ئەیوب 41

1 «ئایا دەتوانیت لیڤیاتان بە قولاپ ڕاو بکەیت، یان زمانی بە گوریس ببەستیتەوە؟

Kannst du den Leviathan ziehen mit dem Haken und seine Zunge mit einer Schnur fassen?

2 ئایا دەتوانیت ئەڵقە بخەیتە لووتی یان شەویلاکی بە لووتەوانە بسمیت؟

Kannst du ihm eine Angel in die Nase legen und mit einem Stachel ihm die Backen durchbohren?

3 ئایا زۆر لێت دەپاڕێتەوە یان بە نەرمی قسەت لەگەڵ دەکات؟

Meinst du, er werde dir viel Flehens machen oder dir heucheln?

4 ئایا پەیمانت لەگەڵ دەبەستێت کە بە درێژایی ژیانی بیکەیت بە کۆیلەی خۆت؟

Meinst du, daß er einen Bund mit dir machen werde, daß du ihn immer zum Knecht habest?

5 ئایا وەک چۆلەکە یاری لەگەڵ دەکەیت یان بۆ کچە منداڵەکانت دەیبەستیتەوە؟

Kannst du mit ihm spielen wie mit einem Vogel oder ihn für deine Dirnen anbinden?

6 ئایا ڕاوچییەکان کڕین و فرۆشتنی لەسەر دەکەن یان لەنێو بازرگانەکان دابەشی دەکەن؟

Meinst du die Genossen werden ihn zerschneiden, daß er unter die Kaufleute zerteilt wird?

7 ئایا پێستی پڕ دەکەیت لە ڕم و سەریشی پڕ لە تیر؟

Kannst du mit Spießen füllen seine Haut und mit Fischerhaken seinen Kopf?

8 دەستت لەسەری دابنێ و بیر لە جەنگ بکەرەوە، جارێکی دیکە دووبارەی ناکەیتەوە!

Wenn du deine Hand an ihn legst, so gedenke, daß es ein Streit ist, den du nicht ausführen wirst.

9 هیواخواستن بۆ گرتنی پووچە، هەر بە بینینی دەتۆقێت.

Siehe, die Hoffnung wird jedem fehlen; schon wenn er seiner ansichtig wird, stürzt er zu Boden.

10 کەسێک نییە ئەوەندە ئازا بێت بەخەبەری بهێنێت، ئیتر کێ هەیە لە ڕووی مندا بوەستێت؟

Niemand ist so kühn, daß er ihn reizen darf; wer ist denn, der vor mir stehen könnte?

11 کێ شتێکی پێم بەخشیوە تاکو من بیدەمەوە؟ ئەوەی لەژێر هەموو ئاسمانە هی منە.

Wer hat mir etwas zuvor getan, daß ich's ihm vergelte? Es ist mein, was unter allen Himmeln ist.

12 «بێدەنگ نابم لە باسکردنی ئەندامەکانی جەستەی لیڤیاتان و لە ڕاگەیاندنی هێزی و لە جوانی ئاکاری جەستەی.

Dazu muß ich nun sagen, wie groß, wie mächtig und wohlgeschaffen er ist.

13 کێ دەتوانێت پێستەکەی دابماڵێت؟ کێ دەتوانێت هەردوو لای سپەرەکەی ببڕێت؟

Wer kann ihm sein Kleid aufdecken? und wer darf es wagen, ihm zwischen die Zähne zu greifen?

14 کێ دوو شەویلاکی دەمی دەکاتەوە؟ ڕیزی ددانەکانی ترسێنەرە.

Wer kann die Kinnbacken seines Antlitzes auftun? Schrecklich stehen seine Zähne umher.

15 پشتی بە ڕیزێک قەڵغان داپۆشراوە، بە پتەوی بەیەکەوە بەستراوە؛

Seine stolzen Schuppen sind wie feste Schilde, fest und eng ineinander.

16 بە شێوەیەک پێکەوە نووساون کە تەنانەت با بە نێوانیاندا ناڕوات.

Eine rührt an die andere, daß nicht ein Lüftlein dazwischengeht.

