< پەندەکانی سلێمان 26 >

وەک بەفر لە هاوین و باران لە کاتی دروێنەدا، ئاواش ڕێزلێنان لە گێل ناوەشێتەوە. 1
No conviene la nieve en el verano Ni la lluvia en la cosecha, Ni la honra al necio.
وەک چۆلەکەی فڕیو و پەڕەسێلکەی باڵگرتوو، ئاواشە نەفرەت بەبێ هۆ نایێت. 2
Como pájaro que aletea y golondrina que vuela, Así la maldición sin causa no se cumple.
قامچی بۆ ئەسپ و لغاو بۆ گوێدرێژە، کوتەکیش بۆ پشتی گێلەکانە. 3
El látigo para el caballo, el cabestro para el asno Y la vara para la espalda del necio.
وەڵامی گێل مەدەوە بەپێی گێلایەتییەکەی، نەوەک تۆش وەک ئەوت لێ بێت. 4
No respondas al necio según su necedad, Para que no seas tú como él.
وەڵامی گێل بدەوە بەپێی گێلایەتییەکەی، نەوەک لەبەرچاوی خۆی ببێت بە دانا. 5
Responde al necio como merece su necedad, Para que él no se estime sabio.
وەک بڕینەوەی قاچەکانی خۆیەتی و نۆشینی ستەمە، ئەوەی بە دەستی گێل پەیام بنێرێت. 6
El que envía mensaje por medio de un necio Corta sus pies y bebe violencia.
وەک شۆڕبوونەوەی قاچەکانی گۆجە، پەند لە دەمی گێلەکان. 7
Al lisiado le cuelgan las piernas inútiles. Así es el proverbio en la boca del necio.
وەک گرێدانی بەرد بە بەردەقانییەوە، ئەوەی ڕێز لە گێل دەگرێت. 8
Como sujetar una piedra en la honda, Así es el que da honores al necio.
وەک دڕکە لە دەستی سەرخۆش، پەند لە دەمی گێلەکان. 9
Como espina que cae en la mano de un borracho, Así es el proverbio en boca de los necios.
وەک تیرهاوێژێکە کوێرانە لە خەڵک بگرێت، بەکرێگری گێل و ڕێبوار. 10
Como arquero que dispara contra cualquiera, Es el que contrata a insensatos y vagabundos.
وەک سەگ بگەڕێتەوە سەر ڕشانەوەکەی، گێلیش گێلایەتییەکەی دووبارەی دەکاتەوە. 11
Como perro que vuelve a su vómito, Así el necio repite su insensatez.
کەست بینیوە لەبەرچاوی خۆی دانا بێت؟ گێل لەو زیاتر ئومێدی پێ دەکرێت. 12
¿Has visto a alguien sabio en su propia opinión? Más se puede esperar de un necio que de él.
تەمبەڵ دەڵێت: «شێر لەسەر ڕێگایە، نەڕەشێر لەنێو گۆڕەپانەکانە.» 13
Dice el perezoso: El león está en el camino, Hay un león en la plaza.
دەرگا لەسەر ڕێزە دەسووڕێتەوە، تەمبەڵیش لەناو نوێنەکەی. 14
Como la puerta gira sobre sus bisagras, Así también el perezoso en su cama.
تەمبەڵ دەست دەخاتە ناو قاپ، زەحمەتە بۆی بیباتە ناو دەمی. 15
El perezoso mete su mano en el plato, Y le repugna aun llevar la comida a su boca.
تەمبەڵ لەبەرچاوی خۆی داناترە لە حەوت کەس کە وەڵامی ژیرانە دەدەنەوە. 16
El perezoso se cree más sabio Que siete hombres que responden con discreción.
وەک گرتنی سەگێکە بە گوێیەکانی ئەوەی ڕێبوارە و خۆی دەخاتە ناو ناکۆکییەکەوە کە هی ئەو نییە. 17
El que se mete en pleito ajeno Es como el que agarra un perro por las orejas.
وەک شێتێک پشکۆ و تیری مەرگ بهاوێژێت، 18
Como el loco furioso que lanza dardos encendidos y flechas mortales,
ئاوایە ئەوەی فێڵ لە دراوسێکەی بکات و بڵێت: «تەنها گاڵتەم کرد!» 19
Así es el que engaña a su prójimo Y luego dice: Solo era una broma.
دار نەبێت ئاگر دەکوژێتەوە، دەمشڕ نەبێت دووبەرەکی نامێنێت. 20
Sin leña se apaga el fuego, Y donde no hay chismoso, cesa la contienda.
خەڵووز بۆ پشکۆ و دار بۆ ئاگرە، پیاوی شەڕانگێزیش بۆ ورووژاندنی ناکۆکییە. 21
El carbón para las brasas y la leña para el fuego, Y el pendenciero para encender la contienda.
قسەکانی دەمشڕ وەک پارووی بەتامە، شۆڕ دەبێتەوە ناو ورگ. 22
Las palabras del chismoso son manjares, Que bajan hasta lo más recóndito del ser.
وەک گۆزەی گڵینی داپۆشراوە بە خڵتی زیو قسەی شیرین لە دڵێکی خراپەوە. 23
Como escoria de plata echada sobre un tiesto Son los labios enardecidos y el corazón perverso.
قین لە دڵ بە لێوەکانی خۆی دەشارێتەوە، بەڵام لە ناخیدا فڕوفێڵ دادەنێتەوە. 24
Disimula con sus labios el que odia, Pero en su interior trama el engaño.
ئەگەر قسەی شیرینی کرد باوەڕی پێ مەکە، چونکە حەوت شتی قێزەون لە دڵیدایە. 25
Aunque hable amigablemente, no le creas, Porque siete repugnancias hay en su corazón.
هەرچەندە بە فێڵ قینی خۆی بشارێتەوە، خراپەی لەناو کۆمەڵدا ئاشکرا دەبێت. 26
Aunque con disimulo encubra su odio, Su perversidad será descubierta en la congregación.
ئەوەی چاڵێک هەڵکەنێت خۆی تێی دەکەوێت، ئەوەی بەردێک گلۆر بکاتەوە بەرەو خۆی دەگەڕێتەوە. 27
El que cave una fosa, caerá en ella, Y al que ruede una piedra, le caerá encima.
زمانی درۆ ڕقی لەوانە دەبێتەوە کە برینداریان دەکات، زمانی لووسیش وێرانکاری دەکات. 28
La lengua mentirosa odia a los que aflige, Y la boca lisonjera causa ruina.

< پەندەکانی سلێمان 26 >