شینەکانی یەرمیا 3
| من ئەو پیاوەم کە زەلیلیم بینی بە گۆچانی تووڕەیی ئەو. | 1 |
Ich bin der Mann, der Elend hat erfahren durch seines Grimmes Rute.
| منی بە پێش خۆی دا و منی بە تاریکاییدا برد، بەبێ هیچ ڕووناکییەک. | 2 |
Mich drängte er und führte mich in Finsternis und tiefes Dunkel.
| بێگومان، دەستی لە دژی من بەرزدەکاتەوە بە بەردەوامی و بە درێژایی ڕۆژ. | 3 |
An mir erprobt er immer wieder seine Macht den ganzen Tag.
| گۆشت و پێستی منی پیرکرد، ئێسکەکانی شکاندم. | 4 |
Er rieb mir auf mein Fleisch und meine Haut, zerbrach mir mein Gebein.
| دەوری گرتم و گەمارۆی دام بە ژەهر و ناخۆشی. | 5 |
Und eingeschritten ist er gegen mich mit Gift und Aufhängen,
| ناچاری کردم لەناو تاریکیدا نیشتەجێ بم وەک ئەوانەی لەمێژە مردوون. | 6 |
versetzte mich in Finsternis wie ewig Tote.
| لەناو پەرژینێک بەندی کرد بۆ ئەوەی نەتوانم هەڵبێم، زنجیرەکانی منی قورس کرد. | 7 |
Er mauerte mich ein, ließ keinen Ausweg offen, beschwerte mich mit Ketten.
| هەروەها کاتێک هاوار دەکەم و داوای فریاکەوتن دەکەم، بەڵام نزاکانم ڕادەگرێت. | 8 |
Ob ich auch schreie, rufe, er weist mein Beten ab,
| بەردی تاشراوی کەڵەکە کرد و ڕێگای منی پێ گرت، ڕێڕەوەکانی منی خواروخێچ کرد. | 9 |
versperrt mit Pfählen meine Wege, verstört mir meine Pfade.
| وەک ورچێک بۆم لە بۆسەدایە، وەک شێرێک خۆی مات دەکات، | 10 |
Er ist mir wie ein Bär, der lauert, ein Löwe in dem Hinterhalt.
| منی لەڕێ لادا و پارچەپارچەی کردم، منی وێران کرد. | 11 |
Er kreist um meine Wege, umschließt mich, macht mich einsam,
| کەوانەکەی ڕاکێشا منی کردە نیشانەی تیرەکانی. | 12 |
dann spannt er seinen Bogen und stellt als Ziel mich auf für seine Pfeile.
| تیرەکانی تیردانەکەی لە دڵم چەقاند. | 13 |
Er schießt mir in die Nieren des Köchers Söhne.
| هەموو گەلەکەم سووکایەتیم پێ دەکەن، بە درێژایی ڕۆژ بە گۆرانی گاڵتەم پێ دەکەن. | 14 |
Ich wurde meinem ganzen Volke zum Gespött, ihr Spottlied für den ganzen Tag.
| تێری کردم لە تاڵی، زەقنەبووتی دەرخوارد دام. | 15 |
Mit Bitternissen machte er mich satt, berauschte mich mit Wermut,
| بە چەو ددانەکانی منی وردوخاش کرد، منی لەناو خۆڵەمێش پەستایەوە. | 16 |
zermalmen ließ er meine Zähne Kiesel und wälzte mich im Staube.
| من لە ئاشتی بێبەش کراوم، سەرکەوتنم لەبیرچووەوە. | 17 |
Des Glücks beraubt ward meine Seele, daß ich des Heiles ganz vergaß
| ئینجا گوتم، «شکۆمەندیم نەما، هەروەها هیوام بە یەزدان بڕا.» | 18 |
und sprach: "Dahin ist meine Lebenskraft und meine Hoffnung auf den Herrn."
| دێتەوە بیرم، ڕۆژانی زەلیلی و سەرگەردانیم، وەک ژەهر و زەقنەبووت بوون. | 19 |
Ja, der Gedanke an mein Elend, meine Irrsale, ist Wermut mir und Gift.
| بە باشی بەبیرم دێتەوە، لە ناخەوە ڕۆحم خەمبارە. | 20 |
Und doch denkt meine Seele dran und sinnt in mir.
| بەڵام ئەوە دەهێنمەوە یادم و لەبەر ئەوە هیوام هەیە: | 21 |
Und ich bedachte dies und schöpfte daraus meine Hoffnung.
| بەهۆی خۆشەویستی نەگۆڕی یەزدانە کە لەناونەچووین، چونکە بەزەییەکەی تەواو نابێت. | 22 |
Des Herren Huld ist nicht zu Ende und sein Erbarmen nicht erschöpft.
