ئەیوب 6

1 ئەیوبیش وەڵامی دایەوە:

And Job answers and says:

2 «خۆزگە دەتوانرا خەم و پەژارەکەم بکێشن و هەموو دەرد و بەڵاکەم بخەنە تای تەرازووەوە!

“O that my provocation were thoroughly weighed, And my calamity in balances They would lift up together!

3 بێگومان لە لمی دەریا قورستر دەبوو، لەبەر ئەوە بە هەڵەشەیی قسەم کرد.

For now it is heavier than the sands of the sea, Therefore my words have been rash.

4 تیرەکانی خودای هەرە بەتوانا لە مندان و ڕۆحم لە ژەهراوەکەیان دەخواتەوە؛ بەڵا تۆقێنەرەکانی خودا لە دژی من ڕیزیان بەستووە.

For arrows of the Mighty [are] with me, Whose poison is drinking up my spirit. Terrors of God array themselves [for] me!

5 ئایا کەرەکێوی کە گیای هەبێت دەزەڕێنێت، یان گا لەسەر ئالیکەکەی دەقۆڕێنێت؟

Does a wild donkey bray over tender grass? Does an ox low over his provender?

6 ئایا خواردنێکی بێ تام بەبێ خوێ دەخورێت، یان لینجاوی پاڵپینە تامی هەیە؟

Is an insipid thing eaten without salt? Is there sense in the drivel of dreams?

7 من قێز لەو خواردنانە دەکەمەوە، نەفسم ڕەتیان دەکاتەوە دەستیان لێ بدەم.

My soul is refusing to touch! They [are] as my sickening food.

8 «خۆزگە داواکارییەکەم دەهاتە دی و ئەوەی چاوەڕێم دەکرد خودا پێی دەدام،

O that my request may come, That God may grant my hope!

9 کە خودا ڕازی بێت وردوخاشم بکات و دەستی لێم بکاتەوە تاوەکو ژیانم ببڕێتەوە!

That God would please—and bruise me, Loose His hand and cut me off!

10 هەرچەندە ئازارەکانم دەستم لێ ناپارێزن، بەڵام هەتا ئێستاش دڵنەواییەکەم ئەمەیە، کە نکۆڵیم لە وشەکانی خودا پیرۆزەکە نەکردووە.

And yet it is my comfort (And I exult in pain—He does not spare), That I have not hidden The sayings of the Holy One.

11 «هێزی من چییە هەتا چاوەڕوان بم و کۆتاییم چییە هەتا دانبەخۆمدا بگرم؟

What [is] my power that I should hope? And what [is] my end that I should prolong my life?

12 ئایا هێزم هێزی بەردە؟ یان گۆشتم بڕۆنزە؟

Is my strength the strength of stones? Is my flesh bronze?

13 سەرکەوتن لە من دوورکەوتووەتەوە، ئایا هیچ لە دەسەڵاتی مندا هەیە؟

Is my help not with me, And substance driven from me?

14 «ئەگەر کەسێک خۆشەویستی بۆ هاوڕێکەی دەرنەبڕێت، ئەوا ڕێزی خودای هەرە بەتواناشی نەگرتووە.

To a despiser of his friends [is] shame, And the fear of the Mighty he forsakes.

15 بەڵام براکانم وەک جۆگەی ئاو پشتیان لێکردم، وەک جۆگەی ناو دۆڵەکان پڕن و بەسەر کەنارەکانیاندا دەڕژێن.

My brothers have deceived as a brook, As a stream of brooks they pass away.

16 کاتێک لێڵن لەبەر شەختە بەفر تێیاندا دەتوێتەوە،

That are black because of ice, By them snow hides itself.

17 بەڵام کە دەڕۆن کۆتاییان پێ دێت، کە گەرما داهات لە شوێنی خۆیان وشک دەبن.

By the time they are warm they have been cut off, By its being hot they have been Extinguished from their place.

18 کاروانەکان لە ڕێگای خۆیان لا دەدەن، دەچنە ناو چۆڵەوانی و لەناودەچن.

The paths turn aside of their way, They ascend into emptiness, and are lost.

19 کاروانەکانی تێما بۆی دەگەڕێن، بازرگانەکانی شەبا هیوادارن کە بیدۆزنەوە،

Passengers of Tema looked expectingly, Travelers of Sheba hoped for them.

20 کە هاتنە لای بێ ئومێد بوون، بێزار بوون، چونکە متمانەیان پێی کردبوو.

They were ashamed that one has trusted, They have come to it and are confounded.

21 ئێستا ئێوەش وەک ئەوتان لێهاتووە، سوودتان نییە، بینیتان کە چیم بەسەرهاتووە ئێوە تۆقین.

Surely now you have become the same! You see a downfall, and are afraid.

22 ئایا هیچ کاتێک پێم گوتن:”لە پێناوی من شتێک بدەن، بە سامانی خۆتان بمکڕنەوە،

Is it because I said, Give to me? And, By your power bribe for me?

23 لە دەستی دوژمن دەربازم بکەن، لە دەستی ستەمکار بمکڕنەوە؟“

And, Deliver me from the hand of an adversary? And, Ransom me from the hand of terrible ones?

24 «فێرم بکەن، من بێدەنگ دەبم، تێمبگەیەنن لە چ شتێک گومڕا بووم!

Show me, and I keep silent, And what I have erred, let me understand.

25 ئای، قسەی ڕاست چەند بریندارکەرە! بەڵام ئەو بەڵگانەی کە دەیانهێننەوە چی دەسەلمێنن؟

How powerful have been upright sayings, And what reproof from you reproves?

26 ئایا لەسەر قسەکانم سەرزەنشتم دەکەن، ئەوەی دەیڵێم بە با دەڕوات؟

For reproof—do you reckon words? And for wind—sayings of the desperate?

27 بەڵکو ئێوە هەتیو دەفرۆشن و چاڵ بۆ هاوڕێی خۆتان هەڵدەکەنن.

You cause anger to fall on the fatherless, And are strange to your friend.

28 «ئێستا باش تێم بڕوانن، چونکە من لە ڕووی ئێوەدا درۆ ناکەم.

And now, please, look on me, Even to your face do I lie?

29 تکایە پاشگەز بنەوە! ستەمم لێ مەکەن، ئەگینا ڕاستودروستییەکەم دەخەنە گومانەوە.

Please turn back, let it not be perverseness, Indeed, turn back again—my righteousness [is] in it.

30 ئایا بەدکاری لەسەر زاری منە، یان زمانم تامی خراپەکاری جیا ناکاتەوە؟

Is there perverseness in my tongue? Does my palate not discern calamity?”