ئەیوب 5

1 «ئێستا بانگ بکە، بزانە کێ وەڵامت دەداتەوە؟ ڕوو لە کام لە پیرۆزان دەکەیت؟

»Raab kun! Giver nogen dig Svar? Og til hvem af de Hellige vender du dig?

2 قین گێل دەکوژێت و بەغیلیش ساویلکە دەمرێنێت.

Thi Daarens Harme koster ham Livet, Taabens Vrede bliver hans Død.

3 من گێلێکم بینی ڕەگی داکوتا، بەڵام لەناکاو ماڵەکەی بە نەفرەت کرا:

Selv har jeg set en Daare rykkes op, hans Bolig raadne brat;

4 با کوڕەکانی لە ئاسوودەیی بەدوور بن، لە دادگا تێکبشکێنرێن و کەس فریایان نەکەوێت.

hans Sønner var uden Hjælp, traadtes ned i Porten, ingen reddede dem;

5 دروێنەکەیان کەسانی برسی دەیخۆن، ئەگەر لەناو دڕکیش بێت هەر دەیبەن، تینووش سامانەکەی هەڵدەقورتێنێت،

sultne aad deres Høst, de tog den, selv mellem Torne, og tørstige drak deres Mælk.

6 چونکە بەڵا لەناو خۆڵەوە دەرناچێت و چەرمەسەریش لە زەوییەوە ناڕووێت.

Thi Vanheld vokser ej op af Støvet, Kvide spirer ej frem af Jorden,

7 بەڵام مرۆڤ بۆ چەرمەسەری لەدایک دەبێت، وەک چۆن پریشکی ئاگر هەڵدەستێت.

men Mennesket avler Kvide, og Gnisterne flyver til Vejrs.

8 «بەڵام ئەگەر من لە جێی تۆ بوومایە داوام لە خودا دەکرد و کێشەی خۆمم دەدایە دەست ئەو.

Nej, jeg vilde søge til Gud og lægge min Sag for ham,

9 ئەوەی کارە مەزنەکانی کردووە کە ناپشکێنرێن و کارە سەرسوڕهێنەرەکان کە لە ژماردن نایەن.

som øver ufattelig Vælde og Undere uden Tal,

10 ئەوەی باران بەسەر ڕووی زەویدا دەبارێنێت و ئاو بۆ سەر ڕووی دەشتودەر دەنێرێت.

som giver Regn paa Jorden og nedsender Vand over Marken

11 ئەوەی بێفیزەکان بەرزدەکاتەوە، هەروەها خەمبارەکان بەرەو دڵنیایی دەبات.

for at løfte de bøjede højt, saa de sørgende opnaar Frelse,

12 ئەو تەگبیری تەڵەکەبازان پووچ دەکاتەوە بۆ ئەوەی هیچ کارێک لەسەر دەستی ئەوان سەرکەوتوو نەبێت.

han, som krydser de kloges Tanker, saa de ikke virker noget, der varer,

13 ئەوەی داناکان بە فێڵبازی خۆیانەوە دەگرێت، ڕاوێژی تەڵەکەبازان ڕادەماڵێت.

som fanger de vise i deres Kløgt, saa de listiges Raad er forhastet;

14 لە ڕۆژدا تاریکی بەسەریاندا دێت، لە نیوەڕۆشدا بە پەلکوتان دەڕۆن وەک بە شەو.

i Mørke raver de, selv om Dagen, famler ved Middag, som var det Nat.

15 ئەو نەدار لە دەمی خراپەکار و لە دەستی ستەمکار ڕزگار دەکات.

Men han frelser den arme fra Sværdet og fattig af stærkes Haand,

16 جا زەلیل بە هیوا دەبێت و ناڕەوا دەمی دادەخات.

saa der bliver Haab for den ringe og Ondskaben lukker sin Mund.

17 «سەرزەنشتکردن لەلایەن خوداوە بەرەکەتە، لەبەر ئەوە تەمبێکردنی خودای هەرە بەتوانا ڕەت مەکەرەوە.

Held den Mand, som revses at Gud; ringeagt ej den Almægtiges Tugt!

18 لەبەر ئەوەی ئەو بریندار دەکات و برینیش ساڕێژ دەکات، وردوخاش دەکات و بە دەستەکانی خۆی دەیگرێتەوە.

Thi han saarer, og han forbinder, han slaar, og hans Hænder læger.

19 لە شەش بەڵا ڕزگارت دەکات و لە حەوتەمیش خراپەت لێ ناکەوێت.

Seks Gange redder han dig i Trængsel, syv gaar Ulykken uden om dig;

20 لە قاتوقڕیدا لە مردن دەتکڕێتەوە و لە جەنگیشدا لە دەمی شمشێر.

han frier dig fra Døden i Hungersnød, i Krig fra Sværdets Vold;

21 لە خەنجەری زمان پارێزراو دەبیت، کە وێرانە ڕووت تێ دەکات ناترسیت.

du er gemt for Tungens Svøbe, har intet at frygte, naar Voldsdaad kommer;

22 بە وێرانی و قاتوقڕی پێدەکەنیت و لە ئاژەڵە دڕندەکان ناترسیت،

du ler ad Voldsdaad og Hungersnød og frygter ej Jordens vilde Dyr;

23 چونکە لەگەڵ بەردەکانی دەشتودەر پەیمانت دەبێت و ئاژەڵە کێوییەکان ئاشتیت لەگەڵ دەبەستن.

du har Pagt med Markens Sten, har Fred med Markens Vilddyr;

24 جا دەزانیت کە ڕەشماڵەکەت سەلامەتە و سەرژمێری ماڵەکەت دەکەیت و هیچت ون نەبووە.

du kender at have dit Telt i Fred, du mønstrer din Bolig, og intet fattes;

25 ئەو کاتە دەزانیت کە منداڵت چەند زۆر دەبن و نەوەکانت وەک گیای زەوی دەبن.

du kender at have et talrigt Afkom, som Jordens Urter er dine Spirer;

26 لەوپەڕی تەندروستیدا دەچیتە ناو گۆڕەوە وەک هەڵگرتنی کۆڵێک لە کاتی خۆیدا.

Graven naar du i Ungdomskraft, som Neg føres op, naar Tid er inde.

27 «ئێمە لەمە وردبووینەوە و بینیمان کە ڕاستە، جا تۆش گوێ بگرە و لە ژیانی خۆتدا پەیڕەوی بکە.»

Se, det har vi gransket, saaledes er det; det har vi hørt, saa vid ogsaa du det!