ئەیوب 7

1 «ئایا ژیانی مرۆڤ لەسەر زەوی خزمەتکردن و ڕەنجکێشان نییە، ڕۆژانیشی وەک ڕۆژانی ڕەنجدەرێک نییە؟

“Isn’t a man forced to labor on earth? Aren’t his days like the days of a hired hand?

2 وەک چۆن کۆیلە تامەزرۆی سێبەرە و کرێکاریش چاوەڕێی کرێیەکەیەتی،

As a servant who earnestly desires the shadow, as a hireling who looks for his wages,

3 ئاواش مانگەکانی بێ ئومێدی بۆم بوون بە میرات و شەوانی چەرمەسەری بوون بە بەشم.

so I am made to possess months of misery, wearisome nights are appointed to me.

4 کە دەچمە سەر جێگاکەم دەڵێم:”کەی بێت هەستم،“شەو درێژە دەکێشێت و هەتا بەرەبەیان ئەم دیو و ئەو دیو دەکەم.

When I lie down, I say, ‘When will I arise, and the night be gone?’ I toss and turn until the dawning of the day.

5 گۆشتم کرم و قەتماغە پۆشیویەتی، پێستم شەقار بووە و کێمی کردووە.

My flesh is clothed with worms and clods of dust. My skin closes up, and breaks out afresh.

6 «ڕۆژگارم لە تەون خێراترە و بێ هیوا کۆتایی دێت.

My days are swifter than a weaver’s shuttle, and are spent without hope.

7 ئەی خودا، لە یادت نەچێت کە ژیانم هەناسەیەکە و ئیتر چاوەکانم خۆشی نابینن.

Oh remember that my life is a breath. My eye will no more see good.

8 ئەو چاوەی کە ئێستا دەمبینێت لەمەودوا نامبینێت، چاوت بڕیوەتە من، بەڵام من بوونم نابێت.

The eye of him who sees me will see me no more. Your eyes will be on me, but I will not be.

9 هەور پەرت دەبێت و نامێنێت، بە هەمان شێوە ئەوەی دادەبەزێتە ناو جیهانی مردووان سەرناکەوێتەوە. (Sheol h7585)

As the cloud is consumed and vanishes away, so he who goes down to Sheol will come up no more. (Sheol h7585)

10 ئیتر ناگەڕێتەوە ماڵەکەی خۆی و دەوروپشتی لە یادی دەکەن.

He will return no more to his house, neither will his place know him any more.

11 «لەبەر ئەوە منیش دەمم ناگرم، لە تەنگی ڕۆحمەوە قسە دەکەم، لە دڵشکاویمەوە سکاڵا دەکەم.

“Therefore I will not keep silent. I will speak in the anguish of my spirit. I will complain in the bitterness of my soul.

12 بۆچی پاسەوانت لەسەر داناوم؟ ئایا من دەریام یان ئەژدیهام؟

Am I a sea, or a sea monster, that you put a guard over me?

13 ئەگەر بڵێم نوێنەکەم دڵنەواییم دەداتەوە، جێگاکەم دڵتەنگییەکەم دەڕەوێنێتەوە،

When I say, ‘My bed will comfort me. My couch will ease my complaint,’

14 بە خەون دەمترسێنیت و بە مۆتەکە دەمتۆقێنیت.

then you scare me with dreams and terrify me through visions,

15 لەبەر ئەوە گیانم خنکان هەڵدەبژێرێت، مردنم پێ باشترە لەم پەیکەرە ئێسکە.

so that my soul chooses strangling, death rather than my bones.

16 توامەوە، بۆ هەتاهەتایە ناژیم، وازم لێ بهێنە، چونکە ڕۆژگارم هیچ واتایەکی نییە.

I loathe my life. I don’t want to live forever. Leave me alone, for my days are but a breath.

17 «مرۆڤ چییە هەتا بایەخی پێبدەیت و هەتا بیری خۆتی پێوە خەریک بکەی،

What is man, that you should magnify him, that you should set your mind on him,

18 هەموو بەیانییەک بەسەری بکەیتەوە و هەموو ساتێک تاقی بکەیتەوە؟

that you should visit him every morning, and test him every moment?

19 هەتا کەی ڕووت لێم وەرناگێڕیت و مۆڵەتم نادەیتێ هەتا تفەکەم قووت بدەم؟

How long will you not look away from me, nor leave me alone until I swallow down my spittle?

20 ئەگەر گوناهیشم کردبێت، کە تۆ چاودێری مرۆڤیت، ئایا هیچ کاردانەوەیەکی لەسەر تۆ هەبووە؟ بۆچی منت کردووە بە نیشانەی تیری خۆت؟ ئایا بووم بە بار بەسەر تۆوە؟

If I have sinned, what do I do to you, you watcher of men? Why have you set me as a mark for you, so that I am a burden to myself?

21 ئەی بۆ لە یاخیبوونم خۆش نابیت و تاوانم ناسڕیتەوە؟ چونکە بەم نزیکانە لەناو خاکدا ڕادەکشێم و بەدوامدا دەگەڕێیت، بەڵام من بوونم نابێت.»

Why do you not pardon my disobedience, and take away my iniquity? For now will I lie down in the dust. You will seek me diligently, but I will not be.”