ئەیوب 6

1 ئەیوبیش وەڵامی دایەوە:

Job antwoordde, en sprak:

2 «خۆزگە دەتوانرا خەم و پەژارەکەم بکێشن و هەموو دەرد و بەڵاکەم بخەنە تای تەرازووەوە!

Ach, mocht mijn wrevel worden gewogen, Maar tegelijk met mijn leed op de weegschaal gelegd:

3 بێگومان لە لمی دەریا قورستر دەبوو، لەبەر ئەوە بە هەڵەشەیی قسەم کرد.

Want omdat het zwaarder is dan het zand aan de zee, Daarom gingen ook mijn woorden de perken te buiten.

4 تیرەکانی خودای هەرە بەتوانا لە مندان و ڕۆحم لە ژەهراوەکەیان دەخواتەوە؛ بەڵا تۆقێنەرەکانی خودا لە دژی من ڕیزیان بەستووە.

Ja, de pijlen van den Almachtige blijven in mij steken, Mijn geest zuigt er het gif van op; De verschrikkingen Gods Stellen zich tegen mij in slagorde op!

5 ئایا کەرەکێوی کە گیای هەبێت دەزەڕێنێت، یان گا لەسەر ئالیکەکەی دەقۆڕێنێت؟

Balkt soms de woudezel bij het gras Of loeit het rund bij zijn kribbe?

6 ئایا خواردنێکی بێ تام بەبێ خوێ دەخورێت، یان لینجاوی پاڵپینە تامی هەیە؟

Kan het laffe zonder zout worden gegeten, Of is er smaak aan het wit van een ei?

7 من قێز لەو خواردنانە دەکەمەوە، نەفسم ڕەتیان دەکاتەوە دەستیان لێ بدەم.

Neen, ik weiger, het aan te raken, Ze zijn voor mij een walgelijke spijs!

8 «خۆزگە داواکارییەکەم دەهاتە دی و ئەوەی چاوەڕێم دەکرد خودا پێی دەدام،

Ach, dat mijn bede werd verhoord, En dat God mijn wens mocht vervullen;

9 کە خودا ڕازی بێت وردوخاشم بکات و دەستی لێم بکاتەوە تاوەکو ژیانم ببڕێتەوە!

Dat het God behaagde, mij te verpletteren, Zijn hand zich bewoog, om mij weg te maaien.

10 هەرچەندە ئازارەکانم دەستم لێ ناپارێزن، بەڵام هەتا ئێستاش دڵنەواییەکەم ئەمەیە، کە نکۆڵیم لە وشەکانی خودا پیرۆزەکە نەکردووە.

Dat zou een troost voor mij zijn, En ik danste ondanks mijn leed: "Hij spaart mij niet, Omdat ik den Heilige mijn wens niet verzweeg!".

11 «هێزی من چییە هەتا چاوەڕوان بم و کۆتاییم چییە هەتا دانبەخۆمدا بگرم؟

Want wat is mijn kracht, dat ik nu nog zou wachten, Wat mijn uitzicht, dat ik langer zou leven?

12 ئایا هێزم هێزی بەردە؟ یان گۆشتم بڕۆنزە؟

Is mijn kracht soms als die van een steen, Is mijn vlees soms van brons?

13 سەرکەوتن لە من دوورکەوتووەتەوە، ئایا هیچ لە دەسەڵاتی مندا هەیە؟

Ben ik niet geheel van redding verstoken, Is iedere hulp mij niet ontzegd?

14 «ئەگەر کەسێک خۆشەویستی بۆ هاوڕێکەی دەرنەبڕێت، ئەوا ڕێزی خودای هەرە بەتواناشی نەگرتووە.

Maar wie zijn vriend barmhartigheid weigert, Verzaakt de vrees voor den Almachtige!

15 بەڵام براکانم وەک جۆگەی ئاو پشتیان لێکردم، وەک جۆگەی ناو دۆڵەکان پڕن و بەسەر کەنارەکانیاندا دەڕژێن.

