< ئەیوب 8 >

ئینجا بیلدەدی شوحی وەڵامی دایەوە: 1
Så tog Sjuhiten Bildad til Orde og sagde:
«هەتا کەی بەم شێوەیە قسە دەکەیت؟ ئەوەی لە دەمت دێتە دەرەوە ڕەشەبایە. 2
"Hvor længe taler du så, hvor længe skal Mundens Uvejr rase?
ئایا خودا دادپەروەری بە لاڕێدا دەبات؟ ئایا توانادارەکە ڕاستودروستی بەدرۆدەخاتەوە؟ 3
Mon Gud vel bøjer Retten, bøjer den Almægtige Retfærd?
ئەو کاتەی ڕۆڵەکانت گوناهیان دەرهەق بە خودا کرد، ئەوا خودا سزای گوناهەکانی خۆیانی بەسەر هێنانەوە. 4
Har dine Sønner syndet imod ham, og gav han dem deres Brøde i Vold,
بەڵام ئەگەر تۆ بەیانییان زوو ڕوو لە خودا بکەیت، لە خودای هەرە بەتوانا بپاڕێیتەوە، 5
så søg du nu hen til Gud og bed hans Almagt om Nåde!
ئەگەر تۆ بێگەرد و ڕاست بیت، ئەوا هەر ئێستا ئاوڕت لێ دەداتەوە و ماڵەکەی خۆتت وەک پاداشت بۆ دەگەڕێنێتەوە. 6
Såfremt du er ren og oprigtig, ja, da vil han våge over dig, genrejse din Retfærds Bolig;
پاشەڕۆژەکەت هێندە تێروتەسەل دەبێت، کە سەرەتاکەت زۆر هەژار بووە. 7
din fordums Lykke vil synes ringe, såre stor skal din Fremtid blive.
«پرسیار لە نەوەی ڕابردوو بکە و بزانە لە باوباپیرانیانەوە چی فێربوون، 8
Thi spørg dog den befarne Slægt, læg Mærke til Fædrenes Granskning!
چونکە ئێمە منداڵی دوێنێین و هیچ نازانین، ڕۆژگاریشمان لەسەر زەوی وەک سێبەر تێدەپەڕێت. 9
Vi er fra i Går, og intet ved vi, en Skygge er vore Dage på Jord.
ئایا ئەو نەوەیە فێرت ناکەن و پێت ناڵێن؟ یان بە بیری خۆیان قسەت لێ دەرناهێنن؟ 10
Mon ej de kan lære dig, sige dig det og give dig Svar af Hjertet:
ئایا زەل بەبێ زۆنگاو گەشە دەکات، یان قامیش بەبێ ئاو شین دەبێت؟ 11
Vokser der Siv, hvor der ikke er Sump, gror Nilgræs frem, hvor der ikke er Vand?
بەڵکو ئەوان کە هێشتا گەشە دەکەن و نەبڕدراون، کەچی پێش هەموو گیایەک وشک دەبن، 12
Endnu i Grøde, uden at høstes, visner det før alt andet Græs.
بەو جۆرەیە سەرگوزەشتەی ژیانی هەموو ئەوانەی خودایان لەبیر کردووە و هیوای خوانەناسان لەناودەچێت. 13
Så går det enhver, der glemmer Gud, en vanhelliges Håb slår fejl:
ئەوەی پاڵپشتەکەیەتی دەبڕدرێتەوە، پشتی بە تەونی جاڵجاڵۆکە بەستووە. 14
som Sommerspind er hans Tilflugt, hans Tillid er Spindelvæv;
خۆی بە تەونەکەوە ڕادەگرێت بەڵام دەپچڕێت، دەستی پێوە دەگرێت و خۆی ڕاناگرێت. 15
han støtter sig til sit Hus, det falder, han klynger sig til det, ej står det fast.
ئەوانە وەک ڕووەکێکی تەڕ لەژێر تیشکی خۆردان، کە لەناو باخچەکەیدا چڵی تازە دەردەکات. 16
I Solskinnet vokser han frodigt, hans Ranker breder sig Haven over,
بەسەر کۆمەڵە بەرددا ڕەگ دادەکوتێت و بە تاشەبەردەکانەوە خۆیان توند دەگرن. 17
i Stendynger fletter hans Rødder sig ind, han hager sig fast mellem Sten;
بەڵام کە لە شوێنی خۆی هەڵکەنرا، شوێنەکەی نکۆڵی لێ دەکات و دەڵێ:”من جێگای تۆ نیم.“ 18
men rives han bort fra sit Sted, fornægter det ham: "Jeg har ikke set dig!"
ببینە، خۆشی ژیانەکەی تەنها ئەوەیە، کە لە جێگاکەیەوە یەکێکی دیکە چەکەرە دەکات. 19
Se, det er Glæden, han har af sin Vej, og af Jorden fremspirer en anden!
«بێگومان خودا ئەو کەسە ڕەت ناکاتەوە کە بێ کەموکوڕی بێت، کە هانی خراپەکاران نادات. 20
Se, Gud agter ej den uskyldige ringe, han holder ej fast ved de ondes Hånd.
کاتێک دەمت پڕ لە پێکەنین دەکات و لێوەکانت پڕ لە هوتاف، 21
End skal han fylde din Mund med Latter og dine Læber med Jubel;
ناحەزانت شەرمەزاری لەبەر دەکەن و ڕەشماڵی خراپەکارانیش تەفروتوونا دەبن.» 22
dine Avindsmænd skal klædes i Skam og gudløses Telt ej findes mer!

< ئەیوب 8 >