< یۆحەنا 11 >

پیاوێک بە ناوی لەعازر نەخۆش بوو کە خەڵکی بێت‌عەنیا بوو، هەمان گوندی مریەم و مەرسای خوشکی. 1
Now a certain man was sick, Lazarus from Bethany, the village of Mary and her sister Martha.
ئەم مریەمە ئەوە بوو کە مەسیحی خاوەن شکۆی بە بۆن چەورکرد، بە پرچی پێیەکانی سڕییەوە، لەعازری نەخۆشیش برای بوو. 2
It was the Mary who anointed the Lord with ointment, and wiped His feet with her hair, whose brother Lazarus was sick.
خوشکەکان هەواڵیان بۆ عیسا نارد و گوتیان: «گەورەم، ئەوەتا ئەوەی خۆشتدەوێ نەخۆشە.» 3
These sisters therefore sent to Him, saying, “Lord, one You love is sick!”
کاتێک عیسا ئەمەی بیست فەرمووی: «ئەم نەخۆشییە بۆ مردن نییە، بەڵکو بۆ شکۆداری خودایە، تاکو بەهۆیەوە کوڕی خودا شکۆدار بێت.» 4
When Jesus heard this, He said, “This sickness won’t end in death, but for God’s glory, so that God’s Son may be glorified by it.”
لەگەڵ ئەوەی عیسا مەرسا و خوشکەکەی و لەعازری خۆشدەویست، 5
Now Jesus sincerely loved Martha, and her sister, and Lazarus.
کاتێک بیستی نەخۆشە، دوو ڕۆژی دیکە لەو شوێنەی لێی بوو مایەوە. 6
Yet, when He heard that Lazarus was sick, Jesus stayed where He was for two more days.
دوای ئەمە عیسا بە قوتابییەکانی فەرموو: «با بگەڕێینەوە بۆ ناوچەی یەهودیا.» 7
After this, He said to the disciples, “Let’s go back to Judea.”
قوتابییەکان پێیان گوت: «ڕابی، ماوەیەک لەمەوبەر جولەکەکانی ئەوێ دەیانویست بەردبارانت بکەن، دیسان دەچیتەوە ئەوێ؟» 8
The disciples said to Him, “Rabbi, the Jews were just recently trying to stone You! Are You really going back there?”
عیساش وەڵامی دایەوە: «ئایا ڕۆژ دوازدە کاتژمێر نییە؟ ئەوەی بە ڕۆژ بڕوات پێی هەڵناکەوێت، چونکە ڕووناکیی ئەم جیهانە دەبینێت. 9
Jesus answered, “Aren’t there twelve hours of daylight? Anyone who walks by day doesn’t stumble, because he sees the light of this world.
بەڵام ئەوەی بە شەو بڕوات پێی هەڵدەکەوێت، چونکە ڕووناکی تێدا نییە.» 10
But anyone who walks by night stumbles, because the light isn’t in him.”
ئەمانەی فەرموو، پاشان پێی فەرموون: «لەعازری دۆستمان نوستووە، بەڵام دەڕۆم تاکو بەخەبەری بهێنمەوە.» 11
After He had said this, He told them, “Our friend Lazarus has fallen asleep, but I am going there to wake him up.”
ئینجا قوتابییەکان پێیان گوت: «گەورەم، ئەگەر ئەو نوستووە، چاکدەبێتەوە.» 12
The disciples therefore said to Him, “Lord, if he is sleeping, he will recover.”
عیسا باسی مردنی ئەوی کرد، بەڵام ئەوان وایانزانی باس لە نوستنی ئاسایی دەکات. 13
Now Jesus had spoken of his death, but they thought that He was talking about literal sleep.
عیساش بە ئاشکرا پێی فەرموون: «لەعازر مردووە. 14
So Jesus told them plainly, “Lazarus is dead,
لەبەر ئێوە دڵشادم کە لەوێ نەبووم، تاکو باوەڕ بهێنن. وەرن، با بڕۆین بۆ لای.» 15
and I am glad for your sakes that I wasn’t there, so that you may believe — but let’s go to him.”
