< ئەیوب 41 >
«ئایا دەتوانیت لیڤیاتان بە قولاپ ڕاو بکەیت، یان زمانی بە گوریس ببەستیتەوە؟ | 1 |
Kan du trække Leviathan op med en Krog? eller drage dens Tunge med en Snor, du lader synke ned?
ئایا دەتوانیت ئەڵقە بخەیتە لووتی یان شەویلاکی بە لووتەوانە بسمیت؟ | 2 |
Kan du sætte et Sivreb i dens Næse eller gennembore dens Kæber med en Krog?
ئایا زۆر لێت دەپاڕێتەوە یان بە نەرمی قسەت لەگەڵ دەکات؟ | 3 |
Mon den vil gøre mange ydmyge Begæringer til dig eller tale milde Ord for dig?
ئایا پەیمانت لەگەڵ دەبەستێت کە بە درێژایی ژیانی بیکەیت بە کۆیلەی خۆت؟ | 4 |
Mon den vil gøre en Pagt med dig, at du kan tage den til Tjener evindelig?
ئایا وەک چۆلەکە یاری لەگەڵ دەکەیت یان بۆ کچە منداڵەکانت دەیبەستیتەوە؟ | 5 |
Kan du lege med den som med en Fugl? eller binde den fast, til Morskab for dine Smaapiger?
ئایا ڕاوچییەکان کڕین و فرۆشتنی لەسەر دەکەن یان لەنێو بازرگانەکان دابەشی دەکەن؟ | 6 |
Skulle Deltagerne vel drive Handel med den? skulle de dele den ud iblandt Købmænd?
ئایا پێستی پڕ دەکەیت لە ڕم و سەریشی پڕ لە تیر؟ | 7 |
Kan du fylde dens Hud med Spyd, dens Hoved med Harpuner?
دەستت لەسەری دابنێ و بیر لە جەنگ بکەرەوە، جارێکی دیکە دووبارەی ناکەیتەوە! | 8 |
Læg din Haand paa den! Du vil huske den Kamp og ikke gøre det mere.
هیواخواستن بۆ گرتنی پووچە، هەر بە بینینی دەتۆقێت. | 9 |
Se, Haabet derom slaar fejl; styrter man ikke ned endog kun ved Synet af den?
کەسێک نییە ئەوەندە ئازا بێت بەخەبەری بهێنێت، ئیتر کێ هەیە لە ڕووی مندا بوەستێت؟ | 10 |
Der er ingen saa dumdristig, at han tør tirre den; hvo er da den, der vil bestaa for mit Ansigt?
کێ شتێکی پێم بەخشیوە تاکو من بیدەمەوە؟ ئەوەی لەژێر هەموو ئاسمانە هی منە. | 11 |
— Hvo har givet mig noget først, at jeg skulde betale det? hvad der er under al Himmelen, det er mit —
«بێدەنگ نابم لە باسکردنی ئەندامەکانی جەستەی لیڤیاتان و لە ڕاگەیاندنی هێزی و لە جوانی ئاکاری جەستەی. | 12 |
jeg vil ikke tie om dens Lemmer og dens Styrkes Beskaffenhed og dens Legemsbygnings Yndelighed.
کێ دەتوانێت پێستەکەی دابماڵێت؟ کێ دەتوانێت هەردوو لای سپەرەکەی ببڕێت؟ | 13 |
Hvo har afklædt den dens ydre Bedækning? hvo tør komme ind imellem dens dobbelte Tandrækker?
کێ دوو شەویلاکی دەمی دەکاتەوە؟ ڕیزی ددانەکانی ترسێنەرە. | 14 |
Hvo har opladt dens Ansigts Døre? omkring dens Tænder er der Rædsel.
پشتی بە ڕیزێک قەڵغان داپۆشراوە، بە پتەوی بەیەکەوە بەستراوە؛ | 15 |
Dens Skjoldes Rande ere prægtige, lukkede som med et tæt Segl.
بە شێوەیەک پێکەوە نووساون کە تەنانەت با بە نێوانیاندا ناڕوات. | 16 |
Den ene er saa nær ved den anden, at der ikke kan komme Vejr ind imellem dem.
