< ئەیوب 5 >
«ئێستا بانگ بکە، بزانە کێ وەڵامت دەداتەوە؟ ڕوو لە کام لە پیرۆزان دەکەیت؟ | 1 |
Crie maintenant! Qui te répondra? Auquel des saints t’adresseras-tu?
قین گێل دەکوژێت و بەغیلیش ساویلکە دەمرێنێت. | 2 |
L’insensé périt dans sa colère, Le fou meurt dans ses emportements.
من گێلێکم بینی ڕەگی داکوتا، بەڵام لەناکاو ماڵەکەی بە نەفرەت کرا: | 3 |
J’ai vu l’insensé prendre racine; Puis soudain j’ai maudit sa demeure.
با کوڕەکانی لە ئاسوودەیی بەدوور بن، لە دادگا تێکبشکێنرێن و کەس فریایان نەکەوێت. | 4 |
Plus de prospérité pour ses fils; Ils sont foulés à la porte, et personne qui les délivre!
دروێنەکەیان کەسانی برسی دەیخۆن، ئەگەر لەناو دڕکیش بێت هەر دەیبەن، تینووش سامانەکەی هەڵدەقورتێنێت، | 5 |
Sa moisson est dévorée par des affamés, Qui viennent l’enlever jusque dans les épines, Et ses biens sont engloutis par des hommes altérés.
چونکە بەڵا لەناو خۆڵەوە دەرناچێت و چەرمەسەریش لە زەوییەوە ناڕووێت. | 6 |
Le malheur ne sort pas de la poussière, Et la souffrance ne germe pas du sol;
بەڵام مرۆڤ بۆ چەرمەسەری لەدایک دەبێت، وەک چۆن پریشکی ئاگر هەڵدەستێت. | 7 |
L’homme naît pour souffrir, Comme l’étincelle pour voler.
«بەڵام ئەگەر من لە جێی تۆ بوومایە داوام لە خودا دەکرد و کێشەی خۆمم دەدایە دەست ئەو. | 8 |
Pour moi, j’aurais recours à Dieu, Et c’est à Dieu que j’exposerais ma cause.
ئەوەی کارە مەزنەکانی کردووە کە ناپشکێنرێن و کارە سەرسوڕهێنەرەکان کە لە ژماردن نایەن. | 9 |
Il fait des choses grandes et insondables, Des merveilles sans nombre;
ئەوەی باران بەسەر ڕووی زەویدا دەبارێنێت و ئاو بۆ سەر ڕووی دەشتودەر دەنێرێت. | 10 |
Il répand la pluie sur la terre, Et envoie l’eau sur les campagnes;
ئەوەی بێفیزەکان بەرزدەکاتەوە، هەروەها خەمبارەکان بەرەو دڵنیایی دەبات. | 11 |
Il relève les humbles, Et délivre les affligés;
ئەو تەگبیری تەڵەکەبازان پووچ دەکاتەوە بۆ ئەوەی هیچ کارێک لەسەر دەستی ئەوان سەرکەوتوو نەبێت. | 12 |
Il anéantit les projets des hommes rusés, Et leurs mains ne peuvent les accomplir;
ئەوەی داناکان بە فێڵبازی خۆیانەوە دەگرێت، ڕاوێژی تەڵەکەبازان ڕادەماڵێت. | 13 |
Il prend les sages dans leur propre ruse, Et les desseins des hommes artificieux sont renversés:
لە ڕۆژدا تاریکی بەسەریاندا دێت، لە نیوەڕۆشدا بە پەلکوتان دەڕۆن وەک بە شەو. | 14 |
Ils rencontrent les ténèbres au milieu du jour, Ils tâtonnent en plein midi comme dans la nuit.
ئەو نەدار لە دەمی خراپەکار و لە دەستی ستەمکار ڕزگار دەکات. | 15 |
Ainsi Dieu protège le faible contre leurs menaces, Et le sauve de la main des puissants;
جا زەلیل بە هیوا دەبێت و ناڕەوا دەمی دادەخات. | 16 |
Et l’espérance soutient le malheureux, Mais l’iniquité ferme la bouche.
«سەرزەنشتکردن لەلایەن خوداوە بەرەکەتە، لەبەر ئەوە تەمبێکردنی خودای هەرە بەتوانا ڕەت مەکەرەوە. | 17 |
Heureux l’homme que Dieu châtie! Ne méprise pas la correction du Tout-Puissant.
لەبەر ئەوەی ئەو بریندار دەکات و برینیش ساڕێژ دەکات، وردوخاش دەکات و بە دەستەکانی خۆی دەیگرێتەوە. | 18 |
Il fait la plaie, et il la bande; Il blesse, et sa main guérit.
لە شەش بەڵا ڕزگارت دەکات و لە حەوتەمیش خراپەت لێ ناکەوێت. | 19 |
Six fois il te délivrera de l’angoisse, Et sept fois le mal ne t’atteindra pas.
لە قاتوقڕیدا لە مردن دەتکڕێتەوە و لە جەنگیشدا لە دەمی شمشێر. | 20 |
Il te sauvera de la mort pendant la famine, Et des coups du glaive pendant la guerre.
لە خەنجەری زمان پارێزراو دەبیت، کە وێرانە ڕووت تێ دەکات ناترسیت. | 21 |
Tu seras à l’abri du fléau de la langue, Tu seras sans crainte quand viendra la dévastation.
بە وێرانی و قاتوقڕی پێدەکەنیت و لە ئاژەڵە دڕندەکان ناترسیت، | 22 |
Tu te riras de la dévastation comme de la famine, Et tu n’auras pas à redouter les bêtes de la terre;
چونکە لەگەڵ بەردەکانی دەشتودەر پەیمانت دەبێت و ئاژەڵە کێوییەکان ئاشتیت لەگەڵ دەبەستن. | 23 |
Car tu feras alliance avec les pierres des champs, Et les bêtes de la terre seront en paix avec toi.
جا دەزانیت کە ڕەشماڵەکەت سەلامەتە و سەرژمێری ماڵەکەت دەکەیت و هیچت ون نەبووە. | 24 |
Tu jouiras du bonheur sous ta tente, Tu retrouveras tes troupeaux au complet,
ئەو کاتە دەزانیت کە منداڵت چەند زۆر دەبن و نەوەکانت وەک گیای زەوی دەبن. | 25 |
Tu verras ta postérité s’accroître, Et tes rejetons se multiplier comme l’herbe des champs.
لەوپەڕی تەندروستیدا دەچیتە ناو گۆڕەوە وەک هەڵگرتنی کۆڵێک لە کاتی خۆیدا. | 26 |
Tu entreras au sépulcre dans la vieillesse, Comme on emporte une gerbe en son temps.
«ئێمە لەمە وردبووینەوە و بینیمان کە ڕاستە، جا تۆش گوێ بگرە و لە ژیانی خۆتدا پەیڕەوی بکە.» | 27 |
Voilà ce que nous avons reconnu, voilà ce qui est; A toi d’entendre et de mettre à profit.