< ئەیوب 6 >
«خۆزگە دەتوانرا خەم و پەژارەکەم بکێشن و هەموو دەرد و بەڵاکەم بخەنە تای تەرازووەوە! | 2 |
“Oh that my anguish were weighed, and all my calamity laid in the balances!
بێگومان لە لمی دەریا قورستر دەبوو، لەبەر ئەوە بە هەڵەشەیی قسەم کرد. | 3 |
For now it would be heavier than the sand of the seas, therefore my words have been rash.
تیرەکانی خودای هەرە بەتوانا لە مندان و ڕۆحم لە ژەهراوەکەیان دەخواتەوە؛ بەڵا تۆقێنەرەکانی خودا لە دژی من ڕیزیان بەستووە. | 4 |
For the arrows of the Almighty are within me. My spirit drinks up their poison. The terrors of God set themselves in array against me.
ئایا کەرەکێوی کە گیای هەبێت دەزەڕێنێت، یان گا لەسەر ئالیکەکەی دەقۆڕێنێت؟ | 5 |
Does the wild donkey bray when he has grass? Or does the ox low over his fodder?
ئایا خواردنێکی بێ تام بەبێ خوێ دەخورێت، یان لینجاوی پاڵپینە تامی هەیە؟ | 6 |
Can that which has no flavour be eaten without salt? Or is there any taste in the white of an egg?
من قێز لەو خواردنانە دەکەمەوە، نەفسم ڕەتیان دەکاتەوە دەستیان لێ بدەم. | 7 |
My soul refuses to touch them. They are as loathsome food to me.
«خۆزگە داواکارییەکەم دەهاتە دی و ئەوەی چاوەڕێم دەکرد خودا پێی دەدام، | 8 |
“Oh that I might have my request, that God would grant the thing that I long for,
کە خودا ڕازی بێت وردوخاشم بکات و دەستی لێم بکاتەوە تاوەکو ژیانم ببڕێتەوە! | 9 |
even that it would please God to crush me; that he would let loose his hand, and cut me off!
هەرچەندە ئازارەکانم دەستم لێ ناپارێزن، بەڵام هەتا ئێستاش دڵنەواییەکەم ئەمەیە، کە نکۆڵیم لە وشەکانی خودا پیرۆزەکە نەکردووە. | 10 |
Let it still be my consolation, yes, let me exult in pain that doesn’t spare, that I have not denied the words of the Holy One.
«هێزی من چییە هەتا چاوەڕوان بم و کۆتاییم چییە هەتا دانبەخۆمدا بگرم؟ | 11 |
What is my strength, that I should wait? What is my end, that I should be patient?
ئایا هێزم هێزی بەردە؟ یان گۆشتم بڕۆنزە؟ | 12 |
Is my strength the strength of stones? Or is my flesh of bronze?
سەرکەوتن لە من دوورکەوتووەتەوە، ئایا هیچ لە دەسەڵاتی مندا هەیە؟ | 13 |
Isn’t it that I have no help in me, that wisdom is driven away from me?
«ئەگەر کەسێک خۆشەویستی بۆ هاوڕێکەی دەرنەبڕێت، ئەوا ڕێزی خودای هەرە بەتواناشی نەگرتووە. | 14 |
“To him who is ready to faint, kindness should be shown from his friend; even to him who forsakes the fear of the Almighty.
بەڵام براکانم وەک جۆگەی ئاو پشتیان لێکردم، وەک جۆگەی ناو دۆڵەکان پڕن و بەسەر کەنارەکانیاندا دەڕژێن. | 15 |
My brothers have dealt deceitfully as a brook, as the channel of brooks that pass away;
کاتێک لێڵن لەبەر شەختە بەفر تێیاندا دەتوێتەوە، | 16 |
which are black by reason of the ice, in which the snow hides itself.
بەڵام کە دەڕۆن کۆتاییان پێ دێت، کە گەرما داهات لە شوێنی خۆیان وشک دەبن. | 17 |
In the dry season, they vanish. When it is hot, they are consumed out of their place.
کاروانەکان لە ڕێگای خۆیان لا دەدەن، دەچنە ناو چۆڵەوانی و لەناودەچن. | 18 |
The caravans that travel beside them turn away. They go up into the waste, and perish.
کاروانەکانی تێما بۆی دەگەڕێن، بازرگانەکانی شەبا هیوادارن کە بیدۆزنەوە، | 19 |
The caravans of Tema looked. The companies of Sheba waited for them.
کە هاتنە لای بێ ئومێد بوون، بێزار بوون، چونکە متمانەیان پێی کردبوو. | 20 |
They were distressed because they were confident. They came there, and were confounded.
ئێستا ئێوەش وەک ئەوتان لێهاتووە، سوودتان نییە، بینیتان کە چیم بەسەرهاتووە ئێوە تۆقین. | 21 |
For now you are nothing. You see a terror, and are afraid.
ئایا هیچ کاتێک پێم گوتن:”لە پێناوی من شتێک بدەن، بە سامانی خۆتان بمکڕنەوە، | 22 |
Did I ever say, ‘Give to me’? or, ‘Offer a present for me from your substance’?
لە دەستی دوژمن دەربازم بکەن، لە دەستی ستەمکار بمکڕنەوە؟“ | 23 |
or, ‘Deliver me from the adversary’s hand’? or, ‘Redeem me from the hand of the oppressors’?
«فێرم بکەن، من بێدەنگ دەبم، تێمبگەیەنن لە چ شتێک گومڕا بووم! | 24 |
“Teach me, and I will hold my peace. Cause me to understand my error.
ئای، قسەی ڕاست چەند بریندارکەرە! بەڵام ئەو بەڵگانەی کە دەیانهێننەوە چی دەسەلمێنن؟ | 25 |
How forcible are words of uprightness! But your reproof, what does it reprove?
ئایا لەسەر قسەکانم سەرزەنشتم دەکەن، ئەوەی دەیڵێم بە با دەڕوات؟ | 26 |
Do you intend to reprove words, since the speeches of one who is desperate are as wind?
بەڵکو ئێوە هەتیو دەفرۆشن و چاڵ بۆ هاوڕێی خۆتان هەڵدەکەنن. | 27 |
Yes, you would even cast lots for the fatherless, and make merchandise of your friend.
«ئێستا باش تێم بڕوانن، چونکە من لە ڕووی ئێوەدا درۆ ناکەم. | 28 |
Now therefore be pleased to look at me, for surely I will not lie to your face.
تکایە پاشگەز بنەوە! ستەمم لێ مەکەن، ئەگینا ڕاستودروستییەکەم دەخەنە گومانەوە. | 29 |
Please return. Let there be no injustice. Yes, return again. My cause is righteous.
ئایا بەدکاری لەسەر زاری منە، یان زمانم تامی خراپەکاری جیا ناکاتەوە؟ | 30 |
Is there injustice on my tongue? Can’t my taste discern mischievous things?