هەریەکەیان بەوی تەنیشتیەوە نووساوە؛ پێکەوە بەستراون لێک نابنەوە. | 17 |
Den ene hænger fast ved den anden; de gribe i hverandre og adskilles ikke.
کە دەحیلێنێت بروسکەی ڕووناکی دەدات؛ چاوەکانی وەک گزنگی بەیانن. | 18 |
Dens Nysen lader Lys skinne, og dens Øjne ere som Morgenrødens Øjenlaage.
لە دەمیەوە بڵێسەی ئاگر دێتە دەرەوە، پریشکی ئاگری لێ دەبێتەوە. | 19 |
Af dens Mund fare Blus, Ildgnister fare ud.
لە کونە لووتییەوە دووکەڵ هەڵدەستێت، هەروەک سووتانی قامیش لەبن مەنجەڵێکی لە کوڵ. | 20 |
Af dens Næsebor udgaar Røg som af en sydende Gryde og af en Kedel.
هەناسەی خەڵووز دادەگیرسێنێت، گڕیش لە دەمیەوە دەڕژێت. | 21 |
Dens Aande kan stikke Ild i Kul, og en Lue gaar ud af dens Mund.
هێزەکەی لە ملیدایە، لەبەردەمی هەڵوەستەی لێ دەکەن. | 22 |
Paa dens Hals hviler Styrke, og Angest hopper foran den.
گۆشتەکەی قەدقەد پێکەوە نووساوە، بەسەر لەشیدا داڕێژراوە و ناجوڵێتەوە. | 23 |
Dens Køds Stykker hænge fast sammen; det er som støbt paa den, det kan ikke bevæges.
سەرسەختە، بە جەرگ و چاونەوترسە. | 24 |
Dens Hjerte er støbt fast som Sten, ja, støbt fast som den nederste Møllesten.
کە هەڵدەستێت بەهێزان دەتۆقن، لە ترسی خۆڕاتەکاندنەکەی پەنا دەگرن. | 25 |
Naar den farer op, grue de stærke; af Angest forfejle de Maalet.
شمشێری بەر دەکەوێت بەڵام نایپێکێت، نە ڕم و نە تیر. | 26 |
Angriber nogen den med Sværd, da bider det ikke paa, ej heller Spyd, Kastevaaben eller Lanse.
ئاسن لەلای وەک کا وایە، بڕۆنزیش وەک داری کلۆر. | 27 |
Den agter Jern som Straa, Kobber som raaddent Træ.
تیری کەوانەکان نایبەزێنن؛ بەردی بەردەقانییەکان بەلایەوە وەک پووشن. | 28 |
Ingen Pil jager den paa Flugt, Slyngestene blive for den som Avner.
گورز لەلای وەک کایە؛ بە ڕاوەشاندنی ڕم پێدەکەنێت. | 29 |
Køllen agtes som Avner, og den ler ad det susende Glavind.
ژێری پارچە گۆزەی تیژە، جەنجەڕ بەسەر قوڕدا ڕادەکێشێت. | 30 |
Under den ere skarpe Skæl, og det er, som den drager en Tærskeslæde hen over Dyndet.
وا دەکات قووڵایی وەک مەنجەڵ بکوڵێت، دەریا وەک هیزەی زەیت لێ دەکات. | 31 |
Dybet syder som en Gryde; den gør Havet som en Salvekedel.
لەدوای خۆی هێڵێکی سپی درەوشاوە بەجێدەهێڵێت، شەپۆلەکان وەک پرچی سپی لێ دەکات. | 32 |
Den gør, at Vejen skinner efter den; man maatte holde Havet for graahaaret.
لەسەر زەوی هاوشێوەی نییە، بۆ نەترسان دروستکراوە. | 33 |
Der er ingen, som kat? lignes ved den paa Jorden, den er skabt til at være uden Frygt.
بە سووکییەوە تەماشای لووتبەرزەکان دەکات؛ پاشای هەموو لەخۆباییەکانە.» | 34 |
Den ser ned paa alt højt; den er en Konge over alle stolte Dyr.