< ئەیوب 41 >

«ئایا دەتوانیت لیڤیاتان بە قولاپ ڕاو بکەیت، یان زمانی بە گوریس ببەستیتەوە؟ 1
Kan du trække Leviathan op med en Krog? eller drage dens Tunge med en Snor, du lader synke ned?
ئایا دەتوانیت ئەڵقە بخەیتە لووتی یان شەویلاکی بە لووتەوانە بسمیت؟ 2
Kan du sætte et Sivreb i dens Næse eller gennembore dens Kæber med en Krog?
ئایا زۆر لێت دەپاڕێتەوە یان بە نەرمی قسەت لەگەڵ دەکات؟ 3
Mon den vil gøre mange ydmyge Begæringer til dig eller tale milde Ord for dig?
ئایا پەیمانت لەگەڵ دەبەستێت کە بە درێژایی ژیانی بیکەیت بە کۆیلەی خۆت؟ 4
Mon den vil gøre en Pagt med dig, at du kan tage den til Tjener evindelig?
ئایا وەک چۆلەکە یاری لەگەڵ دەکەیت یان بۆ کچە منداڵەکانت دەیبەستیتەوە؟ 5
Kan du lege med den som med en Fugl? eller binde den fast, til Morskab for dine Smaapiger?
ئایا ڕاوچییەکان کڕین و فرۆشتنی لەسەر دەکەن یان لەنێو بازرگانەکان دابەشی دەکەن؟ 6
Skulle Deltagerne vel drive Handel med den? skulle de dele den ud iblandt Købmænd?
ئایا پێستی پڕ دەکەیت لە ڕم و سەریشی پڕ لە تیر؟ 7
Kan du fylde dens Hud med Spyd, dens Hoved med Harpuner?
دەستت لەسەری دابنێ و بیر لە جەنگ بکەرەوە، جارێکی دیکە دووبارەی ناکەیتەوە! 8
Læg din Haand paa den! Du vil huske den Kamp og ikke gøre det mere.
هیواخواستن بۆ گرتنی پووچە، هەر بە بینینی دەتۆقێت. 9
Se, Haabet derom slaar fejl; styrter man ikke ned endog kun ved Synet af den?
کەسێک نییە ئەوەندە ئازا بێت بەخەبەری بهێنێت، ئیتر کێ هەیە لە ڕووی مندا بوەستێت؟ 10
Der er ingen saa dumdristig, at han tør tirre den; hvo er da den, der vil bestaa for mit Ansigt?
کێ شتێکی پێم بەخشیوە تاکو من بیدەمەوە؟ ئەوەی لەژێر هەموو ئاسمانە هی منە. 11
— Hvo har givet mig noget først, at jeg skulde betale det? hvad der er under al Himmelen, det er mit —
«بێدەنگ نابم لە باسکردنی ئەندامەکانی جەستەی لیڤیاتان و لە ڕاگەیاندنی هێزی و لە جوانی ئاکاری جەستەی. 12
jeg vil ikke tie om dens Lemmer og dens Styrkes Beskaffenhed og dens Legemsbygnings Yndelighed.
کێ دەتوانێت پێستەکەی دابماڵێت؟ کێ دەتوانێت هەردوو لای سپەرەکەی ببڕێت؟ 13
Hvo har afklædt den dens ydre Bedækning? hvo tør komme ind imellem dens dobbelte Tandrækker?
کێ دوو شەویلاکی دەمی دەکاتەوە؟ ڕیزی ددانەکانی ترسێنەرە. 14
Hvo har opladt dens Ansigts Døre? omkring dens Tænder er der Rædsel.
پشتی بە ڕیزێک قەڵغان داپۆشراوە، بە پتەوی بەیەکەوە بەستراوە؛ 15
Dens Skjoldes Rande ere prægtige, lukkede som med et tæt Segl.
بە شێوەیەک پێکەوە نووساون کە تەنانەت با بە نێوانیاندا ناڕوات. 16
Den ene er saa nær ved den anden, at der ikke kan komme Vejr ind imellem dem.
