ئەیوب 5
| «ئێستا بانگ بکە، بزانە کێ وەڵامت دەداتەوە؟ ڕوو لە کام لە پیرۆزان دەکەیت؟ | 1 |
Chiama pure! C’è forse chi ti risponda? E a qual dei santi vorrai tu rivolgerti?
| قین گێل دەکوژێت و بەغیلیش ساویلکە دەمرێنێت. | 2 |
No, il cruccio non uccide che l’insensato e l’irritazione non fa morir che lo stolto.
| من گێلێکم بینی ڕەگی داکوتا، بەڵام لەناکاو ماڵەکەی بە نەفرەت کرا: | 3 |
Io ho veduto l’insensato prender radice, ma ben tosto ho dovuto maledirne la dimora.
| با کوڕەکانی لە ئاسوودەیی بەدوور بن، لە دادگا تێکبشکێنرێن و کەس فریایان نەکەوێت. | 4 |
I suoi figli van privi di soccorso, sono oppressi alla porta, e non c’è chi li difenda.
| دروێنەکەیان کەسانی برسی دەیخۆن، ئەگەر لەناو دڕکیش بێت هەر دەیبەن، تینووش سامانەکەی هەڵدەقورتێنێت، | 5 |
L’affamato gli divora la raccolta, gliela rapisce perfino di tra le spine; e l’assetato gli trangugia i beni.
| چونکە بەڵا لەناو خۆڵەوە دەرناچێت و چەرمەسەریش لە زەوییەوە ناڕووێت. | 6 |
Ché la sventura non spunta dalla terra né il dolore germina dal suolo;
| بەڵام مرۆڤ بۆ چەرمەسەری لەدایک دەبێت، وەک چۆن پریشکی ئاگر هەڵدەستێت. | 7 |
ma l’uomo nasce per soffrire, come la favilla per volare in alto.
| «بەڵام ئەگەر من لە جێی تۆ بوومایە داوام لە خودا دەکرد و کێشەی خۆمم دەدایە دەست ئەو. | 8 |
Io però vorrei cercar di Dio, e a Dio vorrei esporre la mia causa:
| ئەوەی کارە مەزنەکانی کردووە کە ناپشکێنرێن و کارە سەرسوڕهێنەرەکان کە لە ژماردن نایەن. | 9 |
a lui, che fa cose grandi, imperscrutabili, maraviglie senza numero;
| ئەوەی باران بەسەر ڕووی زەویدا دەبارێنێت و ئاو بۆ سەر ڕووی دەشتودەر دەنێرێت. | 10 |
che spande la pioggia sopra la terra e manda le acque sui campi;
| ئەوەی بێفیزەکان بەرزدەکاتەوە، هەروەها خەمبارەکان بەرەو دڵنیایی دەبات. | 11 |
che innalza quelli ch’erano abbassati e pone in salvo gli afflitti in luogo elevato;
| ئەو تەگبیری تەڵەکەبازان پووچ دەکاتەوە بۆ ئەوەی هیچ کارێک لەسەر دەستی ئەوان سەرکەوتوو نەبێت. | 12 |
che sventa i disegni degli astuti sicché le loro mani non giungono ad eseguirli;
| ئەوەی داناکان بە فێڵبازی خۆیانەوە دەگرێت، ڕاوێژی تەڵەکەبازان ڕادەماڵێت. | 13 |
che prende gli abili nella loro astuzia, sì che il consiglio degli scaltri va in rovina.
| لە ڕۆژدا تاریکی بەسەریاندا دێت، لە نیوەڕۆشدا بە پەلکوتان دەڕۆن وەک بە شەو. | 14 |
Di giorno essi incorron nelle tenebre, in pien mezzodì brancolan come di notte;
| ئەو نەدار لە دەمی خراپەکار و لە دەستی ستەمکار ڕزگار دەکات. | 15 |
ma Iddio salva il meschino dalla spada della lor bocca, e il povero di man del potente.
| جا زەلیل بە هیوا دەبێت و ناڕەوا دەمی دادەخات. | 16 |
E così pel misero v’è speranza, mentre l’iniquità ha la bocca chiusa.
| «سەرزەنشتکردن لەلایەن خوداوە بەرەکەتە، لەبەر ئەوە تەمبێکردنی خودای هەرە بەتوانا ڕەت مەکەرەوە. | 17 |
Beato l’uomo che Dio castiga! E tu non isdegnar la correzione dell’Onnipotente;
| لەبەر ئەوەی ئەو بریندار دەکات و برینیش ساڕێژ دەکات، وردوخاش دەکات و بە دەستەکانی خۆی دەیگرێتەوە. | 18 |
giacché egli fa la piaga, poi la fascia; egli ferisce, ma le sue mani guariscono.
| لە شەش بەڵا ڕزگارت دەکات و لە حەوتەمیش خراپەت لێ ناکەوێت. | 19 |
In sei distrette egli sarà il tuo liberatore e in sette il male non ti toccherà.
| لە قاتوقڕیدا لە مردن دەتکڕێتەوە و لە جەنگیشدا لە دەمی شمشێر. | 20 |
In tempo di carestia ti scamperà dalla morte, in tempo di guerra dai colpi della spada.
| لە خەنجەری زمان پارێزراو دەبیت، کە وێرانە ڕووت تێ دەکات ناترسیت. | 21 |
Sarai sottratto al flagello della lingua, non temerai quando verrà il disastro.
| بە وێرانی و قاتوقڕی پێدەکەنیت و لە ئاژەڵە دڕندەکان ناترسیت، | 22 |
In mezzo al disastro e alla fame riderai, non paventerai le belve della terra;
| چونکە لەگەڵ بەردەکانی دەشتودەر پەیمانت دەبێت و ئاژەڵە کێوییەکان ئاشتیت لەگەڵ دەبەستن. | 23 |
perché avrai per alleate le pietre del suolo, e gli animali de’ campi saran teco in pace.
| جا دەزانیت کە ڕەشماڵەکەت سەلامەتە و سەرژمێری ماڵەکەت دەکەیت و هیچت ون نەبووە. | 24 |
Saprai sicura la tua tenda; e, visitando i tuoi pascoli, vedrai che non ti manca nulla.
| ئەو کاتە دەزانیت کە منداڵت چەند زۆر دەبن و نەوەکانت وەک گیای زەوی دەبن. | 25 |
Saprai che la tua progenie moltiplica, che i tuoi rampolli crescono come l’erba de’ campi.
| لەوپەڕی تەندروستیدا دەچیتە ناو گۆڕەوە وەک هەڵگرتنی کۆڵێک لە کاتی خۆیدا. | 26 |
Scenderai maturo nella tomba, come la bica di mannelle che si ripone a suo tempo.
| «ئێمە لەمە وردبووینەوە و بینیمان کە ڕاستە، جا تۆش گوێ بگرە و لە ژیانی خۆتدا پەیڕەوی بکە.» | 27 |
Ecco quel che abbiam trovato, riflettendo. Così è. Tu ascolta, e fanne tuo pro”.
