شینەکانی یەرمیا 3
| من ئەو پیاوەم کە زەلیلیم بینی بە گۆچانی تووڕەیی ئەو. | 1 |
Jeg er den, der saa nød ved hans vredes ris,
| منی بە پێش خۆی دا و منی بە تاریکاییدا برد، بەبێ هیچ ڕووناکییەک. | 2 |
mig har han ført og ledt i det tykkeste Mulm,
| بێگومان، دەستی لە دژی من بەرزدەکاتەوە بە بەردەوامی و بە درێژایی ڕۆژ. | 3 |
ja, Haanden vender han mod mig Dagen lang.
| گۆشت و پێستی منی پیرکرد، ئێسکەکانی شکاندم. | 4 |
Mit Kød og min Hud har han opslidt, brudt mine Ben,
| دەوری گرتم و گەمارۆی دام بە ژەهر و ناخۆشی. | 5 |
han mured mig inde, omgav mig med Galde og Møje,
| ناچاری کردم لەناو تاریکیدا نیشتەجێ بم وەک ئەوانەی لەمێژە مردوون. | 6 |
lod mig bo i Mørke som de, der for længst er døde.
| لەناو پەرژینێک بەندی کرد بۆ ئەوەی نەتوانم هەڵبێم، زنجیرەکانی منی قورس کرد. | 7 |
Han har spærret mig inde og lagt mig i tunge Lænker.
| هەروەها کاتێک هاوار دەکەم و داوای فریاکەوتن دەکەم، بەڵام نزاکانم ڕادەگرێت. | 8 |
Om jeg end raaber og skriger, min Bøn er stængt ude.
| بەردی تاشراوی کەڵەکە کرد و ڕێگای منی پێ گرت، ڕێڕەوەکانی منی خواروخێچ کرد. | 9 |
Han spærred mine Veje med Kvader, gjorde Stierne krøge.
| وەک ورچێک بۆم لە بۆسەدایە، وەک شێرێک خۆی مات دەکات، | 10 |
Han blev mig en lurende Bjørn, en Løve i Baghold;
| منی لەڕێ لادا و پارچەپارچەی کردم، منی وێران کرد. | 11 |
han ledte mig vild, rev mig sønder og lagde mig øde;
| کەوانەکەی ڕاکێشا منی کردە نیشانەی تیرەکانی. | 12 |
han spændte sin Bue; lod mig være Skive for Pilen.
| تیرەکانی تیردانەکەی لە دڵم چەقاند. | 13 |
Han sendte sit Koggers Sønner i Nyrerne paa mig;
| هەموو گەلەکەم سووکایەتیم پێ دەکەن، بە درێژایی ڕۆژ بە گۆرانی گاڵتەم پێ دەکەن. | 14 |
hvert Folk lo mig ud og smæded mig Dagen lang,
| تێری کردم لە تاڵی، زەقنەبووتی دەرخوارد دام. | 15 |
med bittert mætted han mig, gav mig Malurt at drikke.
| بە چەو ددانەکانی منی وردوخاش کرد، منی لەناو خۆڵەمێش پەستایەوە. | 16 |
Mine Tænder lod han bide i Flint, han traadte mig i Støvet;
| من لە ئاشتی بێبەش کراوم، سەرکەوتنم لەبیرچووەوە. | 17 |
han skilte min Sjæl fra Freden, jeg glemte Lykken
| ئینجا گوتم، «شکۆمەندیم نەما، هەروەها هیوام بە یەزدان بڕا.» | 18 |
og sagde: »Min Livskraft, mit Haab til HERREN er ude.«
| دێتەوە بیرم، ڕۆژانی زەلیلی و سەرگەردانیم، وەک ژەهر و زەقنەبووت بوون. | 19 |
At mindes min Vaande og Flakken er Malurt og Galde;
| بە باشی بەبیرم دێتەوە، لە ناخەوە ڕۆحم خەمبارە. | 20 |
min Sjæl, den mindes det grant, den grubler betynget.
| بەڵام ئەوە دەهێنمەوە یادم و لەبەر ئەوە هیوام هەیە: | 21 |
Det lægger jeg mig paa Sinde, derfor vil jeg haabe:
| بەهۆی خۆشەویستی نەگۆڕی یەزدانە کە لەناونەچووین، چونکە بەزەییەکەی تەواو نابێت. | 22 |
HERRENS Miskundhed er ikke til Ende, ikke brugt op,
| ئەوانەت هەموو بەیانییەک نوێن؛ دڵسۆزییەکەت چەند گەورەیە. | 23 |
hans Naade er ny hver Morgen, hans Trofasthed stor.
