شینەکانی یەرمیا 3
| من ئەو پیاوەم کە زەلیلیم بینی بە گۆچانی تووڕەیی ئەو. | 1 |
Ich bin ein elender Mann, der die Rute seines Grimmes sehen muß.
| منی بە پێش خۆی دا و منی بە تاریکاییدا برد، بەبێ هیچ ڕووناکییەک. | 2 |
Er hat mich geführt und lassen gehen in die Finsternis und nicht in Licht.
| بێگومان، دەستی لە دژی من بەرزدەکاتەوە بە بەردەوامی و بە درێژایی ڕۆژ. | 3 |
Er hat seine Hand gewendet wider mich und handelt gar anders mit mir für und für.
| گۆشت و پێستی منی پیرکرد، ئێسکەکانی شکاندم. | 4 |
Er hat mir Fleisch und Haut alt gemacht und mein Gebein zerschlagen.
| دەوری گرتم و گەمارۆی دام بە ژەهر و ناخۆشی. | 5 |
Er hat mich verbaut und mich mit Galle und Mühe umgeben.
| ناچاری کردم لەناو تاریکیدا نیشتەجێ بم وەک ئەوانەی لەمێژە مردوون. | 6 |
Er hat mich in Finsternis gelegt wie die, so längst tot sind.
| لەناو پەرژینێک بەندی کرد بۆ ئەوەی نەتوانم هەڵبێم، زنجیرەکانی منی قورس کرد. | 7 |
Er hat mich vermauert, daß ich nicht heraus kann, und mich in harte Fesseln gelegt.
| هەروەها کاتێک هاوار دەکەم و داوای فریاکەوتن دەکەم، بەڵام نزاکانم ڕادەگرێت. | 8 |
Und wenn ich gleich schreie und rufe, so stopft er die Ohren zu vor meinem Gebet.
| بەردی تاشراوی کەڵەکە کرد و ڕێگای منی پێ گرت، ڕێڕەوەکانی منی خواروخێچ کرد. | 9 |
Er hat meinen Weg vermauert mit Werkstücken und meinen Steig umgekehrt.
| وەک ورچێک بۆم لە بۆسەدایە، وەک شێرێک خۆی مات دەکات، | 10 |
Er hat auf mich gelauert wie ein Bär, wie ein Löwe im Verborgenen.
| منی لەڕێ لادا و پارچەپارچەی کردم، منی وێران کرد. | 11 |
Er läßt mich des Weges fehlen. Er hat mich zerstückt und zunichte gemacht.
| کەوانەکەی ڕاکێشا منی کردە نیشانەی تیرەکانی. | 12 |
Er hat seinen Bogen gespannt und mich dem Pfeil zum Ziel gesteckt.
| تیرەکانی تیردانەکەی لە دڵم چەقاند. | 13 |
Er hat aus dem Köcher in meine Nieren schießen lassen.
| هەموو گەلەکەم سووکایەتیم پێ دەکەن، بە درێژایی ڕۆژ بە گۆرانی گاڵتەم پێ دەکەن. | 14 |
Ich bin ein Spott allem meinem Volk und täglich ihr Liedlein.
| تێری کردم لە تاڵی، زەقنەبووتی دەرخوارد دام. | 15 |
Er hat mich mit Bitterkeit gesättigt und mit Wermut getränkt.
| بە چەو ددانەکانی منی وردوخاش کرد، منی لەناو خۆڵەمێش پەستایەوە. | 16 |
Er hat meine Zähne zu kleinen Stücken zerschlagen. Er wälzt mich in der Asche.
| من لە ئاشتی بێبەش کراوم، سەرکەوتنم لەبیرچووەوە. | 17 |
Meine Seele ist aus dem Frieden vertrieben; ich muß des Guten vergessen.
| ئینجا گوتم، «شکۆمەندیم نەما، هەروەها هیوام بە یەزدان بڕا.» | 18 |
Ich sprach: Mein Vermögen ist dahin und meine Hoffnung auf den HERRN.
| دێتەوە بیرم، ڕۆژانی زەلیلی و سەرگەردانیم، وەک ژەهر و زەقنەبووت بوون. | 19 |
Gedenke doch, wie ich so elend und verlassen, mit Wermut und Galle getränkt bin!
| بە باشی بەبیرم دێتەوە، لە ناخەوە ڕۆحم خەمبارە. | 20 |
Du wirst ja daran gedenken; denn meine Seele sagt mir es.
| بەڵام ئەوە دەهێنمەوە یادم و لەبەر ئەوە هیوام هەیە: | 21 |
Das nehme ich zu Herzen, darum hoffe ich noch.
