< مەرقۆس 10 >

ئینجا عیسا ئەوێی بەجێهێشت و هاتە هەرێمی یەهودیا و ئەوبەری ڕووباری ئوردون. دیسان خەڵک لێی کۆبوونەوە، وەک نەریتی خۆی فێری دەکردن. 1
On leaving that place, Jesus went into the district of Judea on the other side of the Jordan. Crowds gathered about him again; and again, as usual, he began teaching them.
هەندێک فەریسی هاتن و بۆ تاقیکردنەوە پرسیاریان لێی کرد: «ئایا دروستە مێرد ژنەکەی تەڵاق بدات؟» 2
Presently some Pharisees came up and, to test him, asked: “Has a husband the right to divorce his wife?”
وەڵامی دایەوە: «موسا فەرمانی چی پێ کردوون؟» 3
“What direction did Moses give you?” replied Jesus.
گوتیان: «موسا ڕێی داوە پیاو تەڵاقنامە بنووسێت و لە ژنەکەی جودا ببێتەوە.» 4
“Moses,” they said, “permitted a man to ‘draw up in writing a notice of separation and divorce his wife.’”
بەڵام عیسا پێی فەرموون: «لەبەر دڵڕەقیتان ئەم ڕاسپاردەیەی بۆ نووسین. 5
“It was owing to the hardness of your hearts,” said Jesus, “that Moses gave you this direction;
بەڵام لە سەرەتای بەدیهێنانەوە، خودا [بە نێر و مێ بەدیهێنان.] 6
but, at the beginning of the Creation, God ‘made them male and female.’
[لەبەر ئەوە پیاو دایک و باوکی خۆی بەجێدەهێڵێت و بە ژنەکەیەوە دەنووسێت، 7
‘For this reason a man shall leave his father and mother,
ئیتر هەردووکیان دەبنە یەک جەستە.] کەواتە چیتر دوو نین، بەڵکو یەک جەستەن. 8
and the man and his wife shall become one;’ so that they are no longer two, but one.
لەبەر ئەوە ئەوەی خودا بە یەکتری گەیاندووە، با مرۆڤ جیای نەکاتەوە.» 9
What God himself, then, has yoked together man must not separate.”
لە ماڵەوەش، قوتابییەکان دیسان لەم بارەیەوە لێیان پرسی. 10
When they were indoors, the disciples asked him again about this,
پێی فەرموون: «ئەوەی ژنەکەی تەڵاق بدات و یەکێکی دیکە بهێنێت، ئەوا داوێنپیسی بەرامبەر دەکات. 11
and he said: “Any one who divorces his wife and marries another woman is guilty of adultery against his wife;
ئەگەر ژن مێردەکەی تەڵاق بدات و مێرد بە یەکێکی دیکە بکات، ئەوا داوێنپیسی دەکات.» 12
and, if the woman divorces her husband and marries another man, she is guilty of adultery.”
خەڵکی منداڵیان هێنایە لای عیسا تاوەکو دەستیان لەسەر دابنێت، بەڵام قوتابییەکان سەرزەنشتیان کردن. 13
Some of the people were bringing little children to Jesus, for him to touch them; but the disciples found fault with those who had brought them.
کە عیسا ئەمەی بینی، تووڕە بوو، پێی فەرموون: «لێگەڕێن منداڵان بێنە لام، ڕێیان لێ مەگرن، چونکە شانشینی خودا هی وەک ئەمانەیە. 14
When, however, Jesus saw this, he was indignant. “Let the little children come to me,” he said, “do not hinder them; for it is to the childlike that the Kingdom of God belongs.
ڕاستیتان پێ دەڵێم: ئەوەی وەک منداڵێک شانشینی خودا قبوڵ نەکات، هەرگیز ناچێتە ناویەوە.» 15
I tell you, unless a person receives the Kingdom of God like a child, they will not enter it at all.”
منداڵەکانیشی لە باوەش کرد، دەستی لەسەر دانان و بەرەکەتی پێدان. 16
Then he folded the children in his arms, and, placing his hands on them, gave them his blessing.
