< پەندەکانی سلێمان 15 >
وەڵامی نەرم تووڕەیی دەڕەوێنێتەوە، بەڵام قسەی بریندارکەر ڕق دەوروژێنێت. | 1 |
Et mildt Svar dæmper Vrede; men et bittert Ord vækker Fortørnelse.
زمانی دانایان زانیاری دەڕازێنێتەوە، بەڵام دەمی دەبەنگەکان گێلایەتی لێ هەڵدەقوڵێت. | 2 |
De vises Tunge giver god Kundskab, men Daarers Mund udgyder Taabelighed.
چاوی یەزدان لە هەموو جێگایەکە، چاودێری بەدکاران و پیاوچاکان دەکات. | 3 |
Herrens Øjne ere alle Vegne, og de beskue onde og gode.
هێمنی زمان درەختی ژیانە، بەڵام خوارکردنەوەی تێکشکانی ڕۆحە. | 4 |
Tungens Blidhed er et Livsens Træ; men Forvendthed ved den er Sønderknuselse i Aanden.
گێل سووکایەتی بە تەمبێکردنی باوکی دەکات، بەڵام ئەوەی چاوی لە سەرزەنشت بێت ژیر دەبێت. | 5 |
Daaren foragter sin Faders Tugtelse; men den, som agter paa Revselse, handler klogt.
لە ماڵی کەسی ڕاستودروست گەنجینەی گەورە هەیە، بەڵام داهاتی بەدکار پشێوییە. | 6 |
I den retfærdiges Hus er meget Gods; men der er Forstyrrelse i den ugudeliges Indtægt.
لێوی دانایان زانیاری بڵاو دەکەنەوە، بەڵام دڵی گێلەکان ئاوا نییە. | 7 |
De vises Læber udstrø Kundskab; men Daarernes Hjerte er ikke saa.
قوربانی بەدکاران قێزەونە لەلای یەزدان، بەڵام نوێژی سەرڕاستان خۆشحاڵی دەکات. | 8 |
De ugudeliges Offer er Herren en Vederstyggelighed; men de oprigtiges Bøn er ham en Velbehagelighed.
قێزی یەزدان لە ڕێگای بەدکارە، بەڵام ئەوەی خۆشدەوێت کە دوای ڕاستودروستی کەوتووە. | 9 |
De ugudeliges Vej er Herren en Vederstyggelighed; men den, som stræber efter Retfærdighed, elsker han:
تەمبێی سەخت بۆ لەڕێ لادەرە، ئەوەی ڕقی لە سەرزەنشتە دەمرێت. | 10 |
Streng Tugt venter den, som forlader Stien; den, som hader Irettesættelse, skal dø.
جیهانی مردووان و لەناوچوون لەبەردەم یەزدانن، لەوەش زیاتر دڵی ئادەمیزاد! (Sheol ) | 11 |
Dødsriget og Afgrunden ligge aabenbare for Herren, meget mere Menneskens Børns Hjerter. (Sheol )
گاڵتەجاڕ ئەو کەسەی خۆشناوێت کە سەرزەنشتی دەکات، بۆ لای دانایان ناچێت. | 12 |
En Spotter elsker ikke den, som sætter ham i Rette, han gaar ikke til de vise.
دڵی شادمان ڕوو خۆشدەکات، بەڵام بە دڵتەنگی ڕۆح تێکدەشکێت. | 13 |
Et glad Hjerte gør Ansigtet livligt; men ved Hjertets Bekymring nedslaas Modet.
دڵی تێگەیشتوو بەدوای زانیاریدا دەگەڕێت، بەڵام دەمی گێلەکان لەسەر گێلایەتی دەلەوەڕێت. | 14 |
Den forstandiges Hjerte søger Kundskab, men Daarers Mund finder Behag i Taabelighed.
هەموو ڕۆژانی ستەملێکراو سەختە، بەڵام دڵخۆش هەمیشە لەسەر خوانی شادییە. | 15 |
Alle den elendiges Dage ere onde; men et glad Hjerte er et bestandigt Gæstebud.
باشترە کەمت هەبێت لەگەڵ لەخواترسی لە گەنجینەی گەورە لەگەڵ سەرلێشێوان. | 16 |
Bedre er lidet med Herrens Frygt end stort Liggendefæ med Uro.
باشترە سەوزە خواردن لەو شوێنەی خۆشەویستی لێیە لە گایەکی قەڵەو و ڕقی لەگەڵ بێت. | 17 |
Bedre er en Ret grønne Urter, naar der er Kærlighed hos, end en fed Okse, naar der er Had hos.