| بەهۆی خۆشەویستی نەگۆڕی یەزدانە کە لەناونەچووین، چونکە بەزەییەکەی تەواو نابێت. | 22 |
Die Güte des HERRN ist's, daß wir nicht gar aus sind; seine Barmherzigkeit hat noch kein Ende,
| ئەوانەت هەموو بەیانییەک نوێن؛ دڵسۆزییەکەت چەند گەورەیە. | 23 |
sondern sie ist alle Morgen neu, und deine Treue ist groß.
| بە خۆم دەڵێم: «یەزدان بەشی منە، لەبەر ئەوە هیوام بەوە.» | 24 |
Der HERR ist mein Teil, spricht meine Seele; darum will ich auf ihn hoffen.
| یەزدان چاکە بۆ ئەوانەی هیوایان بەو هەیە، بۆ ئەو کەسەی داوای ئەو دەکات. | 25 |
Denn der HERR ist freundlich dem, der auf sie harrt, und der Seele, die nach ihm fragt.
| باشە بۆ کەسێک بە بێدەنگی چاوەڕێ بکات بۆ هاتنی ڕزگاریی یەزدان. | 26 |
Es ist ein köstlich Ding, geduldig sein und auf die Hilfe des HERRN hoffen.
| باشە پیاو نیر هەڵبگرێت هەر لە تەمەنی منداڵییەوە. | 27 |
Es ist ein köstlich Ding einem Mann, daß er das Joch in seiner Jugend trage;
| با بە تەنها دانیشێت و بێدەنگ بێت، چونکە یەزدان ئەمەی بەسەرهێناوە. | 28 |
daß ein Verlassener geduldig sei, wenn ihn etwas überfällt,
| با سەری بخاتە ناو خاکوخۆڵ، لەوانەیە هێشتا هیوای مابێت. | 29 |
und seinen Mund in den Staub stecke und der Hoffnung warte
| با ڕوومەتی بۆ ئەوە ڕابگرێت کە لێی دەدات، با تێربێت لە ڕیسوایی. | 30 |
und lasse sich auf die Backen schlagen und viel Schmach anlegen.
| چونکە کەس بۆ هەتاهەتایە لەلایەن پەروەردگارەوە ڕەت ناکرێتەوە. | 31 |
Denn der Herr verstößt nicht ewiglich;
| لەگەڵ ئەوەی دڵتەنگی دەهێنێت، میهرەبانیش نیشان دەدات، بەپێی گەورەیی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی. | 32 |
sondern er betrübt wohl, und erbarmt sich wieder nach seiner Güte.
| ئەو کەس لە دڵەوە زەلیل ناکات و دڵتەنگی ناکات. | 33 |
Denn er nicht von Herzen die Menschen plagt und betrübt,
| تێکشکاندنی دیلەکانی هەموو زەوی لەژێر پێ، | 34 |
als wollte er die Gefangenen auf Erden gar unter seine Füße zertreten
| یان بێبەشکردنی کەسێک لە مافی خۆی لەبەردەم خودای هەرەبەرز، | 35 |
und eines Mannes Recht vor dem Allerhöchsten beugen lassen
| یان بەدوورگرتنی مرۆڤ لە دادپەروەری، ئایا پەروەردگار هەموو ئەمانە نابینێت؟ | 36 |
und eines Menschen Sache verkehren lassen, gleich als sähe es der Herr nicht.
| کێ دەتوانێت قسە بکات قسەکەی بێتەجێ، ئەگەر پەروەردگار فەرمانی نەدابێت؟ | 37 |
Wer darf denn sagen, daß solches geschehe ohne des Herrn Befehl
| ئایا ڕوودانی چاکە و خراپە بە فەرمایشتی خودای هەرەبەرز نییە؟ | 38 |
und daß nicht Böses und Gutes komme aus dem Munde des Allerhöchsten?
| بۆچی مرۆڤی زیندوو گلەیی بکات کاتێک لەسەر گوناهەکانی سزا دەدرێت؟ | 39 |
Wie murren denn die Leute im Leben also? Ein jeglicher murre wider seine Sünde!
| با هەڵسوکەوتمان بپشکنین و تاقی بکەینەوە و بگەڕێینەوە بۆ لای یەزدان. | 40 |
Und laßt uns erforschen und prüfen unser Wesen und uns zum HERRN bekehren!
| با دڵ و دەستمان بەرزبکەینەوە بۆ خودا لە ئاسمان، بڵێین: | 41 |
Laßt uns unser Herz samt den Händen aufheben zu Gott im Himmel!
| «ئێمە گوناهمان کرد و یاخی بووین، تۆش لێمان خۆش نەبوویت. | 42 |
Wir, wir haben gesündigt und sind ungehorsam gewesen; darum hast du billig nicht verschont;
| «خۆت بە تووڕەیی داپۆشی و ڕاوتناین، بەبێ بەزەیی ئێمەت کوشت. | 43 |
sondern du hast uns mit Zorn überschüttet und verfolgt und ohne Barmherzigkeit erwürgt.
