< ئەیوب 41 >
«ئایا دەتوانیت لیڤیاتان بە قولاپ ڕاو بکەیت، یان زمانی بە گوریس ببەستیتەوە؟ | 1 |
Dost thou draw leviathan with an angle? And with a rope thou lettest down — his tongue?
ئایا دەتوانیت ئەڵقە بخەیتە لووتی یان شەویلاکی بە لووتەوانە بسمیت؟ | 2 |
Dost thou put a reed in his nose? And with a thorn pierce his jaw?
ئایا زۆر لێت دەپاڕێتەوە یان بە نەرمی قسەت لەگەڵ دەکات؟ | 3 |
Doth he multiply unto thee supplications? Doth he speak unto thee tender things?
ئایا پەیمانت لەگەڵ دەبەستێت کە بە درێژایی ژیانی بیکەیت بە کۆیلەی خۆت؟ | 4 |
Doth he make a covenant with thee? Dost thou take him for a servant age-during?
ئایا وەک چۆلەکە یاری لەگەڵ دەکەیت یان بۆ کچە منداڵەکانت دەیبەستیتەوە؟ | 5 |
Dost thou play with him as a bird? And dost thou bind him for thy damsels?
ئایا ڕاوچییەکان کڕین و فرۆشتنی لەسەر دەکەن یان لەنێو بازرگانەکان دابەشی دەکەن؟ | 6 |
(Feast upon him do companions, They divide him among the merchants!)
ئایا پێستی پڕ دەکەیت لە ڕم و سەریشی پڕ لە تیر؟ | 7 |
Dost thou fill with barbed irons his skin? And with fish-spears his head?
دەستت لەسەری دابنێ و بیر لە جەنگ بکەرەوە، جارێکی دیکە دووبارەی ناکەیتەوە! | 8 |
Place on him thy hand, Remember the battle — do not add!
هیواخواستن بۆ گرتنی پووچە، هەر بە بینینی دەتۆقێت. | 9 |
Lo, the hope of him is found a liar, Also at his appearance is not one cast down?
کەسێک نییە ئەوەندە ئازا بێت بەخەبەری بهێنێت، ئیتر کێ هەیە لە ڕووی مندا بوەستێت؟ | 10 |
None so fierce that he doth awake him, And who [is] he before Me stationeth himself?
کێ شتێکی پێم بەخشیوە تاکو من بیدەمەوە؟ ئەوەی لەژێر هەموو ئاسمانە هی منە. | 11 |
Who hath brought before Me and I repay? Under the whole heavens it [is] mine.
«بێدەنگ نابم لە باسکردنی ئەندامەکانی جەستەی لیڤیاتان و لە ڕاگەیاندنی هێزی و لە جوانی ئاکاری جەستەی. | 12 |
I do not keep silent concerning his parts, And the matter of might, And the grace of his arrangement.
کێ دەتوانێت پێستەکەی دابماڵێت؟ کێ دەتوانێت هەردوو لای سپەرەکەی ببڕێت؟ | 13 |
Who hath uncovered the face of his clothing? Within his double bridle who doth enter?
کێ دوو شەویلاکی دەمی دەکاتەوە؟ ڕیزی ددانەکانی ترسێنەرە. | 14 |
The doors of his face who hath opened? Round about his teeth [are] terrible.
پشتی بە ڕیزێک قەڵغان داپۆشراوە، بە پتەوی بەیەکەوە بەستراوە؛ | 15 |
A pride — strong ones of shields, Shut up — a close seal.
بە شێوەیەک پێکەوە نووساون کە تەنانەت با بە نێوانیاندا ناڕوات. | 16 |
One unto another they draw nigh, And air doth not enter between them.
هەریەکەیان بەوی تەنیشتیەوە نووساوە؛ پێکەوە بەستراون لێک نابنەوە. | 17 |
One unto another they adhere, They stick together and are not separated.
کە دەحیلێنێت بروسکەی ڕووناکی دەدات؛ چاوەکانی وەک گزنگی بەیانن. | 18 |
His sneezings cause light to shine, And his eyes [are] as the eyelids of the dawn.
لە دەمیەوە بڵێسەی ئاگر دێتە دەرەوە، پریشکی ئاگری لێ دەبێتەوە. | 19 |
Out of his mouth do flames go, sparks of fire escape.
لە کونە لووتییەوە دووکەڵ هەڵدەستێت، هەروەک سووتانی قامیش لەبن مەنجەڵێکی لە کوڵ. | 20 |
Out of his nostrils goeth forth smoke, As a blown pot and reeds.
هەناسەی خەڵووز دادەگیرسێنێت، گڕیش لە دەمیەوە دەڕژێت. | 21 |
His breath setteth coals on fire, And a flame from his mouth goeth forth.
هێزەکەی لە ملیدایە، لەبەردەمی هەڵوەستەی لێ دەکەن. | 22 |
In his neck lodge doth strength, And before him doth grief exult.
گۆشتەکەی قەدقەد پێکەوە نووساوە، بەسەر لەشیدا داڕێژراوە و ناجوڵێتەوە. | 23 |
The flakes of his flesh have adhered — Firm upon him — it is not moved.
سەرسەختە، بە جەرگ و چاونەوترسە. | 24 |
His heart [is] firm as a stone, Yea, firm as the lower piece.
کە هەڵدەستێت بەهێزان دەتۆقن، لە ترسی خۆڕاتەکاندنەکەی پەنا دەگرن. | 25 |
From his rising are the mighty afraid, From breakings they keep themselves free.
شمشێری بەر دەکەوێت بەڵام نایپێکێت، نە ڕم و نە تیر. | 26 |
The sword of his overtaker standeth not, Spear — dart — and lance.
ئاسن لەلای وەک کا وایە، بڕۆنزیش وەک داری کلۆر. | 27 |
He reckoneth iron as straw, brass as rotten wood.
تیری کەوانەکان نایبەزێنن؛ بەردی بەردەقانییەکان بەلایەوە وەک پووشن. | 28 |
The son of the bow doth not cause him to flee, Turned by him into stubble are stones of the sling.
گورز لەلای وەک کایە؛ بە ڕاوەشاندنی ڕم پێدەکەنێت. | 29 |
As stubble have darts been reckoned, And he laugheth at the shaking of a javelin.
ژێری پارچە گۆزەی تیژە، جەنجەڕ بەسەر قوڕدا ڕادەکێشێت. | 30 |
Under him [are] sharp points of clay, He spreadeth gold on the mire.
وا دەکات قووڵایی وەک مەنجەڵ بکوڵێت، دەریا وەک هیزەی زەیت لێ دەکات. | 31 |
He causeth to boil as a pot the deep, The sea he maketh as a pot of ointment.
لەدوای خۆی هێڵێکی سپی درەوشاوە بەجێدەهێڵێت، شەپۆلەکان وەک پرچی سپی لێ دەکات. | 32 |
After him he causeth a path to shine, One thinketh the deep to be hoary.
لەسەر زەوی هاوشێوەی نییە، بۆ نەترسان دروستکراوە. | 33 |
There is not on the earth his like, That is made without terror.
بە سووکییەوە تەماشای لووتبەرزەکان دەکات؛ پاشای هەموو لەخۆباییەکانە.» | 34 |
Every high thing he doth see, He [is] king over all sons of pride.