تۆماسیش کە بە دووانە بانگ دەکرا، بە قوتابییە هاوەڵەکانی گوت: «با ئێمەش لەگەڵ ئەودا بڕۆین تاکو لەگەڵ ئەودا بمرین.» 16
Therefore Thomas, who is called the Twin, said to his fellow disciples, “Let’s go, too, that we may die with Him.”
کاتێک عیسا گەیشت، زانی لەعازر وا چوار ڕۆژە لە گۆڕدایە. 17
When Jesus arrived, he found that Lazarus had already been in the tomb four days.
بێت‌عەنیاش نزیکەی پازدە تیرهاوێژ لە ئۆرشەلیمەوە دوور بوو. 18
Bethany was near Jerusalem, about fifteen stadia away,
ژمارەیەکی زۆر لە جولەکەکان هاتبوونە لای مەرسا و مریەم تاکو سەرەخۆشی براکەیان لێ بکەن. 19
and many of the Jews had come to Martha and Mary, to comfort them concerning their brother.
کاتێک مەرسا بیستی عیسا هاتووە، بەرەوپیری چوو، بەڵام مریەم لە ماڵ مایەوە. 20
When Martha heard that Jesus was coming, she went out to meet him, but Mary stayed home.
ئینجا مەرسا بە عیسای گوت: «گەورەم، ئەگەر لێرە بوویتایە، براکەم نەدەمرد. 21
Then Martha said to Jesus, “Lord, if You had been here, my brother wouldn’t have died.
ئێستاش دەزانم هەرچی لە خودا داوا بکەیت، خودا دەتداتێ.» 22
Even now I know that God will give you whatever You ask of Him.”
عیسا پێی فەرموو: «براکەت زیندوو دەبێتەوە.» 23
Jesus told her, “Your brother will rise again.”
مەرساش پێی گوت: «دەزانم لە زیندووبوونەوەی ڕۆژی دواییدا هەڵدەستێتەوە.» 24
Martha replied, “I know that he will rise again in the resurrection on the last day.”
عیسا پێی فەرموو: «منم زیندووبوونەوە و ژیان. ئەوەی باوەڕم پێ بهێنێت، ئەگەر بشمرێت زیندوو دەبێتەوە. 25
Jesus told her, “I am the resurrection and the life. Whoever believes in me will live even if they die,
هەروەها هەرکەسێک کە زیندووە و باوەڕم پێ بهێنێت، هەرگیز نامرێت. باوەڕ بەمە دەکەیت؟» (aiōn g165) 26
and everyone who lives and believes in me will never die. Do you believe this?” (aiōn g165)
پێی گوت: «بەڵێ گەورەم. باوەڕم هێناوە کە تۆ مەسیحەکەیت، کوڕی خودای، ئەوەی بۆ جیهان دێت.» 27
“Yes, Lord,” she answered, “I have believed that You are the Christ, God’s Son, who was to come into the world.”
پاشان کە ئەمەی گوت، چوو مریەمی خوشکی بانگکرد و بە نهێنی گوتی: «مامۆستا لێرەیە، بانگت دەکات.» 28
When she had said this, she went back and called Mary, her sister, saying secretly, “The Teacher is here, and is asking for you.”
ئەویش کە ئەمەی بیست خێرا هەستا و هاتە لای. 29
When she heard this, she arose quickly, and went to Him.
عیسا هێشتا نەهاتبووە ناو گوندەکە، بەڵکو لەو شوێنە بوو کە مەرسای لێ بینی. 30
Jesus had not yet entered the village, but was still at the place where Martha met Him.
ئەو جولەکانەی لە ماڵەوە لەگەڵی بوون و دڵنەواییان دەکرد، بینییان مریەم خێرا هەستا و چووە دەرەوە، دوای کەوتن، وایانزانی دەچێتە سەر گۆڕەکە تاکو لەوێ بگریێت. 31
The Jews who were with her in the house, consoling her, saw Mary get up quickly and go out. They followed her, saying, “She is going to the tomb to weep there.”