| ئەوانەت هەموو بەیانییەک نوێن؛ دڵسۆزییەکەت چەند گەورەیە. | 23 |
Neu ist's an jedem Morgen; ja: "Groß ist Deine Treue;
| بە خۆم دەڵێم: «یەزدان بەشی منە، لەبەر ئەوە هیوام بەوە.» | 24 |
mein Anteil ist der Herr", spricht meine Seele; "drum hoffe ich auf ihn."
| یەزدان چاکە بۆ ئەوانەی هیوایان بەو هەیە، بۆ ئەو کەسەی داوای ئەو دەکات. | 25 |
Der Herr ist denen gütig, die seiner harren, und einer Seele, die ihn sucht.
| باشە بۆ کەسێک بە بێدەنگی چاوەڕێ بکات بۆ هاتنی ڕزگاریی یەزدان. | 26 |
Drum ist es gut, schweigend des Herren Hilfe zu erwarten.
| باشە پیاو نیر هەڵبگرێت هەر لە تەمەنی منداڵییەوە. | 27 |
Gar heilsam ist es für den Mann, das Joch in seiner Jugend schon zu tragen.
| با بە تەنها دانیشێت و بێدەنگ بێت، چونکە یەزدان ئەمەی بەسەرهێناوە. | 28 |
Er sitze einsam da und schweige, weil er's ihm auferlegt!
| با سەری بخاتە ناو خاکوخۆڵ، لەوانەیە هێشتا هیوای مابێت. | 29 |
Mit seinem Mund berühre er den Staub! Vielleicht gibt's dann noch Hoffnung.
| با ڕوومەتی بۆ ئەوە ڕابگرێت کە لێی دەدات، با تێربێت لە ڕیسوایی. | 30 |
Er biete seine Wange jenem dar, der nach ihm schlägt, und lasse sich mit Schmach ersättigen!
| چونکە کەس بۆ هەتاهەتایە لەلایەن پەروەردگارەوە ڕەت ناکرێتەوە. | 31 |
Denn nicht auf ewig will der Herr verstoßen.
| لەگەڵ ئەوەی دڵتەنگی دەهێنێت، میهرەبانیش نیشان دەدات، بەپێی گەورەیی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی. | 32 |
Und fügt er auch Betrübnis zu, erbarmt er sich auch wieder seiner Gnadenfülle nach.
| ئەو کەس لە دڵەوە زەلیل ناکات و دڵتەنگی ناکات. | 33 |
Denn nicht aus Lust erniedrigt er und beugt die Menschenkinder,
| تێکشکاندنی دیلەکانی هەموو زەوی لەژێر پێ، | 34 |
damit man mit den Füßen all die Gefangenen des Landes trete,
| یان بێبەشکردنی کەسێک لە مافی خۆی لەبەردەم خودای هەرەبەرز، | 35 |
daß man das Recht der Leute beuge, das sie beim Allerhöchsten haben.
| یان بەدوورگرتنی مرۆڤ لە دادپەروەری، ئایا پەروەردگار هەموو ئەمانە نابینێت؟ | 36 |
Daß jemandem sein Recht genommen wird, das kann der Herr nicht billigen.
| کێ دەتوانێت قسە بکات قسەکەی بێتەجێ، ئەگەر پەروەردگار فەرمانی نەدابێت؟ | 37 |
Wer ist's, der sprach, und es geschah, und nicht befohlen hätte es der Herr?
| ئایا ڕوودانی چاکە و خراپە بە فەرمایشتی خودای هەرەبەرز نییە؟ | 38 |
Ja, kommt nicht aus des Höchsten Mund das Schlimme wie das Gute?
| بۆچی مرۆڤی زیندوو گلەیی بکات کاتێک لەسەر گوناهەکانی سزا دەدرێت؟ | 39 |
Was klagt ein Mensch im Leben, ein Mann ob seiner Sündenstrafe?
| با هەڵسوکەوتمان بپشکنین و تاقی بکەینەوە و بگەڕێینەوە بۆ لای یەزدان. | 40 |
Laßt uns doch unsern Wandel prüfen und erforschen und uns zum Herrn bekehren!
| با دڵ و دەستمان بەرزبکەینەوە بۆ خودا لە ئاسمان، بڵێین: | 41 |
Laßt uns die Herzen lieber als die Hände zu Gott im Himmel heben:
| «ئێمە گوناهمان کرد و یاخی بووین، تۆش لێمان خۆش نەبوویت. | 42 |
"Gesündigt haben wir in Widerspenstigkeit; Du hast uns nicht vergeben.
| «خۆت بە تووڕەیی داپۆشی و ڕاوتناین، بەبێ بەزەیی ئێمەت کوشت. | 43 |
Du hast mit Zorn uns ganz bedeckt, verfolgt, gemordet mitleidlos.
| بە هەور خۆت داپۆشی بۆ ئەوەی نوێژەکانمان نەگاتە لات. | 44 |
Du hast Dich in Gewölk gehüllt, daß kein Gebet hindurch mehr dringe.
