پەندەکانی سلێمان 14

1 ژنی دانا ماڵی خۆی بنیاد دەنێت، گێلیش بە دەستی خۆی کاولی دەکات.

Visdom bygger sit hus, dårskabs hænder river det ned.

2 ئەوەی ڕاستەڕێیەکەی خۆی بگرێت لەخواترسە، بەڵام ئەوەی ڕێگای خۆی خوار بکاتەوە سووکایەتی پێ دەکات.

Hvo redeligt vandrer, frygter HERREN, men den, som går Krogveje, agter ham ringe.

3 گێل بە قسەکانی خۆی تووشی گۆچانی سزادان دەبێت، بەڵام دانایان لێوەکانیان دەیانپارێزن.

I Dårens Mund er Ris til hans Ryg, for de vise står Læberne Vagt.

4 کە مانگا نەبێت ئاخوڕ بەتاڵە، دروێنەی زۆریش بە هێزی گایە.

Når der ikke er Okser, er Laden tom, ved Tyrens Kraft bliver Høsten stor.

5 شایەتی دەستپاک درۆ ناکات، بەڵام شایەتی درۆزن درۆ بڵاو دەکاتەوە.

Sanddru Vidne lyver ikke, det falske Vidne farer med Løgn.

6 گاڵتەجاڕ داوای دانایی دەکات و نایدۆزێتەوە، بەڵام زانیاری بۆ تێگەیشتوو ئاسانە.

Spotter søger Visdom, men finder den ikke, til Kundskab kommer forstandig let.

7 لەبەردەم کەسی گێل دووربکەوە، چونکە لە لێوەکانی زانیاری نابیستیت.

Gå fra en Mand, som er en Tåbe, der mærker du intet til Kundskabs Læber.

8 دانایی ژیر تێگەیشتنی ڕێگای خۆیەتی، بەڵام گێلایەتی گێلەکان فریودانە.

Den kloge i sin Visdom er klar på sin Vej, men Tåbers Dårskab er Svig.

9 گێلەکان گاڵتە بە تاوان دەکەن، بەڵام لەنێو سەرڕاستان ڕەزامەندی خودا دەدۆزرێتەوە.

Med Dårer driver Skyldofret Spot, men Velvilje råder iblandt retsindige.

10 هەر دڵێک تاڵیێتی گیانی خۆی دەزانێت، کەسیش لە خۆشییەکەیدا بەشداری ناکات.

Hjertet kender sin egen Kvide, fremmede blander sig ej i dets Glæde.

11 ماڵی بەدکارەکان کاول دەبێت، بەڵام ڕەشماڵی سەرڕاستان گەشە دەکات.

Gudløses Hus lægges øde, retsindiges Telt står i Blomst.

12 ڕێگا هەیە لەبەرچاوی مرۆڤ ڕاست دیارە، بەڵام کۆتاییەکەی بەرەو مردنە.

Mangen Vej synes Manden ret, og så er dens Ende dog Dødens Veje.

13 بگرە لە پێکەنینیشدا دڵ تەنگ دەبێت، لەوانەیە کۆتایی خۆشیش خەم بێت.

Selv under Latter kan Hjertet lide, og Glædens Ende er Kummer.

14 کەسی ڕاڕا لە ڕێگای خۆی تێر دەبێت، پیاوچاکیش لەوەی کە هەیەتی.

Af sine Veje mættes den frafaldne, af sine Gerninger den, som er god.

15 ساویلکە بە هەموو قسەیەک بڕوا دەکات، بەڵام ژیر دەڕوانێتە هەنگاوەکانی خۆی.

Den tankeløse tror hvert Ord, den kloge overtænker sine Skridt.

16 کەسی دانا لە خودا دەترسێت و لە خراپە لادەدات، بەڵام گێل سەرگەرمە و پشت ئەستوورە.

Den vise ængstes og skyr det onde, Tåben buser sorgløs på.

17 کەسی هەڵەشە ڕەفتاری گێلانە دەکات، پیاوی تەڵەکەبازیش مایەی ڕقە.

Den hidsige bærer sig tåbeligt ad, man hader rænkefuld Mand.

18 ساویلکەکان میراتگری گێلایەتین، بەڵام ژیرەکان سەریان بە زانیاری دەڕازێنرێتەوە.

De tankeløse giver dårskab i Arv, de kloge efterlader sig Kundskab.

19 بەدکاران لەبەردەم پیاوچاکان دەچەمێنەوە، خراپەکارانیش لە بەردەرگای کەسی ڕاستودروست.

Onde må bukke for gode, gudløse stå ved retfærdiges Døre.

20 هەژار تەنانەت دراوسێکەشی ڕقی لێی دەبێتەوە، بەڵام دەوڵەمەند دۆستی زۆرە.

Fattigmand hades endog af sin Ven, men Rigmands Venner er mange.

21 ئەوەی سووکایەتی بە دراوسێکەی بکات گوناه دەکات، بەڵام خۆزگە دەخوازرێ بەوەی لەگەڵ هەژاران میهرەبانە.

Den, der foragter sin Næste, synder, lykkelig den, der har Medynk med arme.

22 ئایا وێڵ نابن ئەوانەی پیلانی خراپە دادەڕێژن؟ بەڵام خۆشەویستی نەگۆڕ و دڵسۆزی لەگەڵ ئەوانەیە کە پلانی چاکە دادەڕێژن.

De, som virker ondt, farer visselig vild; de, som virker godt, finder Nåde og Trofasthed.

23 لە هەموو ماندووبوونێک سوود هەیە، بەڵام تەنها قسەی لێوان بێت بەرەو نەبوونییە.

Ved al Slags Møje vindes der noget, Mundsvejr volder kun Tab.

24 دەوڵەمەندی تاجی دانایانە، بەڵام گێلایەتی نادانایان دەڕازێنێتەوە.

De vises Krone er Kløgt, Tåbers Krans er Dårskab.

25 شایەتی ڕاستگۆ دەربازکەری خەڵکە، بەڵام ئەوەی درۆ بڵاو دەکاتەوە تەفرەدەرە.

Sanddru Vidne frelser Sjæle; den, som farer med Løgn, bedrager.

26 ئەوەی لە یەزدان بترسێت دڵنیاییەکی بەهێزی هەیە، بۆ کوڕەکانیشی دەبێتە پەناگا.

Den stærkes Tillid er HERRENs Frygt, hans Sønner skal have en Tilflugt.

27 لەخواترسی کانی ژیانە، بۆ دوورکەوتنەوە لە داوی مردن.

HERRENs Frygt er en Livsens Kilde, derved undgås Dødens Snarer.

28 زۆری گەل شکۆمەندییە بۆ پاشا، بەڵام نەمانی گەل شکستی میرە.

At Folket er stort, er Kongens Hæder, Brist på Folk er Fyrstens Fald.

29 ئەوەی درەنگ تووڕە بێت باش تێدەگات، بەڵام ئەوەی هەڵەشە بێت گێلایەتی دەردەخات.

Den sindige er rig på Indsigt, den heftige driver det vidt i Dårskab.

30 دڵی ئارام ژیان بە جەستە دەبەخشێت، بەڵام ئیرەیی ئێسک کلۆر دەکات.

Sagtmodigt Hjerte er Liv for Legemet, Avind er Edder i Benene.

31 ئەوەی ستەم لە هەژار بکات سووکایەتی بە دروستکەرەکەی دەکات، بەڵام ئەوەی لەگەڵ نەدار میهرەبانە ڕێز لە خودا دەگرێت.

At kue den ringe er Hån mod hans Skaber, han æres ved Medynk med fattige.

32 خراپەکار بە خراپەکانی خۆی دەکەوێنرێت، بەڵام کەسی ڕاستودروست لە مردنیشی پەناگای هەیە.

Ved sin Ondskab styrtes den gudløse, ved lydefri Færd er retfærdige trygge.

33 دانایی لەناو دڵی کەسی تێگەیشتوو دەحەسێتەوە، هەروەها گێلەکان تەنانەت ناواخنیشیان دەزانرێت.

Visdom bor i forstandiges Hjerte, i Tåbers Indre kendes den ikke.

34 ڕاستودروستی نەتەوە بەرز دەکاتەوە، بەڵام گوناه شەرمەزاری گەلانە.

Retfærdighed løfter et Folk, men Synd er Folkenes Skændsel.

35 ڕەزامەندی پاشا بۆ خزمەتکاری وریایە، بەڵام تووڕەبوونی لە خزمەتکاری شەرمەزارە.

En klog Tjener har Kongens Yndest, en vanartet rammer hans Vrede.