پەندەکانی سلێمان 26
| وەک بەفر لە هاوین و باران لە کاتی دروێنەدا، ئاواش ڕێزلێنان لە گێل ناوەشێتەوە. | 1 |
Som Sne om Somren og Regn om Høsten saa lidt hører Ære sig til for en Taabe.
| وەک چۆلەکەی فڕیو و پەڕەسێلکەی باڵگرتوو، ئاواشە نەفرەت بەبێ هۆ نایێت. | 2 |
Som en Spurv i Fart, som en Svale i Flugt saa rammer ej Banden mod sagesløs Mand.
| قامچی بۆ ئەسپ و لغاو بۆ گوێدرێژە، کوتەکیش بۆ پشتی گێلەکانە. | 3 |
Svøbe for Hest, Bidsel for Æsel og Ris for Taabers Ryg.
| وەڵامی گێل مەدەوە بەپێی گێلایەتییەکەی، نەوەک تۆش وەک ئەوت لێ بێت. | 4 |
Svar ej Taaben efter hans Daarskab, at ikke du selv skal blive som han.
| وەڵامی گێل بدەوە بەپێی گێلایەتییەکەی، نەوەک لەبەرچاوی خۆی ببێت بە دانا. | 5 |
Svar Taaben efter hans Daarskab, at han ikke skal tykkes sig viis.
| وەک بڕینەوەی قاچەکانی خۆیەتی و نۆشینی ستەمە، ئەوەی بە دەستی گێل پەیام بنێرێت. | 6 |
Den afhugger Fødderne og inddrikker Vold, som sender Bud ved en Taabe.
| وەک شۆڕبوونەوەی قاچەکانی گۆجە، پەند لە دەمی گێلەکان. | 7 |
Slappe som den lammes Ben er Ordsprog i Taabers Mund.
| وەک گرێدانی بەرد بە بەردەقانییەوە، ئەوەی ڕێز لە گێل دەگرێت. | 8 |
Som en, der binder Stenen fast i Slyngen, er den, der hædrer en Taabe.
| وەک دڕکە لە دەستی سەرخۆش، پەند لە دەمی گێلەکان. | 9 |
Som en Tornekæp, der falder den drukne i Hænde, er Ordsprog i Taabers Mund.
| وەک تیرهاوێژێکە کوێرانە لە خەڵک بگرێت، بەکرێگری گێل و ڕێبوار. | 10 |
Som en Skytte, der saarer enhver, som kommer, er den, der lejer en Taabe og en drukken.
| وەک سەگ بگەڕێتەوە سەر ڕشانەوەکەی، گێلیش گێلایەتییەکەی دووبارەی دەکاتەوە. | 11 |
Som en Hund, der vender sig om til sit Spy, er en Taabe, der gentager Daarskab.
| کەست بینیوە لەبەرچاوی خۆی دانا بێت؟ گێل لەو زیاتر ئومێدی پێ دەکرێت. | 12 |
Ser du en Mand, der tykkes sig viis, for en Taabe er der mere Haab end for ham.
| تەمبەڵ دەڵێت: «شێر لەسەر ڕێگایە، نەڕەشێر لەنێو گۆڕەپانەکانە.» | 13 |
Den lade siger: »Et Rovdyr paa Vejen, en Løve ude paa Torvene!«
| دەرگا لەسەر ڕێزە دەسووڕێتەوە، تەمبەڵیش لەناو نوێنەکەی. | 14 |
Døren drejer sig paa sit Hængsel, den lade paa sit Leje.
| تەمبەڵ دەست دەخاتە ناو قاپ، زەحمەتە بۆی بیباتە ناو دەمی. | 15 |
Den lade rækker til Fadet, men gider ikke føre Haanden til Munden.
| تەمبەڵ لەبەرچاوی خۆی داناترە لە حەوت کەس کە وەڵامی ژیرانە دەدەنەوە. | 16 |
Den lade tykkes sig større Vismand end syv, der har kloge Svar.
| وەک گرتنی سەگێکە بە گوێیەکانی ئەوەی ڕێبوارە و خۆی دەخاتە ناو ناکۆکییەکەوە کە هی ئەو نییە. | 17 |
Den griber en Hund i Øret, som blander sig i uvedkommende Strid.
| وەک شێتێک پشکۆ و تیری مەرگ بهاوێژێت، | 18 |
Som en vanvittig Mand, der udslynger Gløder, Pile og Død,
| ئاوایە ئەوەی فێڵ لە دراوسێکەی بکات و بڵێت: «تەنها گاڵتەم کرد!» | 19 |
er den, der sviger sin Næste og siger: »Jeg spøger jo kun.«
| دار نەبێت ئاگر دەکوژێتەوە، دەمشڕ نەبێت دووبەرەکی نامێنێت. | 20 |
Er der intet Brænde, gaar Ilden ud, er der ingen Bagtaler, stilles Trætte.
| خەڵووز بۆ پشکۆ و دار بۆ ئاگرە، پیاوی شەڕانگێزیش بۆ ورووژاندنی ناکۆکییە. | 21 |
Trækul til Gløder og Brænde til Ild og trættekær Mand til at optænde Kiv.
| قسەکانی دەمشڕ وەک پارووی بەتامە، شۆڕ دەبێتەوە ناو ورگ. | 22 |
Bagtalerens Ord er som Lækkerbidskener, de synker dybt i Legemets Kamre.
| وەک گۆزەی گڵینی داپۆشراوە بە خڵتی زیو قسەی شیرین لە دڵێکی خراپەوە. | 23 |
Som Sølvovertræk paa et Lerkar er ondsindet Hjerte bag glatte Læber.
| قین لە دڵ بە لێوەکانی خۆی دەشارێتەوە، بەڵام لە ناخیدا فڕوفێڵ دادەنێتەوە. | 24 |
Avindsmand hykler med Læben, i sit Indre huser han Svig;
| ئەگەر قسەی شیرینی کرد باوەڕی پێ مەکە، چونکە حەوت شتی قێزەون لە دڵیدایە. | 25 |
gør han Røsten venlig, tro ham dog ikke, thi i hans Hjerte er syvfold Gru.
| هەرچەندە بە فێڵ قینی خۆی بشارێتەوە، خراپەی لەناو کۆمەڵدا ئاشکرا دەبێت. | 26 |
Den, der dølger sit Had med Svig, hans Ondskab kommer frem i Folkets Forsamling.
| ئەوەی چاڵێک هەڵکەنێت خۆی تێی دەکەوێت، ئەوەی بەردێک گلۆر بکاتەوە بەرەو خۆی دەگەڕێتەوە. | 27 |
I Graven, man graver, falder man selv, af Stenen, man vælter, rammes man selv.
| زمانی درۆ ڕقی لەوانە دەبێتەوە کە برینداریان دەکات، زمانی لووسیش وێرانکاری دەکات. | 28 |
Løgnetunge giver mange Hug, hyklersk Mund volder Fald.