کاتێک عیسا خەریک بوو دەڕۆیشت، پیاوێک بە پەلە بەرەو ڕووی هات، کڕنۆشی بۆ برد و لێی پرسی: «مامۆستای باش، چی بکەم تاکو ژیانی هەتاهەتایی بە میرات وەربگرم؟» (aiōnios g166) 17
As Jesus was resuming his journey, a man came running up to him, and threw himself on his knees before him. “Good Teacher,” he asked, “what must I do to gain eternal life?” (aiōnios g166)
عیسا پێی فەرموو: «بۆچی بە باش ناوم دەبەیت؟ بێجگە لە خودا کەس باش نییە. 18
“Why do you call me good?” answered Jesus. “No one is good but God.
ڕاسپاردەکان دەزانیت: [مەکوژە، داوێنپیسی مەکە، مەدزە، شایەتی درۆ مەدە، فێڵ مەکە، ڕێزی دایک و باوکت بگرە.]» 19
You know the commandments — ‘Do not kill. Do not commit adultery. Do not steal. Do not say what is false about others. Do not cheat. Honour thy father and thy mother.’”
ئەویش پێی گوت: «مامۆستا، لە منداڵییەوە هەموو ئەم ڕاسپاردانەم بەجێگەیاندووە.» 20
“Teacher,” he replied, “I have observed all these from my childhood.”
عیسا سەیری کرد و خۆشی ویست، پێی فەرموو: «شتێکت کەمە، بڕۆ هەرچیت هەیە هەمووی بفرۆشە و بیدە بە هەژاران، بەمە گەنجینەیەکت لە ئاسماندا دەبێت، ئینجا وەرە دوام بکەوە.» 21
Jesus looked at the man, and his heart went out to him, and he said: “There is still one thing wanting in you; go and sell all that you have, and give to the poor, and you shall heave wealth in Heaven; then come and follow me.”
بەم قسەیە دڵی خورپەی کرد، بە دڵتەنگییەوە ڕۆیشت، چونکە سامانێکی زۆری هەبوو. 22
But the man’s face clouded at these words, and he went away distressed, for he had great possessions.
عیسا سەیری دەوروپشتی کرد و بە قوتابییەکانی فەرموو: «چوونە ناو شانشینی خودا بۆ دەوڵەمەند چەند زەحمەتە!» 23
Then Jesus looked round, and said to his disciples: “How hard it will be for men of wealth to enter the Kingdom of God!”
قوتابییەکان لە قسەکانی سەرسام بوون، بەڵام عیسا دیسان پێی فەرموون: «کوڕینە، چوونە ناو شانشینی خودا چەند زەحمەتە! 24
The disciples were amazed at his words. But Jesus said again: “My children, how hard a thing it is to enter the Kingdom of God!
ئاسانترە وشترێک بە کونی دەرزییەکەوە بچێت لەوەی دەوڵەمەندێک بچێتە ناو شانشینی خوداوە.» 25
It is easier for a camel to get through a needle’s eye, than for a rich man to enter the Kingdom of God.”
جا زیاتر سەرسام بوون و بە یەکتریان گوت: «کەواتە کێ دەتوانێت ڕزگاری بێت؟» 26
“Then who can be saved?” they exclaimed in the greatest astonishment.
عیساش سەیری کردن و فەرمووی: «لەلای مرۆڤ مەحاڵە، بەڵام لەلای خودا نا، چونکە لەلای خودا هەموو شتێک دەبێت.» 27
Jesus looked at them, and answered: “With men it is impossible, but not with God; for everything is possible with God.”
پەترۆس دەستی بە قسە کرد و گوتی: «ئەوەتا ئێمە وازمان لە هەموو شتێک هێناوە و دوات کەوتووین.» 28
“But we,” began Peter, “we left everything and have followed you.”