کەسی سەرگەرم ناکۆکی دەوروژێنێت، بەڵام کەسی هێمن دوژمنایەتی ئارام دەکاتەوە. | 18 |
En hidsig Mand opvækker Trætte, men en langmodig dæmper Kiv.
ڕێگای تەمبەڵ وەک پەرژینی دڕکە، بەڵام ڕێگای سەرڕاستان تەخت کراوە. | 19 |
Den lades Vej er som et Tjørnegærde; men de oprigtiges Sti er banet.
کوڕی دانا باوکی شاد دەکات، بەڵام گێل دایکی خۆی ڕیسوا دەکات. | 20 |
En viis Søn glæder sin Fader; men et daarligt Menneske foragter sin Moder.
گێلایەتی خۆشییە بۆ کەسی تێنەگەیشتوو، بەڵام کەسی تێگەیشتوو بە ڕێکی ڕەفتار دەکات. | 21 |
Daarskab er en Glæde for den, som fattes Forstand, men en forstandig Mand vandrer ret frem.
پلان بەبێ ڕاوێژ پووچەڵ دەبێت، بەڵام بە زۆری ڕاوێژکاران سەردەکەوێت. | 22 |
Anslag blive til intet, naar der ikke er holdt Raad; men hvor der er mange Raadgivere, der bestaa de.
دڵخۆشییە بۆ مرۆڤ وەڵامی گونجاو، قسەش لە کاتی خۆیدا چەند باشە! | 23 |
Glæde har en Mand af sin Munds Svar; og et Ord i rette Tid — hvor godt!
ڕێچکەی ژیان بۆ کەسی وریا بەرەو سەرەوەیە، بۆ ئەوەی لە دابەزین بەرەو جیهانی مردووان بیپارێزێت. (Sheol ) | 24 |
Livsens Vej opadtil gaar den forstandige for at undgaa Dødsriget nedadtil. (Sheol )
یەزدان ماڵی لووتبەرزان ڕیشەکێش دەکات، بەڵام سنووری ماڵی بێوەژن دەچەسپێنێ. | 25 |
Herren nedriver de hovmodiges Hus; men han stadfæster Enkens Landemærke.
قێزی یەزدان لە پیلانی بەدە، بەڵام قسەی شیرین پاکە. | 26 |
Den ondes Anslag ere Herren en Vederstyggelighed; men Lifligheds Ord ere rene.
ئەوەی بەدوای دەستکەوتی ناڕەواوە بێت ماڵی خۆی تێکدەدات، بەڵام ئەوەی ڕقی لە بەرتیل ببێتەوە دەژیێت. | 27 |
Den, som jager efter Vinding, forstyrrer sit Hus; men den, som hader Gaver, skal leve.
دڵی کەسی ڕاستودروست بیر لە وەڵام دەکاتەوە، بەڵام دەمی بەدکاران خراپەی لێ هەڵدەڕژێت. | 28 |
Den retfærdiges Hjerte betænker sig paa at svare; men de ugudeliges Mund udgyder onde Ting.
یەزدان لە بەدکاران دوورە، بەڵام گوێی لە نوێژی ڕاستودروستان دەبێت. | 29 |
Herren er langt borte fra de ugudelige, men hører de retfærdiges Bøn.
ڕووناکی چاو دڵ خۆش دەکات، مژدەش ئێسک تەندروست دەکات. | 30 |
Lys for Øjnene glæder Hjertet; et godt Budskab giver Marv i Benene.
ئەوەی گوێ لە سەرزەنشتی بەرەو ژیان بگرێت لەناو دانایان نیشتەجێ دەبێت. | 31 |
Det Øre, som hører efter Irettesættelse til Livet, han tager Bo midt iblandt de vise.
پشتگوێخەری تەمبێکردن گیانی خۆی ڕیسوا دەکات، بەڵام ئەوەی گوێ لە سەرزەنشت دەگرێت تێگەیشتنی دەستدەکەوێت. | 32 |
Den, som lader Tugt fare, foragter sin Sjæl; men den, som hører efter Irettesættelse, forhverver sig Forstand.
لەخواترسیی مرۆڤ بەرەو دانایی دەبات، پێش ڕێزلێنانیش بێفیزییە. | 33 |
Herrens Frygt er Tugt til Visdom, og Ydmyghed gaar foran Ære.