< پەندەکانی سلێمان 20 >

شەراب گاڵتەجاڕە و مەستی غەڵبەغەڵب دەکات، ئەوەی پێی وێڵ بێت دانا نییە. 1
Vinen er en spotter, sterk drikk volder støi, og hver den som raver av den, blir ikke vis.
هەڵچوونی پاشا وەک نەڕەی شێرە، ئەوەی تووڕەیی بکات لە دژی گیانی خۆی تاوان دەکات. 2
Den redsel en konge vekker, er som løvens brøl; den som gjør ham vred, spiller sitt liv.
وازهێنان لە ناکۆکی ڕێزدارییە بۆ پیاو، بەڵام هەموو گێلێک هەڵیدەگیرسێنێت. 3
Det er en ære for en mann at han holder sig borte fra trette, men enhver dåre viser tenner.
لە زستاندا تەمبەڵ زەوی ناکێڵێت، بۆیە لە کاتی دروێنەدا داوای بەرهەم دەکات و دەستی ناکەوێت. 4
Om vinteren vil den late ikke pløie, derfor søker han forgjeves efter grøde om høsten.
پلان لە دڵی مرۆڤدا ئاوێکی قووڵە، بەڵام تێگەیشتوو دەریدەهێنێت. 5
Tankene i en manns hjerte er et dypt vann, men en forstandig mann drar det op.
زۆر کەس بانگەشەی خۆشەویستی نەگۆڕ دەکەن، بەڵام کەسی جێگای متمانە کێ دەیدۆزێتەوە؟ 6
Mange mennesker roper høit, hver om sin kjærlighet; men hvem finner vel en trofast mann?
کەسی ڕاستودروست بە ڕێگای تەواوی خۆیدا دەڕوات، دوای خۆی خۆزگە بە منداڵەکانی دەخوازرێت. 7
Den rettferdige vandrer i ustraffelighet; lykkelige er hans barn efter ham.
پاشای دانیشتوو لەسەر تەختی دادوەری، بە چاوەکانی هەموو خراپەیەک شەن دەکات. 8
En konge som sitter på sitt dommersete, sikter og skiller ut alt ondt med sine øine.
کێیە دەڵێت: «دڵی خۆمم بێگەرد ڕاگرت، پاک بوومەوە لە گوناهم»؟ 9
Hvem kan si: Jeg har renset mitt hjerte, jeg er fri for min synd?
دوو کێش و دوو پێوانەی لاسەنگ، هەردووکیان قێزەونن لەلای یەزدان. 10
To slags vektstener og to slags mål - begge deler er en vederstyggelighet for Herren.
تەنانەت منداڵیش بە کردارەکانی دەناسرێت، ئاخۆ کردەوەکەی پاک و ڕاستە. 11
Allerede den unge gutt viser ved sine gjerninger om hans ferd vil bli ren og rett.
گوێ کە دەبیستێت و چاو کە دەبینێت، یەزدان دروستکەری هەردووکیانە. 12
Øret som hører, og øiet som ser - Herren har skapt dem begge to.
حەز لە خەو مەکە نەوەک هەژار بیت، چاوت کراوە بێت و تێر نان بە. 13
Elsk ikke søvn, forat du ikke skal bli fattig! Lukk dine øine op, så får du brød nok å ete.
کڕیار دەڵێت: «خراپە، خراپە!» بەڵام کە ڕۆیشت شانازی پێوە دەکات. 14
Dårlig, dårlig! sier kjøperen; men når han går bort, roser han sig.
زێڕ هەیە و یاقووت زۆرە، بەڵام لێوی زانیاری گەوهەرێکی بەهادارە. 15
Det er nok gull og perler i mengde, men kyndige leber er en kostelig ting.
ئەگەر کەسێک بووە کەفیلی نامۆیەک کەواکەی لێ وەربگرە، بۆ بێگانەیەکیش بارمتەی لێ وەربگرە. 16
Ta hans klær, han har gått i borgen for en annen, og ta pant av ham for fremmedes skyld!
بەتامە بۆ مرۆڤ نانی بە فێڵ، بەڵام دواتر دەمی پڕ دەبێت لە چەو. 17
Brød vunnet ved svik smaker mannen søtt, men siden blir hans munn full av småsten.
پلانەکان بە ئامۆژگاری دێنە دی، بە ڕاوێژ بجەنگە. 18
Planer får fremgang ved rådslagning; søk veiledning også når du fører krig!
دەمشڕ نهێنی ئاشکرا دەکات، بۆیە تێکەڵی چەنەباز مەبە. 19
Den som går omkring som baktaler, åpenbarer hemmeligheter, og med den som er åpenmunnet, skal du ikke ha noget å gjøre.
ئەوەی نەفرەت لە دایک و باوکی بکات، لەناو جەرگەی تاریکیدا چرای دەکوژرێتەوە. 20
Den som banner sin far og sin mor, hans lampe skal slukne i belgmørke.
میراتێک لە سەرەتای ژیان و بە زوویی دەست بکەوێت لە کۆتاییدا بێ بەرەکەت دەبێت. 21
En arv som en fra først av har revet til sig, blir til sist uten velsignelse.
مەڵێ: «خراپە بە خراپە دەدەمەوە.» چاوەڕێی یەزدان بکە ڕزگارت دەکات. 22
Si ikke: Jeg vil gjengjelde med ondt! Bi på Herren, og han skal frelse dig!
یەزدان قێزی لە بەکارهێنانی دوو کێشی جیاواز دەبێتەوە، تەرازووی لاسەنگ باش نییە. 23
To slags vektstener er en vederstyggelighet for Herren, og falsk vekt er noget ondt.
هەنگاوەکانی مرۆڤ لە یەزدانەوەیە، ئیتر مرۆڤ چۆن لە ڕێگای خۆی تێدەگات؟ 24
Herren styrer mannens skritt; hvorledes skulde et menneske skjønne sin vei?
تەڵەیە بۆ مرۆڤ بە سەرەڕۆیی نەزرێک تەرخان بکات، ئینجا پاش نەزرەکە پرسوڕا بکات. 25
Det er farlig for et menneske at han i tankeløshet vier noget til Gud og først bakefter overveier sine løfter.
پاشای دانا بەدکاران شەن دەکات، بە جەنجەڕ بەسەریاندا دێت. 26
En vis konge skiller ut de ugudelige og lar hjulet gå over dem.
چرای یەزدان ڕۆحی مرۆڤ دەپشکنێت، هەروەها هەموو ناخی دەروونیش. 27
Menneskets ånd er en Herrens lampe; den ransaker alle lønnkammerne i hans indre.
خۆشەویستی نەگۆڕ و دڵسۆزی پاشا دەپارێزن، بە خۆشەویستی نەگۆڕ تەختی دەچەسپێت. 28
Miskunnhet og sanndruhet er en vakt om kongen, og han støtter sin trone ved miskunnhet.
شانازی لاوان هێزیانە، ڕیش سپیێتیش شکۆمەندی پیرانە. 29
De unges pryd er deres kraft, og de gamles ære er de grå hår.
برینی لێدان خراپە پاک دەکاتەوە، لێدانی قامچیش ناخی دەروون. 30
Et tuktemiddel for de onde er buler og sår og slag, som trenger inn i hjertets indre.

< پەندەکانی سلێمان 20 >