< ئەیوب 41 >

«ئایا دەتوانیت لیڤیاتان بە قولاپ ڕاو بکەیت، یان زمانی بە گوریس ببەستیتەوە؟ 1
Tireras-tu Léviathan avec un hameçon, et lui serreras-tu la langue avec une corde?
ئایا دەتوانیت ئەڵقە بخەیتە لووتی یان شەویلاکی بە لووتەوانە بسمیت؟ 2
Lui passeras-tu un jonc dans les narines, et lui perceras-tu la mâchoire avec un anneau?
ئایا زۆر لێت دەپاڕێتەوە یان بە نەرمی قسەت لەگەڵ دەکات؟ 3
T’adressera-t-il d’ardentes prières, te dira-t-il de douces paroles?
ئایا پەیمانت لەگەڵ دەبەستێت کە بە درێژایی ژیانی بیکەیت بە کۆیلەی خۆت؟ 4
Fera-t-il une alliance avec toi, le prendras-tu toujours à ton service?
ئایا وەک چۆلەکە یاری لەگەڵ دەکەیت یان بۆ کچە منداڵەکانت دەیبەستیتەوە؟ 5
Joueras-tu avec lui comme avec un passereau, l’attacheras-tu pour amuser tes filles?
ئایا ڕاوچییەکان کڕین و فرۆشتنی لەسەر دەکەن یان لەنێو بازرگانەکان دابەشی دەکەن؟ 6
Les pêcheurs associés en font-ils le commerce, le partagent-ils entre les marchands?
ئایا پێستی پڕ دەکەیت لە ڕم و سەریشی پڕ لە تیر؟ 7
Cribleras-tu sa peau de dards, perceras-tu sa tête du harpon?
دەستت لەسەری دابنێ و بیر لە جەنگ بکەرەوە، جارێکی دیکە دووبارەی ناکەیتەوە! 8
Essaie de mettre la main sur lui: souviens-toi du combat, et tu n’y reviendras plus.
هیواخواستن بۆ گرتنی پووچە، هەر بە بینینی دەتۆقێت. 9
Voici que le chasseur est trompé dans son attente; la vue du monstre suffit à le terrasser.
کەسێک نییە ئەوەندە ئازا بێت بەخەبەری بهێنێت، ئیتر کێ هەیە لە ڕووی مندا بوەستێت؟ 10
Nul n’est assez hardi pour provoquer Léviathan: qui donc oserait me résister en face?
کێ شتێکی پێم بەخشیوە تاکو من بیدەمەوە؟ ئەوەی لەژێر هەموو ئاسمانە هی منە. 11
Qui m’a obligé, pour que j’aie à lui rendre? Tout ce qui est sous le ciel est à moi.
«بێدەنگ نابم لە باسکردنی ئەندامەکانی جەستەی لیڤیاتان و لە ڕاگەیاندنی هێزی و لە جوانی ئاکاری جەستەی. 12
Je ne veux pas taire ses membres, sa force, l’harmonie de sa structure.
کێ دەتوانێت پێستەکەی دابماڵێت؟ کێ دەتوانێت هەردوو لای سپەرەکەی ببڕێت؟ 13
Qui jamais a soulevé le bord de sa cuirasse? Qui a franchi la double ligne de son râtelier?
کێ دوو شەویلاکی دەمی دەکاتەوە؟ ڕیزی ددانەکانی ترسێنەرە. 14
Qui a ouvert les portes de sa gueule? Autour de ses dents habite la terreur.
پشتی بە ڕیزێک قەڵغان داپۆشراوە، بە پتەوی بەیەکەوە بەستراوە؛ 15
Superbes sont les lignes de ses écailles, comme des sceaux étroitement serrés.
بە شێوەیەک پێکەوە نووساون کە تەنانەت با بە نێوانیاندا ناڕوات. 16
Chacune touche sa voisine; un souffle ne passerait pas entre elles.