| بە خۆم دەڵێم: «یەزدان بەشی منە، لەبەر ئەوە هیوام بەوە.» | 24 |
Min Del er HERREN, (siger min Sjæl, ) derfor haaber jeg paa ham.
| یەزدان چاکە بۆ ئەوانەی هیوایان بەو هەیە، بۆ ئەو کەسەی داوای ئەو دەکات. | 25 |
Dem, der bier paa HERREN, er han god, den Sjæl, der ham søger;
| باشە بۆ کەسێک بە بێدەنگی چاوەڕێ بکات بۆ هاتنی ڕزگاریی یەزدان. | 26 |
det er godt at haabe i Stilhed paa HERRENS Frelse,
| باشە پیاو نیر هەڵبگرێت هەر لە تەمەنی منداڵییەوە. | 27 |
godt for en Mand, at han bærer Aag i sin Ungdom.
| با بە تەنها دانیشێت و بێدەنگ بێت، چونکە یەزدان ئەمەی بەسەرهێناوە. | 28 |
Han sidde ensom og tavs, naar han lægger det paa ham;
| با سەری بخاتە ناو خاکوخۆڵ، لەوانەیە هێشتا هیوای مابێت. | 29 |
han trykke sin Mund mod Støvet, maaske er der Haab,
| با ڕوومەتی بۆ ئەوە ڕابگرێت کە لێی دەدات، با تێربێت لە ڕیسوایی. | 30 |
række Kind til den, der slaar ham, mættes med Haan.
| چونکە کەس بۆ هەتاهەتایە لەلایەن پەروەردگارەوە ڕەت ناکرێتەوە. | 31 |
Thi Herren bortstøder ikke for evigt,
| لەگەڵ ئەوەی دڵتەنگی دەهێنێت، میهرەبانیش نیشان دەدات، بەپێی گەورەیی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی. | 32 |
har han voldt Kvide, saa ynkes han, stor er hans Naade;
| ئەو کەس لە دڵەوە زەلیل ناکات و دڵتەنگی ناکات. | 33 |
ej af Hjertet plager og piner han Menneskens Børn.
| تێکشکاندنی دیلەکانی هەموو زەوی لەژێر پێ، | 34 |
Naar Landets Fanger til Hobe trædes under Fod,
| یان بێبەشکردنی کەسێک لە مافی خۆی لەبەردەم خودای هەرەبەرز، | 35 |
naar Mandens Ret for den Højestes Aasyn bøjes,
| یان بەدوورگرتنی مرۆڤ لە دادپەروەری، ئایا پەروەردگار هەموو ئەمانە نابینێت؟ | 36 |
naar en Mand lider Uret i sin Sag — mon Herren ej ser det?
| کێ دەتوانێت قسە بکات قسەکەی بێتەجێ، ئەگەر پەروەردگار فەرمانی نەدابێت؟ | 37 |
Hvo taler vel, saa det sker, om ej Herren byder?
| ئایا ڕوودانی چاکە و خراپە بە فەرمایشتی خودای هەرەبەرز نییە؟ | 38 |
Kommer ikke baade ondt og godt fra den Højestes Mund?
| بۆچی مرۆڤی زیندوو گلەیی بکات کاتێک لەسەر گوناهەکانی سزا دەدرێت؟ | 39 |
Over hvad skal den levende sukke? Hver over sin Synd!
| با هەڵسوکەوتمان بپشکنین و تاقی بکەینەوە و بگەڕێینەوە بۆ لای یەزدان. | 40 |
Lad os ransage, granske vore Veje og vende os til HERREN,
| با دڵ و دەستمان بەرزبکەینەوە بۆ خودا لە ئاسمان، بڵێین: | 41 |
løfte Hænder og Hjerte til Gud i Himlen;
| «ئێمە گوناهمان کرد و یاخی بووین، تۆش لێمان خۆش نەبوویت. | 42 |
vi syndede og stod imod, du tilgav ikke,
| «خۆت بە تووڕەیی داپۆشی و ڕاوتناین، بەبێ بەزەیی ئێمەت کوشت. | 43 |
men hylled dig i Vrede, forfulgte os, dræbte uden Skaansel,
| بە هەور خۆت داپۆشی بۆ ئەوەی نوێژەکانمان نەگاتە لات. | 44 |
hylled dig i Skyer, saa Bønnen ej naaede frem;
| ئێمەت کرد بە پاشەڕۆ و نەویستراو لەنێو گەلان. | 45 |
til Skarn og til Udskud har du gjort os midt iblandt Folkene.
