ئەیوب 8

1 ئینجا بیلدەدی شوحی وەڵامی دایەوە:

Da svarede Bildad, Sukiten, og sagde:

2 «هەتا کەی بەم شێوەیە قسە دەکەیت؟ ئەوەی لە دەمت دێتە دەرەوە ڕەشەبایە.

Hvor længe vil du tale disse Ting, og hvor længe skal din Munds Taler være et mægtigt Vejr?

3 ئایا خودا دادپەروەری بە لاڕێدا دەبات؟ ئایا توانادارەکە ڕاستودروستی بەدرۆدەخاتەوە؟

Mon Gud skulde forvende Retten, og mon den Almægtige skulde forvende Retfærdighed?

4 ئەو کاتەی ڕۆڵەکانت گوناهیان دەرهەق بە خودا کرد، ئەوا خودا سزای گوناهەکانی خۆیانی بەسەر هێنانەوە.

Dersom dine Sønner have syndet imod ham, da har han givet dem hen i deres Overtrædelsers Vold.

5 بەڵام ئەگەر تۆ بەیانییان زوو ڕوو لە خودا بکەیت، لە خودای هەرە بەتوانا بپاڕێیتەوە،

Men vil du søge hen til Gud og bede den Almægtige om Naade,

6 ئەگەر تۆ بێگەرد و ڕاست بیت، ئەوا هەر ئێستا ئاوڕت لێ دەداتەوە و ماڵەکەی خۆتت وەک پاداشت بۆ دەگەڕێنێتەوە.

og er du ren og oprigtig, da skal han vaage over dig og gøre, at din Retfærdigheds Bolig skal have Fred.

7 پاشەڕۆژەکەت هێندە تێروتەسەل دەبێت، کە سەرەتاکەت زۆر هەژار بووە.

Og var dit første lidet, saa skal dit sidste blive saare stort.

8 «پرسیار لە نەوەی ڕابردوو بکە و بزانە لە باوباپیرانیانەوە چی فێربوون،

Thi, kære, spørg den henfarne Slægt og agt paa det, som deres Fædre have udgrundet;

9 چونکە ئێمە منداڵی دوێنێین و هیچ نازانین، ڕۆژگاریشمان لەسەر زەوی وەک سێبەر تێدەپەڕێت.

— thi vi ere fra i Gaar og vide intet; thi en Skygge ere vore Dage paa Jorden; —

10 ئایا ئەو نەوەیە فێرت ناکەن و پێت ناڵێن؟ یان بە بیری خۆیان قسەت لێ دەرناهێنن؟

skulle de ikke belære dig, ja sige dig det, og fremføre Ord ud af deres Hjerte?

11 ئایا زەل بەبێ زۆنگاو گەشە دەکات، یان قامیش بەبێ ئاو شین دەبێت؟

Kan et Siv opvokse uden af Sump? kan Enggræs gro op uden Vand?

12 بەڵکو ئەوان کە هێشتا گەشە دەکەن و نەبڕدراون، کەچی پێش هەموو گیایەک وشک دەبن،

Endnu staar det i sin Grøde, det rykkes ikke op; men før alt andet Græs borttørres det.

13 بەو جۆرەیە سەرگوزەشتەی ژیانی هەموو ئەوانەی خودایان لەبیر کردووە و هیوای خوانەناسان لەناودەچێت.

Saa ere alle deres Veje, som glemme Gud; og den vanhelliges Haab slaar fejl.

14 ئەوەی پاڵپشتەکەیەتی دەبڕدرێتەوە، پشتی بە تەونی جاڵجاڵۆکە بەستووە.

Thi hans Haab skal briste, og hans Tillid er som en Spindelvæv.

15 خۆی بە تەونەکەوە ڕادەگرێت بەڵام دەپچڕێت، دەستی پێوە دەگرێت و خۆی ڕاناگرێت.

Han forlader sig fast paa sit Hus, men det skal ikke blive staaende; han holder sig til det, men det skal ikke staa fast.

16 ئەوانە وەک ڕووەکێکی تەڕ لەژێر تیشکی خۆردان، کە لەناو باخچەکەیدا چڵی تازە دەردەکات.

Han skyder frodigt op for Solen; og hans unge Skud brede sig ud over hans Have.

17 بەسەر کۆمەڵە بەرددا ڕەگ دادەکوتێت و بە تاشەبەردەکانەوە خۆیان توند دەگرن.

Hans Rødder gro i hverandre om Stendyngen; han skuer op imod Stenhuset.

18 بەڵام کە لە شوێنی خۆی هەڵکەنرا، شوێنەکەی نکۆڵی لێ دەکات و دەڵێ:”من جێگای تۆ نیم.“

Men oprykkes han fra sit Sted, da skal dette fornægte ham og sige: Jeg har ikke set dig.

19 ببینە، خۆشی ژیانەکەی تەنها ئەوەیە، کە لە جێگاکەیەوە یەکێکی دیکە چەکەرە دەکات.

Se, det er Glæden af hans Vej, og en anden vokser frem af Støvet.

20 «بێگومان خودا ئەو کەسە ڕەت ناکاتەوە کە بێ کەموکوڕی بێت، کە هانی خراپەکاران نادات.

Se, Gud forkaster ikke den retsindige og holder ikke fast ved de ondes Haand.

21 کاتێک دەمت پڕ لە پێکەنین دەکات و لێوەکانت پڕ لە هوتاف،

Endnu skal han fylde din Mund med Latter og dine Læber med Frydeskrig.

22 ناحەزانت شەرمەزاری لەبەر دەکەن و ڕەشماڵی خراپەکارانیش تەفروتوونا دەبن.»

De, som hade dig, skulle klædes med Skam, og de ugudeliges Telt skal ikke mere findes.