| بە هەور خۆت داپۆشی بۆ ئەوەی نوێژەکانمان نەگاتە لات. | 44 |
Du hast dich mit einer Wolke verdeckt, daß kein Gebet hindurch konnte.
| ئێمەت کرد بە پاشەڕۆ و نەویستراو لەنێو گەلان. | 45 |
Du hast uns zu Kot und Unflat gemacht unter den Völkern.
| «هەموو دوژمنانمان دەمیان لێمان کردەوە. | 46 |
Alle unsre Feinde sperren ihr Maul auf wider uns.
| ترس و تەڵە باڵی بەسەرماندا کێشا، لەناوچوون و وێرانی.» | 47 |
Wir werden gedrückt und geplagt mit Schrecken und Angst.
| چاوەکانم کانی فرمێسک هەڵدەڕێژن لەبەر ئەوەی گەلەکەم لەناوچوون. | 48 |
Meine Augen rinnen mit Wasserbächen über den Jammer der Tochter meines Volks.
| چاوەکانم فرمێسک هەڵدەڕێژن و ناوەستن بەبێ پسانەوە، | 49 |
Meine Augen fließen und können nicht ablassen; denn es ist kein Aufhören da,
| تاوەکو یەزدان لە ئاسمانەوە تەماشای خوارەوە بکات و ببینێت. | 50 |
bis der HERR vom Himmel herabschaue uns sehe darein.
| ئەوەی دەیبینم گیانم ئازار دەدات لەبەر ئازاری کچانی شارەکەم. | 51 |
Mein Auge frißt mir das Leben weg um die Töchter meiner Stadt.
| ئەوانەی دوژمنی من بوون بەبێ هۆ وەک چۆلەکە ڕاویان کردم. | 52 |
Meine Feinde haben mich gehetzt wie einen Vogel ohne Ursache;
| بە زیندووێتی منیان فڕێدا ناو چاڵ، بەردیان تێمگرت. | 53 |
sie haben mein Leben in einer Grube fast umgebracht und Steine auf mich geworfen;
| نوقومی ئاو بووم، گوتم: «خەریکە بمرم.» | 54 |
sie haben mein Haupt mit Wasser überschüttet; da sprach ich: Nun bin ich gar dahin.
| ئەی یەزدان، لە قووڵایی چاڵەوە بە ناوی تۆوە نزا دەکەم. | 55 |
Ich rief aber deinen Namen an, HERR, unten aus der Grube,
| گوێت لە دەنگم بوو: «گوێت دامەخە کاتێک هاوار و هانات بۆ دەهێنم.» | 56 |
und du erhörtest meine Stimme: Verbirg deine Ohren nicht vor meinem Seufzen und Schreien!
| ئەو ڕۆژەی نزام بۆ کردیت نزیک بوویتەوە، فەرمووت: «مەترسە!» | 57 |
Du nahest dich zu mir, wenn ich dich anrufe, und sprichst: Fürchte dich nicht!
| ئەی پەروەردگار، بەرگریت لە کێشەی من کرد، ژیانی منت کڕییەوە. | 58 |
Du führest, Herr, die Sache meiner Seele und erlösest mein Leben.
| ئەی یەزدان، ستەمدیدەیی منت بینی. دادوەری کێشەکەم بکە! | 59 |
Du siehest, HERR, wie mir so Unrecht geschieht; hilf mir zu meinem Recht!
| هەموو تۆڵەسەندنەوەکەی ئەوانت بینی، هەموو پیلانەکانیان لە دژی من. | 60 |
Du siehst alle ihre Rache und alle ihre Gedanken wider mich.
| ئەی یەزدان، گوێت لە ڕیسواکردنەکەیان بوو، هەموو پیلانەکانیان لە دژی من؛ | 61 |
HERR, du hörest ihr Schmähen und alle ihre Gedanken über mich,
| ئەوەی دوژمنەکانم بە درێژایی ڕۆژ لە دژی من باسی دەکەن و دەیچرپێنن. | 62 |
die Lippen meiner Widersacher und ihr dichten wider mich täglich.
| تەماشایان بکە! هەستان و دانیشتنیان، بە گۆرانییەکانیان گاڵتەم پێ دەکەن. | 63 |
Schaue doch, sie sitzen oder stehen auf, so singen sie von mir ein Liedlein.
| ئەی یەزدان، سزایان بدە، بەپێی کردەوەکانی دەستیان. | 64 |
Vergilt ihnen, HERR, wie sie verdient haben!
| پێچە لەسەر دڵیان دابنێ، با نەفرەتت لەسەریان بێت! | 65 |
Laß ihnen das Herz erschrecken, laß sie deinen Fluch fühlen!
| بە تووڕەییەوە ڕاویان بنێ و لەناویان ببە لەژێر ئاسمانی یەزداندا. | 66 |
Verfolge sie mit deinem Grimm und vertilge sie unter dem Himmel des HERRN.