| «هەموو دوژمنانمان دەمیان لێمان کردەوە. | 46 |
De opspærred Munden imod os, alle vore Fjender.
| ترس و تەڵە باڵی بەسەرماندا کێشا، لەناوچوون و وێرانی.» | 47 |
Vor Lod blev Gru og Grav og Sammenbruds Øde;
| چاوەکانم کانی فرمێسک هەڵدەڕێژن لەبەر ئەوەی گەلەکەم لەناوچوون. | 48 |
Vandstrømme græder mit Øje, mit Folk brød sammen.
| چاوەکانم فرمێسک هەڵدەڕێژن و ناوەستن بەبێ پسانەوە، | 49 |
Hvileløst strømmer mit Øje, det kender ej Ro,
| تاوەکو یەزدان لە ئاسمانەوە تەماشای خوارەوە بکات و ببینێت. | 50 |
før HERREN skuer ned fra Himlen, før han ser til.
| ئەوەی دەیبینم گیانم ئازار دەدات لەبەر ئازاری کچانی شارەکەم. | 51 |
Synet af Byens Døtre piner min Sjæl.
| ئەوانەی دوژمنی من بوون بەبێ هۆ وەک چۆلەکە ڕاویان کردم. | 52 |
Jeg joges som en Fugl af Fjender, hvis Had var grundløst,
| بە زیندووێتی منیان فڕێدا ناو چاڵ، بەردیان تێمگرت. | 53 |
de spærred mig inde i en Grube, de stenede mig;
| نوقومی ئاو بووم، گوتم: «خەریکە بمرم.» | 54 |
Vand strømmed over mit Hoved, jeg tænkte: »Fortabt!«
| ئەی یەزدان، لە قووڵایی چاڵەوە بە ناوی تۆوە نزا دەکەم. | 55 |
Dit Navn paakaldte jeg, HERRE, fra Grubens Dyb;
| گوێت لە دەنگم بوو: «گوێت دامەخە کاتێک هاوار و هانات بۆ دەهێنم.» | 56 |
du hørte min Røst: »O, gør dig ej døv for mit Skrig!«
| ئەو ڕۆژەی نزام بۆ کردیت نزیک بوویتەوە، فەرمووت: «مەترسە!» | 57 |
Nær var du, den Dag jeg kaldte, du sagde: »Frygt ikke!«
| ئەی پەروەردگار، بەرگریت لە کێشەی من کرد، ژیانی منت کڕییەوە. | 58 |
Du førte min Sag, o HERRE, genløste mit Liv;
| ئەی یەزدان، ستەمدیدەیی منت بینی. دادوەری کێشەکەم بکە! | 59 |
HERRE, du ser, jeg lider Uret, skaf mig min Ret!
| هەموو تۆڵەسەندنەوەکەی ئەوانت بینی، هەموو پیلانەکانیان لە دژی من. | 60 |
Al deres Hævnlyst ser du, alle deres Rænker,
| ئەی یەزدان، گوێت لە ڕیسواکردنەکەیان بوو، هەموو پیلانەکانیان لە دژی من؛ | 61 |
du hører deres Smædeord, HERRE, deres Rænker imod mig,
| ئەوەی دوژمنەکانم بە درێژایی ڕۆژ لە دژی من باسی دەکەن و دەیچرپێنن. | 62 |
mine Fjenders Tale og Tanker imod mig bestandig.
| تەماشایان بکە! هەستان و دانیشتنیان، بە گۆرانییەکانیان گاڵتەم پێ دەکەن. | 63 |
Se dem, naar de sidder eller staar, deres Nidvise er jeg.
| ئەی یەزدان، سزایان بدە، بەپێی کردەوەکانی دەستیان. | 64 |
Dem vil du gengælde, HERRE, deres Hænders Gerning,
| پێچە لەسەر دڵیان دابنێ، با نەفرەتت لەسەریان بێت! | 65 |
gør deres Hjerte forhærdet — din Forbandelse over dem! —
| بە تووڕەییەوە ڕاویان بنێ و لەناویان ببە لەژێر ئاسمانی یەزداندا. | 66 |
forfølg dem i Vrede, udryd dem under din Himmel.