عیسا فەرمووی: «ڕاستیتان پێ دەڵێم: کەس نییە ماڵ، برا، خوشک، دایک، باوک، منداڵ یان کێڵگەی لە پێناوی من و مزگێنییەکەم بەجێهێشتبێت، 29
“I tell you,” said Jesus, “there is no one who has left house, or brothers, or sisters, or mother, or father, or children, or land, on my account and on account of the Good News,
ئێستا لەم دنیایە سەد ئەوەندە وەرنەگرێتەوە لە ماڵ، برا، خوشک، دایک، منداڵ و کێڵگە لەگەڵ چەوسانەوە، لەو دنیاش ژیانی هەتاهەتایی. (aiōn g165, aiōnios g166) 30
who will not receive a hundred times as much, even now in the present — houses, and brothers, and sisters, and mothers, and children, and land — though not without persecutions, and, in the age that is coming, Immortal Life. (aiōn g165, aiōnios g166)
بەڵام زۆر لە یەکەمینەکان دەبنە دواهەمین و دواهەمینەکانیش دەبنە یەکەمین.» 31
But many who are first now will then be last, and the last will be first.”
بە ڕێگاوە بەرەو ئۆرشەلیم سەردەکەوتن، عیسا پێشیان کەوتبوو، قوتابییەکانیش سەرسام ببوون، ئەوانەی دوای دەکەوتن دەترسان. دیسان دوازدە قوتابییەکەی جیا کردەوە و دەستی کرد بە باسکردنی ئەو شتانەی کە بەسەری دێت. 32
One day, when they were on their way, going up to Jerusalem, Jesus was walking in front of the Apostles, who were filled with misgivings; while those who were following behind were alarmed. Gathering the Twelve round him once more, Jesus began to tell them what was about to happen to him.
فەرمووی: «ئەوا بۆ ئۆرشەلیم سەردەکەوین، کوڕی مرۆڤ دەدرێتە دەست کاهینانی باڵا و مامۆستایانی تەورات، بڕیاری مردنی دەدەن، دەیدەنە دەست ناجولەکەکان، 33
“Listen!” he said. “We are going up to Jerusalem; and there the Son of Man will be betrayed to the Chief Priests and the Teachers of the Law, and they will condemn him to death, and they will give him up to the Gentiles,
گاڵتەی پێ دەکەن و تفی لێدەکەن و بە قامچی لێی دەدەن و دەیکوژن. دوای سێ ڕۆژ هەڵدەستێتەوە.» 34
who will mock him, spit upon him, and scourge him, and put him to death; and after three days he will rise again.”
یاقوب و یۆحەنای کوڕەکانی زەبدی هاتنە لای و پێیان گوت: «مامۆستا، دەمانەوێت هەرچی داوای دەکەین بۆمان بکەیت.» 35
James and John, the two sons of Zebediah, went to Jesus, and said: “Teacher, we want you to do for us whatever we ask.”
ئەویش پێی فەرموون: «چیتان دەوێت بۆتان بکەم؟» 36
“What do you want me to do for you?” he asked.
وەڵامیان دایەوە: «کاتێک لەسەر تەختی شکۆمەندییەکەت دانیشتیت، پێمان ڕەوا ببینە یەکێکمان لەلای ڕاستت و یەکێکمان لەلای چەپت دابنیشین.» 37
“Grant us this,” they answered, “to sit, one on your right, and the other on your left, when you come in glory.”
بەڵام عیسا پێی فەرموون: «نازانن داوای چی دەکەن. ئایا دەتوانن ئەو جامە بخۆنەوە کە من دەیخۆمەوە؟ ئایا دەتوانن بەو ئازارەدا تێبپەڕن کە من پێیدا تێدەپەڕم؟» 38
“You do not know what you are asking,” Jesus said to them. “Can you drink the cup that I am to drink? or receive the baptism that I am to receive?”
وەڵامیان دایەوە: «دەتوانین.» عیساش پێی فەرموون: «ئەو جامەی من دەیخۆمەوە، ئێوەش دەیخۆنەوە، بەو شێوەیەی من بە ئازاردا تێدەپەڕم، ئێوەش پێیدا تێدەپەڕن. 39
“Yes,” they answered, “we can.” “You shall indeed drink the cup that I am to drink,” Jesus said, “and receive the baptism that I am to receive,
بەڵام دانیشتن لەلای ڕاست و چەپمەوە، هی من نییە تاکو بیبەخشم. ئەو شوێنانە هی ئەو کەسانەیە کە بۆیان ئامادە کراون.» 40
but as to a seat at my right or at my left — that is not mine to give, but it is for those for whom it has been prepared.”
