< ئەیوب 5 >

«ئێستا بانگ بکە، بزانە کێ وەڵامت دەداتەوە؟ ڕوو لە کام لە پیرۆزان دەکەیت؟ 1
Crie maintenant! Qui te répondra? Auquel des saints t’adresseras-tu?
قین گێل دەکوژێت و بەغیلیش ساویلکە دەمرێنێت. 2
L’insensé périt dans sa colère, Le fou meurt dans ses emportements.
من گێلێکم بینی ڕەگی داکوتا، بەڵام لەناکاو ماڵەکەی بە نەفرەت کرا: 3
J’ai vu l’insensé prendre racine; Puis soudain j’ai maudit sa demeure.
با کوڕەکانی لە ئاسوودەیی بەدوور بن، لە دادگا تێکبشکێنرێن و کەس فریایان نەکەوێت. 4
Plus de prospérité pour ses fils; Ils sont foulés à la porte, et personne qui les délivre!
دروێنەکەیان کەسانی برسی دەیخۆن، ئەگەر لەناو دڕکیش بێت هەر دەیبەن، تینووش سامانەکەی هەڵدەقورتێنێت، 5
Sa moisson est dévorée par des affamés, Qui viennent l’enlever jusque dans les épines, Et ses biens sont engloutis par des hommes altérés.
چونکە بەڵا لەناو خۆڵەوە دەرناچێت و چەرمەسەریش لە زەوییەوە ناڕووێت. 6
Le malheur ne sort pas de la poussière, Et la souffrance ne germe pas du sol;
بەڵام مرۆڤ بۆ چەرمەسەری لەدایک دەبێت، وەک چۆن پریشکی ئاگر هەڵدەستێت. 7
L’homme naît pour souffrir, Comme l’étincelle pour voler.
«بەڵام ئەگەر من لە جێی تۆ بوومایە داوام لە خودا دەکرد و کێشەی خۆمم دەدایە دەست ئەو. 8
Pour moi, j’aurais recours à Dieu, Et c’est à Dieu que j’exposerais ma cause.
ئەوەی کارە مەزنەکانی کردووە کە ناپشکێنرێن و کارە سەرسوڕهێنەرەکان کە لە ژماردن نایەن. 9
Il fait des choses grandes et insondables, Des merveilles sans nombre;
ئەوەی باران بەسەر ڕووی زەویدا دەبارێنێت و ئاو بۆ سەر ڕووی دەشتودەر دەنێرێت. 10
Il répand la pluie sur la terre, Et envoie l’eau sur les campagnes;
ئەوەی بێفیزەکان بەرزدەکاتەوە، هەروەها خەمبارەکان بەرەو دڵنیایی دەبات. 11
Il relève les humbles, Et délivre les affligés;
ئەو تەگبیری تەڵەکەبازان پووچ دەکاتەوە بۆ ئەوەی هیچ کارێک لەسەر دەستی ئەوان سەرکەوتوو نەبێت. 12
Il anéantit les projets des hommes rusés, Et leurs mains ne peuvent les accomplir;
ئەوەی داناکان بە فێڵبازی خۆیانەوە دەگرێت، ڕاوێژی تەڵەکەبازان ڕادەماڵێت. 13
Il prend les sages dans leur propre ruse, Et les desseins des hommes artificieux sont renversés:
لە ڕۆژدا تاریکی بەسەریاندا دێت، لە نیوەڕۆشدا بە پەلکوتان دەڕۆن وەک بە شەو. 14
Ils rencontrent les ténèbres au milieu du jour, Ils tâtonnent en plein midi comme dans la nuit.
ئەو نەدار لە دەمی خراپەکار و لە دەستی ستەمکار ڕزگار دەکات. 15
Ainsi Dieu protège le faible contre leurs menaces, Et le sauve de la main des puissants;
جا زەلیل بە هیوا دەبێت و ناڕەوا دەمی دادەخات. 16
Et l’espérance soutient le malheureux, Mais l’iniquité ferme la bouche.
«سەرزەنشتکردن لەلایەن خوداوە بەرەکەتە، لەبەر ئەوە تەمبێکردنی خودای هەرە بەتوانا ڕەت مەکەرەوە. 17
Heureux l’homme que Dieu châtie! Ne méprise pas la correction du Tout-Puissant.
لەبەر ئەوەی ئەو بریندار دەکات و برینیش ساڕێژ دەکات، وردوخاش دەکات و بە دەستەکانی خۆی دەیگرێتەوە. 18
Il fait la plaie, et il la bande; Il blesse, et sa main guérit.
لە شەش بەڵا ڕزگارت دەکات و لە حەوتەمیش خراپەت لێ ناکەوێت. 19
Six fois il te délivrera de l’angoisse, Et sept fois le mal ne t’atteindra pas.
لە قاتوقڕیدا لە مردن دەتکڕێتەوە و لە جەنگیشدا لە دەمی شمشێر. 20
Il te sauvera de la mort pendant la famine, Et des coups du glaive pendant la guerre.
لە خەنجەری زمان پارێزراو دەبیت، کە وێرانە ڕووت تێ دەکات ناترسیت. 21
Tu seras à l’abri du fléau de la langue, Tu seras sans crainte quand viendra la dévastation.
بە وێرانی و قاتوقڕی پێدەکەنیت و لە ئاژەڵە دڕندەکان ناترسیت، 22
Tu te riras de la dévastation comme de la famine, Et tu n’auras pas à redouter les bêtes de la terre;
چونکە لەگەڵ بەردەکانی دەشتودەر پەیمانت دەبێت و ئاژەڵە کێوییەکان ئاشتیت لەگەڵ دەبەستن. 23
Car tu feras alliance avec les pierres des champs, Et les bêtes de la terre seront en paix avec toi.
جا دەزانیت کە ڕەشماڵەکەت سەلامەتە و سەرژمێری ماڵەکەت دەکەیت و هیچت ون نەبووە. 24
Tu jouiras du bonheur sous ta tente, Tu retrouveras tes troupeaux au complet,
ئەو کاتە دەزانیت کە منداڵت چەند زۆر دەبن و نەوەکانت وەک گیای زەوی دەبن. 25
Tu verras ta postérité s’accroître, Et tes rejetons se multiplier comme l’herbe des champs.
لەوپەڕی تەندروستیدا دەچیتە ناو گۆڕەوە وەک هەڵگرتنی کۆڵێک لە کاتی خۆیدا. 26
Tu entreras au sépulcre dans la vieillesse, Comme on emporte une gerbe en son temps.
«ئێمە لەمە وردبووینەوە و بینیمان کە ڕاستە، جا تۆش گوێ بگرە و لە ژیانی خۆتدا پەیڕەوی بکە.» 27
Voilà ce que nous avons reconnu, voilà ce qui est; A toi d’entendre et de mettre à profit.

< ئەیوب 5 >