ئەیوب 41

1 «ئایا دەتوانیت لیڤیاتان بە قولاپ ڕاو بکەیت، یان زمانی بە گوریس ببەستیتەوە؟

Kan du dra Leviatan op med en krok og trykke dens tunge ned med et snøre?

2 ئایا دەتوانیت ئەڵقە بخەیتە لووتی یان شەویلاکی بە لووتەوانە بسمیت؟

Kan du sette en sivline i dens nese og gjennembore dens kjeve med en krok?

3 ئایا زۆر لێت دەپاڕێتەوە یان بە نەرمی قسەت لەگەڵ دەکات؟

Vil den rette mange ydmyke bønner til dig eller tale blide ord til dig?

4 ئایا پەیمانت لەگەڵ دەبەستێت کە بە درێژایی ژیانی بیکەیت بە کۆیلەی خۆت؟

Vil den gjøre en pakt med dig, så du kan få den til din træl for all tid?

5 ئایا وەک چۆلەکە یاری لەگەڵ دەکەیت یان بۆ کچە منداڵەکانت دەیبەستیتەوە؟

Kan du leke med den som med en fugl og binde den fast for dine små piker?

6 ئایا ڕاوچییەکان کڕین و فرۆشتنی لەسەر دەکەن یان لەنێو بازرگانەکان دابەشی دەکەن؟

Kan et lag av fiskere kjøpslå om den, stykke den ut mellem kjøbmennene?

7 ئایا پێستی پڕ دەکەیت لە ڕم و سەریشی پڕ لە تیر؟

Kan du fylle dens hud med spyd og dens hode med harpuner?

8 دەستت لەسەری دابنێ و بیر لە جەنگ بکەرەوە، جارێکی دیکە دووبارەی ناکەیتەوە!

Prøv å legge hånd på den! Den strid skal du komme til å minnes og ikke gjøre det igjen!

9 هیواخواستن بۆ گرتنی پووچە، هەر بە بینینی دەتۆقێت.

Nei, den som våger slikt, hans håp blir sveket; allerede ved synet av den styrter han til jorden.

10 کەسێک نییە ئەوەندە ئازا بێت بەخەبەری بهێنێت، ئیتر کێ هەیە لە ڕووی مندا بوەستێت؟

Ingen er så djerv at han tør tirre den; hvem tør da sette sig op imot mig?

11 کێ شتێکی پێم بەخشیوە تاکو من بیدەمەوە؟ ئەوەی لەژێر هەموو ئاسمانە هی منە.

Hvem gav mig noget først, så jeg skulde gi ham vederlag? Alt under himmelen hører mig til.

12 «بێدەنگ نابم لە باسکردنی ئەندامەکانی جەستەی لیڤیاتان و لە ڕاگەیاندنی هێزی و لە جوانی ئاکاری جەستەی.

Jeg vil ikke tie om dens lemmer, om dens store styrke og dens fagre bygning.

13 کێ دەتوانێت پێستەکەی دابماڵێت؟ کێ دەتوانێت هەردوو لای سپەرەکەی ببڕێت؟

Hvem har dradd dens klædning av? Hvem tør komme innenfor dens dobbelte rad av tenner?

14 کێ دوو شەویلاکی دەمی دەکاتەوە؟ ڕیزی ددانەکانی ترسێنەرە.

Hvem har åpnet dens kjevers dør? Rundt om dens tenner er redsel.

15 پشتی بە ڕیزێک قەڵغان داپۆشراوە، بە پتەوی بەیەکەوە بەستراوە؛

Stolte er skjoldenes rader; hvert av dem er tillukket som med et fast segl.

16 بە شێوەیەک پێکەوە نووساون کە تەنانەت با بە نێوانیاندا ناڕوات.

De ligger tett innpå hverandre, og ingen luft trenger inn imellem dem.

17 هەریەکەیان بەوی تەنیشتیەوە نووساوە؛ پێکەوە بەستراون لێک نابنەوە.

Det ene skjold henger fast ved det andre; de griper inn i hverandre og skilles ikke at.

18 کە دەحیلێنێت بروسکەی ڕووناکی دەدات؛ چاوەکانی وەک گزنگی بەیانن.

Når den nyser, stråler det frem lys, og dens øine er som morgenrødens øielokk.

19 لە دەمیەوە بڵێسەی ئاگر دێتە دەرەوە، پریشکی ئاگری لێ دەبێتەوە.

Bluss farer ut av dens gap, gnister spruter frem.

20 لە کونە لووتییەوە دووکەڵ هەڵدەستێت، هەروەک سووتانی قامیش لەبن مەنجەڵێکی لە کوڵ.

Fra dens nesebor kommer røk som av en gryte som koker over siv.

21 هەناسەی خەڵووز دادەگیرسێنێت، گڕیش لە دەمیەوە دەڕژێت.

Dens ånde tender kull i brand, og luer går ut av dens gap.

22 هێزەکەی لە ملیدایە، لەبەردەمی هەڵوەستەی لێ دەکەن.

På dens hals har styrken sin bolig, og angsten springer foran den.

23 گۆشتەکەی قەدقەد پێکەوە نووساوە، بەسەر لەشیدا داڕێژراوە و ناجوڵێتەوە.

Dens doglapper sitter fast; de er som støpt på den og rører sig ikke.

24 سەرسەختە، بە جەرگ و چاونەوترسە.

Dens hjerte er fast som sten, fast som den underste kvernsten.

25 کە هەڵدەستێت بەهێزان دەتۆقن، لە ترسی خۆڕاتەکاندنەکەی پەنا دەگرن.

Når den hever sig, gruer helter; av redsel mister de sans og samling.

26 شمشێری بەر دەکەوێت بەڵام نایپێکێت، نە ڕم و نە تیر.

Rammes den med sverd, så biter det ikke på den, heller ikke lanse, pil eller kastespyd.

27 ئاسن لەلای وەک کا وایە، بڕۆنزیش وەک داری کلۆر.

Den akter jern som strå, kobber som ormstukket tre.

28 تیری کەوانەکان نایبەزێنن؛ بەردی بەردەقانییەکان بەلایەوە وەک پووشن.

Buens sønn jager den ikke på flukt; slyngens stener blir som halm for den.

29 گورز لەلای وەک کایە؛ بە ڕاوەشاندنی ڕم پێدەکەنێت.

Stridsklubber aktes som halm, og den ler av det susende spyd.

30 ژێری پارچە گۆزەی تیژە، جەنجەڕ بەسەر قوڕدا ڕادەکێشێت.

På dens buk sitter skarpe skår, den gjør spor i dyndet som efter en treskeslede.

31 وا دەکات قووڵایی وەک مەنجەڵ بکوڵێت، دەریا وەک هیزەی زەیت لێ دەکات.

Den får dypet til å koke som en gryte; den får havet til å skumme som en salvekokers kjele.

32 لەدوای خۆی هێڵێکی سپی درەوشاوە بەجێدەهێڵێت، شەپۆلەکان وەک پرچی سپی لێ دەکات.

Efter den lyser dens sti; dypet synes å ha sølvhår.

33 لەسەر زەوی هاوشێوەی نییە، بۆ نەترسان دروستکراوە.

Det er intet på jorden som er herre over den; den er skapt til ikke å reddes.

34 بە سووکییەوە تەماشای لووتبەرزەکان دەکات؛ پاشای هەموو لەخۆباییەکانە.»

Alt som er høit, ser den i øiet; den er en konge over alle stolte dyr.