کاتێک مریەم گەیشتە ئەو شوێنەی عیسای لێبوو و ئەوی بینی، بەسەر پێیدا کەوت و پێی گوت: «گەورەم، ئەگەر لێرە بوویتایە، براکەم نەدەمرد.» 32
When Mary came to where Jesus was, she saw Him, and fell at His feet, saying to Him, “Lord, if You had been here, my brother wouldn’t have died.”
عیساش کە بینی دەگریێت و ئەو جولەکانەش کە لەگەڵی هاتبوون دەگریێن، کاری لە ڕۆحی کرد و خەمبار بوو، 33
When Jesus saw her weeping, and the Jews who came with her weeping, He groaned in the spirit and was troubled.
لێی پرسین: «لەکوێتان داناوە؟» ئەوانیش وەڵامیان دایەوە: «گەورەم، وەرە و ببینە.» 34
He asked, “Where have you laid him?” They replied, “Lord, come and see.”
جا عیسا گریا. 35
Jesus wept.
لەبەر ئەوە جولەکەکان گوتیان: «سەیر بکەن، چەندی خۆشدەویست!» 36
So the Jews were saying, “See how He loved him!”
بەڵام هەندێکیان گوتیان: «ئەمە کە چاوی نابیناکەی چاک کردەوە، ئایا نەیدەتوانی وای بکردایە ئەمیش نەمردایە؟» 37
But some of them said, “Couldn’t this man, who opened the eyes of the blind man, have kept this man from dying?”
دیسان عیسا لە ناخەوە خەم دایگرت و هاتە لای گۆڕەکە کە ئەشکەوتێک بوو دەمەکەی بەردێکی پێوەنرابوو. 38
Then Jesus, again groaning in Himself, came to the tomb. It was a cave, and a boulder was placed against the entrance.
عیسا فەرمووی: «بەردەکە لادەن.» مەرسای خوشکی مردووەکە پێی گوت: «گەورەم، بۆنی کردووە، چونکە چوار ڕۆژە.» 39
Jesus said, “Take away the boulder.” Martha, the dead man’s sister, said to Him, “Lord, by this time there is a stench, because he has been dead four days.”
عیساش پێی فەرموو: «ئەی پێم نەگوتی ئەگەر باوەڕ بکەیت شکۆی خودا دەبینیت؟» 40
Jesus told her, “Didn’t I tell you that if you would believe you would see God’s glory?”
ئەوسا بەردەکەیان لابرد، عیساش چاوی هەڵبڕی بۆ ئاسمان و فەرمووی: «باوکە، سوپاست دەکەم کە گوێت لێ گرتم. 41
Then they took the boulder away from the place where the dead man was lying. Jesus lifted up His eyes and said, “Father, I thank You that You have heard me.
دەمزانی کە تۆ هەمیشە گوێم لێ دەگریت. بەڵام لەبەر ئەو خەڵکەی لەم ناوە ڕاوەستاون ئەمەم گوت، تاکو باوەڕ بکەن کە تۆ منت ناردووە.» 42
I know that You always hear me, but because of the people who are standing here I said this, that they may believe that You sent me.”
کە ئەمەی فەرموو، بە دەنگێکی بەرز هاواری کرد: «لەعازر وەرە دەرەوە!» 43
Now when He had said these things, He called loudly, “Lazarus, come out!”
ئەوسا مردووەکە هاتە دەرەوە، دەست و قاچی بە کفن بەسترابوو، ڕووشی بە دەسماڵێک پێچرابوو. عیساش پێی فەرموون: «بیکەنەوە، بهێڵن با بڕوا.» 44
He who had died came out, bound hand and foot with wrappings, and his face was wrapped around with a cloth. Jesus told them, “Unbind him, and let him go.”
لەبەر ئەوە ژمارەیەکی زۆر لە جولەکەکان کە بۆ لای مریەم هاتبوون و ئەمەیان بینی کە عیسا کردی، باوەڕیان پێی هێنا. 45
Then many of the Jews who had come to Mary, and had seen the things Jesus did, believed in Him.