17 هەریەکەیان بەوی تەنیشتیەوە نووساوە؛ پێکەوە بەستراون لێک نابنەوە.

Es hängt eine an der andern, und halten zusammen, daß sie sich nicht voneinander trennen.

18 کە دەحیلێنێت بروسکەی ڕووناکی دەدات؛ چاوەکانی وەک گزنگی بەیانن.

Sein Niesen glänzt wie ein Licht; seine Augen sind wie die Wimpern der Morgenröte.

19 لە دەمیەوە بڵێسەی ئاگر دێتە دەرەوە، پریشکی ئاگری لێ دەبێتەوە.

Aus seinem Munde fahren Fackeln, und feurige Funken schießen heraus.

20 لە کونە لووتییەوە دووکەڵ هەڵدەستێت، هەروەک سووتانی قامیش لەبن مەنجەڵێکی لە کوڵ.

Aus seiner Nase geht Rauch wie von heißen Töpfen und Kesseln.

21 هەناسەی خەڵووز دادەگیرسێنێت، گڕیش لە دەمیەوە دەڕژێت.

Sein Odem ist wie eine lichte Lohe, und aus seinem Munde gehen Flammen.

22 هێزەکەی لە ملیدایە، لەبەردەمی هەڵوەستەی لێ دەکەن.

Auf seinem Hals wohnt die Stärke, und vor ihm her hüpft die Angst.

23 گۆشتەکەی قەدقەد پێکەوە نووساوە، بەسەر لەشیدا داڕێژراوە و ناجوڵێتەوە.

Die Gliedmaßen seines Fleisches hangen aneinander und halten hart an ihm, daß er nicht zerfallen kann.

24 سەرسەختە، بە جەرگ و چاونەوترسە.

Sein Herz ist so hart wie ein Stein und so fest wie ein unterer Mühlstein.

25 کە هەڵدەستێت بەهێزان دەتۆقن، لە ترسی خۆڕاتەکاندنەکەی پەنا دەگرن.

Wenn er sich erhebt, so entsetzen sich die Starken; und wenn er daherbricht, so ist keine Gnade da.

26 شمشێری بەر دەکەوێت بەڵام نایپێکێت، نە ڕم و نە تیر.

Wenn man zu ihm will mit dem Schwert, so regt er sich nicht, oder mit Spieß, Geschoß und Panzer.

27 ئاسن لەلای وەک کا وایە، بڕۆنزیش وەک داری کلۆر.

Er achtet Eisen wie Stroh, und Erz wie faules Holz.

28 تیری کەوانەکان نایبەزێنن؛ بەردی بەردەقانییەکان بەلایەوە وەک پووشن.

Kein Pfeil wird ihn verjagen; die Schleudersteine sind ihm wie Stoppeln.

29 گورز لەلای وەک کایە؛ بە ڕاوەشاندنی ڕم پێدەکەنێت.

Die Keule achtet er wie Stoppeln; er spottet der bebenden Lanze.

30 ژێری پارچە گۆزەی تیژە، جەنجەڕ بەسەر قوڕدا ڕادەکێشێت.

Unten an ihm sind scharfe Scherben; er fährt wie mit einem Dreschwagen über den Schlamm.

31 وا دەکات قووڵایی وەک مەنجەڵ بکوڵێت، دەریا وەک هیزەی زەیت لێ دەکات.

Er macht, daß der tiefe See siedet wie ein Topf, und rührt ihn ineinander, wie man eine Salbe mengt.

32 لەدوای خۆی هێڵێکی سپی درەوشاوە بەجێدەهێڵێت، شەپۆلەکان وەک پرچی سپی لێ دەکات.

Nach ihm leuchtet der Weg; er macht die Tiefe ganz grau.

33 لەسەر زەوی هاوشێوەی نییە، بۆ نەترسان دروستکراوە.

Auf Erden ist seinesgleichen niemand; er ist gemacht, ohne Furcht zu sein.

34 بە سووکییەوە تەماشای لووتبەرزەکان دەکات؛ پاشای هەموو لەخۆباییەکانە.»

Er verachtet alles, was hoch ist; er ist ein König über alles stolze Wild.