< ئەیوب 41 >

«ئایا دەتوانیت لیڤیاتان بە قولاپ ڕاو بکەیت، یان زمانی بە گوریس ببەستیتەوە؟ 1
Kan du trække Krokodillen op med Krog og binde dens Tunge med Snøre?
ئایا دەتوانیت ئەڵقە بخەیتە لووتی یان شەویلاکی بە لووتەوانە بسمیت؟ 2
Kan du mon stikke et Siv i dens Snude, bore en Krog igennem dens Kæber?
ئایا زۆر لێت دەپاڕێتەوە یان بە نەرمی قسەت لەگەڵ دەکات؟ 3
Mon den vil trygle dig længe og give dig gode Ord?
ئایا پەیمانت لەگەڵ دەبەستێت کە بە درێژایی ژیانی بیکەیت بە کۆیلەی خۆت؟ 4
Mon den vil indgaa en Pagt med dig, saa du faar den til Træl for evigt?
ئایا وەک چۆلەکە یاری لەگەڵ دەکەیت یان بۆ کچە منداڵەکانت دەیبەستیتەوە؟ 5
Han du mon lege med den som en Fugl og tøjre den for dine Pigebørn?
ئایا ڕاوچییەکان کڕین و فرۆشتنی لەسەر دەکەن یان لەنێو بازرگانەکان دابەشی دەکەن؟ 6
Falbyder Fiskerlauget den og stykker den ud mellem Sælgerne?
ئایا پێستی پڕ دەکەیت لە ڕم و سەریشی پڕ لە تیر؟ 7
Mon du kan spække dens Hud med Kroge og med Harpuner dens Hoved?
دەستت لەسەری دابنێ و بیر لە جەنگ بکەرەوە، جارێکی دیکە دووبارەی ناکەیتەوە! 8
Læg dog engang din Haand paa den! Du vil huske den Kamp og gør det ej mer.
هیواخواستن بۆ گرتنی پووچە، هەر بە بینینی دەتۆقێت. 9
Det Haab vilde blive til Skamme, alene ved Synet laa du der.
کەسێک نییە ئەوەندە ئازا بێت بەخەبەری بهێنێت، ئیتر کێ هەیە لە ڕووی مندا بوەستێت؟ 10
Ingen drister sig til at tirre den, hvem holder Stand imod den?
کێ شتێکی پێم بەخشیوە تاکو من بیدەمەوە؟ ئەوەی لەژێر هەموو ئاسمانە هی منە. 11
Hvem møder den og slipper fra det hvem under hele Himlen?
«بێدەنگ نابم لە باسکردنی ئەندامەکانی جەستەی لیڤیاتان و لە ڕاگەیاندنی هێزی و لە جوانی ئاکاری جەستەی. 12
Jeg tier ej om dens Lemmer, hvor stærk den er, hvor smukt den er skabt.
کێ دەتوانێت پێستەکەی دابماڵێت؟ کێ دەتوانێت هەردوو لای سپەرەکەی ببڕێت؟ 13
Hvem har trukket dens Klædning af, trængt ind i dens dobbelte Panser?
کێ دوو شەویلاکی دەمی دەکاتەوە؟ ڕیزی ددانەکانی ترسێنەرە. 14
Hvem har aabnet dens Ansigts Døre? Rundt om dens Tænder er Rædsel.
پشتی بە ڕیزێک قەڵغان داپۆشراوە، بە پتەوی بەیەکەوە بەستراوە؛ 15
Dens Ryg er Reder af Skjolde, dens Bryst er et Segl af Sten;
بە شێوەیەک پێکەوە نووساون کە تەنانەت با بە نێوانیاندا ناڕوات. 16
de sidder tæt ved hverandre, Luft kommer ikke ind derimellem;
هەریەکەیان بەوی تەنیشتیەوە نووساوە؛ پێکەوە بەستراون لێک نابنەوە. 17
de hænger fast ved hverandre, uadskilleligt griber de ind i hverandre.
کە دەحیلێنێت بروسکەی ڕووناکی دەدات؛ چاوەکانی وەک گزنگی بەیانن. 18
Dens Nysen fremkalder straalende Lys, som Morgenrødens Øjenlaag er dens Øjne.
لە دەمیەوە بڵێسەی ئاگر دێتە دەرەوە، پریشکی ئاگری لێ دەبێتەوە. 19
Ud af dens Gab farer Fakler, Ildgnister spruder der frem.
لە کونە لووتییەوە دووکەڵ هەڵدەستێت، هەروەک سووتانی قامیش لەبن مەنجەڵێکی لە کوڵ. 20
Em staar ud af dens Næsebor som af en ophedet, kogende Kedel.
هەناسەی خەڵووز دادەگیرسێنێت، گڕیش لە دەمیەوە دەڕژێت. 21
Dens Aande tænder som glødende Kul, Luer staar ud af dens Gab.
هێزەکەی لە ملیدایە، لەبەردەمی هەڵوەستەی لێ دەکەن. 22
Styrken bor paa dens Hals, og Angsten hopper foran den.
گۆشتەکەی قەدقەد پێکەوە نووساوە، بەسەر لەشیدا داڕێژراوە و ناجوڵێتەوە. 23
Tæt sidder Kødets Knuder, som støbt til Kroppen; de rokkes ikke;
سەرسەختە، بە جەرگ و چاونەوترسە. 24
fast som Sten er dens Hjerte støbt, fast som den nederste Møllesten.
کە هەڵدەستێت بەهێزان دەتۆقن، لە ترسی خۆڕاتەکاندنەکەی پەنا دەگرن. 25
Naar den rejser sig, gyser Helte, fra Sans og Samling gaar de af Skræk.
شمشێری بەر دەکەوێت بەڵام نایپێکێت، نە ڕم و نە تیر. 26
Angriberens Sværd holder ikke Stand, ej Kastevaaben, Spyd eller Pil.
ئاسن لەلای وەک کا وایە، بڕۆنزیش وەک داری کلۆر. 27
Jern regner den kun for Halm og Kobber for trøsket Træ;
تیری کەوانەکان نایبەزێنن؛ بەردی بەردەقانییەکان بەلایەوە وەک پووشن. 28
Buens Søn slaar den ikke paa Flugt, Slyngens Sten bliver Straa for den,
گورز لەلای وەک کایە؛ بە ڕاوەشاندنی ڕم پێدەکەنێت. 29
Stridskøllen regnes for Rør, den ler ad det svirrende Spyd.
ژێری پارچە گۆزەی تیژە، جەنجەڕ بەسەر قوڕدا ڕادەکێشێت. 30
Paa Bugen er der skarpe Rande, dens Spor i Dyndet er som Tærskeslædens;
وا دەکات قووڵایی وەک مەنجەڵ بکوڵێت، دەریا وەک هیزەی زەیت لێ دەکات. 31
Dybet faar den i Kog som en Gryde, en Salvekedel gør den af Floden;
لەدوای خۆی هێڵێکی سپی درەوشاوە بەجێدەهێڵێت، شەپۆلەکان وەک پرچی سپی لێ دەکات. 32
bag den er der en lysende Sti, Dybet synes som Sølverhaar.
لەسەر زەوی هاوشێوەی نییە، بۆ نەترسان دروستکراوە. 33
Dens Lige findes ikke paa Jord, den er skabt til ikke at frygte.
بە سووکییەوە تەماشای لووتبەرزەکان دەکات؛ پاشای هەموو لەخۆباییەکانە.» 34
Alt, hvad højt er, ræddes for den, den er Konge over alle stolte Dyr.

< ئەیوب 41 >