Toch zijn mijn broeders als een beek onbetrouwbaar, Als een stortbeek, die wegstroomt:

16 کاتێک لێڵن لەبەر شەختە بەفر تێیاندا دەتوێتەوە،

Die bedekt zijn met ijs, Of bedolven onder sneeuw;

17 بەڵام کە دەڕۆن کۆتاییان پێ دێت، کە گەرما داهات لە شوێنی خۆیان وشک دەبن.

Zodra de hitte komt, drogen zij uit, Zodra het warm wordt, zijn ze verdwenen.

18 کاروانەکان لە ڕێگای خۆیان لا دەدەن، دەچنە ناو چۆڵەوانی و لەناودەچن.

Ze buigen af van de weg, die ze gaan, En verliezen zich in de woestijn;

19 کاروانەکانی تێما بۆی دەگەڕێن، بازرگانەکانی شەبا هیوادارن کە بیدۆزنەوە،

De karavanen van Tema zien er naar uit, De convooien van Sjeba hebben er hun hoop op gevestigd:

20 کە هاتنە لای بێ ئومێد بوون، بێزار بوون، چونکە متمانەیان پێی کردبوو.

Maar ze worden in hun verwachting beschaamd, Staan bij hun aankomst te schande.

21 ئێستا ئێوەش وەک ئەوتان لێهاتووە، سوودتان نییە، بینیتان کە چیم بەسەرهاتووە ئێوە تۆقین.

Zo zijt gij voor mij nu geworden: Gij aanschouwt mijn ellende, en beangst deinst gij terug!

22 ئایا هیچ کاتێک پێم گوتن:”لە پێناوی من شتێک بدەن، بە سامانی خۆتان بمکڕنەوە،

Heb ik gevraagd: Geeft mij iets ten geschenke, Of staat mij van uw vermogen iets af;

23 لە دەستی دوژمن دەربازم بکەن، لە دەستی ستەمکار بمکڕنەوە؟“

Of redt mij uit de hand van den vijand, Bevrijdt mij uit de greep der tyrannen?

24 «فێرم بکەن، من بێدەنگ دەبم، تێمبگەیەنن لە چ شتێک گومڕا بووم!

Neen, onderricht mij, en dan zal ik zwijgen; Laat mij inzien, waarin ik heb gedwaald!

25 ئای، قسەی ڕاست چەند بریندارکەرە! بەڵام ئەو بەڵگانەی کە دەیانهێننەوە چی دەسەلمێنن؟

Hoe zoet zijn woorden, die oprecht zijn gemeend, Maar hoe grievend de berisping van u!

26 ئایا لەسەر قسەکانم سەرزەنشتم دەکەن، ئەوەی دەیڵێم بە با دەڕوات؟

Meent gij, mijn woorden te moeten berispen: Woorden van een wanhopige, die in de wind zijn gesproken?

27 بەڵکو ئێوە هەتیو دەفرۆشن و چاڵ بۆ هاوڕێی خۆتان هەڵدەکەنن.

Wilt gij het lot over een onschuldige werpen, En de staf breken over uw vriend?

28 «ئێستا باش تێم بڕوانن، چونکە من لە ڕووی ئێوەدا درۆ ناکەم.

Welnu dan, wilt mij aanhoren: Ik lieg u toch niet in het gezicht.

29 تکایە پاشگەز بنەوە! ستەمم لێ مەکەن، ئەگینا ڕاستودروستییەکەم دەخەنە گومانەوە.

Bezint u, en laat er geen onrecht geschieden; Bezint u, mijn onschuld zal blijken!

30 ئایا بەدکاری لەسەر زاری منە، یان زمانم تامی خراپەکاری جیا ناکاتەوە؟

Is er soms onrecht op mijn tong, Of kan mijn gehemelte de rampen niet proeven;