هەریەکەیان بەوی تەنیشتیەوە نووساوە؛ پێکەوە بەستراون لێک نابنەوە. 17
Elles adhèrent l’une à l’autre, elles sont jointes et ne sauraient se séparer.
کە دەحیلێنێت بروسکەی ڕووناکی دەدات؛ چاوەکانی وەک گزنگی بەیانن. 18
Ses éternuements font jaillir la lumière, ses yeux sont comme les paupières de l’aurore.
لە دەمیەوە بڵێسەی ئاگر دێتە دەرەوە، پریشکی ئاگری لێ دەبێتەوە. 19
Des flammes jaillissent de sa gueule, il s’en échappe des étincelles de feu.
لە کونە لووتییەوە دووکەڵ هەڵدەستێت، هەروەک سووتانی قامیش لەبن مەنجەڵێکی لە کوڵ. 20
Une fumée sort de ses narines, comme d’une chaudière ardente et bouillante.
هەناسەی خەڵووز دادەگیرسێنێت، گڕیش لە دەمیەوە دەڕژێت. 21
Son souffle allume les charbons, de sa bouche s’élance la flamme.
هێزەکەی لە ملیدایە، لەبەردەمی هەڵوەستەی لێ دەکەن. 22
Dans son cou réside la force, devant lui bondit l’épouvante.
گۆشتەکەی قەدقەد پێکەوە نووساوە، بەسەر لەشیدا داڕێژراوە و ناجوڵێتەوە. 23
Les muscles de sa chair tiennent ensemble; fondus sur lui, inébranlables.
سەرسەختە، بە جەرگ و چاونەوترسە. 24
Son cœur est dur comme la pierre, dur comme la meule inférieure.
کە هەڵدەستێت بەهێزان دەتۆقن، لە ترسی خۆڕاتەکاندنەکەی پەنا دەگرن. 25
Quand il se lève, les plus braves ont peur, l’épouvante les fait défaillir.
شمشێری بەر دەکەوێت بەڵام نایپێکێت، نە ڕم و نە تیر. 26
Qu’on l’attaque avec l’épée, l’épée ne résiste pas, ni la lance, ni le javelot, ni la flèche.
ئاسن لەلای وەک کا وایە، بڕۆنزیش وەک داری کلۆر. 27
Il tient le fer pour de la paille, l’airain comme un bois vermoulu.
تیری کەوانەکان نایبەزێنن؛ بەردی بەردەقانییەکان بەلایەوە وەک پووشن. 28
La fille de l’arc ne le fait pas fuir, les pierres de la fronde sont pour lui un fétu;
گورز لەلای وەک کایە؛ بە ڕاوەشاندنی ڕم پێدەکەنێت. 29
la massue, un brin de chaume; il se rit du fracas des piques.
ژێری پارچە گۆزەی تیژە، جەنجەڕ بەسەر قوڕدا ڕادەکێشێت. 30
Sous son ventre sont des tessons aigus: on dirait une herse qu’il étend sur le limon.
وا دەکات قووڵایی وەک مەنجەڵ بکوڵێت، دەریا وەک هیزەی زەیت لێ دەکات. 31
Il fait bouillonner l’abîme comme une chaudière, il fait de la mer un vase de parfums.
لەدوای خۆی هێڵێکی سپی درەوشاوە بەجێدەهێڵێت، شەپۆلەکان وەک پرچی سپی لێ دەکات. 32
Il laisse après lui un sillage de lumière, on dirait que l’abîme a des cheveux blancs.
لەسەر زەوی هاوشێوەی نییە، بۆ نەترسان دروستکراوە. 33
Il n’a pas son égal sur la terre, il a été créé pour ne rien craindre.
بە سووکییەوە تەماشای لووتبەرزەکان دەکات؛ پاشای هەموو لەخۆباییەکانە.» 34
Il regarde en face tout ce qui est élevé, il est le roi des plus fiers animaux.

< ئەیوب 41 >