پەندەکانی سلێمان 5
| ڕۆڵە، سەرنج بدە داناییم، گوێ بۆ تێگەیشتنم شل بکە، | 1 |
Min Søn! giv Agt paa min Visdom; bøj dit Øre til min Indsigt;
| تاکو سەلیقەت بپارێزیت و لێوەکانت ئاگایان لە زانیاری بێت، | 2 |
at du maa gemme kloge Raad, og at dine Læber maa bevare Kundskab.
| چونکە لێوەکانی ژنی داوێنپیس هەنگوینیان لێ دەتکێت، قسەی لە ڕۆن لووسترە. | 3 |
Thi med Honning dryppe den fremmede Kvindes Læber, og glattere end Olie er hendes Gane.
| بەڵام کۆتاییەکەی وەک زەقنەبووت تاڵە، وەک شمشێری دوو دەم تیژە. | 4 |
Men paa det sidste er hun besk som Malurt, hvas som et tveægget Sværd.
| پێیەکانی بەرەو خوار دەبنەوە بۆ مردن، هەنگاوەکانی پەیوەستن بە جیهانی مردووانەوە. (Sheol h7585) | 5 |
Hendes Fødder gaa nedad til Døden, hendes Skridt stunde imod Dødsriget. (Sheol h7585)
| سەرنج ناداتە ڕێچکەی ژیان، هەنگاوەکانی خوارە بەڵام ئەو نازانێت. | 6 |
For at hun ikke skal tænke over Livets Sti, ere hendes Veje ustadige, uden at hun ved det.
| ئەی کوڕینە، ئێستاش گوێم لێ بگرن، لە قسەی دەمم خۆتان لامەدەن. | 7 |
Saa hører mig nu, I Børn! og viger ikke fra min Munds Ord.
| ڕێگای خۆتی لێ دووربخەوە، لە دەرگای ماڵەکەی نزیک مەبەوە، | 8 |
Lad din Vej være langt fra hende, og nærm dig ikke Døren til hendes Hus,
| نەوەک شکۆمەندیت بە خەڵکی دیکە بدەیت و ساڵانی تەمەنت بە کەسی دڵڕەق، | 9 |
at du ikke skal give andre din Ære og en grusom Herre dine Aar;
| نەوەک بێگانەکان لە توانات تێر بن و بەری ماندووبوونت بۆ ماڵی نامۆیەک بڕوات. | 10 |
at fremmede ikke skulle mættes af din Formue, og alt, hvad du har arbejdet for, komme i anden Mands Hus;
| لە کۆتایی ژیانتدا دەناڵێنیت، کاتێک گۆشت و جەستەت لەناودەچێت. | 11 |
saa at du skal hyle; paa det sidste, naar dit Kød og dit Huld tæres hen,
| دەڵێیت: «چۆن ڕقم لە تەمبێکردن دەبووەوە، دڵم گاڵتەی بە سەرزەنشت دەهات. | 12 |
og sige: Hvorledes har jeg dog kunnet hade Undervisning og mit Hjerte kunnet foragte Revselse?
| گوێڕایەڵی ئەوانە نەبووم کە ڕێنماییان دەکردم و گوێم بۆ مامۆستاکانم شل نەکرد. | 13 |
saa at jeg ikke hørte paa mine Læbers Røst, ej heller bøjede mit Øre til dem, som underviste mig.
| کەمێکی مابوو بکەومە ناو هەموو خراپەیەکەوە، لەناو کۆڕ و کۆمەڵدا.» | 14 |
Nær var jeg kommen i al Ulykke midt i Forsamlingen og Menigheden.
| لە ئەمباراوی خۆت ئاو بخۆوە، لە ئاوی هەڵقوڵاوی بیرەکەت. | 15 |
Drik Vand af din egen Brønd og frisk Vand af din egen Kilde!
| ئایا کانییەکانت بڕژێتە سەر شەقامەکان، جۆگەی ئاو بێت لە گۆڕەپانەکان؟ | 16 |
Skulde vel dine Kilder flyde udenfor, dine Vandbække ud paa Gaderne?
| با تەنها بۆ تۆ بێت، بێگانەت لەگەڵدا نەبێت. | 17 |
Lad dem høre dig til, dig alene, og ikke de fremmede tillige med dig.
| با کانیاوەکەت بەرەکەتدار بێت، بە هاوسەری گەنجییەتیت دڵخۆش بە. | 18 |
Din Kilde være velsignet, og glæd dig ved din Ungdoms Hustru,
| ئاسکێکی خۆشەویست و مامزێکی شۆخ و شەنگ، با هەموو کاتێک مەمکەکانی تێرت بکەن، بە خۆشەویستی ئەو هەمیشە وێڵ بیت. | 19 |
en elskelig Hind og en yndig Stenged; hendes Barm beruse dig stedse, i hendes Kærlighed sværme du alle Tider.
| کوڕی خۆم، ئیتر بۆچی وێڵی ژنی بەدڕەوشت دەبیت؟ بۆچی ژنی داوێنپیس لە باوەش دەگریت؟ | 20 |
Hvorfor vil du, min Søn! sværme for en fremmed Kvinde og favne en anden Kvindes Barm?
| ڕێگاکانی مرۆڤ لەبەرچاوی یەزدانە، هەموو ڕێڕەوەکانی هەڵدەسەنگێنێت. | 21 |
Thi en Mands Veje ere for Herrens Øjne, og han vejer alle hans Skridt.
| بەدکار بە تاوانەکانی خۆیەوە پێوەبوو، بە داوی گوناهەکانی خۆیەوە دەبێت. | 22 |
Den ugudeliges Misgerninger skulle gribe ham selv, og han skal holdes fast i sin Synds Snorer.
| لەبەر نەبوونی تەمبێکردن دەمرێت، لەبەر زۆری دەبەنگییەکەی سەرگەردان دەبێت. | 23 |
Han skal dø, fordi han ikke vilde lade sig undervise, og han skal tumle om for sin Daarligheds Skyld.