کاتێک دە قوتابییەکەی دیکە قسەکانی یاقوب و یۆحەنایان بیستەوە، لێیان تووڕە بوون، 41
On hearing of this, the ten others were at first very indignant about James and John.
بەڵام عیسا بانگی کردن و پێی فەرموون: «دەزانن ئەوانەی بە سەرۆکی نەتەوەکانی دیکە دادەنرێن وەک میر فەرمانڕەواییان بەسەردا دەکەن و گەورەکانیان دەسەڵاتیان بەسەردا دەسەپێنن. 42
But Jesus called the ten to him, and said: “Those who are regarded as ruling among the Gentiles lord it over them, as you know, and their great men oppress them.
بەڵام لەنێو ئێوەدا ئاوا نابێت، بەڵکو ئەوەی دەیەوێت لەنێوتاندا پایەی بەرز بێت، با ببێتە خزمەتکارتان. 43
But among you it is not so. No, whoever wants to become great among you must be your servant,
ئەوەش کە دەیەوێ لەنێوتاندا ببێتە یەکەم، با ببێتە بەندەی هەمووتان، 44
and whoever wants to take the first place among you must be the servant of all;
چونکە تەنانەت کوڕی مرۆڤیش نەهاتووە تاکو خزمەت بکرێت، بەڵکو خزمەت بکات و ژیانی خۆی بەخت بکات بۆ کڕینەوەی خەڵکێکی زۆر.» 45
for even the Son of Man came, not be served, but to serve, and to give his life as a ransom for many.”
ئینجا گەیشتنە شاری ئەریحا. لەو کاتەی خۆی و قوتابییەکانی و خەڵکێکی زۆر لە شارەکە هاتنە دەرەوە، سواڵکەرێکی نابینا بە ناوی بارتیماوس کە بە واتای کوڕی تیماوس دێت، لەسەر ڕێگا دانیشتبوو. 46
They came to Jericho. When Jesus was going out of the town with his disciples and a large crowd, Bartimaeus, the son of Timaeus, a blind beggar, was sitting by the road-side.
کە بیستی ئەوە عیسای ناسیرەییە، هاواری کرد: «عیسای کوڕی داود، بەزەییت پێمدا بێتەوە!» 47
Hearing that it was Jesus of Nazareth, he began to call out: “Jesus, Son of David, take pity on me.”
زۆر کەس ئەویان سەرزەنشت کرد تاکو بێدەنگ بێت. بەڵام زۆر بەرزتر هاواری دەکرد: «کوڕی داود، بەزەییت پێمدا بێتەوە!» 48
Many of the people kept telling him to be quiet; but the man continued to call out all the louder: “Son of David, take pity on me.”
عیسا ڕاوەستا و فەرمووی: «بانگی بکەن.» ئەوانیش نابیناکەیان بانگکرد و پێیان گوت: «ورەت بەرز بێت! هەستە، بانگت دەکات.» 49
Then Jesus stopped. “Call him,” he said. So they called the blind man. “Courage!” they exclaimed. “Get up; he is calling you.”
ئیتر کەواکەی فڕێدا و هەستا و هاتە لای عیسا. 50
The man threw off his cloak, sprang up, and came to Jesus.
عیسا لێی پرسی: «چیت دەوێ بۆت بکەم؟» نابیناکە پێی گوت: «ڕابی، دەمەوێ ببینم.» 51
“What do you want me to do for you?” said Jesus, addressing him. “Rabboni,” the blind man answered, “I want to recover my sight.”
عیساش پێی فەرموو: «بڕۆ! باوەڕەکەت تۆی چاککردەوە.» دەستبەجێ بینایی بۆ گەڕایەوە و بە ڕێگادا دوای عیسا کەوت. 52
“You may go,” Jesus said; “your faith has delivered you.” Immediately he recovered his sight, and began to follow Jesus along the road.

< مەرقۆس 10 >