ئەیوب 9

1 ئەیوبیش وەڵامی دایەوە:

Entonces Job respondió,

2 «ڕاستە، دەزانم کە وایە. جا چۆن مرۆڤ لەبەرچاوی خودا ڕاستودروست دەبێت؟

“En verdad sé que es así, ¿pero cómo puede el hombre ser justo con Dios?

3 ئەگەر بیەوێت مشتومڕی لەگەڵ بکات، ناتوانێت وەڵامی یەک لە هەزار بداتەوە.

Si se complace en contender con él, no puede responderle ni una vez entre mil.

4 خودا داناییەکی فراوان و توانایەکی زۆری هەیە. کێ هەیە دژایەتی کردبێت و بە سەلامەتی دەرچووبێت؟

Dios es sabio de corazón y poderoso de fuerza. ¿Quién se ha endurecido contra él y ha prosperado?

5 هەژێنەری چیاکانە بێ ئەوەی بەخۆیان بزانن، ئەوەی لە کاتی تووڕەییدا سەرەوژێریان دەکات.

Él remueve las montañas, y ellos no lo saben, cuando los derriba en su cólera.

6 زەوی لە جێی خۆی لەق دەکات، جا کۆڵەکەکانی دەخاتە بوومەلەرزە.

Sacude la tierra de su lugar. Sus pilares tiemblan.

7 فەرمان بە خۆر دەدات، کە هەڵنەیەت، بە ئەستێرەکانیش کە نەدرەوشێنەوە.

Ordena el sol y no sale, y sella las estrellas.

8 خۆی بە تەنها ئاسمانی لێک کردووەتەوە، بەسەر شەپۆلەکانی دەریادا ڕۆیشتووە.

Sólo él extiende los cielos, y pisa las olas del mar.

9 دروستکەری کەلووەکانی ورچ و ڕاوچی و حەوتەوانە و ئەو کەلووانەیە کە لە باشووری زەوی دەبینرێن.

Él hace la Osa, Orión y las Pléyades, y las habitaciones del sur.

10 کاری مەزنی بەم جۆرەی کردووە کە لە سەرووی بیرکردنەوەن، هێندە پەرجوو کە لە ژماردن نایەن.

Él hace grandes cosas más allá de descubrirlas; sí, cosas maravillosas sin número.

11 کاتێک بەسەرمدا دەڕوات نایبینم، کاتێک تێدەپەڕێت هەستی پێ ناکەم!

He aquí que pasa por delante de mí y no lo veo. También pasa, pero no lo percibo.

12 ئەگەر شتێکمان لێ بستێنێت کێ دەتوانێت بەرەنگاری بێتەوە؟ کێ پێی دەڵێت:”ئەوە چی دەکەیت؟“

He aquí que él arrebata. ¿Quién puede impedirlo? ¿Quién le preguntará: “Qué estás haciendo?”?

13 خودا تووڕەیی خۆی ناگێڕێتەوە، یارمەتیدەرانی ڕەهەڤ لە ژێریدا دەچەمێنەوە.

“Dios no retirará su ira. Los ayudantes de Rahab se inclinan bajo él.

14 «ئیتر من چۆن وەڵامی بدەمەوە و چۆن وشە هەڵبژێرم بۆ وەڵامدانەوەی؟

Cuánto menos le responderé, y elegir mis palabras para discutir con él?

15 ئەگەر ڕاستودروستیش بم، ناتوانم وەڵامی بدەمەوە، بەڵکو داوای بەزەیی لە دادوەرم دەکەم.

Aunque fuera justo, no le respondería. Yo haría una súplica a mi juez.

16 ئەگەر بانگی بکەم، ئەویش وەڵامم بداتەوە، باوەڕ ناکەم کە گوێی بۆ دەنگم شل بکات،

Si yo hubiera llamado, y él me hubiera respondido, sin embargo, no creo que haya escuchado mi voz.

17 بەڵکو ئەو بە زریان تێکمدەشکێنێت و بەبێ هۆ برینەکانم زۆر دەکات.

Porque me rompe con una tormenta, y multiplica mis heridas sin causa.

18 ناهێڵێت هەناسە بدەم، بەڵام لە تاڵی تێرم دەکات.

No me permite recuperar el aliento, pero me llena de amargura.