هەریەکەیان بەوی تەنیشتیەوە نووساوە؛ پێکەوە بەستراون لێک نابنەوە. 17
Den ene hænger fast ved den anden; de gribe i hverandre og adskilles ikke.
کە دەحیلێنێت بروسکەی ڕووناکی دەدات؛ چاوەکانی وەک گزنگی بەیانن. 18
Dens Nysen lader Lys skinne, og dens Øjne ere som Morgenrødens Øjenlaage.
لە دەمیەوە بڵێسەی ئاگر دێتە دەرەوە، پریشکی ئاگری لێ دەبێتەوە. 19
Af dens Mund fare Blus, Ildgnister fare ud.
لە کونە لووتییەوە دووکەڵ هەڵدەستێت، هەروەک سووتانی قامیش لەبن مەنجەڵێکی لە کوڵ. 20
Af dens Næsebor udgaar Røg som af en sydende Gryde og af en Kedel.
هەناسەی خەڵووز دادەگیرسێنێت، گڕیش لە دەمیەوە دەڕژێت. 21
Dens Aande kan stikke Ild i Kul, og en Lue gaar ud af dens Mund.
هێزەکەی لە ملیدایە، لەبەردەمی هەڵوەستەی لێ دەکەن. 22
Paa dens Hals hviler Styrke, og Angest hopper foran den.
گۆشتەکەی قەدقەد پێکەوە نووساوە، بەسەر لەشیدا داڕێژراوە و ناجوڵێتەوە. 23
Dens Køds Stykker hænge fast sammen; det er som støbt paa den, det kan ikke bevæges.
سەرسەختە، بە جەرگ و چاونەوترسە. 24
Dens Hjerte er støbt fast som Sten, ja, støbt fast som den nederste Møllesten.
کە هەڵدەستێت بەهێزان دەتۆقن، لە ترسی خۆڕاتەکاندنەکەی پەنا دەگرن. 25
Naar den farer op, grue de stærke; af Angest forfejle de Maalet.
شمشێری بەر دەکەوێت بەڵام نایپێکێت، نە ڕم و نە تیر. 26
Angriber nogen den med Sværd, da bider det ikke paa, ej heller Spyd, Kastevaaben eller Lanse.
ئاسن لەلای وەک کا وایە، بڕۆنزیش وەک داری کلۆر. 27
Den agter Jern som Straa, Kobber som raaddent Træ.
تیری کەوانەکان نایبەزێنن؛ بەردی بەردەقانییەکان بەلایەوە وەک پووشن. 28
Ingen Pil jager den paa Flugt, Slyngestene blive for den som Avner.
گورز لەلای وەک کایە؛ بە ڕاوەشاندنی ڕم پێدەکەنێت. 29
Køllen agtes som Avner, og den ler ad det susende Glavind.
ژێری پارچە گۆزەی تیژە، جەنجەڕ بەسەر قوڕدا ڕادەکێشێت. 30
Under den ere skarpe Skæl, og det er, som den drager en Tærskeslæde hen over Dyndet.
وا دەکات قووڵایی وەک مەنجەڵ بکوڵێت، دەریا وەک هیزەی زەیت لێ دەکات. 31
Dybet syder som en Gryde; den gør Havet som en Salvekedel.
لەدوای خۆی هێڵێکی سپی درەوشاوە بەجێدەهێڵێت، شەپۆلەکان وەک پرچی سپی لێ دەکات. 32
Den gør, at Vejen skinner efter den; man maatte holde Havet for graahaaret.
لەسەر زەوی هاوشێوەی نییە، بۆ نەترسان دروستکراوە. 33
Der er ingen, som kat? lignes ved den paa Jorden, den er skabt til at være uden Frygt.
بە سووکییەوە تەماشای لووتبەرزەکان دەکات؛ پاشای هەموو لەخۆباییەکانە.» 34
Den ser ned paa alt højt; den er en Konge over alle stolte Dyr.

< ئەیوب 41 >