆ نەزرەکانی خۆمم بەجێهێنا، 14
Dankoffers had ik te brengen, Vandaag heb ik mijn geloften betaald;
بۆیە بۆ دیدەنیت هاتمە دەرەوە، بۆ دیداری ڕووی تۆ و بۆ دۆزینەوەت. 15
Daarom ging ik naar buiten, u tegemoet, Om u te zoeken, en ik hèb u gevonden.
نوێنم لەسەر قەرەوێڵەکەم ڕاخستووە، کەتانی ڕەنگاوڕەنگی میسری، 16
Dekens heb ik op bed gelegd, Bonte dekens van egyptisch lijnwaad;
نوێنەکەم بۆنخۆش کردووە بە موڕ و ئەلوا و دارچین. 17
Ik heb mijn bed met myrrhe besprenkeld, Met aloë en kaneel.
وەرە هەتا بەیانی ئەوین بنۆشین، بە خۆشەویستی چێژ وەربگرین، 18
Kom, laat ons dronken worden van minne, En tot de morgen zwelgen in liefde.
چونکە مێردەکەم لە ماڵەوە نییە، چووەتە ڕێگایەکی دوور. 19
Mijn man is niet thuis, Hij is op een verre reis;
کیسە زیوی لەگەڵ خۆی بردووە، هەتا مانگ نەبێت بە چواردە ناگەڕێتەوە ماڵ.» 20
Een buidel geld heeft hij bij zich gestoken, Dus komt hij met volle maan pas terug.
بە زۆری مەکرەکانی لەخشتەی برد، بە قسە لووسەکانی زەوقی هەستاند. 21
Door haar radde taal verleidde ze hem, Met haar gladde tong troonde ze hem mee.
لەناکاو بەدوایدا ڕۆیشت، وەک گایەک بۆ سەربڕین ببردرێت، وەک مامز دەکەوێتە ناو تەڵە، 22
Daar loopt de sukkel met haar mee, Als een stier, die naar de slachtbank gaat; Als een hert, dat huppelt naar het net,
هەتا تیرێک جەرگی ببڕێت، وەک پەلەکردنی باڵدار بۆ داو، کە نازانێ بۆ گیانی خۆیەتی. 23
Totdat een pijl hem het hart doorboort; Als een vogel, die scheert naar de strik, En niet vermoedt, dat het om zijn leven gaat.
ئەی کوڕینە، ئێستاش گوێم لێ بگرن، سەرنج بدەنە قسەکانی دەمم. 24
Welnu dan, kinderen, luistert naar mij, Schenkt uw aandacht aan mijn woorden.
با دڵت بەرەو ڕێگاکانی ئەو ژنە لانەدات، لە ڕێبازەکانی گومڕا مەبە، 25
Laat u niet op haar wegen verleiden, Dwaalt niet op haar paden rond.
چونکە زۆرن ئەوانەی بە برینداری بەریداونەتەوە، هەموو ئەوانەی بە دەستی کوژراون کۆمەڵی گەورەن. 26
Want talrijke slachtoffers heeft ze gemaakt, Velen heeft ze om hals gebracht;
ماڵەکەی ڕێگای جیهانی مردووانە، شۆڕبوونەوەیە بۆ ژوورەکانی مەرگ. (Sheol h7585) 27
Een weg naar de onderwereld is haar huis, Vandaar daalt men af naar het dodenrijk. (Sheol h7585)

< پەندەکانی سلێمان 7 >