بەڵام هەندێکیان چوونە لای فەریسییەکان و ئەوەی عیسا کردبووی پێیان ڕاگەیاندن. 46
But some of them went away to the Pharisees and told them what Jesus did.
لەبەر ئەوە کاهینانی باڵا و فەریسییەکان ئەندامانی ئەنجومەنی باڵایان کۆکردەوە. گوتیان: «چی بکەین؟ چونکە ئەم پیاوە پەرجووی زۆر دەکات. 47
Then the chief priests and the Pharisees gathered a council and said, “What are we doing? For this Man performs many signs.
ئەگەر بەم شێوەیە لێیگەڕێین هەموو خەڵکەکە باوەڕی پێ دەهێنن، ڕۆمانییەکانیش دێن، پەرستگاکەمان دەڕووخێنن و نەتەوەکەمان ڕاپێچ دەکەن.» 48
If we let Him go on like this, everyone will believe in Him, and the Romans will come and take away both our place and our nation.”
یەکێک لەوان، بە ناوی قەیافا، ئەو ساڵە سەرۆکی کاهینان بوو، پێی گوتن: «ئێوە هیچ نازانن! 49
Then a certain one of them, Caiaphas, who was high priest that year, told them, “You don’t know anything,
تێناگەن کە باشترە بۆتان پیاوێک لە جیاتی گەل بمرێت، لەوەی کە گەل هەمووی لەناوبچێت.» 50
nor do you take into account that it’s better for you that one man should die for the people, than for the whole nation to perish.”
ئەو لە خۆیەوە ئەمەی نەگوت، بەڵکو لەو ساڵەدا سەرۆکی کاهینان بوو، پێشبینیی کرد کە عیسا لە جیاتی گەل دەمرێت، 51
He didn’t say this on his own initiative; but being high priest that year, he prophesied that Jesus was going to die for the nation,
نەک تەنها لە جیاتی ئەو گەلە، بەڵکو تاکو ڕۆڵەکانی خودا کە پەرتەوازە بوون کۆبکاتەوە و یەکیانبخاتەوە. 52
and not for the nation only, but that Jesus might also gather together into one God’s children who are scattered abroad.
ئیتر لەو ڕۆژەوە پیلانی کوشتنیان داڕشت. 53
So from that day on, they planned together to kill Jesus.
لەبەر ئەوە چیتر عیسا بە ئاشکرا بەناو خەڵکی یەهودیادا نەدەگەڕا، بەڵکو لەوێوە چووە ناوچەکانی نزیک چۆڵەوانی، بۆ شارێک ناوی ئەفرایم بوو، لەگەڵ قوتابییەکانی لەوێ مایەوە. 54
Therefore Jesus stopped walking publicly among the Jews, but went away from there to the region near the wilderness, into a city called Ephraim, and there He stayed with the disciples.
لەو کاتەدا جەژنی پەسخەی جولەکەکان نزیک بوو، زۆر کەس لە گوندەکانەوە پێش جەژن بۆ ئۆرشەلیم هاتبوون تاکو خۆیان پاک بکەنەوە. 55
Now the Passover of the Jews was near, and many went from the country up to Jerusalem before the Passover, to purify themselves.
جا بە دوای عیسادا دەگەڕان، هەروەها کاتێک لە حەوشەکانی پەرستگا ڕاوەستابوون بە یەکتریان دەگوت: «ڕاتان چییە؟ ئایا بۆ جەژن نایەت؟» 56
Then they were looking for Jesus, and spoke among themselves as they stood in the temple, “What do you think? Isn’t He coming to the feast at all?”
کاهینانی باڵا و فەریسییەکانیش فەرمانیان دەرکردبوو ئەگەر هەرکەسێک بزانێت ئەو لەکوێیە، دەبێت ئاشکرای بکات، تاکو بیگرن. 57
Now the chief priests and the Pharisees had given a command, that anyone who knew where Jesus was should report it, that they might arrest Him.

< یۆحەنا 11 >