19 ئەگەر تاقیکردنەوەی هێز بێت، ئەو بەهێزترینە! ئەگەر کێشەی دادگا بێت، کێ دەتوانێت بانگی بکات؟

Si se trata de una cuestión de fuerza, ¡he aquí que él es poderoso! Si de justicia se trata, “¿Quién — dice — me va a convocar?”.

20 ئەگەر بێتاوان بم دەمم تاوانبارم دەکات، ئەگەر بێ کەموکوڕیش بم، دەیسەلمێنێت تاوانبارم.

Aunque sea justo, mi propia boca me condenará. Aunque sea intachable, se demostrará que soy perverso.

21 «هەرچەندە من بێ کەموکوڕیم، بەڵام بایەخ بە ژیانی خۆم نادەم؛ ڕقم لە ژیانم دەبێتەوە.

Soy irreprochable. No me respeto a mí mismo. Desprecio mi vida.

22 ”خودا کۆتایی بە چاک و بە خراپ دەهێنێت.“لەبەر ئەوە گوتم: بەلامەوە هەردووکیان وەک یەکن،

“Todo es lo mismo. Por eso digo que destruye a los irreprochables y a los malvados.

23 ئەگەر کارەساتی لەناکاو مردن بهێنێت، بە نائومێدیی بێتاوان پێدەکەنێت.

Si el azote mata de repente, se burlará en el juicio de los inocentes.

24 کە خاکێک درابێت بە دەست بەدکارەوە، ئەوا پەردە بەسەر ڕووی دادوەرەکانی دەدات، ئەگەر ئەو نەبێت، ئەی کێیە؟

La tierra es entregada a la mano de los malvados. Cubre los rostros de sus jueces. Si no es él, ¿quién es?

25 «ڕۆژگارم خێراترە لە کەسێک کە ڕادەکات، گوزەر دەکات و چێژی لێ نابینم.

“Ahora mis días son más rápidos que un corredor. Huyen. No ven nada bueno.

26 وەک چۆن کەشتی زەل ڕووبار دەبڕێت هەروەک هەڵۆیەک کە دەنیشێتە سەر نێچیرەکەی.

Han pasado como las naves rápidas, como el águila que se abalanza sobre la presa.

27 ئەگەر بڵێم:”سکاڵاکەی خۆم فەرامۆش دەکەم و واز لە ڕووگرژی دەهێنم و زەردەخەنە دەخەمە سەر لێوەکانم،“

Si digo: ‘Olvidaré mi queja’, Voy a quitar mi cara de tristeza y a animarme”.

28 لەگەڵ ئەوەشدا لە هەموو ئازارەکانم دەترسم، چونکە دەزانم بێتاوانم ناکەیت.

Tengo miedo de todas mis penas. Sé que no me considerará inocente.

29 من تاوانبار دەکرێم، ئیتر بۆچی بەخۆڕایی خۆم ماندوو بکەم؟

Seré condenado. ¿Por qué entonces trabajo en vano?

30 ئەگەر بە بەفراو خۆم بشۆم و دەستەکانم بە ئەسپۆن پاک بکەمەوە،

Si me lavo con nieve y limpiar mis manos con lejía,

31 لەناو چاڵێک ڕیخ نوقومم دەکەیت، تەنانەت جلوبەرگەکەم قێزم لێ دەکەنەوە.

sin embargo, me hundirás en la zanja. Mi propia ropa me aborrecerá.

32 «ئەو وەک من مرۆڤ نییە هەتا وەڵامی بدەمەوە و لە دادگا ڕووبەڕووی یەک ببینەوە.

Porque él no es un hombre como yo, para que le responda, que debemos reunirnos en el juicio.

33 خۆزگە ناوبژیوانێک لەنێوانمان دەبوو، دەستی لەسەر هەردووکمان دادەنا،

No hay árbitro entre nosotros, que podría poner su mano sobre nosotros dos.

34 تاوەکو کوتەکەکەی خودام لەسەر هەڵبگرێت و ترسەکەی نەمتۆقێنێت.

Que me quite la vara. Que su terror no me haga temer;

35 ئەو کاتە قسەم دەکرد و لێی نەدەترسام، چونکە من بەو شێوەیە نیم کە ئەو لێم تێگەیشتووە.»

entonces hablaría y no le temería, pues no lo soy en mí mismo.