< ئەیوب 41 >

«ئایا دەتوانیت لیڤیاتان بە قولاپ ڕاو بکەیت، یان زمانی بە گوریس ببەستیتەوە؟ 1
Dost thou draw leviathan with an angle? And with a rope thou lettest down — his tongue?
ئایا دەتوانیت ئەڵقە بخەیتە لووتی یان شەویلاکی بە لووتەوانە بسمیت؟ 2
Dost thou put a reed in his nose? And with a thorn pierce his jaw?
ئایا زۆر لێت دەپاڕێتەوە یان بە نەرمی قسەت لەگەڵ دەکات؟ 3
Doth he multiply unto thee supplications? Doth he speak unto thee tender things?
ئایا پەیمانت لەگەڵ دەبەستێت کە بە درێژایی ژیانی بیکەیت بە کۆیلەی خۆت؟ 4
Doth he make a covenant with thee? Dost thou take him for a servant age-during?
ئایا وەک چۆلەکە یاری لەگەڵ دەکەیت یان بۆ کچە منداڵەکانت دەیبەستیتەوە؟ 5
Dost thou play with him as a bird? And dost thou bind him for thy damsels?
ئایا ڕاوچییەکان کڕین و فرۆشتنی لەسەر دەکەن یان لەنێو بازرگانەکان دابەشی دەکەن؟ 6
(Feast upon him do companions, They divide him among the merchants!)
ئایا پێستی پڕ دەکەیت لە ڕم و سەریشی پڕ لە تیر؟ 7
Dost thou fill with barbed irons his skin? And with fish-spears his head?
دەستت لەسەری دابنێ و بیر لە جەنگ بکەرەوە، جارێکی دیکە دووبارەی ناکەیتەوە! 8
Place on him thy hand, Remember the battle — do not add!
هیواخواستن بۆ گرتنی پووچە، هەر بە بینینی دەتۆقێت. 9
Lo, the hope of him is found a liar, Also at his appearance is not one cast down?
کەسێک نییە ئەوەندە ئازا بێت بەخەبەری بهێنێت، ئیتر کێ هەیە لە ڕووی مندا بوەستێت؟ 10
None so fierce that he doth awake him, And who [is] he before Me stationeth himself?
کێ شتێکی پێم بەخشیوە تاکو من بیدەمەوە؟ ئەوەی لەژێر هەموو ئاسمانە هی منە. 11
Who hath brought before Me and I repay? Under the whole heavens it [is] mine.
«بێدەنگ نابم لە باسکردنی ئەندامەکانی جەستەی لیڤیاتان و لە ڕاگەیاندنی هێزی و لە جوانی ئاکاری جەستەی. 12
I do not keep silent concerning his parts, And the matter of might, And the grace of his arrangement.
کێ دەتوانێت پێستەکەی دابماڵێت؟ کێ دەتوانێت هەردوو لای سپەرەکەی ببڕێت؟ 13
Who hath uncovered the face of his clothing? Within his double bridle who doth enter?
کێ دوو شەویلاکی دەمی دەکاتەوە؟ ڕیزی ددانەکانی ترسێنەرە. 14
The doors of his face who hath opened? Round about his teeth [are] terrible.
پشتی بە ڕیزێک قەڵغان داپۆشراوە، بە پتەوی بەیەکەوە بەستراوە؛ 15
A pride — strong ones of shields, Shut up — a close seal.
بە شێوەیەک پێکەوە نووساون کە تەنانەت با بە نێوانیاندا ناڕوات. 16
One unto another they draw nigh, And air doth not enter between them.
هەریەکەیان بەوی تەنیشتیەوە نووساوە؛ پێکەوە بەستراون لێک نابنەوە. 17
One unto another they adhere, They stick together and are not separated.
کە دەحیلێنێت بروسکەی ڕووناکی دەدات؛ چاوەکانی وەک گزنگی بەیانن. 18
His sneezings cause light to shine, And his eyes [are] as the eyelids of the dawn.
لە دەمیەوە بڵێسەی ئاگر دێتە دەرەوە، پریشکی ئاگری لێ دەبێتەوە. 19
Out of his mouth do flames go, sparks of fire escape.
لە کونە لووتییەوە دووکەڵ هەڵدەستێت، هەروەک سووتانی قامیش لەبن مەنجەڵێکی لە کوڵ. 20
Out of his nostrils goeth forth smoke, As a blown pot and reeds.
هەناسەی خەڵووز دادەگیرسێنێت، گڕیش لە دەمیەوە دەڕژێت. 21
His breath setteth coals on fire, And a flame from his mouth goeth forth.
هێزەکەی لە ملیدایە، لەبەردەمی هەڵوەستەی لێ دەکەن. 22
In his neck lodge doth strength, And before him doth grief exult.
گۆشتەکەی قەدقەد پێکەوە نووساوە، بەسەر لەشیدا داڕێژراوە و ناجوڵێتەوە. 23
The flakes of his flesh have adhered — Firm upon him — it is not moved.
سەرسەختە، بە جەرگ و چاونەوترسە. 24
His heart [is] firm as a stone, Yea, firm as the lower piece.
کە هەڵدەستێت بەهێزان دەتۆقن، لە ترسی خۆڕاتەکاندنەکەی پەنا دەگرن. 25
From his rising are the mighty afraid, From breakings they keep themselves free.
شمشێری بەر دەکەوێت بەڵام نایپێکێت، نە ڕم و نە تیر. 26
The sword of his overtaker standeth not, Spear — dart — and lance.
ئاسن لەلای وەک کا وایە، بڕۆنزیش وەک داری کلۆر. 27
He reckoneth iron as straw, brass as rotten wood.
تیری کەوانەکان نایبەزێنن؛ بەردی بەردەقانییەکان بەلایەوە وەک پووشن. 28
The son of the bow doth not cause him to flee, Turned by him into stubble are stones of the sling.
گورز لەلای وەک کایە؛ بە ڕاوەشاندنی ڕم پێدەکەنێت. 29
As stubble have darts been reckoned, And he laugheth at the shaking of a javelin.
ژێری پارچە گۆزەی تیژە، جەنجەڕ بەسەر قوڕدا ڕادەکێشێت. 30
Under him [are] sharp points of clay, He spreadeth gold on the mire.
وا دەکات قووڵایی وەک مەنجەڵ بکوڵێت، دەریا وەک هیزەی زەیت لێ دەکات. 31
He causeth to boil as a pot the deep, The sea he maketh as a pot of ointment.
لەدوای خۆی هێڵێکی سپی درەوشاوە بەجێدەهێڵێت، شەپۆلەکان وەک پرچی سپی لێ دەکات. 32
After him he causeth a path to shine, One thinketh the deep to be hoary.
لەسەر زەوی هاوشێوەی نییە، بۆ نەترسان دروستکراوە. 33
There is not on the earth his like, That is made without terror.
بە سووکییەوە تەماشای لووتبەرزەکان دەکات؛ پاشای هەموو لەخۆباییەکانە.» 34
Every high thing he doth see, He [is] king over all sons of pride.

< ئەیوب 41 >