پەندەکانی سلێمان 29

1 ئەوەی زۆر سەرزەنشت بکرێت و هەر کەللەڕەق بێت، لەناکاو تێکدەشکێت و چارەسەریشی نابێت.

Hvo Nakken gør stiv, skønt revset tit, han knuses brat uden Lægedom.

2 کاتێک ڕاستودروستان زۆر بن گەل دڵخۆش دەبێت، کە بەدکار فەرمانڕەوا بێت گەل دەناڵێنێت.

Er der mange retfærdige, glædes Folket, men råder de gudløse, sukker Folket.

3 ئەوەی حەز لە دانایی بکات باوکی دڵخۆش دەکات، هاوڕێی لەشفرۆشانیش سامان بەفیڕۆ دەدات.

Hvo Visdom elsker, glæder sin Fader, hvo Skøger omgås, bortødsler Gods.

4 پاشا بە دادوەری وڵات ڕادەگرێت، بەڵام ئەوانەی بەدوای پارە بکەون وێرانی دەکەن.

Kongen grundfæster Landet med Ret, en Udsuger lægger det øde.

5 ئەو کەسەی لەگەڵ دراوسێکەی زمانلووسی بکات داو لەبەرپێی دەنێتەوە.

Mand, der smigrer sin Næste, breder et Net for hans Fod.

6 لە گوناهی پیاوخراپ تەڵە هەیە، بەڵام کەسی ڕاستودروست گۆرانی دەڵێت و دڵخۆش دەبێت.

I sin Brøde hildes den onde, den retfærdige jubler af Glæde.

7 کەسی ڕاستودروست گرنگی بە مافی هەژار دەدات، بەڵام بەدکار ئەو گرنگییە تێناگات.

Den retfærdige kender de ringes Retssag; den gudløse skønner intet.

8 گاڵتەجاڕان شار دەخەنە ئاژاوەوە، بەڵام دانایان تووڕەیی کپ دەکەنەوە.

Spottere ophidser Byen, men Vismænd, de stiller Vrede.

9 ئەگەر پیاوێکی دانا گێلێک بداتە دادگا، گێلەکە تووڕە بێت یان گاڵتەی پێ بێت ئاشتی نابێت.

Går Vismand i Rette med Dåre, vredes og ler han, alt preller af.

10 خوێنڕێژان ڕقیان لە کەسی دروست دەبێتەوە، بەڵام سەرڕاستان ژیانی دەپارێزن.

De blodtørstige hader lydefri Mand, de retsindige tager sig af ham.

11 گێل هەرچی تووڕەیی لە دڵدایە دەریدەبڕێت، بەڵام دانا خۆی دەگرێت.

En Tåbe slipper al sin Voldsomhed løs, Vismand stiller den omsider.

12 ئەگەر فەرمانڕەوایەک گوێ لە قسەی درۆ بگرێت، هەموو خزمەتکارەکانی دەبنە بەدکار.

En Fyrste, som lytter til Løgnetale, får lufter gudløse Tjenere.

13 هەژار لەگەڵ زۆردار لەمەدا لە یەکتری دەچن: یەزدان ڕووناکی بە چاوی هەردووکیان دەدات.

Fattigmand og Blodsuger mødes, HERREN giver begges Øjne Glans.

14 ئەگەر پاشایەک بە ڕاستی دادوەری هەژاران بکات، تەختەکەی هەتاهەتایە دەچەسپێت.

En Konge, der dømmer de ringe med Ret, hans Trone står fast evindelig.

15 داری تەمبێکردن دانایی دەبەخشێت، بەڵام منداڵ جڵەوی بەربدرێت دایکی خۆی شەرمەزار دەکات.

Ris og Revselse, det giver Visdom, uvorn Dreng gør sin Moder Skam.

16 کاتێک بەدکاران گەشە دەکەن گوناه زۆر دەبێت، بەڵام ڕاستودروستان کەوتنیان دەبینن.

Bliver mange gudløse tiltager Synd; retfærdige ser med Fryd deres Fald.

17 کوڕەکەت تەمبێ بکە دەتحەسێنێتەوە، چێژ دەداتە گیانت.

Tugt din Søn, så kvæger han dig og bringer din Sjæl, hvad der smager.

18 بەبێ سروش گەل بەڕەڵا دەبێت، بەڵام ئەوەی تەورات پەیڕەو بکات خۆزگەی پێ دەخوازرێت.

Uden Syner forvildes et Folk; salig den, der vogter på Loven.

19 خزمەتکار تەنها بە قسە تەمبێ نابێت، هەرچەندە تێدەگات، بەڵام گوێی ناداتێ.

Med Ord lader Træl sig ikke tugte, han fatter dem vel, men adlyder ikke.

20 ئەو کەسەت بینیوە بە پەلەیە لە قسەکانی؟ گێل لەو زیاتر ئومێدی پێ دەکرێت.

Ser du en Mand, der er hastig til Tale, for en Tåbe er der snarere Håb end for ham.

21 ئەوەی خزمەتکارەکەی لە منداڵییەوە بە ناز ڕابگرێت، لە کۆتاییدا لێی هەڵدەگەڕێتەوە.

Forvænner man sin Træl fra ung, vil han til sidst være Herre.

22 کەسی تووڕە ناکۆکی دەوروژێنێت، کەسی هەڵچووش گوناهی زۆرە.

Hidsig Mand vækker Strid, vredladen Mand gør megen Synd.

23 لووتبەرزی مرۆڤ خۆی نزم دەکاتەوە، بەڵام بێفیز ڕێزدار دەبێت.

Et Menneskes Hovmod ydmyger ham, den ydmyge opnår Ære.

24 هاوبەشی دز ڕقی لە خۆی دەبێتەوە، سوێند دەخوات و دانی پێدا نانێت.

Hæleren hader sit Liv, han hører Forbandelsen, men melder intet.

25 ترسی مرۆڤ تەڵە دەنێتەوە، بەڵام ئەوەی پشت بە یەزدان ببەستێت پەناگیر دەبێت.

Frygt for Mennesker leder i Snare, men den, der stoler på HERREN, er bjærget.

26 زۆر کەس داوای ڕەزامەندی فەرمانڕەوایان دەکەن، بەڵام مرۆڤ لەلایەن یەزدانەوە دادپەروەری بەدەستدەهێنێت.

Mange søger en Fyrstes Gunst; Mands Ret er dog fra HERREN.

27 قێزی ڕاستودروستان لە کەسی ناڕەوایە، قێزی بەدکاریش لەوەیە کە ڕێگای ڕاستە.

Urettens Mand er retfærdiges Gru, hvo redeligt vandrer, gudløses Gru.