< یۆحەنا 20 >

لە یەکەم ڕۆژی هەفتەدا، هێشتا تاریک بوو، مریەمی مەجدەلی هاتە سەر گۆڕەکە و بینی بەردەکە لەسەر گۆڕەکە گلۆر کراوەتەوە. 1
Agora, no primeiro dia da semana, Maria Madalena foi cedo, enquanto ainda estava escuro, ao túmulo, e viu que a pedra tinha sido retirada do túmulo.
ئەویش ڕایکرد و هاتە لای شیمۆن پەترۆس و ئەو قوتابییەی دیکە کە عیسا خۆشی دەویست، پێی گوتن: «گەورەیان لە گۆڕەکەدا بردووە و نازانین لەکوێ دایانناوە!» 2
Por isso ela correu e veio até Simão Pedro e ao outro discípulo a quem Jesus amava, e disse-lhes: “Eles tiraram o Senhor do túmulo, e nós não sabemos onde o colocaram”!
ئینجا پەترۆس و قوتابییەکەی دیکە بەرەو گۆڕەکە بەڕێکەوتن. 3
Por isso Pedro e o outro discípulo saíram, e foram em direção ao túmulo.
هەردووکیان بەیەکەوە ڕایاندەکرد، بەڵام قوتابییەکەی دیکە پێش پەترۆس کەوت و زووتر گەیشتە سەر گۆڕەکە. 4
Ambos correram juntos. O outro discípulo ultrapassou Pedro e veio primeiro ao túmulo.
دانەوییەوە و بینی کەتانەکە دانراوە، بەڵام نەچووە ژوورەوە. 5
Parando e olhando para dentro, ele viu os panos de linho ali deitados; no entanto, ele não entrou.
ئینجا شیمۆن پەترۆس کە دوایکەوتبوو هات و چووە ناو گۆڕەکە، بینی کەتانەکە دانراوە. 6
Depois veio Simão Pedro, seguindo-o, e entrou no túmulo. Ele viu os panos de linho deitados,
ئەو دەسماڵەی کە بەسەری عیساوە پێچرابوو، لەگەڵ کەتانەکە دانەنرابوو، بەڵکو بە جیا لە جێیەک پێچرابووەوە. 7
e o pano que estava em sua cabeça, não deitado com os panos de linho, mas enrolado num lugar por si só.
ئەوسا قوتابییەکەی دیکەش کە یەکەم جار هاتبووە سەر گۆڕەکە چووە ژوورەوە. بینی و باوەڕی هێنا. 8
Então o outro discípulo que chegou primeiro ao túmulo também entrou, e viu e acreditou.
ئەو کاتە هێشتا لە نووسراوە پیرۆزەکان تێنەگەیشتبوون کە دەبێ عیسا لەنێو مردووان هەستێتەوە. 9
Pois ainda não conheciam a Escritura, que ele deve ressuscitar dos mortos.
دواتر قوتابییەکان گەڕانەوە شوێنی خۆیان. 10
Então os discípulos partiram novamente para suas próprias casas.
بەڵام مریەم لەلای گۆڕەکە لە دەرەوە ڕاوەستابوو دەگریا. کاتێک دەگریا، دانەوییەوە و سەیری ناو گۆڕەکەی کرد، 11
Mas Maria estava lá fora, no túmulo, chorando. Então, enquanto chorava, ela se abaixou e olhou para dentro do túmulo,
بینی دوو فریشتە بە جلی سپییەوە لەو شوێنەی تەرمەکەی عیسای لێ دانرابوو دانیشتوون، یەکێک لەلای سەرییەوە ئەوی دیکە لەلای پێیەوە. 12
e viu dois anjos de branco sentados, um na cabeça e outro nos pés, onde o corpo de Jesus havia se deitado.
لێیان پرسی: «خانم، بۆچی دەگریت؟» وەڵامی دانەوە: «گەورەمیان بردووە، نازانم لەکوێ دایانناوە.» 13
Eles lhe perguntaram: “Mulher, por que você está chorando?”. Ela lhes disse: “Porque eles levaram meu Senhor e não sei onde o colocaram”.
کە ئەمەی گوت ئاوڕی دایەوە، بینی عیسا ڕاوەستاوە، بەڵام نەیزانی عیسایە. 14
Quando ela disse isto, ela se virou e viu Jesus de pé, e não sabia que era Jesus.
عیسا پێی فەرموو: «خانم! بۆچی دەگریت؟ بەدوای کێدا دەگەڕێیت؟» وایزانی باخەوانەکەیە، پێی گوت: «گەورەم، ئەگەر تۆ بردووتە پێم بڵێ لەکوێ داتناوە تاکو بیبەمەوە.» 15
Jesus disse a ela: “Mulher, por que você está chorando? De quem você está à procura?” Ela, supondo que ele fosse o jardineiro, disse-lhe: “Senhor, se você o levou, diga-me onde o colocou, e eu o levarei embora”.
عیساش پێی فەرموو: «مریەم!» ئەویش ئاوڕی دایەوە و بە عیبری پێی گوت: «ڕابۆنی!» کە بە واتای مامۆستا دێت. 16
Jesus disse a ela: “Maria”. Ela se virou e lhe disse: “Rabboni!” que é dizer: “Professor!”
عیسا پێی فەرموو: «دەستم لێ مەدە، چونکە هێشتا بۆ لای باوک بەرز نەبوومەتەوە. بەڵام بڕۆ لای برایانم و پێیان بڵێ:”من بەرز دەبمەوە بۆ لای باوکم و باوکتان، خودام و خوداتان.“» 17
Jesus lhe disse: “Não me abrace, pois ainda não ascendi a meu Pai; mas vá até meus irmãos e diga a eles: 'Estou ascendendo a meu Pai e vosso Pai, a meu Deus e vosso Deus'”.
