پەندەکانی سلێمان 7
| ڕۆڵە، گوێڕایەڵی قسەکانم بە و ڕاسپاردەکانم لەلای خۆت هەڵبگرە، | 1 |
Min Søn, vogt dig mine Ord, mine bud må du gemme hos dig;
| ڕاسپاردەکانم بەجێبگەیەنە، دەژیت، فێرکردنەکانیشم وەک گلێنەی چاوت بپارێزە. | 2 |
vogt mine bud, så skal du leve, som din Øjesten vogte du, hvad jeg har lært dig;
| بە پەنجەکانتەوە گرێیان بدە، لەسەر پەڕەی دڵت بیاننووسە. | 3 |
bind dem om dine Fingre, skriv dem på dit Hjertes Tavle,
| بە دانایی بڵێ: «تۆ خوشکی منی،» بە تێگەیشتنیش بڵێ: «تۆ خزمی منی.» | 4 |
sig til Visdommen: "Du er min Søster!" og kald Forstanden Veninde,
| بۆ ئەوەی لە ژنی بەدڕەوشت بتپارێزن، لە ژنی داوێنپیسی زمانلووس. | 5 |
at den må vogte dig for Andenmands Hustru, en fremmed Kvinde med sleske Ord.
| لە پەنجەرەی ماڵەکەمەوە لەو دیوی کڵاوڕۆژنەکەمەوە ڕوانیم، | 6 |
Thi fra mit Vindue skued jeg ud, jeg kigged igennem mit Gitter;
| لەناو ساویلکەکاندا بینیم، لەناو کوڕاندا سەرنجم دا گەنجێکی تێنەگەیشتوو. | 7 |
og blandt de tankeløse så jeg en Yngling, en uden Vid blev jeg var blandt de unge;
| لە شەقامەکە پەڕییەوە و لایدا لای ژنە بەدڕەوشتەکە، ڕێگای ماڵی ئەوی دەگرتەبەر، | 8 |
han gik på Gaden tæt ved et Hjørne, skred frem på Vej til hendes Hus
| لە زەردەپەڕی ئێواران کاتی ئاوابوونی خۆر، لەژێر تاریکایی شەو. | 9 |
i Skumringen henimod Aften, da Nat og Mørke brød frem.
| ئەوەتا ژنێک بەرەوپیری چوو، لە بەرگی لەشفرۆشێکی فێڵبازدا بوو. | 10 |
Og se, da møder Kvinden ham i Skøgedragt, underfundig i Hjertet;
| (ئەم ژنە بە دەنگەدەنگ و سەرکێشە، پێیەکانی لە ماڵی خۆی گیرنابێت. | 11 |
løssluppen, ustyrlig er hun, hjemme fandt hendes Fødder ej Ro;
| پێیەکی لە شەقام و پێیەکی لە گۆڕەپانەکانە، لە هەموو پەنایەک بۆسە دەنێتەوە.) | 12 |
snart på Gader, snart på Torve, ved hvert et Hjørne lurer hun; -
| گەنجەکەی گرت و ماچی کرد، بێ ئابڕووانە پێی گوت: | 13 |
hun griber i ham og kysser ham og siger med frække Miner;
| «قوربانی هاوبەشیم لەسەرە، ئەمڕۆ نەزرەکانی خۆمم بەجێهێنا، | 14 |
"Jeg er et Takoffer skyldig og indfrier mit Løfte i Dag,
| بۆیە بۆ دیدەنیت هاتمە دەرەوە، بۆ دیداری ڕووی تۆ و بۆ دۆزینەوەت. | 15 |
gik derfor ud for at møde dig, søge dig, og nu har jeg fundet dig!
| نوێنم لەسەر قەرەوێڵەکەم ڕاخستووە، کەتانی ڕەنگاوڕەنگی میسری، | 16 |
Jeg har redt mit Leje med Tæpper, med broget ægyptisk Lærred
| نوێنەکەم بۆنخۆش کردووە بە موڕ و ئەلوا و دارچین. | 17 |
jeg har stænket min Seng med Myrra, med Aloe og med Kanelbark;
| وەرە هەتا بەیانی ئەوین بنۆشین، بە خۆشەویستی چێژ وەربگرین، | 18 |
kom, lad os svælge til Daggry i Vellyst, beruse os i Elskovs Lyst!
| چونکە مێردەکەم لە ماڵەوە نییە، چووەتە ڕێگایەکی دوور. | 19 |
Thi Manden er ikke hjemme, - på Langfærd er han draget;
| کیسە زیوی لەگەڵ خۆی بردووە، هەتا مانگ نەبێت بە چواردە ناگەڕێتەوە ماڵ.» | 20 |
Pengepungen tog han med, ved Fuldmåne kommer han hjem!"
| بە زۆری مەکرەکانی لەخشتەی برد، بە قسە لووسەکانی زەوقی هەستاند. | 21 |
Hun lokked ham med mange fagre Ord, forførte ham med sleske Læber;
| لەناکاو بەدوایدا ڕۆیشت، وەک گایەک بۆ سەربڕین ببردرێت، وەک مامز دەکەوێتە ناو تەڵە، | 22 |
tankeløst følger han hende som en Tyr, der føres til Slagtning, som en Hjort, der løber i Nettet,
| هەتا تیرێک جەرگی ببڕێت، وەک پەلەکردنی باڵدار بۆ داو، کە نازانێ بۆ گیانی خۆیەتی. | 23 |
til en Pil gennemborer dens Lever, som en Fugl, der falder i Snaren, uden at vide, det gælder dens Liv.
| ئەی کوڕینە، ئێستاش گوێم لێ بگرن، سەرنج بدەنە قسەکانی دەمم. | 24 |
Hør mig da nu, min Søn, og lyt til min Munds Ord!
| با دڵت بەرەو ڕێگاکانی ئەو ژنە لانەدات، لە ڕێبازەکانی گومڕا مەبە، | 25 |
Ej bøje du Hjertet til hendes Veje, far ikke vild på hendes Stier;
| چونکە زۆرن ئەوانەی بە برینداری بەریداونەتەوە، هەموو ئەوانەی بە دەستی کوژراون کۆمەڵی گەورەن. | 26 |
thi mange ligger slagne, hvem hun har fældet, og stor er Hoben, som hun slog ihjel.