| ئێمەت کرد بە پاشەڕۆ و نەویستراو لەنێو گەلان. | 45 |
Zu Kehricht und zum Auswurf hast Du uns gemacht inmitten jener Völker.
| «هەموو دوژمنانمان دەمیان لێمان کردەوە. | 46 |
Weit rissen über uns den Mund all unsre Feinde auf.
| ترس و تەڵە باڵی بەسەرماندا کێشا، لەناوچوون و وێرانی.» | 47 |
Zu Angst und Furcht ward uns Verwüstung und Verderben."
| چاوەکانم کانی فرمێسک هەڵدەڕێژن لەبەر ئەوەی گەلەکەم لەناوچوون. | 48 |
Mein Auge weinte Wasserströme ob der Vernichtung, die getroffen meines Volkes Tochter.
| چاوەکانم فرمێسک هەڵدەڕێژن و ناوەستن بەبێ پسانەوە، | 49 |
Und ohne Ruhe fließt mein Auge und ohne Rasten,
| تاوەکو یەزدان لە ئاسمانەوە تەماشای خوارەوە بکات و ببینێت. | 50 |
bis daß herniederschaue und es sehe der Herr vom Himmel.
| ئەوەی دەیبینم گیانم ئازار دەدات لەبەر ئازاری کچانی شارەکەم. | 51 |
Mein Auge klagt ohn Ende ob all den Töchtern meiner Stadt.
| ئەوانەی دوژمنی من بوون بەبێ هۆ وەک چۆلەکە ڕاویان کردم. | 52 |
Mich jagten hin und her wie einen Vogel, die mir so grundlos Feinde waren.
| بە زیندووێتی منیان فڕێدا ناو چاڵ، بەردیان تێمگرت. | 53 |
Mein Leben wollten sie vernichten in der Grube; mit Steinen warfen sie auf mich.
| نوقومی ئاو بووم، گوتم: «خەریکە بمرم.» | 54 |
Dann strömte übers Haupt mir Wasser; ich sprach: "Ich bin verloren."
| ئەی یەزدان، لە قووڵایی چاڵەوە بە ناوی تۆوە نزا دەکەم. | 55 |
Da rief ich Deinen Namen, Herr, aus tiefster Grube an.
| گوێت لە دەنگم بوو: «گوێت دامەخە کاتێک هاوار و هانات بۆ دەهێنم.» | 56 |
Du hörtest meine Stimme: "Ach, verschließe meinem Rufen und meinem Seufzen nicht Dein Ohr!"
| ئەو ڕۆژەی نزام بۆ کردیت نزیک بوویتەوە، فەرمووت: «مەترسە!» | 57 |
Du nahtest, als ich Dich gerufen; Du sprachst: "Sei nur getrost!"
| ئەی پەروەردگار، بەرگریت لە کێشەی من کرد، ژیانی منت کڕییەوە. | 58 |
Du führtest meine Sache, Herr; Du wahrtest mir das Leben.
| ئەی یەزدان، ستەمدیدەیی منت بینی. دادوەری کێشەکەم بکە! | 59 |
Nun siehst Du, Herr: Bedrückt bin ich. Verhilf zu meinem Rechte mir!
| هەموو تۆڵەسەندنەوەکەی ئەوانت بینی، هەموو پیلانەکانیان لە دژی من. | 60 |
All ihre Rachgier schauest Du, all ihre Pläne gegen mich,
| ئەی یەزدان، گوێت لە ڕیسواکردنەکەیان بوو، هەموو پیلانەکانیان لە دژی من؛ | 61 |
Du hörst ihr Schmähen, Herr, und all ihr Planen gegen mich,
| ئەوەی دوژمنەکانم بە درێژایی ڕۆژ لە دژی من باسی دەکەن و دەیچرپێنن. | 62 |
die Reden meiner Widersacher, ihr stetes Trachten gegen mich.
| تەماشایان بکە! هەستان و دانیشتنیان، بە گۆرانییەکانیان گاڵتەم پێ دەکەن. | 63 |
Ihr Sitzen und ihr Aufstehn schau Dir an! Zum Spottlied bin ich ihnen.
| ئەی یەزدان، سزایان بدە، بەپێی کردەوەکانی دەستیان. | 64 |
Du lohnest ihnen, Herr, nach ihrer Hände Werk.
| پێچە لەسەر دڵیان دابنێ، با نەفرەتت لەسەریان بێت! | 65 |
Verblendung gibst Du ihrem Herzen, gibst ihnen Deinen Fluch.
| بە تووڕەییەوە ڕاویان بنێ و لەناویان ببە لەژێر ئاسمانی یەزداندا. | 66 |
Im Zorn verfolgst Du sie und tilgst sie unterm Himmel, Herr.