مریەمی مەجدەلی هات و بە قوتابییەکانی ڕاگەیاند: «گەورەم بینی!» ئەوەشی پێ گوتن کە پێی فەرمووبوو. 18
Maria Madalena veio e disse aos discípulos que ela havia visto o Senhor e que ele lhe havia dito estas coisas.
ئێوارەی هەمان ڕۆژ، کە یەکەم ڕۆژی هەفتە بوو، لە ترسی ڕابەرانی جولەکە، دەرگاکانی ئەو شوێنە داخرابوون کە قوتابییەکانی لێبوو، عیسا هات و لەناوەڕاستدا ڕاوەستا و پێی فەرموون: «سڵاوتان لێ بێت!» 19
Quando, portanto, era noite naquele dia, o primeiro dia da semana, e quando as portas estavam trancadas onde os discípulos estavam reunidos, por medo dos judeus, Jesus veio e ficou no meio e disse a eles: “A paz seja convosco”.
کە ئەمەی فەرموو، دەستی و کەلەکەی پیشاندان، جا قوتابییەکان کە مەسیحی خاوەن شکۆیان بینی دڵشاد بوون. 20
Quando ele disse isto, mostrou-lhes suas mãos e seu lado. Os discípulos, portanto, ficaram contentes quando viram o Senhor.
ئینجا دیسان عیسا پێی فەرموون: «سڵاوتان لێ بێت! هەروەک چۆن باوک منی ناردووە، منیش دەتاننێرم.» 21
Jesus, portanto, disse-lhes novamente: “A paz seja convosco”. Como o Pai me enviou, assim também eu vos envio a vós”.
کە ئەمەی گوت، فووی لێکردن، پێی فەرموون: «ڕۆحی پیرۆز وەربگرن. 22
Quando ele disse isto, soprou sobre eles, e disse-lhes: “Recebei o Espírito Santo!
ئەوەی ئێوە گوناهی ببەخشن، بەخشراوە. ئەوەی ئێوە گوناهی نەبەخشن، نەبەخشراوە.» 23
Se vocês perdoarem os pecados de alguém, eles lhes serão perdoados. Se você retiver os pecados de alguém, eles foram retidos”.
بەڵام تۆماس کە یەکێکە لە دوازدە قوتابییەکە و بە دیدمۆس ناسراوە، لەگەڵ قوتابییەکان نەبوو کاتێک عیسا هات. 24
Mas Tomé, um dos doze, chamado Didymus, não estava com eles quando Jesus veio.
قوتابییەکانی دیکە پێیان گوت: «گەورەمان بینی!» ئەویش پێی گوتن: «ئەگەر جێگای بزمارەکان بە دەستیەوە نەبینم، پەنجە نەخەمە شوێنی بزمارەکانەوە، دەست لە کەلەکەی نەدەم هەرگیز باوەڕ ناکەم.» 25
Os outros discípulos, portanto, lhe disseram: “Vimos o Senhor”! Mas ele lhes disse: “A menos que eu veja em suas mãos a impressão dos pregos, coloque meu dedo na impressão dos pregos e coloque minha mão em seu lado, eu não acreditarei”.
لەدوای هەشت ڕۆژ، قوتابییەکانی دیسان لە ژوورەوە بوون و تۆماسیش لەگەڵیان بوو، دەرگاکانیش داخرابوون، عیسا هات و لەناوەڕاستیان ڕاوەستا، فەرمووی: «سڵاوتان لێ بێت!» 26
Após oito dias, novamente seus discípulos estavam lá dentro e Tomé estava com eles. Jesus veio, com as portas trancadas, e ficou no meio, e disse: “A paz seja convosco”.
ئینجا بە تۆماسی فەرموو: «پەنجەت بێنە ئێرە و دەستم ببینە، دەستت بێنە و لە کەلەکەمی بدە. بێباوەڕ مەبە بەڵکو باوەڕ بهێنە.» 27
Então ele disse a Tomé: “Alcança aqui teu dedo e vê minhas mãos”. Chegue aqui sua mão, e coloque-a de lado. Não seja incrédulo, mas acredite”.
تۆماس وەڵامی دایەوە: «ئەی خاوەن شکۆ و خودای من!» 28
Thomas respondeu-lhe: “Meu Senhor e meu Deus”!
عیسا پێی فەرموو: «لەبەر ئەوەی منت بینی، باوەڕت کرد؟ خۆزگە دەخوازرێت بەوانەی نەیانبینی و باوەڕیان هێنا.» 29
Jesus lhe disse: “Porque me viram, acreditaram”. Abençoados sejam aqueles que não viram e acreditaram”.
عیسا لەبەردەم قوتابییەکانیدا زۆر پەرجووی دیکەی کرد کە لەم پەڕتووکەدا نەنووسراوە. 30
Portanto, Jesus fez muitos outros sinais na presença de seus discípulos, que não estão escritos neste livro;
بەڵام ئەمانە نووسراون تاکو ئێوە باوەڕ بهێنن کە عیسا مەسیحەکەیە، کوڕی خودایە، تاکو بە باوەڕهێنان بە ناوی ئەو ژیانتان هەبێت. 31
mas estes estão escritos para que você possa acreditar que Jesus é o Cristo, o Filho de Deus, e para que acredite que você possa ter vida em seu nome.

< یۆحەنا 20 >