< شینەکانی یەرمیا 5 >
ئەی یەزدان، بەبیرت بێتەوە چیمان بەسەرهات، تەماشا بکە و ڕیسواییەکەمان ببینە. | 1 |
Gedenk, HEERE, wat ons geschied is, aanschouw het, en zie onzen smaad aan.
میراتەکەمان بۆ نامۆکان بوو، ماڵمان بۆ بێگانە. | 2 |
Ons erfdeel is tot de vreemdelingen gewend, onze huizen tot de uitlanders.
هەتیو و بێ باوک بووین، دایکانمان وەک بێوەژنن. | 3 |
Wij zijn wezen zonder vader, onze moeders zijn als de weduwen.
دەبێ ئەو ئاوە بکڕین کە دەیخۆینەوە دارەکانمان بە نرخ بۆمان دێت. | 4 |
Ons water moeten wij voor geld drinken; ons hout komt ons op prijs te staan.
ئەوانەی ڕاومان دەنێن زۆر نزیک بوونەوە، ماندوو دەبین و حەوانەوەمان نییە. | 5 |
Wij lijden vervolging op onze halzen; zijn wij woede, men laat ons geen rust.
دەستمان لە میسری و ئاشورییەکان پانکردەوە بۆ بەدەستهێنانی نانی پێویست. | 6 |
Wij hebben den Egyptenaar de hand gegeven, en den Assyrier, om met brood verzadigd te worden.
باوکانمان گوناهیان کرد، نەمان، ئێمەش سزاکەیان وەردەگرین. | 7 |
Onze vaders hebben gezondigd, en zijn niet meer, en wij dragen hun ongerechtigheden.
کۆیلەکان فەرمانڕەوایەتیمان دەکەن، کەس نییە لە دەستیان ڕزگارمان بکات. | 8 |
Knechten heersen over ons; er is niemand, die ons uit hun hand rukke.
بەهۆی شمشێر لە چۆڵەوانی ژیانمان لە مەترسیدایە هەتا بژێوی پەیدا دەکەین. | 9 |
Wij moeten ons brood met gevaar onzes levens halen, vanwege het zwaard der woestijn.
پێستمان وەک تەنوور سووتاوە، لەبەر برسیێتی برژاوین. | 10 |
Onze huid is zwart geworden gelijk een oven, vanwege den geweldigen storm des hongers.
لە سییۆن دەستدرێژییان کردە سەر ژنان، پاکیزەکانیش لە شارۆچکەکانی یەهودا. | 11 |
Zij hebben de vrouwen te Sion verkracht, en de jonge dochters in de steden van Juda.
میران بە دەستیانەوە هەڵدەواسرێن، ڕێز لە پیران ناگیرێت. | 12 |
De vorsten zijn door hunlieder hand opgehangen; de aangezichten der ouden zijn niet geeerd geweest.
لاوانیان دەهاڕدرێن، منداڵان لەژێر بارەداردا بەلادادێن. | 13 |
Zij hebben de jongelingen weggenomen, om te malen, en de jongens struikelen onder het hout.
پیران دەستیان لە دەروازە هەڵدەگرن، لاوانیش وازیان لە گۆرانی هێنا. | 14 |
De ouden houden op van de poort, de jongelingen van hun snarenspel.
خۆشی دڵمان نەما، شاییمان بوو بە شیوەن. | 15 |
De vreugde onzes harten houdt op, onze rei is in treurigheid veranderd.
تاجی سەرمان کەوت. قوڕبەسەرمان، چونکە گوناهمان کرد! | 16 |
De kroon onzes hoofds is afgevallen; o wee nu onzer, dat wij zo gezondigd hebben!
لەبەر ئەم شتانە دڵمان داهێزرا، لەبەر ئەم ڕووداوانە بەرچاومان تاریک بوو، | 17 |
Daarom is ons hart mat, om deze dingen zijn onze ogen duister geworden.
لەبەر کێوی سییۆن، وێران بوو، چەقەڵ هاتوچۆی تێدا دەکەن. | 18 |
Om des bergs Sions wil, die verwoest is, waar de vossen op lopen.
ئەی یەزدان، تۆ بۆ هەتاهەتایە حوکم دەکەیت، تەختی تۆ نەوە دوای نەوە بەردەوام دەبێت. | 19 |
Gij, o HEERE, zit in eeuwigheid, Uw troon is van geslacht tot geslacht.
بۆچی بەردەوام لەبیرمان دەکەیت؟ بۆچی کاتێکی درێژ بەجێمان دەهێڵیت؟ | 20 |
Waarom zoudt Gij ons steeds vergeten? Waarom zoudt Gij ons zo langen tijd verlaten?
ئەی یەزدان، بمانگەڕێنەوە بۆ لای خۆت، هەتا بگەڕێینەوە، وەک جاران ڕۆژانمان نوێ بکەرەوە، | 21 |
HEERE, bekeer ons tot U, zo zullen wij bekeerd zijn; vernieuw onze dagen als van ouds.
یان تۆ زۆر لێمان تووڕە بوویت و بە تەواوی ئێمەت ڕەتکردووەتەوە؟ | 22 |
Want zoudt Gij ons ganselijk verwerpen? Zoudt Gij zozeer tegen ons verbolgen zijn?