شینەکانی یەرمیا 3

1 من ئەو پیاوەم کە زەلیلیم بینی بە گۆچانی تووڕەیی ئەو.

من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام.

2 منی بە پێش خۆی دا و منی بە تاریکاییدا برد، بەبێ هیچ ڕووناکییەک.

خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است.

3 بێگومان، دەستی لە دژی من بەرزدەکاتەوە بە بەردەوامی و بە درێژایی ڕۆژ.

او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است.

4 گۆشت و پێستی منی پیرکرد، ئێسکەکانی شکاندم.

او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است.

5 دەوری گرتم و گەمارۆی دام بە ژەهر و ناخۆشی.

جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است.

6 ناچاری کردم لەناو تاریکیدا نیشتەجێ بم وەک ئەوانەی لەمێژە مردوون.

مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است.

7 لەناو پەرژینێک بەندی کرد بۆ ئەوەی نەتوانم هەڵبێم، زنجیرەکانی منی قورس کرد.

با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم.

8 هەروەها کاتێک هاوار دەکەم و داوای فریاکەوتن دەکەم، بەڵام نزاکانم ڕادەگرێت.

فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد.

9 بەردی تاشراوی کەڵەکە کرد و ڕێگای منی پێ گرت، ڕێڕەوەکانی منی خواروخێچ کرد.

با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است.

10 وەک ورچێک بۆم لە بۆسەدایە، وەک شێرێک خۆی مات دەکات،

او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛

11 منی لەڕێ لادا و پارچەپارچەی کردم، منی وێران کرد.

مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت.

12 کەوانەکەی ڕاکێشا منی کردە نیشانەی تیرەکانی.

او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد،

13 تیرەکانی تیردانەکەی لە دڵم چەقاند.

و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

14 هەموو گەلەکەم سووکایەتیم پێ دەکەن، بە درێژایی ڕۆژ بە گۆرانی گاڵتەم پێ دەکەن.

مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند.

15 تێری کردم لە تاڵی، زەقنەبووتی دەرخوارد دام.

او زندگی را به کامم تلخ کرده است.

16 بە چەو ددانەکانی منی وردوخاش کرد، منی لەناو خۆڵەمێش پەستایەوە.

صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است.

17 من لە ئاشتی بێبەش کراوم، سەرکەوتنم لەبیرچووەوە.

آسایش و سعادت از من رخت بربسته است.

18 ئینجا گوتم، «شکۆمەندیم نەما، هەروەها هیوام بە یەزدان بڕا.»

رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است.

19 دێتەوە بیرم، ڕۆژانی زەلیلی و سەرگەردانیم، وەک ژەهر و زەقنەبووت بوون.

وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد.

20 بە باشی بەبیرم دێتەوە، لە ناخەوە ڕۆحم خەمبارە.

بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود.

21 بەڵام ئەوە دەهێنمەوە یادم و لەبەر ئەوە هیوام هەیە:

اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که

22 بەهۆی خۆشەویستی نەگۆڕی یەزدانە کە لەناونەچووین، چونکە بەزەییەکەی تەواو نابێت.

محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال.

23 ئەوانەت هەموو بەیانییەک نوێن؛ دڵسۆزییەکەت چەند گەورەیە.

وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود.

24 بە خۆم دەڵێم: «یەزدان بەشی منە، لەبەر ئەوە هیوام بەوە.»

به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.»

25 یەزدان چاکە بۆ ئەوانەی هیوایان بەو هەیە، بۆ ئەو کەسەی داوای ئەو دەکات.

خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست.

26 باشە بۆ کەسێک بە بێدەنگی چاوەڕێ بکات بۆ هاتنی ڕزگاریی یەزدان.

پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.

27 باشە پیاو نیر هەڵبگرێت هەر لە تەمەنی منداڵییەوە.

خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند.

28 با بە تەنها دانیشێت و بێدەنگ بێت، چونکە یەزدان ئەمەی بەسەرهێناوە.

هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند

29 با سەری بخاتە ناو خاکوخۆڵ، لەوانەیە هێشتا هیوای مابێت.

و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد.

30 با ڕوومەتی بۆ ئەوە ڕابگرێت کە لێی دەدات، با تێربێت لە ڕیسوایی.

وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند،

31 چونکە کەس بۆ هەتاهەتایە لەلایەن پەروەردگارەوە ڕەت ناکرێتەوە.

زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد.

32 لەگەڵ ئەوەی دڵتەنگی دەهێنێت، میهرەبانیش نیشان دەدات، بەپێی گەورەیی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی.

هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است.

33 ئەو کەس لە دڵەوە زەلیل ناکات و دڵتەنگی ناکات.

او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد.

34 تێکشکاندنی دیلەکانی هەموو زەوی لەژێر پێ،

هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند،

35 یان بێبەشکردنی کەسێک لە مافی خۆی لەبەردەم خودای هەرەبەرز،

و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد،

36 یان بەدوورگرتنی مرۆڤ لە دادپەروەری، ئایا پەروەردگار هەموو ئەمانە نابینێت؟

و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟

37 کێ دەتوانێت قسە بکات قسەکەی بێتەجێ، ئەگەر پەروەردگار فەرمانی نەدابێت؟

کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟

38 ئایا ڕوودانی چاکە و خراپە بە فەرمایشتی خودای هەرەبەرز نییە؟

آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟

39 بۆچی مرۆڤی زیندوو گلەیی بکات کاتێک لەسەر گوناهەکانی سزا دەدرێت؟

پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟

40 با هەڵسوکەوتمان بپشکنین و تاقی بکەینەوە و بگەڕێینەوە بۆ لای یەزدان.

به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم.

41 با دڵ و دەستمان بەرزبکەینەوە بۆ خودا لە ئاسمان، بڵێین:

بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم:

42 «ئێمە گوناهمان کرد و یاخی بووین، تۆش لێمان خۆش نەبوویت.

«ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای.

43 «خۆت بە تووڕەیی داپۆشی و ڕاوتناین، بەبێ بەزەیی ئێمەت کوشت.

«به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای.

44 بە هەور خۆت داپۆشی بۆ ئەوەی نوێژەکانمان نەگاتە لات.

خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.

45 ئێمەت کرد بە پاشەڕۆ و نەویستراو لەنێو گەلان.

ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای.

46 «هەموو دوژمنانمان دەمیان لێمان کردەوە.

تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند.

47 ترس و تەڵە باڵی بەسەرماندا کێشا، لەناوچوون و وێرانی.»

خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.»

48 چاوەکانم کانی فرمێسک هەڵدەڕێژن لەبەر ئەوەی گەلەکەم لەناوچوون.

به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست

49 چاوەکانم فرمێسک هەڵدەڕێژن و ناوەستن بەبێ پسانەوە،

50 تاوەکو یەزدان لە ئاسمانەوە تەماشای خوارەوە بکات و ببینێت.

تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد!

51 ئەوەی دەیبینم گیانم ئازار دەدات لەبەر ئازاری کچانی شارەکەم.

هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود.

52 ئەوانەی دوژمنی من بوون بەبێ هۆ وەک چۆلەکە ڕاویان کردم.

کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند.

53 بە زیندووێتی منیان فڕێدا ناو چاڵ، بەردیان تێمگرت.

آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند.

54 نوقومی ئاو بووم، گوتم: «خەریکە بمرم.»

آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است.

55 ئەی یەزدان، لە قووڵایی چاڵەوە بە ناوی تۆوە نزا دەکەم.

اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم

56 گوێت لە دەنگم بوو: «گوێت دامەخە کاتێک هاوار و هانات بۆ دەهێنم.»

صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی.

57 ئەو ڕۆژەی نزام بۆ کردیت نزیک بوویتەوە، فەرمووت: «مەترسە!»

آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!»

58 ئەی پەروەردگار، بەرگریت لە کێشەی من کرد، ژیانی منت کڕییەوە.

ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی.

59 ئەی یەزدان، ستەمدیدەیی منت بینی. دادوەری کێشەکەم بکە!

ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان.

60 هەموو تۆڵەسەندنەوەکەی ئەوانت بینی، هەموو پیلانەکانیان لە دژی من.

دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند.

61 ئەی یەزدان، گوێت لە ڕیسواکردنەکەیان بوو، هەموو پیلانەکانیان لە دژی من؛

ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند.

62 ئەوەی دوژمنەکانم بە درێژایی ڕۆژ لە دژی من باسی دەکەن و دەیچرپێنن.

تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری.

63 تەماشایان بکە! هەستان و دانیشتنیان، بە گۆرانییەکانیان گاڵتەم پێ دەکەن.

ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند.

64 ئەی یەزدان، سزایان بدە، بەپێی کردەوەکانی دەستیان.

ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان.

65 پێچە لەسەر دڵیان دابنێ، با نەفرەتت لەسەریان بێت!

ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد.

66 بە تووڕەییەوە ڕاویان بنێ و لەناویان ببە لەژێر ئاسمانی یەزداندا.

با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان.